{Open!} Holy Arceus

Terwijl ze vrolijk achter hem aan hobbelde, begon ze weer met haar vragen. Ze was blijkbaar niet zo onder de indruk van het kleine aantal badges die hij met 'zoveel moeite' had weten te veroveren (eigenlijk had dat wel meegevallen, maar het ging om het idee). En hij werd ook nog eens oud genoemd, terwijl ze waarschijnlijk niet meer dan tien jaar scheelden. Raven bedacht zich dat dat in haar ogen zowat een eeuw moest zijn. Hij had geen idee hoe oud ze in werkelijkheid was, maar dat ze maar drie jaar jonger telde was wel het laatste wat hij zou verwachten. Naar zijn idee was ze veel jonger dan dat. 'Is het niet vervelend als jonge kinderen sterkere Pokémon hebben als jij?' merkte ze op, alsof ze er van uit ging dat zijn Pokémon niet sterk waren, omdat hij nog maar drie badges had. Raven keerde zich even schuin naar Luca en snoof met een lichte glimlach op zijn gezicht. "Die moet ik dan nog tegenkomen," zei hij kalmpjes. Hij had tot dusver nog niemand ontmoet die tegen zijn Lucario zou op kunnen. Ja, Aiden misschien. Die zou wel een goede kans maken met zijn Charizard, maar dat was dan ook de enige. Raven liep weer zwijgend verder. Hij snapte wel waar het meisje die conclusie vandaan haalde. Hij wist dat de meeste trainers al heel vroeg begonnen. Vroeger, toen hij elf was, had hij het vreselijk gevonden dat hij niet mocht reizen, zoals alle andere kinderen deden. Zij ouders hadden het ten strengste verboden, allemaal vanwege zijn zogenaamde handicap. Hij was nu echter een leeftijd gepasseerd waarop hij zich niet meer door hen, of door wie dan ook, liet tegenhouden. Raven was vertrokken zonder ook maar een briefje achter te laten en hoopte dat zijn ouders hem nu als vermist of zelfs dood waande. Dat zou niet veel anders zijn dan hoe ze hem normaal hadden gezien. 'Ben je altijd zo saai?' vroeg het meisje plotseling, waardoor Raven besefte dat hij een tijdje stil was geweest. Hij draaide zich om en staarde haar even doordringend aan met zijn lege ogen. Zat er geen uit knop op dat kind?