Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
"Kom.. Op.. Duncan..." Samira probeerde om haar zeer eigenwijze Pokémon verder het pad op te krijgen. Waarom was Duncan nou zo bang voor hoogtes? "Als je niet meewerkt, moet je terug je Pokéball in." Zei ze tegen de Furfrou, die nog steeds geen stap wilde verzetten. Samira zuchtte even en haalde met een geïrriteerde uitdrukking op haar gezicht Duncan's Pokéball tevoorschijn. Toen Duncan weer in de ronde, rood-witte capsule zat kon ze fatsoenlijk lopen zonder problemen met haar Pokémon te krijgen. Als haar Furfrou had kunnen praten, had hij waarschijnlijk binnensmonds gevloekt voordat hij terugging in zijn Pokéball. Gelukkig konden de meeste Pokémon niet praten. Het meisje liep een stukje verder en keek even rond, aangezien ze meer op Duncan had gelet dan op het uitzicht. Vanaf waar ze nu stond keek ze uit op de zee, die zich nu een heel stuk onder haar bevond. Ze kon zo ver kijken vanuit hier en er was geen land te bekennen aan de horizon. "Sol." Klonk het plotseling en Samira keek geschrokken om. Achter haar stond een Pokémon, of in ieder geval iets dat op een Pokémon leek. Het meisje keek er even naar, het wezen zag er best mooi uit. Ze haalde haar Pokédex tevoorschijn en bekeek de informatie over deze Pokémon. De kleine glimlach die op haar gezicht was verschenen bij het zien van de Pokémon verdween nadat ze de informatie over de Pokémon had gelezen. Deze Pokémon was blijkbaar een Absol en Absols kwamen volgens de Pokédex enkel tevoorschijn wanneer er een ramp dreigde te gebeuren. "Wat is er?" Vroeg Samira zachtjes, maar vriendelijk aan de Absol. De Disaster Pokémon reageerde enkel met een knikje van zijn hoofd. "Daar kan ik niets mee.." Zei ze. "Maar ja, jij hebt waarschijnlijk ook niet veel aan mij. Ik ben maar een simpele Pokémon coördinator die nog maar net in Kalos is. En ik kan natuurlijk ook niet echt met Pokémon praten...." Ze zuchtte weer even. Wat zou er gaan gebeuren? Wat voor ramp gaat mij overkomen in de eerste week dat ik in Kalos ben? Dacht ze terwijl ze met een bedenkelijke uitdrukking op haar gezicht naar de Absol keek. De zwart-witte Pokémon knipperde enkele keren en draaide zich daarna weg van Samira. "Hé! Waar ga je heen?" Vroeg de coördinator aan de Disaster Pokémon, maar die was allang weg gesprint. Samira ging in kleermakerszit op het grond zitten en keek naar waar de Absol zojuist had gestaan.. Wat wilde die Pokémon haar duidelijk maken?
((OPEN))
Member
Floyd Duncan
Punten : 228
Gender : Male ♂
Age : 23 | 31 okt.
Type : Team Rocket
Rang : Capo
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: {Route 8} Disasters all the way vr jan 23, 2015 10:16 pm
''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,
Cyllage City. Floyd vond er maar niks aan maar hij moest er wel zijn. Hij had er een korte tijd geleden afgesproken met een man die de shiny pokémon die hij gestolen had wilde overkopen. Het was ook een Team Rocket lid geweest en hij had veel geld neergelegd voor de Shiny Umbreon. Floyd moest het wezen toch niet hebben, dus die ochtend had hij de pokémon doorverkocht aan de man. Wat er verder gebeurde met de pokémon wist hij niet, maar Floyd wilde weg. Hij had wel beter dingen te doen dan rond dwalen in een stad waar hij niet langer moest zijn. Wanneer hij echter een meisje kon horen roepen keek hij even op en zag een jongere persoon dan hem staan, en een Absol weg lopen. ‘Een wilde pokémon komt niet zo maar terug als je ernaar roept ze. En als het je niet is opgevallen, een pokémon zal ook niet meteen zeggen waar het heen gaat want het kan zeg maar niet spreken.’ reageerde Floyd wanneer hij zich aan het kleine meisje haar zij had gevoegd, want groot was ze zeker niet. Zijn handen staken zoals gewoonlijk in zijn jaszakken, en die keer staken al zijn pokémon ook in hun bal. Niet dat hij er veel had. Er waren er maar twee, en die zaten in hun pokébal opgesloten. ‘Wilde pokémon lopen meestal weg van mensen. Of ze vallen je aan, dat is ook een mogelijkheid.’ bij die woorden keek hij even bedenkelijk. Floyd wist namelijk niet wat van de twee beter was. Aanvallen was niet positief maar weglopen was niet handig. Dan moest je er weer op gaan jagen.
Member
Samira Wasp
Punten : 419
Gender : Female ♀
Age : 16 years {15 Oct.}
Type : Ranger
Rang : Student Ranger
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: {Route 8} Disasters all the way wo jan 28, 2015 7:27 pm
Er kwam een jong uitziende man in haar richting gelopen. "Een wilde pokémon komt niet zo maar terug als je ernaar roept ze. En als het je niet is opgevallen, een pokémon zal ook niet meteen zeggen waar het heen gaat want het kan zeg maar niet spreken." Zei hij toen hij naast haar stond. "Daar heb je denk ik gelijk in." Zei ze zachtjes. De brunette kwam (met wat gepruts) overeind uit de kleermakerszit en bekeek de man die naast haar was komen staan. Hij had lang, zwart haar, dat was het eerste wat haar opviel. "Wilde pokémon lopen meestal weg van mensen. Of ze vallen je aan, dat is ook een mogelijkheid." Zei hij en Samira knikte begrijpend. Tja, waarom praatte ze dan ook tegen die Pokémon? Ze praatte vaak tegen Boris, Dirk en Duncan, dus zo raar was het eigenlijk niet voor haar om tegen Pokémon te praten. Ze bleef stil en hield haar hand op de Pokéballs aan haar riem, stiekem hopend dat de Absol terug zou komen.
