Knock 'em down | Open

Met snelle passen liep ze achter de Deerling aan. "Leyla! Kom terug!" Pufte ze. De Grass Normal Type grinnikte even zachtjes, sprong op, draaide zich om en liet een blij geluidje horen. Het hertje sprong naar voren en draaide even snel een toertje om haar trainster. Tawn probeerde haar vast te grijpen, maar ze was te snel. Snel greep ze naar de Pokéball van Sachi en Lawrence. "Kom eens helpen..." ze hapte even naar adem. "Wil je," een zucht van opluchting... ze was echt uitgeput. De sandile en Glaceon kwamen tevoorschijn. Wel meteen sprong de Ground, Dark Type op de Deerling en deze begon als een gestoorde Pokémon weg te rennen... Echt geweldig... waarom had ze die Sandile er ook weer uit gelaten? Om weer problemen te veroorzaken? Ze keek even naar Sachi en zuchtte, waarna ze de achtervolging inzette om de Deerling in te halen.
Ze volgde ze tot bij de Berry Fields, waar de Deerling de Sandile eindelijk van haar rug kreeg nadat ze een paar keer had gebokt. De Ground, dark Pokémon rolde wat verder en kwam tot stilstand tegen een Raticate. Verrast keek Tawn op en ook Sachi keek op toen ze de Pokémon zag. Het was echter de eeveelution die het eerste door had wie het was. Met blij gepiep sprong de Glaceon naar voren toen ze ook de Flareon en Jolteon zag. Zij had vroeger altijd met die twee gespeeld toen ze klein was, als jonge Eevee. Tawn bleef echter staan en staarde naar de jongen die bij zijn Pokémon was. Ze kon zichzelf wel niet bewegen... dat kon ze echt niet.

Hij had iets gevonden. Een vrolijke Deerling viel in zijn blikveld. Hij probeerde de hertpokémon niet te vangen. Deze had een ground en dark type op de rug en dus vermoedde Lio dat de pokémon wel van iemand was. Hij was net ongeveer klaar met de schets van de kop toen de Deerling zijn berijder eraf bokte. De Sandile vloog een eindje door de lucht, en rolde tegen Raticate aan. Deze, woest onderbroken uit zijn oefeningen, keek om naar hetgeen wat tegen hem aan was gerold. De beetpokémon werd nu een beetje kwaad, en zijn trainer zag net op tijd dat Rino op het punt stond te ontploffen. "Rino!" sprak hij tegen zijn vriend. De normal type keek op en kalmeerde ietwat. Hij wist dat zijn trainer het niet goed zou keuren als hij de ground type aan zou vallen. De donkerharige jongen knikte zijn vriend toe. Het was oké. Opeens klonk er een vrolijk gepiep. Een beetje verbaasd keek Lion opzij. Shuriken en Yura waren opgesprongen uit hun schijngevechtje, en begroetten de Glaceon. O Arceus. Hij kende die trainer van de Glaceon. Heel goed, maar er zaten maar weinig prettige herinneringen aan vast. Hij kneep zijn ogen samen. "Tawnee," sprak hij emotieloos. Rino kroop wat dichter naar hem toe, om naast hem te gaan staan. De bruin-beige pokémon kende dit meisje ook wel, misschien iets minder goed dan hijzelf.

Sachi was dolgelukkig. Ze had de Flareon en Jolteon al zo lang niet meer gezien en deze twee leken ook erg blij te zijn. Sachi had altijd al opgekeken naar de twee, die altijd sterker waren geweest dan haar, maar hier was ze nu sterker en dat wist Tawn maar al te goed. Ze keek even van de blije Eeveelutions naar haar broer en knipperde een paar keer met haar ogen, maar reageerde verder niet. Lawrence was ondertussen terug naar zijn trainster gekropen en keek wat wantrouwig naar de jongen, maar zij niet. Ze geloofde het gewoon niet dat hij nu hier was, op dit eigenste moment. "Tawnee," Ze slikte en keek even naar Rino, de Raticate van haar broer. Ze durfde het amper te geloven en zette daarom een stapje terug, haar handen achter haar rug, haar blik naar de grond. Na enkele tellen keek ze toch op. "Wat doe je hier?" Vroeg ze dan maar, haar stem klonk zelfzeker, dat was ze geworden door haar reis en ze wist dat ze samen met haar nieuwe Pokémon sterker was. Sterker, want anders zou ze dit niet aankunnen.

Het blonde meisje wat hij zijn 'zusje,' kon noemen slikte eventjes. Ondertussen bleef haar oudere broer haar gewoon aan kijken. Hij legde zijn hand op Rino's pluizige kop om deze rustig te houden. Tawnee stapte een stukje terug, handen op de rug gevouwen. Haar ogen, die dezelfde kleur droegen als zijn ogen, keerden zich van de grond naar hem terug. "Wat doe je hier?" vroeg ze. Lionell lichtte zijn wenkbrauwen even op. Ze leek sterk. Sterker dan eerst, toen hij nog thuis woonde, en ze was begonnen met haar zanglessen. Ze had een sterke Glaceon van haar Eevee gemaakt, dat zag hij meteen, zoals een breeder meteen zou zien. "Ik ben op weg naar huis," spark hij als antwoord, maar verbeterde zichzelf snel. "Naar mijn fokkerij." Voor hem was dat zijn huis. Maar dat kon zijn zusje ook niet weten. "Ik zie dat je je Glaceon goed hebt getraind," merkte hij op. "Ze heeft een enorme verandering doorgemaakt sinds de evoluatie, en ze heeft hem goed opgepikt." glimlachte hij, meer naar de ijseeveelution dan naar het blonde meisje tegenover hem.

Hij was verrast, mooi, dat was goed. Hij moest weten dat ze nu duidelijk kon maken wat ze wilde en kon protesteren. Ze gad nu kracht en een doel voor ogen, dus niemand kon haar stoppen nu, nooit niet.  "Ik ben op weg naar huis," ze fronste even. Ze woonden in Kanto, dat was ver van Kalos en dus ook waar zij nu waren, wat bedoelde hij dan? "Naar mijn fokkerij." Verbeterde hij zichzelf, toch fronste ze even. "Heb jij een fokkerij in Kalos?" vroeg ze oprecht met een lichte vraag in haar zin. Dat had hij nooit verteld. "Ik zie dat je je Glaceon goed hebt getraind," op die woorden keek Sachi op en riep ze blij. Ze was ook veel veranderd van aard, maar zo erg was dat ook niet. Ze knikte even als teken van bedankinkje. "Ze heeft een enorme verandering doorgemaakt sinds de evoluatie, en ze heeft hem goed opgepikt." Ze knikte nogmaals maar ze zag best dat hij niet naar haar keek en haar dus ook volkomen negeerde. Ze keek even naar, knikte langzaam en keek even rond. Leyla, haar nieuwste Pokémon was aan het rond dartelen op het veld en liet blij gemekker... Of wat het ook was... Horen. Toen Lawrence, haar Sandile, dat zag, ontblootte hij zijn tanden en hobbelde hij achter de Deerling aan. Zij volgde even zijn bewegingen en keek toen terug naar haar broer. "Shuriken en Yura tegen Sachi?" vroeg ze even. De Glaceon zou het wel aankunnen en anders was het zo oneerlijk.