Those Who Went Before

Onderwerp: Those Who Went Before ma dec 22, 2014 11:00 pm

Ze zuchtte even en schudde haar hoofd kort. Nee, dat wilde ze niet, helemaal niet zelfs. Ze snoof even zachtjes en keek naar de Sandile die probeerde op een van zijn vier pootjes te staan. Wat... Wat forceerde hij eigenlijk? Ze had nog maar gezegd dat ze zich verveelde en dat ding begon al raar te doen. Serieus... Lawrence begon echt tegen te steken. Ze zuchtte nogmaals, stopte haar handen in haar zakken en wandelde verder. De Sandile keek haar even na, hij was dan toch eindelijk op zijn ene pootje gaan staan, was het hem dan toch gelukt. Maar omdat Tawn hem uit zijn concentratie haalde, verloor deze zijn evenwicht en viel hij om. Ze kon het niet laten even kort te grijnzen toen hij dat had gedaan. Ze liet het kleine lachje echter wel van haar lippen glijden toen ze iemand zag naderen. Lachen om de leed van Pokémon werd niet echt geaccepteerd, maar goed, Lawrence was geen Pokémon, die was een monster. Ze keek even kort naar de Ground, Dark Type Pokémon, die haar nog steeds met die grote ogen aankeek, alsof ze een juweeltje was. Zij trok een wenkbrauw op en schudde even haar kop. Ow Arceus... Lawrence moest echt stoppen met zo te reageren op de dingen het was niet leuk en echt veel te eng om mee te maken... Ze keek terug naar de naderende persoon, maar deze leek echter erg slungelig en lomp te zijn. Ze zag hel al van op een afstandje vallen... Ze zuchtte even. Moest ze nu gaan helpen? Had ze daar wel zin in? Nee... Niet echt eigenlijk. Ze haalde daarom even kort haar handen door haar blonde haren en keek nogmaals naar Law, die even fronste en even keek naar de arme stakker die letterlijk in het stof had gebeten. Nawh, wat een duts... naja, pech voor hem. Ze draaide zich om en wandelde weg. Alsof ze hem ging helpen, mocht hij mooi vergeten hoor. De Ground Dark Pokémon twijfelde even, maar dat duurde ook niet lang, want deze kwam al snel naast haar lopen met een tevreden uitdrukking op zijn gezicht. Ze zuchtte even zachtjes en liet haar blik even over het landschap gaan. Wat moest ze doen... Verveling was echt de ziekte die haar op het moment had toegetakeld... En het was niet leuk. Dat was ook best logisch zeker? Dat verveling saai was. Ze stopte even en sloeg zachtjes haar hand in haar gezicht waarna er nogmaals een zucht uit haar mond glipte. Wow, echt de beste opmerking ooit gemaakt. Ze was ook echt goed bezig over die dingen... verveling was saai. Vreemd was raar. Jep, ze was er echt weer bij met haar kop... Ze keek even naar de Sandile, die haar aankeek en ook was gestopt met wandelen. Het was duidelijk dat de Pokémon niet van der zijde ging afwijken, dat was een feit die ze spijtig genoeg moest aanvaarden... Zoveel spijt... Ze zuchtte nogmaals. Het zij zo. Ze schudde daarom ook even kort haar hoofd en stapte verder. Haar domme opmerking stopte ze ergens ver in een uithoekje van haar hoofd, hopend ze nooit meer te zien en er nooit meer aan te denken. Ze liet haar handen terug in haar broekzakken zakken en keek nogmaals rond. Ze moest ook eens wat positiever zijn, want dat was ze helemaal niet de laatste tijd. Maar hoe kon ze dat nu zijn? Ze had letterlijk twee dutserige Pokémon opgenomen waarbij er een niet weg wilde als ze dat vroeg. Haar broer was ook iemand die haar toch wel tegenstak. Hij had een mens gestuurd... Oke... Misschien niet zo slecht als je het zo zag, maar het punt was gewoon dat dat mens haar verschrikkelijk tegen had gestoken. Ze had een brief gegeven en dan dacht zij dat Tawn met haar om zou gaan? Dat kon ze vergeten, dat kon ze echt vergeten. Ze snoof even zachtjes en schudde haar kop zachtjes, alsof ze de gedachte eruit wilde, niet langer aan wilde denken. het was niet leuk om er aan te denken. Het leek haast een verplichting soms, die gedachten die in haar hoofd rondspookten. Ze verplichten haar zo te zijn, zo down, leeg en totaal levenloos. Wat moest ze eigenlijk nu doen met haar leven? Ze kon echt niks doen! Oké ze had een badge binnen en ze wist best wel dat haar roeping in de trainer wereld lag, maar wat moest ze verder doen? Breeders, die konden nog iets en Coördinators hadden vast nog een job na hun goede jaren als tiener, maar trainers? Die waren zo de basics... Ze zuchtte even. Misschien moest ze dat gewoon even gaan uitvissen en als ze dat dan wist kon ze mooi verder doen met wat ze deed. Denken aan een toekomst was iets dat ze vroeger altijd bij haar thuis deden. Het draaide daar altijd om geld, pers en beroemdheid. Maar vooral geld was belangrijk en vooral voor haar moeder. Het feit dat ze een beetje goed kon zingen dreef haar letterlijk gek, geldgek. Ze klemde even haar tanden op elkaar. Dat mens was echt gewoon gestoord en dat aanvaarde haar vader gewoon. Ze kon er soms echt niet tegen. Ze vroeg zich ook vaak af hoe die twee elkaar ooit leuk hadden gevonden. En waar haalden ze de motivatie om nog samen te blijven? Hun ruzies en de adrenaline en drank die daar bij te pas kwam? Niet dat zij daar dan nog last van had, ze had ze al bijna een halfjaar al niet meer gezien en hoe langer ze wegbleven uit haar leven, hoe leger ze werd, maar ook hoe blijer... Vanbinnen werd ze gelukkig. Het was best wel grappig. Ze was zo leeg vanbuiten, maar vervuld met zoveel emoties vanbinnen. Het was vreemd, een heel vreemd gevoel... Ja dat was het zeker. Ze zuchtte zachtjes en voelde hoe haar lippen langzaam naar boven krulden. Het was ergens een gevoel van geluk dat ze voelde, het feit dat ze niet langer die stress moest voelen die zij haar gaven... het was echt een gevoel van vrede en eenheid. Ze sloot even haar ogen en zuchtte al lachend. Ja, daar had ze echt voor gehoopt, dat ze dit zou bereiken op haar reis. Ze opende haar grijsbruine ogen terug en keek even naar Lawrence, die met grote ogen naar het lachende meisje keek. Hij snapte het vast niet. De altijd gemene Tawnee was opeens vrolijk... En dat maar omdat ze even in gedachten verzonken was. Dat was nu eens geluk bij een ongeluk... Of zoiets in die trans... Nee, dat klopte niet helemaal... Het was eerder... Maar nog voor ze er verder over nadacht, schudde ze haar kop. Nee daar wilde ze echt niet verder over nadenken, het was ook gewoon onnodig en vooral irritant om dat constant in je hoofd te hebben. Vragen die onbeantwoord bleven en dingen die je toch nooit zou weten. Die dingen bleven de irritantste gedachten.
Toen ze opeens voetstappen hoorde, krulden haar mondhoeken terug naar beneden, met een klein, simpel sprongetje zorgde ze ervoor dat de gehaaste voorbijganger haar niet omver zou walsen. Het was echter niet zo'n goed idee geweest, want hierdoor moest Lawrence aan de kanten gaan. Hij sprong, met zo'n minuscuul kleine sprong -want tja wat verwachte je van een Pokémon met zo'n beentjes-, naar het midden van het pad. Het was te laat en eerlijk gezegd had de blondine er ook geen zin in hem weg te trekken, en daarbij haar kleren vuil te maken, dus struikelde de man over haar Pokémon... Nee technisch gezien was het niet haar Pokémon. Dus technisch gezien haar Pokémon? Ja... technisch gezien haar Pokémon. Ze keek even toe hoe de jongen, die blijkbaar ook de gast was van eerder, weer op de grond viel. De lompheid en zwaartekracht sloeg weer toe. Ze keek even naar hoe deze nog wat verder gleed, maar toen tot stilstand kwam. Ze vroeg zich ook even kort af waarom hij zo'n haast had. Of hij was gewoon hyper en raar, zoals elke persoon die ze in deze regio tegen kwam. Hm, straks gaf hij haar nog een Pokémon, wie wist. Ze was toch de Pokémon vuilbak van Kalos geworden. Ze zuchtte even en keek even naar Law. Ze had zin om de Pokémon meee te sleuren... Maar... He... ze zag haar kans... Waarom bewogen haar benen dan niet? Ze balde even kort haar handen. Waar was die lach gebleven? Dat gevoel van geluk zo heel kort? Was die ook zo de grond ingeboord, net zoals deze stomme gast zojuist zijn kop in de grond had geboord. Ze zuchtte en keek even van de jongen naar haar Pokémon en keek toen even naar het landschap. Opeens hoorde ze zacht gelach. "Niet echt het mondig type eh?" Verrast keek ze naar de persoon die op de grond lag. Hij had zichzelf al weten recht te zetten, hij was al aan het zitten. Goed, heel goed voor hem. Ze schudde even har hoofd als antwoord en hij knikte even kort waarna hij snel overeind kwam. "Het spijt me van je Sandile," zei hij. Het meisje keek even schuin naar de bruin-zwarte Pokémon, wiens gezicht letterlijk in het zand was gedrukt. Ze grinnikte even zachtjes. Oh, daar kon ze eigenlijk best aan wennen. Zijn gezicht in de grond gedrukt. Ze grijnsde dan ook even kort naar hem, hij grijnsde ook, maar minder evil. Daarom haalde ze meteen haar lach van haar gezicht en stapte ze naar haar Ground dark Type Pokémon en bukte ze zich om de Pokémon op te tillen. Toen ze hem van de grond had getild, keek de jongen haar even kort aan, hij lachte kort. "Ik moet rennen, bye," zei hij. Tawn stak even kort haar hand op. "Wees een beetje minder lomp," zei ze als advies. "Sommige mensen zullen het minder leuk vinden dan ik als hun Pokémon in de baan word gedrukt," zei ze met een klein lachje. Hij knikte. "Dat zal ik onthouden, bedankt voor de tip," En hij was weg. Ze keek hem nog na, maar na enkele tellen keek ze toch naar haar Sandile. Ze had verwacht dat hij er erg aan toe zou zijn, een wonde her en der... Maar hij was in orde... Hij staarde naar haar, met weer van die creepy oogjes waar Tawnee echt niet tegen kon. daarom loste ze meteen haar Pokémon en aangezien deze nog steeds geen vleugels had, viel deze met een harde plof op de grond.

Ze keek even rond. Ze was even aan eindje verderop op de grond gaan zitten. De grond had koud, maar meet haar dikke jas en goede kledij had ze daar weinig last van. Sachi had ze ook uit haar Pokéball gehaald. Ze zuchtte even zachtjes en keek toen naar de nieuwe Pokéball... Ze had besloten een nieuwe Pokémon te kopen en deze keer was het een Pokémon geweest uit het adoptie centrum. Ze had deze Pokéball al een dag en al voordat ze de jongen had ontmoet. Lawrence zat in zijn Pokéball en ging voor het eerst aan haar riem. Ze had het opgegeven om hem achter te laten. Het zou toch niks zijn. De kans was groot dat er iemand kwam zagen om de Pokémon terug te nemen. Kido zat ook in haar ball, want dat was gewoon om iedereen veilig te stellen. Als die Aggron eruit was, was niemands leven echt veilig. Dus ze werd er enkel uitgelaten als Tawnee zeker wist dat er niemand in de buurt was. Ze zou haar vast ook nog gebruiken in gevechten, maar dan tegen sterke tegenstanders. Kido had namelijk de Vivillon van de gymleader Viola letterlijk... verpletterd met die Iron Tail. Een Swift van Sachi was toen voldoende geweest om de Pokémon uit zijn lijden te verlossen... dat klonk best wreed eigenlijk... Ze zuchtte even. Soms vroeg ze zich af waarom ze zo'n speciale Pokémon had. Ze staarde naar de nieuwe Pokéball. Zou deze anders zijn? Ze staarde er nog even naar, maar keek op toen Sachi, haar Glaceon, iets opmerkte. Hoe merkte ze dat? De Ice Type kwam overeind en leek gefixeerd te zijn op een punt. Keek het blonde meisje. Nee, dat deed ze niet.

THANKS TO LOUIS AT ATF!

Ren eerste post c:

Onderwerp: Re: Those Who Went Before ma dec 22, 2014 11:58 pm

_{Ietwat twijfelend keek de witharige naar het ronde ding in zijn hand, het was wel eigenlijk een best moeilijke keuze voor hem geweest om tot dit ene punt te komen maar zodra hij de volgende stap nam, was er geen weg terug. Hij stond in het Pokécenter vlak voor de wonder trade machines met de Pokéball van Lars in zijn hand en al vond hij de Eevee een geweldige Pokémon, paste het bruine ding gewoon niet in zijn team. Of hij zijn Pokémon zou missen? Natuurlijk, immers had de man de Evolution Pokémon al een flinke tijd en ze wisten goed met elkaar op te trekken. Na even te hebben gezucht werd het ronde ding in de machine gestopt, welke de Pokéball ‘opzoog’ het duurde niet al te lang of er kwam al een nieuwe Pokéball ervoor in de plaats en rustig haalde de witharige het ding uit de machine en liet de Pokémon eruit. Het duurde niet al te lang of hij kon de Pokémon die eruit was gekomen identificeren, een Beedrill dus? Al was het een erg interessante Pokémon had het Team Rocket lid geen interesse in insecten, hoe driegend of gemeen ze ook eruit konden zien of waren. De Poision Bee Pokémon werd in zijn Pokéball teruggekeerd en daarna weer terug in de machine gestopt, de zelfde manier de man het beest ook verkregen had. Er verscheen een nieuwe Pokéball in de plaats van de ander en de witharige pakte rustig het ronde ding, hopelijk zat er nu wel iets bij dat meer nut had voor hem. Het rood met witte ding klapte open en met een witte straal kwam de Pokémon eruit, kreeg langzaam vorm en nadat dat klaar was kreeg het een kleur. ’Een Dratini?’ hij was wel verbaast, al was de Pokémon wel in Kalos te vinden had hij niet verwacht er eentje te verkrijgen door wonder trade. Hoe dan ook, de man was er wel blij mee, al kon hi op het moment niks verzinnen waarbij de slang hem kon gaan helpen, de Dragon Pokémon terug stoppen in de wonder trade was absoluut geen optie dus eigenlijk bleef er maar één optie over, gezien de man met de blauwe Pokémon niet wou blijven rondlopen werd het wel de PC. Na de Pokémon terug te hebben gekeerd in zijn Pokéball ging de man richting de PC’s en deed de Pokéball van zijn nog onbenoemde nieuwe Pokémon in de daarvoor bestemde houder, welke daarna op dezelfde manier ‘verdween’ maar natuurlijk was er nu geen andere Pokéball die ervoor in de plaats kwam te verwachten. Wanneer dat eindelijk achter de rug was kwam hij uit het Pokémon center, om daar een bijna letterlijke klap van kou in zijn gezicht te krijgen ondanks de best dikke kleding die hij aanhad, dit was een van de redenen waarom de man helemaal niks met winter had. Gaf hem maar lente of herfst, zomer was weer te warm als het de witharige werd gevraagd. Al lopend merkte de man dat hij iets minder last kreeg van de kou, gelukkig, het begon namelijk best wel vervelend te worden. Rustig begon de man ergens heen te lopen, hij had werkelijk geen idee waarheen, dat zou hij wel zien.

Na een niet al te lange lopen zag de man een ietwat bekend gezicht, hij kon niet precies herinneren waarvan. Niet dat het een probleem was, daar zou hij wel binnenkort achter komen ”Hey.” begroette de witharige de blondine droog nadat hij iets meer in de buurt was gekomen.}

Onderwerp: Re: Those Who Went Before di dec 23, 2014 8:26 pm

Ze staarde enkel naar de wit, rood gekleurde bal. Ze was stiekem wel benieuwd wat erin zat. Ze slikte even. Ze had wel gehoord 'Deerling' en 'Female' maar eerlijk gezegd kende ze er echt niks van, ze wist zelfs niet welke type die Pokémon was. Ze zuchtte even en liet de bal even van de ene hand in de andere rollen. De naam zelf klonk niet echt als een naam voor een monster zoals Onix. Deerling, het klonk... Meer als een schattige Pokémon. Ze hoopte dat het een keer iets schattig was. Sachi was... Mooi, Kido was dan weer meer monster dan iets anders en Law was... Niet schattig... gewoon, niet schattig. Amy was dan wel schattig. Ze hield van Amy, maar die was ook al enige tijd niet uit haar Pokéball gekomen. Ze was als de dood voor Lawrence, maar nu zij eindelijk de Sandile had aanvaard in het team kon ze eigenlijk best wel een keer de Buneary eruit laten. De Normal Type ze het vast fijn vinden er even uit te komen. Ze zuchtte even en keek nogmaals naar de nieuwe bal in haar handen. ze vroeg zich eigenlijk af waarom ze dit had gedaan. Ze had haar handen al vol aan haar probleem Pokémon. Ze zuchtte even zachtjes. Zou ze weer eens de verkeerde genomen hebben? Misschien wel... Misschien ook niet. Ze hoopte vurig van niet. Een normale Pokémon zou zo handig zijn. Ze keek even op toen ze in haar ooghoek zag hoe Sachi een stapje naar voren deed, maar toen ging zitten. Rond haar was het gras bedekt met een laagje vorst. Ze was nog steeds niet zo goed met haar krachten, maar de Glaceon gleed tenminste al niet meer uit over haar eigen ijs... Dus dat was al een goed begin toch? Ze zuchtte nogmaals en volgde even snel de blik van de Ice Type Pokémon. Ze knipperde een paar keer en zag hoe een jongen naderde. deze leek minder gehaast, verder weg, maar goed, hij was geen probleem. ze keek terug naar de Pokéball en liet deze nogmaals van de ene hand naar de andere rollen en liet ze ook even tussen haar vingers gaan. Ze leek zo te treuzelen, maar het was twijfel die haar trof en haar weerhield. Ze zuchtte nogmaals en keek een keer naar Sachi, die doorhad dat haar trainster niet echt geïnteresseerd was in de naderende gast. Ze knikte even naar haar Pokémon. "Wat denk je?" zuchtte ze zachtjes. De Glaceon liet haar blik over het meisje glijden en keek toen even naar de bal. Ze leek het even in haar op te nemen en toen ontmoette haar blauwe ogen terug die van haar. De Pokmon haalde kort haar schouders op. Tawn moest haar gelijk geven, het was haar keuze en niet die van haar Pokémon. waarom betrok ze haar dan in dit alles? Was ze zo'n slecht persoon of gewoon zo? Ze zuchtte nogmaals. Keuzes, ze haatte ze zo... Kon ze eigenlijk nog terug gaan met die Pokémon? Als die zogenaamde 'Deerling' haar tegen zat dan kon ze deze toch gewoon doodleuk terug brengen? Of ging het zo niet? Ze had er wel voor betaald... Zou ze haar geld terug krijgen? waarom kocht ze eigenlijk alleen maar Pokémon? Of kreeg ze er alleen maar? Nu ze er zo aan dacht... Ze had nu 5 Pokémon. En geen een van die Pokémon had ze zelf gevangen... Wow... wat was ze toch een... Geweldige trainer dan. Ze zuchtte nogmaals en daar was het nogmaals. Oké. ze moest echt stoppen met zichzelf af te breken, keer op keer, want dit ging haar echt niet motiveren om het beter te doen. Negatief zijn hielp echt niet... waarom bleef ze het dan doen eigenlijk? Het was een vraag die in haar hoofd bleef rondspoken en ze wilde hem eigenlijk niet beantwoorden, want het antwoord bestond... Niet echt. Toch niet nu, anders zou ze het al weten... Of niet. Ze keek nogmaals naar de bal en liet deze even weer in haar ene hand vallen, waarna ze ze even tussen haar beide handen bleef draaien. Ze haalde deze van tussen haar handen en keek verrast op toen ze zag dat Sachi nogmaals recht ging staan. Wat was er nu weer?

Een schaduw viel over haar en ze keek van haar Glaceon naar de eigenaar vand e schaduw. Een jongen, meer man eigenlijk, stond voor haar. Ze fronste even. Kende ze hem? Nee toch? Naja, het kon ook zijn dat haar hersenen haar weer in de steek lieten. Zoals altijd dus. Ze had zin om even te zuchten. Als het een oud bekende was zat ze echt in de problemen, want ze wist niet echt wie hij moest voorstellen. Dan liet ze dat maar zijdelings liggen en keek ze hem enkel aan. Hij had wit haar... Oh... Had ze hem niet een keer gezien in Lumiose City? Was Amy, haar Buneary, toen niet bang geweest? Niet dat dat een verassing is, die Pokémon was bijna altijd bang voor alles wat ze zag. ”Hey.” zei de persoon. Ze knipperde een paar keer met haar ogen en keek toen naar Sachi, die haar vragend aankeek, maar verder niks deed. Deze ging terug zitten en knikte even naar de man. Tawn zuchtte even zachtjes... moest ze echt sociaal doen? Daar had ze eigenlijk geen zin in. Ze keek even naar de nieuwe bal in haar handen en keke toen terug naar de man. "Hallo," zei ze daarom ook simpel, waarna ze het oogcontact weer brak en overeind kwam. sachi reageerde ook meteen door recht te staan en even naar haar trainster te kijken, maar verder niks deed en stil bleef. Ze zuchtte eens zachtjes en klikte de nieuwe bal aan haar riem. Het zou voor later zijn zeker. Ze zou een Pokémon niet uit zijn Pokéball halen met iemand anders in de buurt. Als ze een Pokémon wilde leren kennen, dan deed ze dat in stilte en niet met een publiek. Ze trainde dan ook niet graag met publiek. Ze was eerder een type die niet graag toonde wat ze kon. Ze was eerder teruggetrokken en daarom lag dat dan ook niet in haar aard.

THANKS TO LOUIS AT ATF!

Onderwerp: Re: Those Who Went Before wo dec 24, 2014 7:47 pm

_{Even leek het meisje Ren niet te herkennen, natuurlijk niet zo vreemd. De twee hadden maar een vage ‘ontmoeting’ voor zover het eigenlijk zo genoemd kon worden, het duurde niet al te lang of er kwam een zwak antwoord terug, zwak maar wel een antwoord. Het viel de man op dat ze een Pokéball in haar handen had, welke Pokémon zou daar in zitten? Na een tijdje stil te hebben gebleven sprak de witharige zijn gedachten hardop "Welke Pokémon zit daarin?"[\b] het was gewoon puur uit nieuwsgierigheid. hadden de twee elkaar eigenlijk wel aan elkaar voorgesteld vorige keer? Als hij het goed wist niet [b]"Ik ben trouwens Ren."}

Onderwerp: Re: Those Who Went Before do dec 25, 2014 12:47 pm

Ze keek even naar Sachi. De Glaceon knipperde een paar keer met haar blauwe ogen, maar deed verder niks. Haar gezicht was strak en je kon duidelijk zien dat ze de persoon aan het inschatten was. Ze was niet zo beschermend, maar eerder oplettend. "Welke Pokémon zit daarin?" Ze keek op toen ze dat vroeg. Haar ogen gleden even naar de wit, roodgekleurde bal in haar handen en ze knipperde een paar keer met haar ogen. "Een Deerling," zei ze simpel en ze keek terug op. Haar antwoord was krachtiger geweest dan de begroeting, maar goed, wat wilde je ook? Ze kende deze gast zelfs niet. "Ik ben trouwens Ren." Ze knikte even naar de witharige. Ren... Nee, ze kende geen Ren. De eerste keer dat ze elkaar dus hadden ontmoet was vast gewoon toen ze elkaar hadden gepasseerd of iets in die trend. Ze zuchtte dan ook even zachtjes en keek hem terug recht aan. "Mijn naam is Tawnee," stelde ze haarzelf voor. "Aangenaam,"

THANKS TO LOUIS AT ATF!

Onderwerp: Re: Those Who Went Before do dec 25, 2014 2:53 pm

_{"Een Deerling." kwam als antwoord waarop de witharige even knikte "Deerling zijn erg leuke Pokémon, ik heb er zelf een." gaf hij als antwoord terug. De blondine zuchtte even en stelde haarzelf daarna voor als Tawnee en als antwoord knikte de man kort, als bevestiging dat hij het had gehoord. Zelf had hij het eigenlijk niet zoveel op voorstellen en dat soortgelijke dingen, alleen hij was wel zoveel mensen tegengekomen dat het bijna niet meer raar was. ”Ga je die Pokéball nog open maken of niet?” vroeg Ren uiteindelijk, om ervoor te zorgen dat er geen ongemakkelijke stilte kwam of om deze te doorbreken als die al bezig was.}

Onderwerp: Re: Those Who Went Before do dec 25, 2014 11:59 pm

De jongen knikte even naar haar en zij keek hem even kort aan. "Deerling zijn erg leuke Pokémon, ik heb er zelf een." Ze opende haar ogen ietwat en knikte als antwoord. Ze slikte even toen hij knikte bij haar begroeting en keek terug naar de bal van de nieuwe Pokémon. Ze had eens gehoord dat ze in Kalos amper tot niet voorkwamen. In Kanto eigenlijk al helemaal niet... Of ze had er allesinds nog nooit een daar gezien. Niet dat ze er al hier een had gezien. ”Ga je die Pokéball nog open maken of niet?” Ze keek even naar de witharige. Dat was echt wel direct zijn, maar ze keek er niet echt naar en gooide dus simpel de bal in de lucht zonder een antwoord te geven. Het ronde voorwerp tolde een paar keer in de lucht waarna het opensprong en een straal uit de bal kwam. Na enkele tellen verschenen de contouren van een Pokémon dat iets weg had van een hert. Toen het licht wegebde, steigerde deze en liet deze een blij geluid horen, waarna ze zich omdraaide en wegliep. "Hey!" zei ze luid, waarna ze de achtervolging meteen inzette. Wat ze echter wel vergeten was, was de Pokéball. Sachi, haar Glaceon, keek er ook niet naar en rende achter haar trainster aan, terwijl de bal op de grond viel, aan de voeten van de Ren.

THANKS TO LOUIS AT ATF!

Onderwerp: Re: Those Who Went Before vr dec 26, 2014 12:10 am

_{Het duurde niet lang of de Pokéball die dus blijkbaar bij een Deerling toebehoorde werd de lucht ingegooid en deze kwam met een klap open, de bekende vorm van een Deerling kwam tevoorschijn en even steigerde deze en wegliep. ”Hey!” riep de blondine en al snel zette deze de achtervolging in, de Glaceon vlak achter haar. Een hol geluid kwam en de blik van Ren viel op de lege Pokéball, de man bukte even om het ronde ding op te pakken en keek er uiteindelijk naar. Al was een Deerling wel een leuke Pokémon, de witharige had er niet bepaald veel aan. Rustig liep hij achter het stel aan, de Pokéball gooide hij in de lucht, ving hij op en gooide het ding weer in de lucht. Dit proces werd een tijdje rustig herhaald tot hij dicht genoeg bij hun was ”Ben je niet iets vergeten?” sprak de witharige.}

Onderwerp: Re: Those Who Went Before di dec 30, 2014 12:24 pm

Met snelle passen kon ze de jonge Deerling bijhouden. Het was ook -voor een keer- dat geluk aan haar kant stond. Want toen ze opsprong en recht op de hertachtige landde, was ze toch even verbaasd. Wel meteen draaide ze zich op haar rug en klemde ze haar handen rond de Deerling. Het was weer geluk die waarschijnlijk aan haar kant stond, want de Pokémon leek perfect in orde te zijn. Het was gewoon een wonder. Ze zuchtte daarom ook even opgelucht. Daarna kwam ze overeind, ze had de Grass Normal Type nog steeds vast, hoe raar het er ook mocht uitzien. Sachi keek even schuin naar haar trainster. Het blonde meisje lachte even schuin, sarcastisch naar haar Pokémon, waarna ze zuchtte en de Pokémon voorzichtig neerzette. "Blijf," zei ze op een scherpe toon. De Pokémon keek even met grote ogen naar de giftige blik van het meisje, het was menens. Mocht dat ding nog eens weglopen, dan liet ze Law er wel uit, die lustte wel een Deerling zoals deze. ”Ben je niet iets vergeten?” Haar blik nog steeds scherp. Ze keek vanaf de grond op naar hem en ontmoette even zijn rode ogen. Ze vernauwde even de hare, maar bleef stil. Niet echt goed wetend wat.

THANKS TO LOUIS AT ATF!

Onderwerp: Re: Those Who Went Before di dec 30, 2014 12:40 pm

_{Nadat Tawnee hem had gehoord en haar blik de zijne scherp ontmoette haalde hij een wenkbrauw op, de Pokéball van de Deerling lag nog steeds in zijn handen en werd in de lucht gegooid, was ze het werkelijk vergeten dat ze de Pokéball van de Season Pokémon terug had later liggen? Het leek er wel op want al was het bijna niet te zien, het leek er toch op dat ze aan het nadenken erover was. De man haalde enkel zijn schouders op ”Maar als je het niet wilt neem neem ik je Pokémon wel hoor.” een vuile grijns verscheen rond zijn mond.}

Onderwerp: Re: Those Who Went Before di dec 30, 2014 12:44 pm

Hij keek haar even schuin aan. Toen ze zag dat de Deerling een van der pootjes optilde, keek ze deze met vurige blik aan en meteen ging deze zitten. Dat dacht ze al, niemand ging er vandoor zonder haar toestemming. ”Maar als je het niet wilt neem neem ik je Pokémon wel hoor.” Wel meteen verplaatste ze haar blik naar hem, de vuile grijns op zijn lippen bevestigde het alleen. "Ik zou dat maar niet doen als ik jou was," zei ze op een ietwat aangevallen toon. Ze nam het serieus en als hij te ver zou gaan, zou hij Kido eens van dichtbij ontmoeten, dat zou hij vast leuk vinden~

THANKS TO LOUIS AT ATF!

Onderwerp: Re: Those Who Went Before di dec 30, 2014 1:17 pm

_{”"Ik zou dat maar niet doen als ik jou was," even haalde hij een wenkbrauw op, wat zou zee tegen hem gaan doen? Al was de witharige er zeker van dat ze niet veel kon doen hield hij zijn blik schuin gericht op de Glaceon vlak bij het meisje, Ren was er zeker van dat de blondine sterker was dan ze eruit zag en waarschijnlijk had ze wel meer Pokémon die zo sterk waren als dat ding, of met wat pech even wat sterker. ”Als je het niet wilt moet je dan niet die Pokéball pakken?” hij kon het erop laten lijken dat het gewoon een grapje was en dat deed hij dan ook. Het ronde ding die de witharige in zijn handen had werd met een gemak naar Tawnee gegooid. Waarschijnlijk waren het niet meer dan valse waarschuwingen maar daar wou hij het voorlopig niet mee gaan gokken.}

Onderwerp: Re: Those Who Went Before di dec 30, 2014 8:43 pm

Na enige tijd maakte hij toch een wijze keuze. ”Als je het niet wilt moet je dan niet die Pokéball pakken?” Toen hij de bal in haar richting gooide, ving ze deze simpel op. Ze keek hem nogmaals kort aan waarna ze de Deerling liet terugkeren in haar Pokéball. 'Leyla wordt der naam,' dacht ze bij zichzelf, maar dat ging ze niet luidop zeggen voor deze gast... Hij was raar en ze stiekem wilde ze zich nu omdraaien en weggaan... Maar goed dat andere gevoel was te sterk voor haar en ze bleef. Ze kwam overeind en keek even kort naar Sachi, die haar oogjes wat had vernauwd. "Hoe oud ben je eigenlijk?" zei ze toen opeens.

THANKS TO LOUIS AT ATF!

Onderwerp: Re: Those Who Went Before wo dec 31, 2014 6:44 pm

_{De Pokéball van de Deerling werd simpel opgevangen nadat de witharige het ronde ding richting de blondine had gegooid, waarna de Season Pokémon in de Pokéball werd teruggekeerd. Het bleef een klein tijdje stil tussen de twee tot Tawnee vroeg "Hoe oud ben je eigenlijk." waarna een wenkbrauw werd opgehaald door de man [b]"En dat maakt uit omdat?"[/i] het werd op een manier gevraagt alsof het meisje eerder een reden had gegeven, wat ze van hem dacht maakte de man niet veel uit maar dat betekende niet metteen dat hij niet nieuwsgierig was waarom ze naar zijn leeftijd vroeg. Omdat hij geen vrouw was was het niet onbeleefd om naar zijn leeftijd te vragen maar dat gaf geen reden dat hij het moest geven.}

Onderwerp: Re: Those Who Went Before za jan 03, 2015 5:14 pm

Een wenkbrauw omhoog. Waarom antwoord hij gewoon niet? Veel makkelijker voor iedereen weet je. "En dat maakt uit omdat?" Ze haalde haar schouders op en keek hem kort aan. "Het was een vraag die ik wilde stellen en ik wist niks anders te zeggen, niet dat ik het echt moet weten," zei ze waarna ze even zuchtte. Lastige mensen waren lastig en zeker deze witharige gast. Hij begon op haar zenuwen te werken en zeker nu. Ze zuchtte daarom even. "Weet je wat, laat maar," zei ze met een klein zuchtje. "Je hebt gelijk dat maakt helemaal niks uit," murmelde ze zachtjes waarna ze even schuin keek naar haar Glaceon, die de ander scherp in de gaten aan het houden was. Brave Sachi, dat je die man maar snel bevroor.

THANKS TO LOUIS AT ATF!

Gesponsorde inhoud