Taste the Card! (Cake?)

Nee! Arceus waarom! Ze was nog niet eens zo ver weg geweest van de Connection Cave of ze kwam erachter dat er weer wat mis was gegaan. Net toen ze het Pokémon Center in was gestapt en Oz had laten behandelen, had ze haar tas geopend en kwam ze erachter dat haar trainercard er niet meer inzat. Het kon niet anders of ze was hem verloren toen die Charmeleon Ember op haar afgeschoten was. Dit hield het onvermijdelijke in. Ze moest terug om de card te halen, als deze niet al meegenomen was door een willekeurige vreemdeling of nog erger, door zo’n verlepte Zubat. Een huiverige zucht ontglipte haar terwijl ze de grot weer inkeek. Oz, die achter haar fladderde, stootte afkeurende geluidjes uit en vouwde zijn armpjes iets over elkaar. “Ja ik weet het,“ mompelde Lilium, “we kunnen niet anders, ik moet die card hebben.“ Legde ze vervolgens uit. Het was waar, ze zou nooit een gym gevecht kunnen doen als ze geen card had, dan was het gewoon niet legaal.

Haar voetstappen echoden op de vloer terwijl ze langzaam naar binnen liep, huiverig en ook licht bang. Nog geen Zubat in zicht, maar hetzelfde kon ze zeggen voor haar Trainer Card. “Oz,“ mompelde ze, “zie jij hem?“ Ze kreeg alleen maar een licht protesterende reactie van de Vivillon. Hij was duidelijk niet blij om hier te zijn. “Help me zoeken, des te eerder hebben we die tra-“ En toen haperde ze haar stem. Daar, in een hoekje, half achter een steen verborgen, zat een kleine leger groene Pokémon met rode ogen, achteloos te kauwen op iets. Ze herkende het niet meteen, maar al snel genoeg wist ze dat het een Axew was. En hetgeen waarop hij kauwde was… Haar trainer card! “Oz grijp hem! Gust!“ Bracht ze uit, geschrokken. Ze wilde niet weer door de helse administratieve aanvraagtaak gaan! Meteen kwam de Vivillon in beweging en liet deze een krachtige windvlaag door de tunnel gaan. Een geschrokken piep ontglipte de Axew toen deze van de grond getild werd en tegen de muur klapte. De Trainer Card viel op de grond. Maar nu was de Dragon Type boos, zijn ogen gloeiden lichtjes en hij stapte over de Card heen, richting Lilium en Oz. Hij was nog zeker strijdbaar. Lilium had niet eens de tijd om een commando te uiten toen er al een knetterende spiraal van blauw vuur door de tunnel heen gleed, welke Oz vol in zijn buik raakte. De Vivillon slaakte een kreet en klapte tegen de grond, maar kwam al snel genoeg weer overeind. “Gaat het?“ Riep Lilium hem toe, maar de Vivillon steeg alweer op, wat ze maar als een ‘ja’ opvatte. Eventjes beet ze lichtjes op haar lip. Dit moesten ze slim aanpakken… “Oz, Lightscreen,“ beval Lilium, waarna een lichtgevende, doorzichtige koepel zich rond haar Pokémon vormde. Nu zou die Dragon Rage tenminste minder schade toebrengen… Alsof ze de Axew commandeerde met haar gedachten, spuwde deze weer opnieuw het knetterende drakenvuur uit. Tot haar eigen grote opluchting werden een deel van de vlammen geabsorbeerd door het scherm, waardoor Oz slechts terug geslagen werd. “Oz, gust!“ Beval ze haar Pokémon weer, waarop een sterke windvlaag de tunnel opnieuw vulde. Eventjes keek ze met afschuw naar haar Trainer Card, die ook verder weg werd geblazen, maar dat terzijde. De Axew knalde weer tegen de grond, maar stond al vlug weer overeind. En hij had geleerd van zijn vorige ervaring met de Dragon Rage. De Pokémon spurtte naar voren, zijn glanzende klauwen uitgeklapt en brak dwars door het Lightscreen heen met een sterke scratch. “Oz, probeer Struggle Bug!“ Schreeuwde Lilium geschrokken. Het was de enige aanval die op zo’n korte afstand nog zou werken. Maar, het was Oz nog nooit gelukt om de aanval uit te voeren. Een rood aura omringde Oz, maar het brak weer net zo snel in een paar rode glinsters, juist op het moment dat de nagels van de Axew over Oz’s kop krasten. Lilium beet eventjes op haar lip. Verdomde aanval.. Waarom kon Oz hem nou niet onder de knie krijgen? De Vivillon maakte klagelijke geluiden en begon ondertussen zacht te hijgen. Oz was er ondertussen slechter aan toe dan de Axew… Denk Lilium, denk…

“Oz, gifpoeder!“ Riep ze haar Vivillon toe en hield voor de zekerheid even haar kraag voor haar mond. Je wist maar nooit. De Axew hoestte door het vergif en zag wat bleker, maar was nog steeds klaar voor de aanval en dook weer opnieuw op Oz af met uitgestrekte klauwen. “Oz, probeer het nog een keer, Struggle Bug!“ Riep Lilium, haar toon wanhopig. Weer dat rode aura, maar deze keer bleef het langer hangen. Lang genoeg om de Axew een lichte schok te geven van de terugslag die de aanval zou moeten geven, maar niet voldoende om de scratch te doen stoppen. Oz viel naar beneden, het Lightscreen ging verloren en moeizaam kwam de Vivillon weer overeind. Ondertussen kwam de Axew alweer dichterbij in een razendsnel tempo. Laatste kans… “Oz, Struggle Bug!“ Riep Lilium verbeten, “ik weet dat je het kan!“ De grot gloeide wederom rood, langer deze maal. De klauwen van de Axew maakte contact met het lichaam van de vlinder en een plotselinge schokgolf aan energie werd losgelaten. De Axew vloog achteruit en bleef even liggen. “Was dat.. Struggle bug?” Murmelde Lilium vragend, meer tegen zichzelf dan tegen haar Pokémon. “Goed gedaan Oz!“ Bracht ze toen uit. Ze zag echter dat de Axew weer bevend van de inspanning overeind probeerde te komen. Ze beet op haar lip en besloot toen. Ze trok een Pokéball van haar riem en gooide hem, eventjes ineenkrimpend toen haar nog steeds gevoelige, verbrande arm protesteerde. Bij Mew… Liet het succesvol zijn. Ze had geen zin om nog langer dit gevecht te rekken. De rode straal energie zoog de Axew in de Pokéball en deze begon te wiebelen. Nu was het enkel hopen… Ze haalde huiverig adem en liet de lucht weer ontsnappen. Eventjes wierp ze een benauwde blik op Oz. Kom op… Kom op!

notes notes notes notes

Haar mondhoeken krulden zich omhoog toen de Pokéball een geruststellende klik gaf en de Axew erin bleef. Het was haar gelukt! Wat goed! Meteen liep ze naar voren om haar buit in ontvangst te nemen. Zwijgend boog ze voorover en pakte ze als eerste haar trainer card op. Het zag er gehavend uit, maar nog wel in een staat die goed genoeg was om zichzelf te identificeren. Zwijgend liet ze de kaart weer in haar rugzak glijden. Hiervoor moest ze een betere plek gaan zoeken maar dat kwam nog wel. Hierna sloten haar dunne vingers zich om het koele metaal van de Pokéball. En toen viel het licht haar in haar ooghoek op. Meteen kwam ze overeind, de Pokéball lichtjes tegen zich aandrukkend. Oz maakte lichte, afkeurende kirrende geluidjes. Een Charmeleon.. Was het dat meisje weer? Nee, er stond een ander figuur naast... Dit was een andere. Het was dat ze de Pokéball vast had, anders had ze haar arm weer beet gepakt waar de brandwonden zaten. Oz fladderde, al dan wel vermoeid, nog steeds naast haar, behoedzaam. Hij had een hekel aan Charmeleon's gekregen ondertussen, waar het gevoel van Lilium alleen nog maar lichte afgunst was. "Dank je," reageerde ze ietwat stug. De toon waarop de jongen sprak beviel haar niet, vooral toen hij zijn volgende woorden uitsprak. "Hoe bedoel je," reageerde ze, waarna ze de Pokéball wat dichter tegen zich aandrukte. Oz pakte haar schouder beet met zijn armpjes, hij was er duidelijk ook niet gerust op.

notes notes notes notes