Its just not as planned

“Kyra, doe je Spark aanval op Axel!” Op vier poten rende een kleine Minun op de Torchic af, die tegenover haar stond. Het kleine kuikentje sprong aan de kant om de elektrische aanval te ontwijken, dat de Minun omhulde, en Kyra moest hierdoor moeite doen om slippend tot stilstand te komen. De Minun echter; struikelde over haar pootjes en kwam tegen Max zijn been tot stilstand. Ietwat verfomfaaid kwam het beestje overeind, waar de Minun met een droevige blik naast de voeten van haar trainer ging zitten. Terwijl Axel op de grond lag te rollen van het lachen, kwam de Buizel naar haar toegelopen met een nijdige blik op de Torchic gericht en legde een troostende poot op haar hoofdje. Max glimlachte naar het tafereel dat plaatsvond tussen de twee Pokémon en ging toen op het houten stoeltje in de tuin zitten. Ze waren hier nu al bijna een week en de jongen had het uitermate naar zijn zin met zijn tante die nu boodschappen aan het doen was. Wat hem wel op was opgevallen was hetgeen; dat Camphrier Town vergeleken met Slateport City een stuk rustiger was en dat was best even omschakelen voor de jongen. Zijn Pokémon daarentegen hadden er geen moeite mee want de drie konden ongestoord met de jongen door het stadje lopen, ook zag hij dat Kyra en Leon naar elkaar toe groeide, en dat vond hij mooi om te zien omdat de Minun eerst bang was voor de Buizel. Kortom; Kyra ging met kleine sprongetjes vooruit. Dat mocht ook wel want hij had de Minun nu al ruim een anderhalf jaar, als het al niet meer was.

Max stond op en liep naar de keuken om wat lekkers voor zijn Pokémon te pakken, want dat hadden de drie wel verdiend. Hij vond wat snoepjes en nam het zakje vervolgens mee naar de tuin.. waar ineens geen drie maar vier Pokémon zaten. De Pokémon zag er ongeveer hetzelfde uit als zijn Minun maar deze had echter rode oren, een plus tekentje in de wangen, en zijn staart zag er ook uit als een plus tekentje. Een Plusle. De elektrische Pokémon was vrolijk bij zijn Minun gaan staan, ter begroeting deden de twee elektrische Pokémon een Nuzzle door hun wangen tegen elkaar aan te duwen. Vragend keek Max naar Leon die zijn schouders ook niet-begrijpend ophaalde en zijn armen over elkaar sloeg. Axel had een schaapachtige blik in zijn ogen toen hij naar de Plusle en Minun keek en liep vervolgens naar Max toe, die neerknielde voor het kuikentje en hem een snoepje aanbood. “Torchic!” piepte Axel vrolijk en pikte met zijn snaveltje een van de snoepjes van zijn hand, en at het snoepje vrolijk op. Leon volgde na de Torchic, die het snoepje ook op at en toen naar binnen ging.. waarschijnlijk had de Buizel er genoeg van om buiten te zijn. Axel bleef vlak naast zijn voeten staan waarna Max naar zijn Minun toeliep en voor de twee Pokémon neerhurkte. De Plusle was niet bang uitgevallen en begroette hem vrolijk alsof de twee elkaar al jaren kende. “En waar kom jij vandaan?” vroeg de jongen aan de Plusle toen hij het beestje ook een snoepje aanbood en Kyra over haar kopje aaide.

Max kreeg niet echt een antwoord op zijn vraag omdat de Plusle zijn snoepje met Kyra deelde, en dus druk bezig was met eten. Er werd weleens gezegd dat tegenpolen elkaar aantrokken maar hoe kwam de Plusle hier in de tuin.. het huis van zijn tante stond net aan de grens van route 7 en Camphrier Town, maar het was vooralsnog een raadsel hoe de elektrische Pokémon over het hek kon komen. Max wierp een blik op de deur van de schutting.. maar deze was dicht en er zaten ook geen gaten in de deur. Daarom liep Axel de bosjes in. De Torchic keek even of er een gat in het gaas zat want als een probleem zich niet bij het ene lag, zat het probleem hoogstwaarschijnlijk in het ander. Zoals Axel had verwacht zag de Torchic een gat gegraven door een Pokémon, waardoor de Plusle misschien naar binnen was gekomen. “Torchic, tor!” piepte Axel naar zijn trainer en kwam onder de planten vandaan. Max draaide zich om naar de Torchic die met zijn korte vleugeltjes onder de struiken door wees met zijn korte vleugeltje en er verscheen een klein grijnsje op de jongen zijn gezicht. Hoe het ook zij.. de Plusle kon hier niet blijven.. het was immers een wilde Pokémon. Kyra kwam naar haar trainer toegelopen gevolgd door de wilde Plusle die afwachtend naar de jongen keek met wat hij zou gaan doen. Max keek het beestje aan die hem op zijn beurt ook aanstaarde met zijn grijze kraaloogjes.

Toen de jongen beter keek zag hij op verschillende plekken wondjes op de poten en het hoofdje van de mannelijke Plusle. Hij kon het altijd nog proberen.. hoewel het nog best vroeg was gezien hij nog niet zo heel lang in Kalos was. Kyra en de Plusle mochten elkaar, buiten dat gezien was het daarom ook best moeilijk om van het beestje af te komen want het leek alsof de twee Pokémon elkaar al jaren kende. Max had Kyra ook nog nooit zo blij gezien als vandaag, dus misschien moest hij er maar een poging op wagen. Opdat moment stapte de Plusle naar voren met een zelfverzekerde blik in zijn ogen, die Max maar al te goed herkende. “Goed dan..” sprak de jongen en keek even naar Kyra die dolgelukkig scheen te zijn met zijn beslissing.. ze wilde echter zelf niet vechten dus klom de Minun op zijn schouder. De enige die dan nog overbleef was Axel want Leon was naar binnen gegaan en had blijkbaar nog geen zin gehad om terug te komen.. daarbij had het type van de Buizel een enorme zwakte tegen de Plusle. Zijn Torchic was dus nog de enige optie om te gebruiken tegen de Plusle. Nog voordat de jongen iets kon doen kwam de gele muis in beweging met een witte streep achter zich waardoor Max opschrok en nog net op tijd zijn Torchic kon laten ontwijken voor hij werd geraakt. Axel rolde aan de kant waardoor de Plusle van koers moest veranderen. “Axel, doe snel Ember als tegen aanval!” riep Max naar de Torchic, deze kwam in beweging en spuwde een aantal vuurbolletjes naar de Plusle die door het plotselinge bevel van Max, niet kon ontwijken. Daarbij was de achtertuin niet zo heel groot dus kon de elektrische Pokémon ook niet snel aan kant springen, vanwege de krappe ruimte.

De Plusle kreeg dus een lading vuurballen over zich heen. Zo gemakkelijk gaf hij zich ook niet gewonnen want het beestje kwam koppig overeind en liet vonken uit zijn wangen vrij, toen hij de blik van het oranje kuikentje ving. Een Spark aanval volgde en zoals gepland liet Max de Torchic ontwijken maar door wederom ruimte gebrek kon Axel niet op tijd wegkomen en werd hij geraakt door de elektrische aanva. De Torchic schudde de aanval van zich af, aangevend dat hij niet wilde opgeven, hoewel Max zag dat de Plusle krampachtig naar zijn pootje greep en met een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht op de grond zakte. Misschien was het dan toch geen goed idee geweest, ondanks de pijn vertrokken uitdrukking op zijn gezicht kwam hij met een Quick Attack op de Torchic afgestormd, Max grijnsde opdat moment naar Axel. “Laat de Plusle dichterbij komen,” sprak hij de Torchic toe. Axel deed wat hem werd opgedragen en wachtte geduldig tot de Plusle dichterbij was gekomen, een centimeter van het oranje kuikentje. In een fractie van een seconde riep Max naar zijn Torchic dat hij de Plusle wegbeuken tegen de deur van de schutting aan en daarna een Ember om het af te maken. Axel deed wederom wat hem werd opgedragen waarna de kleine kip een geïmproviseerde tackle uitvoerde op de Plusle die met een flink klap werd teruggekaatst tegen de houten deur en nog een Ember aanval incasseerde zodra hij langzaam naar beneden gleed.

Max pakte een lege Pokéball uit zijn zak, drukte op de knop om hem te vergroten en gooide de Pokéball met een boogje naar de bewusteloze Plusle toe, die werd opgezogen door de rode straal.

Max kreeg een lichte grijns op zijn gezicht toen de Pokéball weer openklapte en de Plusle voor de Torchic verscheen, die lichtelijk uitgeput was door het gevecht. De kleine muis had wel veel pit om weer uit de Pokéball te komen, met zoveel schade die hij al had opgelopen. De jongen wierp even een blik op zijn Torchic die niet van plan was om het zomaar op te geven. Max besloot echter niet om de Plusle een kans te laten geven om zich te herstellen en riep naar Axel dat hij moest opletten. De Plusle kwam alweer met een Quick Attack op het kuikentje af. “Axel doe je Ember opnieuw!” riep de jongen maar dit keer trapte de Plusle er niet in en sprong gauw aan de kant om de vuur aanval te ontwijken. De Torchic snoof geïrriteerd en vuurde zonder op zijn trainer te wachten nog een Ember aanval af. Dit kon de Plusle nog maar net ontwijken hoewel een paar vuurballen zijn rechter achterpoot schampte, en de Plusle hierdoor op de grond belandde. Trillend van de klap kwam hij zo koppig als hij was weer overeind, maar Axel zakte uitgeput op de koude grond neer, hij was al uitgeput van de training.


Opdat moment merkte Max dat Leon naast hem was komen staan en dit was dus het moment om van Pokémon te wisselen, want de Torchic had zijn uiterste best gedaan. “Axel, keer maar terug. Je hebt je best gedaan,” sprak Max en liep naar het kleine kuikentje toe om hem naast Kyra op het bankje neer te zetten. Vervolgens keek de jongen naar zijn partner die zijn poot balde tot een vuist en naar voren rende, klaar om de kleine Plusle een lesje te leren. Daarbij had de Buizel nog niet veel gedaan qua training dus was hij ook niet zo heel erg uitgeput. “Leon, begin met je Sonic Boom!” riep Max. De Buizel knikte met een zelfverzekerd grijnsje, waardoor zijn lange staart wit oplichtte en een paar schok golven op de Plusle afstuurde, die door de plotselinge aanval van de Buizel niet snel genoeg kon ontwijken en over zijn eigen poten struikelde. Hij werd volop geraakt en bleef voor een moment even roerloos liggen en trilde even door de kracht die hem tegen de grond had gesmeten. Leon was wel een stuk sterker en ervarende dan de kleine Torchic.. hoewel de twaalfjarige jongen nog niet te vroeg mocht juichen want wederom kwam de Plusle weer overeind en ontlaadde zijn elektriciteit vanaf een afstandje.


“Gebruik je Sonicboom om de Spark tegen te houden!” Leon reageerde vrijwel meteen op de woorden van de knul en deed opnieuw een Sonicboom die de aanval doorkliefde en tegen elkaar op liet knallen, waardoor een soort rookgordijn ontstond. Het stof dwarrelde neer en Max zag dat zijn Buizel Arceusdank nog in orde was maar de Plusle stond echter ook nog overeind, weliswaar voorovergebogen van de pijn maar toch wilde hij het nog niet opgeven. De Plusle liet opnieuw vonkjes uit zijn wang vrij. Max vond het niet leuk om te doen maar hij kon anders doen dan de Plusle uit te schakelen, voor hij zichzelf nog meer verwondde.. daarbij had hij door de Ember van Axel een verbranding opgelopen, dus veel kon hij niet meer hebben. “Leon, maak het af met een Water Gun!” beval Max zijn Buizel, die zijn bek opende maar de waterstraal mistte net zijn doel.. toen de Plusle bezweek door zijn verwondingen, en kreeg een bezorgde uitdrukking op zijn gezicht toen de Plusle daar op de koude grond lag en niet meer de kracht had om overeind te komen. Hoopte hij. Voor de tweede keer pakte Max een lege Pokéball uit zijn zak en gooide het ronde voorwerp naar de Plusle toe, die voor de tweede keer werd opgezogen door de rode straal. Max en Leon keken beide gespannen naar de wiebelende Pokéball.. zou hij blijven zitten?