Just strolling ~

Een volgende, vermoeiende dag was alweer aangebroken in het leven van Dominique. Echt een doel voor ogen had ze niet voor vandaag, behalve dan een poging doen om haar pokémon eens goed te trainen. Ze wilde een gevechtje met hen doen, als ze geen trainer kon vinden zou ze er een dubbelgevecht van maken tussen haar eigen pokémon. Of ze zouden een wilde pokémon kunnen zoeken en deze uitdagen voor een gevecht, maar eerst moest ze maar eens uit haar bed zien te komen. Een diepe zucht verliet haar mond en ze hees zichzelf overeind in het bed. Haar haren piekten alle kanten op, het was wel duidelijk dat Dominique nog maar net wakker was geweest. Op het nachtkastje lagen vijf  pokéballs, plus een rood pakketje. Ze glimlachte eventjes en zwaaide haar benen uit het bed, waarna ze besloot zich snel aan te kleden, haar haren te borstelen en een snel ontbijt te nemen van restjes van gisteren. Ze zouden wat rondkijken in dit stadje en een trainer gaan zoeken, dat was het plan voor vandaag.
Vrolijk pakte ze de pokéballs beet en liet ze hen een voor een voor haar neus verschijnen. Eerst verscheen de Grovyle, dan de Eevee, gevolgd door de Litleo, een shiny Eevee  en als laatste de Growlithe. Het was een leuk team zo, want ze waren allen nog klein genoeg om haar te kunnen volgen. Maar aan de andere kant, het zou ook wel een hele opluchting zijn als ze allemaal groter en sterker zouden worden, zeker met de plannen die ze in de toekomst uit wilde voeren. Ze pakte het rode bundeltje wat op haar nachtkastje lag en schoof het zijden doekje wat aan de kant. Ingewikkeld in het doekje zat een fire stone, die wilde ze gaan gebruiken voor haar Growlithe. Het enige waar ze aan twijfelde: was hij er wel klaar voor? Ze had hem nog niet zo lang en misschien was het verstandiger om hem eerst beter te leren kennen en te trainen. Het meisje plofte neer op het bed en keek hoe haar pokémon het zichzelf gemakkelijk maakte. Kenai raakte in een stoeipartij met Mufasa, Mortem bleef stilletjes zitten terwijl Admiral naar het raam toe was gelopen en naar de besneeuwde buitenwereld keek. Plots sprong Peaches naast haar op het bed, met haar zoete blik gericht op de fire stone. Het wezentje maakte een geluidje, waarop Dominique haar een aai over haar bol gaf. Maar toen ze door bleef gaan had ze pas door wat Peaches bedoelde. De Eevee had zich totaal gericht op de fire stone, iets wat eigenlijk niet eens voor haar bedoeld was. “Bedoel je dat.. Dat je een Flareon wilt worden?” vroeg Dominique aan haar Eevee, die weer een instemmend geluidje maakte. Even twijfelde Dominique, maar besloot toen maar om het te doen. De Eevee had er goed over nagedacht en het leek haar ook niet zo’n slecht idee. Ze zouden nu betere trainingen kunnen doen en echt gaan trainen op de sterke kanten van Peaches. Ze pakte de steen helemaal uit en hield deze vast in haar twee handen. De andere pokémon hadden gemerkt dat er iets gebeurde en verzamelden zich allen om het bed heen. De Eevee keek nog een keer naar haar lichaam, waarna ze haar ogen sloot en de steen aanraakte. Zowel de steen als de Eevee begonnen te gloeien, waarna de steen langzaam uit haar handen gezogen werd en het gloeiende lichaam van Peaches een andere bouw kreeg. Het duurde dan ook niet lang voordat er een roodkleurige pokémon op het bed stond, met een redelijk verraste blik in haar ogen. “Wauw,” zei Dominique toen en keek haar pokémon aan, wat was ze nu mooi zeg. Peaches keek licht verbaasd naar haar nieuwe uiterlijk en keek naar haar roodkleurige vacht, waarna ze haar trainer in de armen sprong en vrolijke geluidjes maakte. De enige die afwezig was, was Mortem, die eerder jaloers was dan blij voor Peaches. Dominique gaf hier echter weinig aandacht aan en maakte zich toen snel verder om weer te vertrekken.
Nu wist ze het zeker, ze zouden nog maar een beetje hoeven te trainen en dan konden ze de gym van Cyllage City uitdagen. Vol met goede moed ging Dominique dan ook naar buiten, misschien kon ze wel weer wat nieuwe mensen ontmoeten, trainen, vrienden maken en dat soort dingen. Ze werd dan ook op de voet gevolgd door haar team, wat best wel een drukke boel begon te worden. Peaches was nog altijd onder de indruk van haar nieuwe lichaam, en ze bleef dan ook voor de eerste keer in tijden normaal naast haar trainer lopen in plaats van er weer vandoor te gaan. Mufasa zocht nu zijn speelmaatje in Kenai, wat goed lukte. De Grovyle hield ondertussen Mortem in de gaten, nog altijd vertrouwde hij die shiny Eevee voor geen goud.
Mortem was gewoon een wat apart geval. Het wezentje moest niet veel hebben van andere mensen en pokémon, leek amper te luisteren als hem iets opgedragen werd en leek ondanks alles een lichte haat te ontwikkelen voor de Grovyle. Dat was natuurlijk niet goed, want Admiral was echt het vaderfiguur geworden en stond dan ook aan het hoofd van het team. Dit baarde Dominique natuurlijk wel wat zorgen, want ze zouden ook later samen moeten werken. En als ze eerlijk was, ze zag het nog wel eens gebeuren dat die twee in een vurige krachtmeting terecht zouden komen, iets wat je waarschijnlijk liever niet zou hebben. Ondertussen wandelden ze wat door Cyllage City heen met de hele club, en iets verderop zag ze een meisje met roze kleurig haar lopen. Dominique besloot om gewoon op die persoon af te stappen, en dat deed ze dus, gevolgd door het hele rattenplan wat al stoeiend achter haar aan kwam. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze naar het meisje met de bijzondere haarkleur keek. “Hii daar,” besloot ze toen maar te zeggen, waarna ze een snelle blik met haar groene starter wisselde. Nieuwe vriendschappen maken was altijd leuk, right?