The Hidden Fireplace

_{Het was algemeen bekend dat meisjes...overal wel een heel drama van konden maken. Terwijl dat de groen harige jongen gewoon rustig aan een tafel had gezeten met een kom soep ging het er aan een andere tafel wat minder plezierig aan toe. Ace had niet alles zitten volgen. Hij was vooral bezig geweest met de krant die open lag. Er stond niet meteen wat interessants in. Voor één keek stond er zelfs niks in over Team Rocket. Die organisatie was de enige reden dat hij dagelijks de krant kocht, stal of leende van iemand. Hij volgde ze op de voet en dat ging zo blijven tot hij zijn pokémon weer terug had. Als hij zijn pokémon eenmaal terug zou hebben zou het niet de beste dag zijn voor Team Rocket. Je kon wel zeggen dat Ace niet erg vergeving gezind was. Hij moest wraak hebben en zelfs dan nog zou het vaak niet genoeg zijn. Zijn aandacht ging echter van de krant naar het duo dat samen aan een tafel zat iets verder op. Een jong meisje en een oudere man die vermoedelijk haar vader was. Het gesprek leek helemaal de verkeerde kant uit te gaan want na wat te hebben geroepen liep het meisje weg. Van het één op het andere moment was het stil geworden in de winkel en het meisje was naar buiten gestormd.
Ace twijfelde niet echt. Hij legde wat geld op de tafel dat de soep zou moeten betalen, al kon het gerust te weinig zijn geweest. te veel was het zeker niet. Zonder dan nog naar de andere mensen of de man om te kijken ging hij rustig de winkel naar buiten om het meisje te volgen. Iets verder op vond hij haar net buiten Santalune City, zittend op een bankje. Zonder om toestemming te vragen of wat dan ook zetten hij zich rustig naast haar neer. 'Niet zo'n goed nieuws gekregen van die oude kerel?' vroeg hij gewoon rustig terwijl dat hij haar aan keek. 'Je hebt in ieder geval wel iedereen stil gekregen.' normaal gezien moeide hij zich niet met de problemen van andere mensen. Het interesseerde Ace gewoon weg niet maar soms moest je eens zaken doen die je normaal niet deed. Zeker wanneer je werkelijk niks te doen had.}

_{Het meisje legde uit waarom dat ze zo'n drama had gemaakt in de winkel, en alles kwam erop neer dat ze terug naar huis zou moeten gaan en haar pokémon zou moeten in leveren. 'En had hij daar een geldige reden voor?' zelf was hij echt blij dat hij niet echt veel van zijn ouders hoorden, maar hij was dan ook wel wat ouder dan het meisje leek. Ace kon gerust zelf voor zich zorgen en kon de verantwoordelijkheid makkelijk op zich nemen. 'Want het wegnemen van iemands pokémon is niet niks.' bij hem moesten zijn ouders het echt niet proberen, en als anderen het zouden doen kwamen ze er uiteindelijk niet goed van af.
De jongen wierp meteen een blik naar het meisje bij het horen van haar vraag. 'Nee, ik zat er niet. Wat ik net zei over je vader was maar een gokje.' zei hij met duidelijke sarcasme in zijn stem, maar toch probeerde hij het niet onbeleefd te laten over komen.
Ace keek kort naar de vuur pokémon die op haar schoot lag toen ze wist te melden dat de pokémon haar vader niet moest. Hij besloot daar maar niks over te zeggen, maar zijn vooroordelen had hij al lang klaar liggen. Vuur pokémon stonden niet hoog bij hem, ondanks dat hij er zelf één had. Het was een gevaarlijke soort waar dat de jongen niks van moest hebben. Dat zei hij echter niet tegen het meisje want daar zou het gesprek niet de goede kant mee op gaan. 'Misschien dat je pokémon aanvoelt dat je vader haar ook niet moet hebben. Wat best jammer is want het ziet er nog zo'n lieverd uit.' zei Ace met een glimlach op zijn gezicht. Hij kwam overtuigend over, maar toch was ieder woord dat toen uit zijn mond kwam een leugen. 'Ik ben Ace.' stelde de groen harige zichzelf voor nadat het meisje dat ook gedaan had. Ze noemde dus Cayla, al zou hij het binnen de korste keren vergeten. Hij onthield niet iedere naam van iedere persoon die hij tegen kwam. 'Dus Cayla, doe je nog wat anders dan ruzie maken met je vader? Pokémon trainen, contests?'}