In Arceus name

Vrolijk kwam de puppy pokémon op haar afgerend. Wat onhandig stopte deze voor haar en ging zitten. De Growlithe probeerde te blaffen met de tennisbal in zijn bek, wat een grappig geluidje veroorzaakte. "Braaf zo Yva," zei de zwartharige trainster terwijl ze een aai over de pokémon's kop gaf. Vrolijk bewoog de oranje pokémon onder haar hand door. Valerie pakte de bal uit Yva's bek waarna ze haar even aanstaarde. Haar arm ging naar achter waarna ze de tennisbal met flinke kracht vooruit gooide. Meteen schoot de Growlithe er achter aan om de bal weer te apporteren. Het meisje had echter niet goed opgelet waar ze de bal heen gooide. Hier door rende Yva over de benen van een ander meisje dat op het strand zat heen. "Yva, let eens op wat je doet!" Meteen stopte de puppy pokémon met rennen en kromp wat in eens. Zuchtend liep Valerie in de richting van het roodharige meisje. "Sorry, ze ziet niets anders meer dan die bal soms," verontschuldigde ze haar pokémon.

Het roodharige meisje glimlachte, gelukkig, dan vond ze het waarschijnlijk niet zo erg. Het meisje stond op en klopte het zand van haar rokje. "Geeft niet hoor, ik was alleen even bang dat het een wilde pokémon was haha." Zei het meisje al glimlachend. Yva kwam met haar oren in haar nek gelegd naar hun toe lopen. Ze wist best dat ze nu iets had gedaan dat niet de bedoeling was. "Ik ben Alana," stelde het roodharige meisje zich voor. "Dit hier is John en daar in het water zie je Sjors," stelde Alana vervolgens haar twee pokémon voor. De Umbreon naast haar had ze al gezien, echter was de Wartortle in het water haar nog niet opgevallen. Rustig kwam de Growlithe naast haar zitten, langzaam kwamen haar oren wat meer uit haar nek. "Ik ben Valerie, en dit is Yva, maar dat had je al wel door denk ik," stelde het zwartharige meisje zichzelf en haar pokémon voor. Het lachje op haar gezicht was aan de ongemakkelijke kant, aangezien haar pokémon net over Alana was heen gelopen.

Het roodharige meisje knikte waarna ze een paar aaien over Yva's kop gaf. "Het maakt mij niet uit hoor," zei ze terwijl ze dit deed. De Umbreon maakte een vrolijk geluidje, dit maakte een beetje duidelijk dat deze naar aandacht zocht. Ook de Wartortle was uit het water gekomen om haar te bekijken. "Heb je nog meer pokémon, Valerie?" Vroeg Alana met een vriendelijke glimlach. Het zwartharige meisje knikte waarna ze de andere drie pokébals pakte. Twee er van gooide ze de lucht in, de andere hield ze vast. "De Absol heet Night en de Monferno heet Chyro," stelde Valerie de pokémon voor die ze net uit hun bal had laten komen. De Absol ging zitten en begon aan zijn poot te likken, zonder aandacht aan de andere pokémon te besteden. In tegenstelling tot de Monferno die meteen nieuwsgierig naar de andere toe ging. Even keek het meisje met haar paarse ogen naar de pokébal in haar hand. Beter van niet. Rustig stopte Valerie de pokébal terug waar deze had gezeten. "Mijn Zangoose, Racher, is behoorlijk agressief dus niet slim om er uit te laten."

Het meisje knikte begrijpend, het was in ieder geval fijn dat ze niet ging vragen om Racher toch uit zijn pokébal te halen. Alana pakte zelf ook nog twee pokébals er bij en liet de pokemon er uit komen. Een Charmander met een hoedje en een Deerling kwamen uit de twee pokébals. "Dit zijn Charles en Bo 2," stelde de roodharige haar pokémon voor. De Deerling keek wat verbaast in het rond en de Charmander zag er grappig uit met dat hoedje op. "Ik heb ook nog Duncan maar ehm... Hij rent altijd weg als ik hem uit zijn pokéball haal." Vertelde Alana waarna ze een van haar handen achter haar hoofd legde. "We hebben dus allebei een probleempokémon in ons team, wat voor pokémon is Duncan dan?"