Ingesneeuwd ...

Snowbelle City, een stadje waar ze nu al een lichte angst voor had ontwikkeld na het hele voorval in de Winding Woods. Na dit voorval had ze Mufasa en Kenai naar haar box gestuurd, het zou veiliger voor hen zijn als ze voorlopig daar zouden blijven. Zo kon ze haar overige pokémon beter trainen, en konden ze een echt hecht team worden. Ondanks alles draaide Mortem wel een beetje bij. De shiny Umbreon was eerst heel afstotend geweest, maar na zijn evolutie leek hij meer om Dominique en de rest in het team te geven. Ze had hem zelfs kunnen gebruiken voor een breed met Aiden's shiny Flareon.
Maar het leek haar weer niet mee te zitten in Snowbelle City. De sneeuw kwam met grote hoeveelheden uit de hemel zetten en viel -zoals gewoonlijk in Snowbelle- op het pak sneeuw wat er al lag. Meer. Meer. Meer. Ze moest onderdak zoeken. Iets verderop dook een huisje op, en erg bewoond zag het er niet uit. Het meisje zette een sprint in en voelde dat de deur niet op slot zat. Ze gooide de deur open, stapte naar binnen en nam zo ook een golf kou mee, waarna ze de deur met een dreun weer sloot. Koud.

Oef, wat was het koud zeg. Het meisje bleef nog even tegen de deur geleund staan voordat ze in de volgende verschrikking viel, er klonk een plotselinge stem. Geschrokken draaide ze zich om en drukte haar rug tegen de muur, alsof ze een kind was betrapt op het stelen van een snoepje. "Dominique?" Waar kwam die stem vandaan? Het was donker hier en ze zag geen hand voor ogen. Toen pas zag ze in een hoek van de kamer een meisje zitten. Binnen een seconde herkende ze haar weer, Vivienne was haar naam. Ze hadden elkaar ontmoet in Vaniville Town toen haar pokémon op het punt had gestaan haar en Admiral te elektrocuteren. "Vivienne?" zei ze en kwam wat dichter bij de andere persoon. Ze zuchtte opgelucht toen het inderdaad Vivienne was. Een kleine grijns kwam rond haar lippen te liggen. "Ik dacht dat je een spook was," merkte ze toen op, kleine glimlach. Ja, ze was echt even bang dat er een niet zo aardig persoon in dit huisje was geweest.

"Nee, die heb ik al een tijdje niet meer," grinnikte het meisje vervolgens en Dominique kon het niet laten om ook even kort te grinniken. "Hier, neem maar. Het is al koud genoeg hier," bood het meisje haar toen aan. Dominique pakte het deken van haar aan en glimlachte. "Bedankt," zei ze en sloeg het deken om haar schouders heen, terwijl ze nog altijd stond. "Wat deed jij trouwens op weg naar Snowbelle City?" vroeg Vivienne toen aan haar. "Ik weet het niet," zei ze eerlijk en haalde haar schouders op. "Ik wilde hier komen om wat te trainen, maar een training kreeg een heel andere wending.." Haar stem stierf wat af en ze was weer stil. Ai, pijnlijk momentje. Ze greep naar haar zak en er waren drie klikken te horen in het donker. Als je niet zou weten dat het een vriendelijk meisje was dat daar zat, dan zou je kunnen denken dat het misschien een pistool ofzo was geweest. Er waren drie rode flitsen te zien en daarna wat lawaai van drie nieuwe stemmen. "Admiral, bewaak de deur," zei ze. Ze waren nog niet ingesneeuwd en het zou zomaar kunnen dat er weer zo'n engerd de deur in kwam beuken en een mes in haar rug duwde, net als de vorige keer. De Sceptile stapte door de kamer heen en ging tegen de deur aan zitten. Ondertussen zette de shiny Umbreon de koplampen op zijn hoofd aan en werd het een stuk lichter. Hij scheen op de grond, omdat hij anders iemands ogen kon bezeren. Peaches liep op het andere meisje af, de Flareon was wel benieuwd wie dat nou weer kon zijn. Ondertussen zakte Dominique neer naast de shiny Umbreon, die tegen haar aan ging liggen en tenminste voor een beetje licht in de hut zorgde. In het vage licht was de Sceptile ook zichtbaar, maar deze zat er erg relaxed bij.

Vivienne vertelde nog dat ze zelf ook in een soort gelijke situatie had gezeten, een training die anders ging dan gepland, en vertelde dat ze was verrast door de sneeuwbui. Het meisje knikte, iets afwezig omdat ze terug dacht naar een aantal dagen geleden. Als je op haar rug drukte deed het nog wel pijn, en er zat nog verband onder haar kleding, maar verder ging alles prima met haar. "Je bent goed bezig geweest, zo te zien. Admiral ziet er trouwens ook goed uit," zei het meisje en toen Dominique opkeek zag ze een grote grijns op het gelaat van de Sceptile komen. Ja, Admiral hield er wel van om zo nu en dan een complimentje te krijgen. "Ik zou graag willen helpen, maar ik ben bang dat mijn pokémon hier alles eerder zouden afbranden dan zouden helpen," zei het andere meisje met een giechel en Dominique onderdrukte een grinnik. Vervolgens was er weer een klik en een rode flits, waarna er een pokémon verscheen die ze niet meteen herkende, maar na wat beter kijken bleek het een Larvesta te zijn. Die was ze nog nooit tegengekomen, alleen in boeken. "Nuria, kan je voorzichtig iets van warmte produceren hier?" Er vlogen een paar kleine vuurstraaltjes in het rond en Dominique glimlachte even. Het meisje keek een keer rond in de kamer. Op het licht van de vuurstraaltjes van Nuria en de koplampen en lichtgevende ringen van Mortem was het zo donker als een stadje waar Darkrai in woonde. Ondertussen kwam Peaches weer haar kant op en kroop op haar schoot. De Flareon was best gehecht aan haar trainer, het was een vreselijk lief wezentje. Mortem was iets minder aanhankelijk, maar had ondanks alles een sterke band met Dominique. Er klonk wat gerommel aan de deur, geschrokken keek ze om, maar het bleek niets meer te zijn dan Admiral die de deur open probeerde te rukken, maar het zat vast. "Laat maar, Admiral. Ik denk dat we zijn ingesneeuwd. Dus als ze daar buiten zijn, kunnen ze niet naar binnen.." Even wierp ze een blik op Vivienne. De Sceptile kwam op het groepje af en plofte bij hen neer, wierp een snelle blik op Vivienne en zakte toen neer. Admiral kon soms best wel bot zijn, maar dat was alleen als hij iemand niet mocht. Viviennen mocht hij wel, dus echt een probleem zou het niet zijn.

Dominique keek toe hoe het ondertussen steeds donkerder was geworden in het huisje. Well, misschien was het maar goed dat ze hier zaten, want buiten zouden ze misschien wel onderkoeld geraken. Nu was het hier ook wel koud, maar ze kon het erom verwedden dat het buiten nóg kouder was. "Het ziet er naar uit dat we hier nog wel eventjes vast zitten," zei het andere meisje toen en Dominique maakte een instemmend geluidje. Well, dan moesten ze er maar het beste van maken, niet? Ze vouwde het deken nog wat extra om zich heen en genoot van de lichaamswarmte die de Flareon en shiny Umbreon haar gaven. "Wil je mijn nieuwste aanwinst zien?" vroeg ze toen uiteindelijk maar. Door het licht van de twee pokémon konden ze elkaar nog wel zien, dus haar pokémon zou Vivienne ook wel kunnen zien. Dominique grabbelde in haar zak en haalde een pokéball tevoorschijn. Al snel verscheen er een groene pokémon voor haar neus, net zoals Admiral was het een grass starter. Maar deze was niet van Hoenn, maar van Kalos. Chespin. Het groene wezentje knipperde een keer verbaasd met zijn oogjes, wat was het donker hier! Hij keek om en zag het andere gezelschap, waar hij dan ook meteen op af wandelde.

Dominique luisterde aandachtig wat de pokédex van Vivienne erop te zeggen had, wie weet was dat voor haar ook wel informatie die ze nog kon gebruiken. Ze had de Chespin nog niet lang, hoogstens drie dagen nu. "Wat ziet 'ie er lief uit," zei Vivienne toen de pokédex klaar was met zijn verhaal, waarop de Chespin een instemmend 'Ches!' liet horen. Dominique had gehoord dat deze groene wezentjes de aanleg hadden om in de problemen te komen, maar gelukkig had de Chespin daar nog geen kans voor gekregen. "Ik zal mijn pokémon maar in hun pokéballs laten, dat gaat niet echt passen hier binnen," zei Vivienne vervolgens en Dominique kon ook een grinnik niet onderdrukken. "Zijn dit trouwens al je pokémon?" vroeg het meisje tegenover haar vervolgens. "Ik heb er nog een aantal in mijn box zitten, maar dit is op dit moment mijn hele huidige team, ja." Een glimlachje kwam rond haar gezicht toen ze zag hoe de Chespin wat onhandig bij Vivienne op schoot klom. Het was echt een schatje wat dat betreft, maar dat zou misschien wel gaan veranderen als hij ouder en sterker zou worden. Misschien werd hij wel een tweede Admiral, al betwijfelde ze dat eerlijk gezegd. Peaches had zich ondertussen op haar schoot ingenesteld en het leek erop dat de rode pokémon sliep. Admiral zat er nog altijd wat bij, zijn ogen op de grond gericht, en Mortem zorgde er natuurlijk voor dat er genoeg licht was, samen met de pokémon van Vivienne. "Zijn naam is trouwens Warning," zei ze toen, de Chespin bedoelend.

"Aparte naam," zei de brunette vervolgens en Dominique grinnikte eventjes. Dat was zo, maar aan de andere kant paste de naam wel bij de Chespin. Ze keek toe en zag dat de Chespin bij Vivienne op schoot was geklommen, om haar vervolgens met een scheef kopje aan te kijken. "Leuk team heb je, van plan om de gyms te gaan doen?" vroeg de brunette haar vervolgens. "Ik ben begonnen aan de gyms, een tijdje geleden heb ik de eerste gym verslagen. Verder ben 'k binnenkort van plan om de tweede uit te gaan dagen," zei ze met een glimlach. Ze zou eerst haar team nog wat gaan trainen, want waarschijnlijk was haar team nog wat te zwak. "Jij doet ook gyms, toch?" vroeg ze toen maar voor de zekerheid.