[Abigail] Sightseeing

Al eerder was ze naar het aquarium geweest, maar door een gesprek, dat ze heus niet had afgeluisterd, had ze te weten gekomen dat een van de aquaria leeg had gestaan de voorgaande dagen en dat zijn inwoner nu weer was teruggekeerd. Een vragende blik had ze toen naar haar schouder geworpen, waar Niké steeds vaker haar plekje nam en de Taillow had enthousiast een knikje gegeven, pas nadat haar verendek weer helemaal spik en span was. Dus stapte Abigail de volgende dag, aardig vroeg, uit haar bed en trok naar het aquarium.
Het was even ongemakkelijk, omdat het meisje achter de balie haar leek te herkennen, want zoveel mensen liepen er niet met een Taillow op hun schouder rond, dus bracht Abigail het er maar vanaf met een klein glimlachje, gevolgd door snelle passen om zich achter een van de eerste aquaria te verstoppen voor de blik van het balie meisje. Toen begon de zoektocht maar naar het enige aquarium dat ze nog niet had gezien.
Het leek haar een van de langwerpige te zijn, want die herinnerde ze zich niet echt van haar vorige bezoekje. Niké liet haar kopje wat heen en weer gaan, maar slaakte een teleurgesteld zuchtje toen ze niets kon zien. Abigail deed een paar passen opzij, maar botste hierdoor tegen iemand aan. Oh nee. 'Ow, sorry had je niet gezien.' Zei de ander en Abigail scheurde haar blik los van het aquarium, om de jongen, paar jaartjes ouder dan zij -vraagteken-, aan te kijken. Hij leek ook al te zoeken naar de bewoner van het water en ze glimlachte voorzichtig naar hem. "Geeft niet, ik lette ook niet op." Antwoordde ze vriendelijk, waarna ze haar hoofd weer naar het aquarium omdraaide omdat Niké een enthousiast geluidje maakte, maar het bleken maar een paar bubbels te zijn. "Heb jij al gezien wie hier woont?" Vroeg ze, terwijl haar ogen elk mogelijk hoekje, niet letterlijk natuurlijk aangezien het aquarium rond was, doorgingen.

Haar oogleden sloeg ze wat teleurgesteld neer toen de vreemdeling zei dat er een kans was dat er nog steeds niet in zat, of er had nooit wat ingezeten. Een voorproefje van een aquarium voor bezoekers misschien? Maar ze had die mensen toch echt horen praten over een aquarium waar een nieuwe bewoner nu rond dartelde! 'Of het is gewoon iets heel klein.' Ze haalde haar schouders, een beetje pessimistisch wordende, op en zuchtte even, waarna ze bijna met haar neus tegen het glas gedrukt, het aquarium inkeek. "Ik weet niet wat de kleinste waterpokemon is, maar dan moet die wel heel erg klein zijn." Murmelde ze.
'Ik ben trouwens Soul.' Oh wacht, natuurlijk, ze hadden elkaar niet eens voorgesteld. "Abigail." Antwoordde ze met een klein glimlachje, maar dat verdween weer van haar gezicht toen ze het lege aquarium weer voor ogen nam. "Ik denk dat deze pokemon het niet eens waard is, als hij of zij zich niet eens wilt laten zien." Met toch een beetje moeite deed ze een stap naar achteren, waarna haar ogen moesten wennen aan het daglicht. "Ook op reis? Of een inwoner van Ambrette?"

Soul leek het ook op te geven, maar ja, als er dan echt zo'n kleine pokemon in het aquarium zat, was het dan het zoeken wel waard? Zeer waarschijnlijk zat er maar eentje in en dan was het maar saai. 'Daar ben ik het mee eens. Er zijn ook betere zaken om te doen dan je tijd hier te verspillen met een lege aquarium.' Ze knikte, al kon ze zichzelf er niet vanaf zetten om de paar seconden toch snel even te kijken naar het, voor haar lijkende, lege aquarium. Helaas, telkens weer slechts water. 'Op reis, al was ik eigenlijk onderweg naar Santalune voor de gym daar. Enkel blijf ik maar afdwalen.' Ah..
"Nou als je zo lang bij aquaria blijft staan, verbaast me dat niets." Grinnikte ze. Dan kwam hij hier in nog geen dag uit. 'Jij op reis?' Ze knikte, misschien wat enthousiaster dan ze bedoeld had. "Jup, ik ben hier even gestopt om me volledig te concentreren op mijn trainingen, zodat ik de Cyllage Gym kan uitdagen." Plots riep de jongen iets uit, waarna hij zijn volledige aandacht weer bij het glas legde en Abigail keek even wat sceptisch naar het water, maar.. toen.. Toen zag ze ook echt iets bewegen! Ze deed gelijk een stap dichterbij en drukte bijna weer haar neus tegen het glas. Haar adem condenceerde tegen het glas, maar ze zag dus echt een pokemon. Een wat vreemd uitziende, maar hij was er echt. Een.. een fossiel pokemon? Ze had er op school ooit wel wat over gehoord, maar veel opgelet had ze niet echt. "Nou, stiekem was dit toch het lange wachten waard." Mompelde ze, terwijl ze haar ogen van de pokemon niet kon afhouden. Ergens was het wel een schattige pokemon, maar dan stonden die tentakels haar ook niet echt aan..

Zelf hield ze er niet zo erg van om lang te blijven staan, te treuzelen. Haar geduld bleek dus ook niet ontzettend groot te zijn. Maar omdat Soul zo gefocust naar het aquarium had gestaard, had ze maar een poging gedaan om mee te helpen met zoeken. Was het minste wat ze had kunnen doen na de botsing. Maar nu ze het beestje kon doen, drong de drang aan om verder te lopen. 'Was de eerste gym lastig om te verslaan?' Ze keek Soul aan, zodat ze wat afleiding had, een doel om zich op te focussen. "Eerlijk gezegd niet. Ik was helemaal bang dat het me niet zou lukken, omdat ik geen typevoordelen had, maar het is niet voor niets de eerste gym. Je hoeft je er niet heel veel zorgen om te maken als je maar hard genoeg traint." Glimlachte ze als antwoord.
Ze grifte de naam van de pokemon in haar geheugen. Oké gelukkig kende Soul hem, ze zou later wel in haar pokedex spieken wat deze pokemon bijzonder maakte. 'Gelukkig dat hij besloot zich toch te laten zien.' Ze knikte, hem gelijk gevend. "Niet iedereen kan zeggen dat ze een prehistorische pokemon hebben gezien, al helemaal niet die onder water leeft. Zouden ze deze opgewekt hebben hier?"

'Één van de dagen moet ik dan maar eens bij de eerste gym geraken.' Ze haalde haar schouders op. Zelfs had ze helemaal vanaf Cyllage naar Santalune moeten reizen en vervolgens weer die hele reis terug, maar zelf had ze besloten in Cyllage te beginnen. Zo erg kon het niet zijn. "Hoe langer je er over doet, hij meer voorbereid je bent." Glimlachte ze terug.
Soul gaf een positief antwoord op haar vraag. Het leek haar inderdaad ook het logischte antwoord. Al leefden deze pokemon vroeger in Kanto, maar wie weet waren er een paar verdwaald geraakt op de zeeën en hier terecht gekomen. 'Er zijn denk ik ook maar weinig trainers die kunnen zeggen dat ze een prehistorische pokémon in hun team hebben.' Ze keek weer op van de cilinder met het heldere blauwe water en droomde even weg bij dat idee. Ja. Inderdaad. Die Hoenn fossiel pokemon waren Lileep en Anorith. De evoluties, daar had ze altijd plaatjes van gekeken toen ze een kind was, zagen er ontzettend sterk en krachtig uit. Maar nooit was ze op het idee gekomen later een trainer te worden van zo'n pokemon. Al was het wel een aanlokkelijk idee. Wacht.. Aiden.. die had zon pokemon! En ja, dat was een speciaal moment geweest en ja, de pokemon had er ontzettend sterk uitgezien. "Geloof het of niet, maar ik ken een Trainer met zo'n pokemon. Een Aerodactyl." Grijnsde ze. "Hij had hem gevangen.. in de Friend Safari, volgens mij, ja daar."
'Heb jij de rest van de toer al gedaan?' Ze knikte. "Ja, maar dat was meer een een verveelde bui, als ik op het eerste gezicht niets boeiends zag ben ik er weer langs gelopen, dus nog een rondje kan geen kwaad." Antwoordde ze met een schouderophaal. "Als je het niet vervelend vindt, tenminste." Mompelde ze er wat schuldig achteraan.

Soul leek uit de startblokken te schieten, wat betreft interesse in een gesprek. Het was weer volledig omgedraaid nu. 'Hoe was die? En dan bedoel ik van karakter en alles.' Pfoe, daar vroeg hij haar wel wat. Abigail beet even op haar lip, zo lang was het gesprek met Aiden ook weer niet geweest. "Uh.. nou hij was net gevangen, dat weet ik nog wel. Een beetje onwennig aan de stad, aangezien het midden in Lumiose was, maar geen woeste pokemon zoals ik me zou verbeelden bij zo'n beest. Niet gemeen ofzo." Was alles wat ze er nog uit kreeg. Tja.. zo veel leerde je niet over pokemon in een kwartiertje.
De jongen was al gaan lopen en Niké nam de kans aan om met hem mee te fladderen en daalde neer op de leuning, waar Soul op haar wachtte, de voor haar nog, vreemdeling onderzoekend aan te kijken. Abigail liep rustig de trap op. 'Was de rest de moeiten waard om te zien?' Ze haalde haar schouders op. "Soms wel, soms niet." Zei ze en bleef bovenaan even stil staan om naar de verscheidene aquaria te kijken. Vaag herinnerde ze zich nog dingen. "Ik bedoel als het onbekende, zeldzame pokemon zijn wel, maar bijvoorbeeld een aquarium vol met.. eh.. Tentacools, dat trekt mijn aandacht niet zo."

Abigail gaf een knikje als confirmatie op Soul's.. ja.. stelling misschien? Maar zelf wist ze niet zo goed hoe ze met zo'n pokemon om moest gaan. Ze groot en onbevangen, alleen zeer sterke trainers konden het tegen zo'n pokemon redden, laat staan hem vervolgens te temmen en te trainen. Dat was pas de echte uitdaging. Nu begon ze wel nieuwsgierig te worden naar hoe Aiden het met zijn pokemon er vanaf bracht.
Eenmaal aangekomen bovenaan de trap ging Soul verder en ze moest lachen op zijn, waarschijnlijk, onbedoelde grapje. 'Ze zijn creepy, Tentacreepers zou toepasselijker zijn.' Nou dat werd dan een lange brief schrijven naar de bedenker van deze naam om hem per direct te laten veranderen. "Nou, degene die de naam Tentacruel heeft bedacht deed zijn werk dan goed." Grinnikte ze en keek even naar het eerste aquarium waar ze langs kwamen, een Goldeen. Ach, kon er wel mee door. Beter dan een Magikarp.
Wat vrolijk stapte ze verder en kwam tot stilstand bij het volgende aquarium. Daar zweefden een paar dromerige Luvdiscs in rond. "Ah, deze kunnen er wel mee door." Glimlachte ze, terwijl ze naar de roze hartjes keek. "Deze komen uit mijn regio." Zei ze, met iets van trots in haar stem.