The Mystery of Sapphire Lake

Hij wist weinig van vorige avond, de man wist dat hij erg zwak voor alcohol was en toch had hij geen nee gezegd tegen de drank dat hem was aangeboden. Domme zet, hij had werkelijk geen idee meer hoe hij in het bed was gekomen, wanneer de witharige het probeerde te herinneringen waren er alleen maar vage vlekken te zien. Ren had zijn ogen nog iets geopend, hij had er nog geen enkele reden voor gezien om verder ook maar iets wat nut had te gaan doen die dag. Aan de andere kant van het bed klonk wat gekraak, raar. Het kwam namelijk niet door hem omdat Ren niet bewoog, zijn rechteroog werd geopend waar een rode pupil tevoorschijn kwam, hopelijk waren zijn lenzen in het hoofdkwartier want die krengen waren alles behalve goedkoop. Een jong meisje, waarschijnlijk iets van zes jaar jonger dan de witharig lag geschrokken aan de andere kant, logisch dat ze geschrokken was en als de man niet zo een enorme kater had dan zou Ren ook waarschijnlijk zo hebben gereageerd. ”Goede morgen.” sprak hij met een droge stem, hoe zou zij hier beland zijn? Waarschijnlijk niet door alcolhol.

Het bleef even stil, ze leek nogal verbaast door de witharige zo klas was, waarom zou hij zich zorgen maken? Het was niet dat er iets was gebeurd ofzo.""Ehm... Goedemorgen?" klonk er uiteindelijk als reactie "Hoe ben ik hier terecht gekomen?" na volledig overeind gekomen te zijn haalde de man onweren zijn schouders op "Ik heb werkelijk geen idee, ik weet zelf niet eens waarom ik hier ben." rustig inspecteerde Ren de omgeving, het leek ietwat op het hotel in Shalour City, misschien zou de reseptionist iets weten? Natuurlijk kon hij - of zij - niet alles onthouden wat er gebeurde maar het was te proberen. Al zijn kleding was nog aan, dat was een goed teken, niks raars gebeurd die nacht.

Het meisje zuchtte, alsof Ren ook niet zo over de huidige situatie zo dacht. Ineens kreeg hij enorme hoofdpijn, geweldig zeg. "Enig idee waar we zijn?" de witharige schudde zijn hoofd ”Nee, maar waarschijnlijk zijn we in Shalour City” Het felle licht van de zon scheen de kamer in, de man liep richting het raam en keek naar buiten. Jep, het leek erg veel op Shalour City. Het voelde net alsof zijn hart in zijn hoofd aan het kloppen was, zijn keel voelde ook nogal droog aan, de man moest later maar wat te drinken gaan halen. Eerst gaan vragen wat er was gebeurd, niet eens de moeite nemend om de naam van het meisje te vragen liep Ren richting de deur, maakte deze rustig open en liep de kamer uit. De blondine zou waarschijnlijk vanzelf wel volgen als zij ook meer wou weten.

Eenmaal buiten de kamer bekeek de man de omgeving, het had wel iets wel van een hotel maar hij kon het niet met zekerheid zeggen, misschien waren de hotels wel anders in elke stad. Na dat hebben gedaan liep hij de trap af, nu wist Ren het zeker, de twee waren op welke manier dan ook in een hotel beland. Rustig liep hij richting de balie en vroegaan het persoon die erachter stond "Meneer, kan u mij misschien vertellen wat er gisteravond is gebeurd? Mijn geheugen laat me even op het moment in de steek." de manschudde zijn hoofd "Nee sorry, ik had gister geen dienst." ietwat terleurgesteld knikte de witharige, jammer.

De stem van de blondine liet hem omdraaien "Misschien zijn er nog andere mensen in dit hotel die wel weten wat er is gebeurd." Ren knikte instemmend, dat zou waarschijnlijk wel een goed idee zijn. De man wist wel dat de twee elkaars naam nog niet konden, eerst had hij vooral gewacht dat het meisje haarzelf ging voorstellen maar dat leek er niet op. "Ik ben trouwens Ren." sprak de witharige het meisje toe, het was waarschijnlijk niet nodig om er extra aan toe te voegen maar toch deed de man het "En jij bent?"

"Ik ben Hana." stelde de blondine haarzelf voor, waar zouden ze eigenlijk verder kunnen vragen wat er gister was gebeurd? Ren had geen idee waar, tot hij Hana hoorde zeggen "Ik denk dat we het beste nu in het restaurant kunnen vragen." hmm, dat zou eigenlijk niet eens zo een slecht idee zijn, misschien dat ze er ook wat konden eten. "Goed idee." gaf hij als antwoord maar de man was ietwat afgeleid met de gedachte aan eten, slim. Verderop waren de deuren te zien die richting het restaurant zouden moeten leiden, of in welk geval Ren dacht dat die naar de plek van het eten gingen. De man liep ernaartoe en deed de houten deuren open, om er het restaurant aan te treffen, misschien dat hij nog wat kon gaan eten.