I'll make you the best coördinator ever

Jace schoot opeens wakker met zweet op zijn voorhoofd. Had hij een nachtmerrie gehad? Nee hij had wel fijn gedroomd, maar op het einde schoot er het beeld van Johnny door zijn onbewuste heen. Hij slaakte een diepe zucht en stond op uit zijn slaapzak. Hij had weer eens buiten in de wildernis geslapen. Hij sliep vaak buiten in zijn tent. Hij vond het fijn om samen te zijn met de natuur en de pokémon, maar er was wel een probleem. Hij moest ergens zijn vandaag. Hij had afgesproken met Vivienne en er was nergens een douche te vinden. Hij bevond zich bij de rivier ten Oosten van Lumoise City dicht bij hun verzamelpunt. Hij trok moeizaam zijn kleren aan en haalde Pyre d'r pokéball uit zijn kleine kluisje dat hij verwerkt had in zijn tas. Sinds hij reisde liet hij zijn pokéballen achter slot en grendel als hij sliep. Vooral op paden waar team rocket actief was. Hij liep met de pokéball van Pyre naar buiten. Het was een heerlijke dag. Het sneeuwde niet en de zon scheen. Hier en daar lag sneeuw, maar het bleef best koud. Hij pakte een emmer uit zijn tas en strompelde slaapdronken op de rivier af. Hij nam een grote emmer ijskoud water mee terug de tent in. Hij wierp in een kleine boog zijn pokéball op en Pyre kwam er blij kijkend uit. Ze was opgewekter dan hij in de ochtend. Hij giechelde en vroeg haar: “Pyre zou jij het water voor mij kunnen opwarmen met een Ember?” De Larvesta keek hem blij knikken aan en spuwde wat bolletjes warm vuur de emmer in. Al gauw was het water net iets over de vijfentwintig graden. Jace lachte Pyre toe en keerde haar terug. Hij legde haar pokéball boven op het kluisje gewoon voor het geval dat en kleedde zich weer uit. Hij deed zijn zwembroek aan en hurkte tegenover de emmer. Hij deed een spons in het water en keek geduldig toe hoe de spons zich vulde met warm water. Wat had hij een geluk gehad dat hij de nacht daarvoor hier en daar Luminous opdracht had gegeven de plek op te warmen, maar de grond was ijskoud. Hij pakte haastig de emmer en spons op. Hij begon zich te wassen en was vluchtig klaar. Hij droogde zich af en kleedde zich weer aan. Hij brak zijn tent af en pakte zijn tas weer in. Zijn tas was enorm en de opgerolde tent er bovenop deden hem er uit zien als een man in pak die net uit het leger kwam. Het was nog heel vroeg en hij had nog een uurtje of zo de tijd voordat hij met Vivienne afgesproken had. Hij kon de buitenwijken van de stad zelfs zien vanuit zijn tent en besloot maar even te wandelen in Lumoise City voordat hij naar de afgesproken plaats toe zou gaan. Hij liep rustig de stad in terwijl de mensen en pokémon langzaam wakker werden. Het was een zeer rustig ochtend, maar de mensen die in de winkels werkten waren al alles klaar aan het maken voor het publiek. Misschien zou hij ontbijt mee nemen en wat... Rozen dat was een goed idee. Hij liep vastberaden naar een bloemist in een van de winkelstraten. De bloemist was een oud vrouwtje met een pokémon op haar schouder. Jace keek de vogel pokémon vragend aan en haalde zijn pokédex erbij. De pokédex scande de pokémon en zei vervolgens met een robotische stem: “Chatot, the Music Pokémon. Its head is black and resembles an eighth note. while its black tail resembles a metronome. It plumage is brightly colored with blue wings, a yellow chest and feet, a green stomach, and a pink, hooked beak and eyelids. Additionally, there is a ruff of white feathers around its neck. This Pokémon’s tongue is similar to a human's, allowing it to imitate human speech. Chatot is also able to mimic the cries of other Pokémon, and uses this ability as a defense mechanism. Chatot uses the sounds it has learned and arranges them into its own melody, and flicks its tail to keep rhythm. It mimics the cries of other Pokémon to trick them into thinking it's one of them. This way they won't attack it.” Het oude vrouwtje knikte en zei: “Ja het zijn slimme pokémon, maar dit schatje hier houd vooral van bloemen. Wat gaat het worden op deze mooie ochtend. Jace keek even door het drukke zaakje en stopte bij de rode rozen en zei: “[i]Eén boeket rode rozen graag.” Het oude vrouwtje knikte en begon ze in een boekte te verpakken terwijl ze vroeg: “Zijn de rozen voor een speciaal iemand?” Jace glimlachte en antwoordde met een glimlach: “Voor mij is ze zeer speciaal.” Hij betaalde haar en liep richting het grasveld waar ze afgesproken hadden. Onderweg kwam hij een straat kraampje tegen met doughnuts en koffie. Hij liet zijn ogen over het eten glijden en zei: “Ehm... Zouu voor mij twee chocolade doughnuts en twee cappuccino's inpakken om mee te nemen?” De man achter de toonbank knikte en zei met een glimlach: “Heerlijke ochtend voor een lekker bakje koffie nietwaar?” Jace knikte instemmend terwijl hij betaalde en zei: “Het is inderdaad een prachtige dag.” Hij nam afscheid en wenste hem een goede ochtend. Hij liep rustig naar het grasveldje waar ze afgesproken hadden. Hij zag Vivienne er al staan en zwaaide met de rozen. Blozend zei hij: “Ik was op weg om ontbijt voor ons te halen en ik dacht, waarom zou ik geen rozen mee nemen voor mijn liefste?” Glimlachend liep hij op haar af. Ze zag er lijkbleek uit en er zaten wallen onder haar ogen. Hij zei een beetje onschuldig: “Ik heb rozen voor je mee genomen, maar misschien heb je meer aan de koffie die ik mee heb gebracht.” Hij reikte het pakketje met de twee kopjes cappuccino en de doughnuts uit naar haar. Hopelijk zou dit haar wat blijer maken. Althans hij hoopte dat ze blij was. Hijzelf kon niet zo goed tegen weinig slaap, maar misschien maakte de koffie heel wat weer beter.

Letterlijk met d'r handen in d'r haar, zat Vivienne op de grond met een hele stapel bladeren voor haar uitgespreid. Aangezien Jace er nog niet was, had ze nog eventjes de tijd om er voor te zorgen dat ze tenminste iets fatsoenlijks ervan kon maken, want momenteel was alles zo in chaos veranderd dat er geen nuttige oefening meer uit zou komen. Ze had Isolde, voor het eerste sinds lange tijd, weer uit d'r pokéball gehouden. Vivienne was van plan geweest om haar Weavile in te zetten bij de contest en wilde handig genoeg gebruik maken van deze dag om ook haar eigen optreden te oefenen. Isolde had een paar krachtige ijs aanvallen die het winter thema van de contest mooi konden gebruiken en ze wilde daar logischer wijs gebruik van gaan maken.
De brunette keek op toen ze opeens de bekende stem van Jace hoorde en een glimlach kwam op haar gezicht toen ze de rozen zag, al voelde ze hoe haar gezicht iets wat rood aanliep van het blozen. Oh Arceus, waarom nu? "Dank je, ze zijn prachtig," mompelde ze zachtjes, terwijl ze de rozen aannam en haar neus erin stak om de eerlijke geur op te snuiven. Rozen waren altijd een van haar lievelings bloemen geweest, maar door de veel Sneasels en Weaviles bij hen thuis, die het leuk vonden om de bloemen te vernielen, konden ze ze nooit halen. Ze pakte een van de bekers koffie op en voelde hoe de warmte van de beker door haar lichaam gleed. Ze grinnikte zachtjes. "Ik denk het wel, ik heb een hectische nacht achter de rug," zei ze zachtjes, terwijl ze voorzichtig een slok probeerde te nemen. Ze kwam moeizaam overeind en prees Arceus dat het niet waaide vandaag, waardoor ze de rozen en al haar papieren gewoon op de grond kon laten liggen. "Dus, heb je al enig idee wat je wilt gaan doen met de contest? Mijn uhm .. voorbereiden voor deze dag is een beetje chaotisch geworden, omdat ik blijkbaar de helft op m'n kamer heb laten liggen. Dus ik moet een deel gaan improviseren," ze knikte naar de lading papieren die op de grond verspreid lagen. "Maar goed, je wilde je Lilligant inzetten, toch?" vroeg ze daarna, terwijl ze nog een slok koffie nam.

Hectische nacht. Daar leek het wel op ja. Jace glimlachte toen ze de rozen aannam. Hij vond het fijn dat ze ze mooi vond. Lilligant inzetten? Jace wreef eventjes onder zijn kin en zei: "Ja ik kan haar inzetten wegens haar schattigheids factor, maar ik ben bang dat ze te jong is blootgesteld aan evolutie en daardoor een zeer beperkte range van aanvallen kent. Misschien is het toch maar beter als ik Nightshade inzet. Ze is ook schattig, op haar manier." Nightshade had ook een zeer diverse range aan aavallen tot haar beschikking waar hij een contest optreden omheen kon bouwen.

Vivienne kwam overeind en ging op haar tenen staan om Jace een zachte tik op z'n hoofd te geven met een stapel papieren die ze opgerold in haar hand had. "Je moet niet alleen denken aan de schattigheid van je pokémon. Een pokémon zelf hoeft er niet altijd goed uit te zien. Ik zet Flor- Isolde in bij de volgende contest en die ziet er ook niet echt schattig uit. No offence," zei ze over haar schouder naar haar Weavile, die alleen maar haar schouders ophaalde. "Je moet erop letten dat je aanvallen goed zijn, er goed uitzien en goed gecontroleerd zijn. Een coördinator let niet op de kracht van een aanval en de pokémon, maar de schoonheid van de combinatie van die twee. Bijvoorbeeld, Isolde," de Weavile ging overeind staan en knikte naar haar trainer. "We hebben dit nog niet echt geoefend, dus niet kwaad worden als het niet direct lukt," de Weavile knikte moeizaam, ze hielt er niet van als het niet direct lukte. "Gebruik Blizzard en daarna Metal Claw om het kapot te maken," Isolde ging staan en concentreerde zich, waarna er een grote ijzige bal van ijskoude lucht zich vormde tussen haar voorklauwen. De Weavile gooide de bal in de lucht en sprong erachter aan om de bal met een goed geraakte Metal Claw aanval kapot te meppen. Door de combinatie van de ijs aanval van Blizzard en de staal aanval van Metal Claw, glinsterde de ijsdeeltjes die naar beneden kwamen vallen en haar en Jace bedekte. "Zie je?" vroeg ze grinnikend aan haar vriend.

Jace knikte instemmend en zei eigenwijs: "Dat haalt nog niet weg dat Lilly waarschijnlijk te weinig aanvallen kent om een goede combinatie te leveren zonder in herhaling te vallen." Ondertussen keek hij vol bewondering naar het neerdwarrelende sneeuw. Hij liet zijn hand over zijn riem met pokéballen glijden en wierp die van Nightshade in een vloeiende beweging op. Nightshade kwam glimlachend uit het witte licht. Jace vond haar zo schattig en kon het niet laten maar haar op te tillen en vertroetelend te knuffelen.

Vivienne snoof zachtjes en blies dr wangen op, ze kon er zo niet tegen als mensen tegen haar ingingen en koppig gingen doen. Ze deed hier d'r best om iemand te helpen. "Je hebt niet zo veel aanvallen nodig om een goede performance neer te zetten," mompelde ze, terwijl ze haar pokédex tevoorschijn toverde en het lijstje aanvallen doorbladerde van Lilligant. "De aanvallen zijn goed om te gebruiken, het gaat er nu meer om hoe goed jij d'r getraind hebt," sprak ze, terwijl ze de jongen met haar pokédex zachtjes in z'n buik prikte. "Maar goed, als je liever je Meowstic in wilt zetten, hou ik je niet tegen. Ik ben hier alleen maar om advies te geven en je de basisprincipes aan te leren," sprak ze daarna op een kalme manier. Ze dronk haar beker koffie leeg en zetten deze op de grond. "De aanvallen bij een contest worden over het algemeen altijd gecombineerd. Zo liet ik Isolde eerst Blizzard doen en daarna Metal Claw. Bij de vorige contest combineerde ik meerdere aanvallen tot één om een zo mooi mogelijk effect te krijgen. Daar moet je rekening mee houden. Een losstaande aanval kan weinig doen, een combinatie kan meer flair toevoegen aan het geheel. Je hebt geluk dat je Meowstic vrouwelijk is, aangezien die veel meer verschillende type aanvallen kan gebruiken. Maar goed, laat maar eens zien wat je kan," Ze wilde eerst weten wat Jace zelf van plan was en daarna pas kijken wat ze eraan kon bijscherpen en of veranderen.

Ze was hier om hem te helpen en Jace knikte terwijl hij zei: "Heel erg bedank voor de hulp trouwens." Ze legde hem uit dat hij aanvallen moest combineren. Hijzelf had dit vaker gedaan met gevecht doeleinden, maar nooit om het er mooi uit te laten zien. Hij legde Nightshade neer en nam een slok van zijn koffie voordat hij zei: "Ok Nightshade gebruik Shadow Ball samen met Charge Beam." Nightshade wreef haar handjes samen en een duistere bal van duisternis omringd door licht gloeiende schokken vormde in haar handen. Ze schoot het hoog af in de lucht waarna ze het beschoot met een elektrische schok die de duisternis en het licht uit elkaar deed spatten in wit en zwarte vonken die rustig omlaag dwarrelden.

Vivienne zetten een stap achteruit om Jace de ruimte te geven, ondertussen pakte ze een pokéball in haar handen. Zo meteen zou ze Fiora nodig hebben om Jace nog wat dingen uit te leggen. Haar blauwe ogen stonden geconcentreerd terwijl ze toekeek hoe de jongeman zijn Meowstic opdracht gaf voor een Shadowball samen met een Charge Beam. Hij had tenminste goed begrepen wat ze bedoelde en het effect was helemaal zo slecht nog niet. Vrolijk klapte ze in d'r handen, terwijl er zwarte en witte vonken omlaag dwarrelde. "Goed gedaan, goed gedaan," bracht ze vrolijk uit, waarbij ze zich in hielt om de jongeman niet om z'n hals te vliegen. Ze was dol op hem en wilde dat graag laten zien, maar ze moest professioneel blijven momenteel. "Het zou erg makkelijk zijn als je alles kon winnen met maar één enkele combinatie aanval. Jammer genoeg let de jury op veel meer dingen en zal je een goed optreden in elkaar moeten draaien," ze gooide haar pokéball in de lucht en uit de witte flits kwam haar shiny Gardevor, die een deftige buiging maakte voor de twee trainers. "Om je duidelijk te maken zal ik samen met Fiora een deel van ons vorige optreden her opvoeren, ditmaal wel zonder mega-evolution" sprak ze rustig. Ze stapte naar voren toe en de Gardevoir ging voor de brunette staan. "Fiora, Dubble team," De Gardevoir concentreerde zich en een viertal andere Gardevoirs verschenen. Eigenlijk zou nu een klassiek dansstuk moeten komen, maar aangezien ze geen zin en geduld had om de cd-speler mee te slepen, moest ze dat er nu tussenuit halen. "Psychicmoon," commandeerde ze de pokémon. De zes Fiora's hieven hun handen waarbij ze lichtblauw opgloeiden. Boven hen vormde zich een grote roze bal in de vorm van een maan. "Kom maar terug, Fiora," sprak Vivienne rustig en de échte Gardevoir stapte uit de cirkel. Ze hielt de twee aanvallen onder controle door haar Psychic krachten al was het iets wat haar heel veel energie kostte. "Nu Shadowball om het af te maken," De Gardevoir vormde een een paarse bal tussen haar handen en vuurde deze op de dubbelgangers af. De Shadow Ball draaide om de dubbelgangers heen om in te slaan in de maan die in zacht roze glimmertjes uit elkaar spatten en langzaam omlaag dwarrelde. Ze grinnikte zachtjes en draaide zich om naar de jongeman. "Je moet verschillende dingen combineren en soms dingen doen die onmogelijk lijken, daarnaast moet je ervoor zorgen dat je de jury kan paaien door het er zo mooi en, in Fiora's geval, elegant mogelijk uit te laten zien," sprak ze met een grote glimlach. Ja, Vivienne was helemaal in haar hum, nu ze iets mocht doen waar ze werkelijk goed in was.

Jace klapte om het mooie optreden kijkend met calculerende ogen. Hij vond het werkelijk prachtig en dat zei hij ook. Hij keek Vivienne vragend aan en zei: "Waar let een jury trouwens eigenlijk op aangezien ik vaak heb gehoord dat trainers en pokémon zich verkleden of deftig kleden voor hun optreden." Hij moest de criteria kennen als hij een kans wilde maken en zei vervolgens: "Ik ben zo dol op jou en heel erg bedank voor de hulp. Is er verder nog iets waar ik op moet letten en zou je mij kunnen helpen met een gevecht? Ik weet dat het vreemd klinkt maar ik kom op de vreemdste en onmogelijke dingen tijdens een wedstrijd of gevecht. Misschien is een gevecht niet het juiste woord, misschien is het juiste woord... Een vriendschappelijke contest is misschien het juiste woord." Hij sprong Vivienne om de nek en gaf haar een kusje toen hij zei dat hij dol was op haar.

Vivienne dacht eventjes na toen Jace vroeg waar een jury vooral op letten. Ze moest even diep nadenken naar wat haar ook al weer was uitgelegd, aangezien zij het momenteel als vanzelfsprekend was gaan beschouwen. "De jury let op de combinatie van de aanvallen, de uitvoering ervan. Ze letten op hoe je je pokémon in de hand hebt en of jullie goed op elkaar ingespeeld zijn. De kleding is daarbij alleen een leuk extra om het oog ook wat goeds te doen. Wat trouwens niet betekend dat wij dames half naakt op het podium staan," zei ze grinnikend. "Bij sommige contest wordt trouwens wel gevraagd om je pokémon zo mooi mogelijk aan te kleden, maar ik geloof dat ze daar hier niet echt aan doen," bedacht ze zich daarna, maar haalde haar schouders op.
Ze werd opeens verrast doordat Jace haar om de nek vloog en ze hem een kus kreeg. Ze grinnikte zachtjes en gaf m een knuffel terug, waarbij ze haar wang tegen zijn borstkas aanlegde. "Een gevecht? Als in, jij tegen mij?" vroeg ze daarna, wat verbaast, terwijl ze hem omhoog aankeek. Oké, dat was nieuw.

"Nou niet echt een gevecht. Meer een vriendschappelijke brainstorm sessie als een soort sparring. Het hoeft niet perse jij tegen mij te zijn, we kunnen ook gewoon wat combinatie aanvallen testen." Hij liet Vivienne los en deed een poging langs haar te lopen om klaar te staan of in ieder geval niet in de weg te staan van de training, maar het moment dat hij een stap zette struikelde hij en viel tegen Vivienne aan. Ze vielen beide op de grond en Jace zat wederom oog in oog met haar op een grasveldje. Hij gaf haar een intieme zoen en zei komisch nonchalant: "Haven't we been here before, my love?" Hij was zo dol op haar en kon het niet helpen om breed te grijnzen. Oh Arceus wat was ze mooi.

De brunette dacht eventjes na. In de tweede ronde van haar eerste contest hier in Kalos moest ze tegenover Keira een gevecht houden, dat was de ultieme combinatie tussen coördinatie en training. Het was heel erg leuk om te doen en misschien een leuke uitdaging. "Een één tegen één gevecht, coördinatie stijl. Het gaat niet zo zeer om elkaar zo veel mogelijk schade aan te richtte, maar meer om te zien of je de combinaties over de knie hebt," grinnikte ze zachtjes. Ze wilde zich omdraaien om de beweging van Jace te volgen, toen ze opeens op de grond lag en een zoen kreeg van de jongeman. Ze zoende hem terug, sloeg haar armen om zijn nek heen en rolde zichzelf slim om. Nu lag zij bovenop hem en grinnikte zachtjes. "Nee, dit is nieuw," sprak ze plagend en gaf m een kusje op z'n neus. Gekkie was het toch.

Wat was ze schattig en nu zat ze bovenop. Dit was inderdaad nieuw. Hij liet zijn vingers door haar haar glijden terwijl hij dromerig in haar ogen keek. Hij drukte haar dichterbij en gaf haar een intieme zoen die redelijk lang duurde. Hij greep haar bij haar midden en draaide zich weer bovenop. Hij grinde en zei plagerig: "Nu ben ik weer de baas." Hij gaf haar een klein kusje op haar neus en stond op. Hij ging hurken bij de koffie en zei: "Voordat we dit gaan doen lijkt het mee een goed idee om eerst het ontbijt op te eten voordat het koud wordt." Hij keek haar dromerig aan en was wederom met stomheid geslagen toen het tot hem doordrong hoe gelukkig hij was met zo'n leuk, lief, schattig en mooi meisje. Hij bloosde eventjes en blies haar een kus toe.

Vivienne slaakte een zachte gil toen ze opeens werd omgedraaid en weer onderop lag, maar voor lange duur was het niet want al snel werden haar lippen weer verzegeld met een zoen. Ze gaf de jongen een zoen terug en keek hem licht beledigd aan toen hij zei dat hij weer de baas was. "Zou je willen," zei ze met een plagende glimlach op haar gezicht en ze duwde hem van zich af. Ze kwam moeizaam overeind en ging uiteindelijk in kleermakerszit op het gras zitten. "Hahah, goed plan inderdaad," zei ze lachend, terwijl haar maag zachtjes begon te rommelen. Ze had nog geen ontbijt gehad, omdat ze zo laat op was en zoveel tempo had moeten maken. Ze keek eventjes naar wat Jace bij zich had en rekte zich uit naar een chocolade donut. "Het ziet er heerlijk uit," mompelde ze, terwijl ze een klein hapje van de gefrituurde deegring nam.