The Lost Woods

Aaah wat was het hier toch heerlijk rustig. Afgezien van Toruk die luid keffend tegen een boom stond te springen, in de hoop dat hij de Noctowl die erin zat kon verjagen. Zonder al te veel succes helaas, want de Noctowl deed niet eens de moeite om de kleine Litleo te bekijken. Jacob moest onbewust glimlachen toen hij hem bezig zag. Toruk was altijd al een fel beestje geweest en voorlopig wees niets erop dat dat zou veranderen naarmate hij sterker werd. Hij had bovendien de slechte gewoonte om elke Pokémon uit te dagen die hij tegenkwam, ervan overtuigd dat hij beschikte over een stel indrukwekkende tanden die er onmiddellijk mee zouden afrekenen. Maar hij vergat regelmatig dat zelfs hij niet tegen een Pokémon op kon die vele malen sterker was dan hij.

Bast daarentegen liep rustig naast Jacob. Zij was een stuk kalmer en verwaardigde zich niet om Toruk te gaan helpen. In plaats daarvan besteedde ze aandacht aan het pad waar ze momenteel op liepen, niet dat daar veel te zien was. Toen Toruk zich weer in beweging zette, hij had een nieuwe prooi opgemerkt, keken Jacob en Bast even op. Ze hoorden een zwaar stampen, dat enkel kon veroorzaakt worden door een zeer zwaarlijvig iemand, of een Pokémon waartegen Litleo ongetwijfeld geen schijn van kans had. "Toruk! Kom hier!" riep Jacob, maar hij was al in de struiken verdwenen.

Meteen liep Jacob erachteraan, op de voet gevolgd door Bast. Ze moesten hem snel terugvinden, voordat Toruk er in slaagde zich iemands woede op de hals te jagen! "Toruk waar ben je? Kom hie... WHOA!" Juist voor hem, op slechts enkele meters afstand, was een Charizard opgedoken. "Toruk, kom hier!" siste Jacob, in de hoop dat hij zou luisteren. Maar het had geen nut. Toruk zag hierin een uitstekende kans om zijn macht te laten zien en bleef luid grommend voor Charizard staan, terwijl de vlammen op zijn hoofd alsmaar groter en warmer werden.

Na enkele ferme vloeken, kwam ook Jacob tevoorschijn, geflankeerd door Bast, en stelde hij zich voor de Charizard op. Ze zouden hem niet kunnen verslaan, maar als Bast en Toruk hun krachten bundelden, waren ze misschien net sterk genoeg om de Charizard te verjagen...

Bijna meteen na zijn gevloek hoorde hij, niet al te ver van waar hij zich bevond, iemand roepen. Maar hij kreeg geen tijd om uit te zoeken wie die Leo was, want bijna onmiddellijk daarna strompelde er iemand uit de struiken. Als Jacob niet zo verbluft was geweest door alweer een onverwachte verschijning, en als er geen grote draak voor hem had gestaan, dan had hij misschien een ijdele poging gedaan om haar op te vangen. Maar gelukkig was dat niet nodig, want ze slaagde erin om op haar voeten te blijven staan.

De Charizard leek al even verbaasd om haar te zien, maar toen het meisje struikelde werd wel duidelijk dat de twee elkaar kenden. Niemand zou het namelijk in zijn hoofd halen om een Charizard al lachend weg te duwen. Daarvoor waren ze te groot en te... draak-achtig. Maar het was wel een fantastisch dier. Hij had scherpe hoektanden die uit zijn mond staken, zelfs als die gesloten was en een vlam op zijn staart waar Toruk jaloers op zou zijn...

Jacob schudde kort met zijn hoofd om zijn gedachten weer helder te maken. Het meisje wilde iets weten. Of dat die Charizard iets beschadigd had. "Nee." En met dat ene woordje vloeide de spanning weer van Jacob af. Hij moest niet tegen dit monster vechten en hij hoefde niet bang te zijn dat Bast of Toruk verscheurd zou worden door de kaken van dat beest. "Nee hij heeft niets beschadigd. Op wat planten na dan." Hij grijnsde. "We zijn alleen maar flink geschrokken."

Toruk had intussen zijn aandacht verlegd naar het meisje en deed zijn uiterste best om zowel haar als de draak in het oog te houden. Het zorgde ervoor dat hij zijn hoofd voortdurend heen en weer bewoog, wat ergens wel schattig was. Hij liet zijn rij tanden zien, nauwelijks groot genoeg om zich rond het been van Charizard te sluiten.

"Let maar niet op hem." Jacob knikte met zijn hoofd naar Toruk. "Hij heeft nogal een hoge dunk van zichzelf en wil even laten zien hoe gevaarlijk hij is." Hij liep een eindje naar het meisje toe, met een klein boogje rond de Charizard, en zei:" Ik ben Jacob, en dit zijn Toruk en Bast."

Jacob moest lachen toen ze vertelde hoe haar Charizard zich soms gedroeg. "Voor een Lillipup is hij een beetje groot uitgevallen, vind je niet?" Hij bekeek het beest. Hij bedacht wat wrang dat er vast een hele hoop Litleo's in hem zouden passen, als je naar zijn grootte keek. Vervolgens stelde ze zichzelf en haar pokemon voor. Lilium en Leo. "Aangenaam!" Hij stak zijn hand uitnodigend uit.

"Vertel eens Lilum, wat voert jouw vandaag zoal naar een bos als het deze?" Waarschijnlijk kwam ze hier gewoon wandelen, maar het kon ook zijn dat ze van plan was om haar Charizard te trainen. Niet dat er in dit bos zo veel waardige tegenstanders zouden zijn voor zo een machtig beest, maar toch.

Toruk keek intussen verbaasd naar Leo, die zijn kop liet zakken. Het zag er naar uit dat hij zijn gevaarlijke uiterlijk het gewenste effect had. Nee, toch niet! Toruk deed zijn uiterste best om het vlammetje op zijn hoofd nóg feller te laten oplaaien, terwijl hij begon te grommen. Maar door het feit dat hij zo klein was, zag het er niet erg bedreigend uit.

OOC: Sorry voor de late reactie!!