Nothing more than just a kiss

Alana opende haar ogen rustig, oh wat had ze lekker geslapen eigenlijk. De dag ervoor had Alana moedeloos aangeklopt bij iedereen om te vragen of ze daar mocht blijven slapen maar iedereen gooide gewoon de deur voor haar neus dicht. Tot een lief oud vrouwtje de deur open deed en haar letterlijk naar binnen trok. Ze stelde haar meteen voor aan haar kleinzoon en zei dingen als dat ze een goed koppel zouden kunnen worden en dat ze net zo goed nu al konden trouwen. Ze vond het wel grappig, maar hij niet. Ze rekte zich uit en hees zich uit het warme bed. Vandaag zou ze haar nieuwe pokémon beter leren kennen en ze trainen, want dat was belangrijk! Ze keek in de spiegel en schrok zich kapot, haar haar was echt vreselijk! Ze zuchtte even, waarna ze haar borstel pakte en rustig haar haar begon te borstelen. Toen de deur opeens open ging schrok ze zich weer kapot en hield de borstel voor haar als wapen -terwijl ze ook gewoon één van haar pokémons kon pakken-. ”Wie is daar?” vroeg ze ietwat angstig. ”Kevin,” Kevin? Wat kwam die hier nou doen? ”Heb je iets nodig van me dan?” vroeg ze aan hem. ”Ik moest kijken of je al wakker was,” zei hij droogjes. ”We eten over 10 minuten, zorg dat je dan klaar bent.” Alana knikte even naar de jongen. Hij was lang, bruin haar met blauwe ogen. Gladde huid, geen baard of iets. Best knap, maar niet haar type. Ze borstelde snel de rest van haar haar, tot het weer goed stijl was. Haar roze haarkleur zat er nog best goed in, dat scheelde weer. Over een tijdje zou ze wel weer naar de kapper moeten, dat zeker. Ze zuchtte even en pakte haar kleding, haar witte blouse en haar zwarte rokje. Toen ze die had aangedaan en gewisseld had met haar slaapkleding maakte ze het af met wat lipgloss waarna ze haar tas pakte en haar Pokéballs erin deed en naar beneden liep. ”Ah Alana!” zei het vrouwtje meteen tegen haar en pakte haar hand vast om haar naar de tafel te begeleidden. ”G-Goedemorgen..” zei ze iets beschaamd. Kevin zat al aan de tafel en keek haar niet eens aan ”Ook goedemorgen. zei ze ietwat koud tegen hem. ”Zal wel.” Vrolijk zeg, Alana ging zitten en keek naar hem. ”Heb ik je wat aangedaan ofzo? vroeg ze aan hem. ”Hier komen slapen. antwoordde hij. Alana rolde een keer met haar paarse ogen. ”Nou sorry dan Kevin, maar ik heb tenminste iets in mijn leven om te doen in plaats van meiden afsnauwen.” zei ze tegen hem waarna ze haar tong uitstak naar hem. Ha, dat zou hem wel leren. Het oude vrouwtje was in die tijd al naar de keuken gelopen om eten klaar te maken. Kevin stond op en liep haar kant op. ”Wat kom je doen?” zei ze terwijl ze opstond, ze was echt niet bang voor hem ookal was hij groter dan haar. Hij zei niks, hij legde alleen maar zijn handen op haar wangen en kwam dichterbij. Wat? Haar ogen werden groot toen zijn lippen de hare raakten, wat deed ie nou?! Ze sloeg hem dan ook vol op zijn wang, wat dacht hij wel niet! ”Wat denk jij nou!” riep ze kwaad naar hem. ”Je gaat me niet zomaar zoenen!” vervolgde ze terwijl het vrouwtje weer uit de keuken kwam. ”Heel erg bedankt voor alles, maar het is beter als ik nu ga.” zei ze en voordat ze iets terug kon zeggen rende ze het huis uit. Wat dacht die dude wel niet. Maar opeens voelde ze een hand om haar pols en werd ze tot stilstand getrokken. Kevin, wat moest ie deze keer? ”Ga toch weg!” riep ze naar hem. ”Maar Alana ik wou alleen…” Ze liet hem zijn zin niet afmaken. ”Je wou alleen maar wat?!” snauwde ze naar hem. ”Ik wou alleen maar dat je bleef..” Daar was ze even stil van. ”Ik kan niet blijven, het spijt me.” zei ze waarna ze zich weer loswurmde. ”Ooit ontmoet je iemand die je verdient, dat beloof ik. Vaarwel.” zei ze waarna ze weer begon te rennen. Weg van Kevin.

Ze stopte pas toen ze uit het dorpje was gerend en zakte daar ineen. Ze sloeg haar handen voor haar ogen en begon zachtjes te snikken, ze wou niet zo doen tegen Kevin. Kevin was lief en alles, maar… het kon gewoon niet. Ze waren te verschillend. Ze balde haar vuisten en stond weer op, waar was ze mee bezig? Ze moest niet zwak zijn, ze moest sterk zijn. Ze zou gaan trainen en nog wel hard. Ze opende de pokéballs van de drie pokémon die een beetje verbaasd naar haar keken. Sjors zag nog de tranen in haar ogen en klampte zich meteen tegen haar been vast. ”Het is goed Sjorsie, we gaan vandaag keihard trainen, oke?” zei ze met gebalde vuisten en vast beradenheid in haar ogen. ”Oke, we gaan sparren jongens. Alles mag elkaar niet raken, maar wel in de buurt komen, begrepen? Zei ze waarna ze goed ging staan. ”Eerste gevecht word Nina tegen David,” zei ze terwijl Sjors om haar been bleef hangen. ”Nina gebruik Double kick, David gebruik Rollout!” beval ze haar pokémon die vervolgens knikten en elkaar steeds net misten. Sjors leek wel… bang. Hij klampte zich steeds meer aan haar been vast en ze keek even naar hem. Haar blik werd zachter en toen ze zag dat hij wel… verdrietig leek pakte ze hem op. Hij klampte zich meteen vast om haar nek en mompelde zachtjes, ”Squirtle… Squirt..le” alsof hij echt verdrietig was. Ze was echt even verbaasd over wat haar net was overkomen en ging rustig zitten met de squirtle. Nina en David kwamen ook bij haar en begonnen haar ook te knuffelen. ”Jongens wat… Wat doen jullie?” sprak ze zacht. Ze liet Sjors los en ging staan. ”Ik heb hem niet nodig oke?! We zijn niet voor elkaar gemaakt en daarbij basta!” riep ze een beetje boos tegen haar pokémon. ”Dus… hou erover op en ga weer sparren jullie twee!” beval ze en sloot haar paarse ogen om de tranen tegen te houden. Stomme… Stomme Kevin. Als hij haar niet had… Dan was dit… Ugh. Ze moest helder denken, ze kon niet meer helder denken. Urgh, jongens ook. Ze was al 23, ze moest dit kunnen. Waarom… Waarom kon ze het dan niet loslaten? Stomme Kevin!