Hour of the Houndour

Lucia liep over de black market, niks hier was legaal gekregen en eigenlijk maakte het haar niet echt uit. Lucy stond deze keer niet naast haar, de Charizard was te groot om door de stad mee te nemen, natuurlijk had de pokémon geprotesteerd, en het eindigde met een mokkende vuurpokémon. Lucy had nu eenmaal niks tegen haar trainster in te bregen, zo was ze opgevoed, en zo zou ze zich gedragen. Lucia was op zoek naar een mega stone voor de Charizard, de Y versie om precies te zijn, waarom er twee versies waren was haar een raadsel, aan de andere kant had je dan wel één keuze, als er maar een was en de ene was vreselijk... tja, dan was het fijn om nog wat anders te kunnen kiezen. De brunette bleef staan bij een kraampje, er stonden verschillende dingen waaronder een mega stone. Een wat vies uitziende man keek haar met een brede glimlach aan. “Wilt u wat kopen?” Lucia keek koud terug en antwoordde. “Ik ben op zoek naar een mega stone, voor een Charizard,” de man knikte en rommelde wat rond tussen zijn waar. Lucia hield niet zo van de black market, het zag er onguur uit en je had de kans dingen te verliezen die niet goed opgeborgen waren. Bovendien moest je er zeker van zijn dat de dingen die je wilde kopen echt waren, in een normale winkelstraat was dat risico veel kleiner, niet verdwenen, maar wel kleiner. “Ik heb een Gengarite, Kangaskhanite, en een Manectite,” de brunette keek wat geïrriteerd. “Ik zoek een Charizardite, een Charizardite Y om precies te zijn,” de man glimlachte nog steeds, al leek het helemaal niet echt, hij wilde gewoon zijn spullen verkopen. “Maar denk aan de voordelen, met een compleet mega team, je zou elke pokémon kunnen stelen die je wil, ik heb ook nog een ander aanbod met twee darkballen kopen en een betalen.” Lucia keek nu meer richting boos en herhaalde koud. “Nee, ik zoek een Charizardite Y, niet meer, niet minder,” de man knikte, hij zag er wat minder vriendelijk uit, en zocht weer door zijn spullen. Het was een rommeltje. Hij kwam weer overeind en had een oranjeachtige steen in zijn handen. “Een Charizardite Y, de laatste die ik heb,” met een sluwe blik keek hij naar de jonge dame die voor hem stond. “45,” Lucia knikte, ze kon het betalen, ze was was je rijk kon noemen, dat geld was ook niet helemaal legaal gekregen. De trainster overhandigde het geld aan de kleine, vieze man en kreeg de steen aangereken. Ze wist al hoe groot het ding zou zijn, dus had ze een houder gemaakt, samen met Lucy. Het leek op een armband, een soortarmband voor een Charizard, het hoorde om de bovenarm van de pokémon. Lucy had het duidelijk leuk gevonden om het ding te maken. Lucia pakte de pokábal van de draak en drukte op het knopje, de man achter zijn kraampje keek nieuwsgierig. De Charizard die er uit kwam kreeg de ruimte om neer te komen, verschillende mensen gingen uit de weg voor de grote pokémon en keken wat ontstelt. Lucia keek met een grijns naar haar pokémon en drukte de Charizardite Y in de daarvoor bestemde houder. Ze hield het ding voor de Charizard die even om zich heen had gekeken om te kijken waar ze was beland. Toen Lucy het ding dat slaakte ze een blije brul, zo klonk het voor de meeste niet en verschillende mensen kromen ineen, alsof de draak het op hun hadden gemunt. “Wat een prachtig exemplaar, is ze onderhandelbaar,” Lucia keek om, het armband hing nog steeds in haar handen, Lucy keek nieuwsgierig. “Wat?” Vroeg ze koud, met een lichte verbazing in haar stem. “Je Charizard, is die te koop?” De brunette schudde haar hoofd, wat dacht de man wel, dat ze een Charizardite Y kocht en dan haar Charizard weg deed? Lucy weg deed? “Nee, Lucy is niet te koop,” ze keek naar boven, naar de Charizard. “Of wel?” Lucy keek dreigend naar de man, hij kromp ineen en zei niks meer. “Laten we gaan,” zei Lucia koel tegen haar pokémon, maar deed eerst het armband met de mega stone om de arm van de oranje pokémon. Ze trok het zo strak aan dat het er niet af zou kunnen vallen, natuurlijk klemde het niet, dat zou alles alleen maar bemoeilijken en de pokémon pijn doen. Met Lucy achter zich aan liep Lucia de steeg van team Rocket uit, met al zijn kraampjes en andere illigale practijken. “Zullen we die mega evolutie eens uitproberen?” Vroeg Lucia aan de Charizard achter haar, een enthousiaste brul was het antwoord. “Laten we naar route 4 aan,” vervolgde ze, route 4 was een heerlijk rustige plek met veel bloemen, en het zou niet erg zijn er een paar te verbranden, helemaal niet erg. Met een glimlach draaide Lucia zich om naar de pokémon, Lucy keek haar aan en had een zelfverzekerde blik in haar ogen. “Laten we dan maar gaan,” zei ze met een glimlach, de brunette liep richting de route, Lumiose was een doolhof, maar nu hadden ze het voordeel dat iedereen de Charizard uit de weg ging, Lucy keek niet al te vriendelijk. Lucia grinnikte bij het zien van alle verschrikte gezichten, het zag er vast grappig uit, zij in haar lange, bruine jas en koude blik. En dan Lucy als grote Charizard met een wat dreigende, vurige blik. De poort van de route kwam al snel in zicht, Lucia vroeg zich voor een moment af of het niet beter was om naar een andere route te gaan, maar deze bleef de beste keus aangezien ze die al kende. Daar was Lucy geëvolueerd en zo. Misschien kon ze ook straks Lyra trainen, de Meowth moest eens een schop onder haar luie kont krijgen, want misschien evolueerde die ook door wat extra training. Ze hield van Persians, maar Meowths waren wat minder, met hun grote onhandige poten en het rare plaatje wat ze hadden op hun hoofd. Dat was echt raar...

Lucia stond klaar met de keystone in haar hand, of eigenlijk aan haar pols, ze had het ding vast gemaakt aan haar armbandje. Lucy stond klaar en brulde enthousiast, niet in staat haar enthousiastme te verbergen. De trainster drukte op de steen die om haar pols zat, en de Charizard begon te gloeien, net als in een echte evolutie. Lucy groeide en veranderde, werd slanker en kreeg grotere vleugels. Toen de pokémon uit de gloed brak pakte Lucia even haar pokédex, om wat info op te doen over de mega Charizard Y. Het ding sloeg meteen aan en begon eerst te praten over de normale Charizard. “Charizard, the Flame Pokémon and the last evolution of Charmander. Charizard is a Flying and Fire-type. When competing in intense battles, Charizard's flame becomes more intense as well. Charizard's powerful flame can melt absolutely anything. When expelling a blast of superhot fire, the red flame at the tip of its tail burns more intensely. Its wings can carry this Pokémon close to an altitude of 4,600 feet. It blows out fire at very high temperatures.” Dat wist ze natuurlijk al, dus ze skipte snel door naar de informatie over de mega evolutie, ook nu begon het apparaat te piepen. “When Mega Evolved as Mega Charizard Y, this Pokémon becomes more sleek and expansive in appearance, but retains its normal coloration, except for white pupils. It has three pointed horns, the middle of which is longer than the rest of its skull. Its shorter snout has larger fangs and a ridge on the nose. Its neck is shorter and its hands are much smaller, but its torso and legs are longer. Small wings develop on its wrists, while the ones on its back become larger and now have ragged edges. The back of its tail has a large thorn at the base and three smaller ones near the tip, which now burns with a longer flame. Mega Charizard Y is said to have incredible flying prowess, being able to reach incredible heights.” Dus Lucy was nu een Pokémon die veel met de lucht had… Lucia keek geïnteresseerd naar de mega Charizard voor haar, de pokémon was aan het kijken naar haar nieuwe lichaam. Lucy had, al mega Charizard Y, een langer lichaam gekregen, ze had niet langer een klein buikje en bezat grotere vleugels dan eerst. Ze was langer en had extra hoorns op haar hoofd, alles bij elkaar zag er erg indrukwekkend uit. Lucia besloot ook nog het artiekel over de mega Charizard X te lezen, de mega evolutie waar Blaze in kon veranderen. Het plaatje zag er inderdaad uit als de Charizard die ze had gezien bij haar thuis, precies als de mega Blaze, de pokédex begon met zijn technische stem te vertellen over de mega evolutie. “As Mega Charizard X, its body and legs appear more physically fit, though its arms remain thin. Its skin turns black with a sky blue underside from the lower jaw to the tip of the tail. Two spikes with blue tips curve upward from the front and back of each shoulder, while the tips of its horns sharpen, turn blue, and curve slightly upward. Its brow and claws are larger, its snout is shorter, and its eyes are now red with white pupils. It has two small, fin-like spikes under each horn and two more down its lower neck. The lower trims of its wings are divided into large, rounded points and each third joint is adorned with a claw-like spike. Mega Charizard X breathes blue flames out the sides of its mouth, and the flame on its tail now burns blue with increased heat.” Het kwam er dus op neer dat de mega Charizard X was gericht op fisieke kracht en de mega Charizard Y had het voordeel van psygische aanvallen, zoals de verschillende vuur aanvallen die Lucy kende. Maar ze waren even sterk, alleen op andere punten, en als mega Charizard Y kon ze beter vliegen dan eerst, dat kon ook van pas komen. De mega Charizard was bezig met het onderzoeken van haar tijdelijke, nieuwe lichaam, maar wat was het nut van onderzoeken als je het net zo goed kon uitproberen? “Lucy, heb je zin in een gevecht?” Lucy hield op met het onderzoeken van de nieuwe mogelijkheden en keek enthousiast op, een nieuwe vechtlust straalde uit haar ogen. De Charizard keek richting gras en keek daarna kort naar haar trainster, die knikte en de pokémon verdween in het gras, verschillende sprieten vlogen in brand door de staart van de vuurpokémon. Een kleine pokémon verscheen vanuit het gras, verbaast keek Lucia naar het kleine konijntje, die had ze verschillende keren gezien, en wist nog steeds niet wat het was. Gelukkig had ze de pokédex nog in haar hand, dus de pokémon kon snel worden gescand. “Bunnelby, the Digging Pokémon. It has ears like shovels. They use their large ears to dig burrows. Digging holes strengthens its ears so much that they can sever thick roots effortlessly. They will dig the whole night through.” Het moest een veel voorkomende pokémon zijn door Kalos, nog nergens anders ontdekt, en hier was het aanwezig als een plaag. De wilde Bunnelby leek ook wel in voor een gevecht, want zelfs bij de aanblik van de mega Charizard schrok ie niet, hij was of blind, of extreem dapper. Lucy keek de wilde pokémon uitdagend aan en brulde om het kleine konijntje uit te dagen. De Charizard trok zichzelf terug uit het gras en keek weer terug naar de Bunnelby. De pokémon volgde de grote pokémon en keek zo dreigend mogelijk, het zag er nogal knuffelbaar uit. “Goed dan, je hebt je een tegenstander gevonden Lucy,” zei Lucia tegen de grote Charizard, een beetje spottend, wat kon een klein konijntje nu tegen de grote draak? De Bunnelby leek goed te beseffen wat er aan de hand was, misschien was het wel een vrij gelaten pokémon, waarschijnlijk werden de konijntjes vaak gevangen door beginnende trainers, trainers die later pas beseften dat het dom was elke pokémon te vangen die een beetje schattig leek. “Nou Lucy, waarom begin je niet met een ember,” de Charizard keek naar de Bunnelby en vuurde de vlammen richting konijn. Toen het vuur was verdwenen was de wilde Bunnelby het ook. Lucy keek verbaast om zich heen, de pokémon had geen idee waar haar tegenstander heen was. Lucia beseffte dat het konijntje ondergronds moet zijn gegaan, dig? De Bunnelby was duidelijk sterker dan ze dacht. “Omhoog, vlieg, hij zit onder je,” Lucy keek kort naar de grond en spreidde toen haar grote vleugels, die waren nu natuurlijk groter door de mega evolutie. De Charizard was net op tijd opgevlogen, een paar seconden later kwam de Bunnelby boven op de plek waar de grote draak net nog had gestaan. “Flame burst,” Lucy vuurde een goed gerichte vlammen bol op haar tegenstander af. De wilde Bunnelby werd geraakt en zakte kort door zijn poten, hij herstelde zich snel en schoot modder op de Charizard af die nu laag in de lucht vloog. Lucy werd geraakt door de grond aanval, maar het deerde haar niks, immuniteit voor grondtypes had ze ook als gewone Charizard. Maar het kwam wel tegen haar vleugel aan waardoor ze gedwongen werd te landen. Lucia zag het, ze moest snel handelen voordat het konijn weer onder de grond verdween. “Wing attack.” Lucy klapperde met haar vleugels en vloog weer laag bij de grond, haar vleugels werden wit en raakte de Bunnelby net. De wilde pokémon verdween weer onder de grond, Lucy keek even naar haar trainster voor aanwijzingen. “Ember in het hol,” zei Lucia met een grijnsje tegen de draak, de Charizard leek het te begrijpen, lande en ging bij het hol staan waar de Bunnelby in was verdwenen. Een brede vlammenzee verliet de bek van de grote, oranje pokémon, het konijnenhol in. Een gedempte kreet klonk van onder de grond en de aarde bewoog ongeveer een paar meter van Lucy vandaan. De Bunnelby zag er wat verbrand uit toen hij uit de tunnel klom, het konijntje schonk een boze blik richting de Charizard en kwam toen dichtbij. Lucy deed geen moeite de pokémon weg te jagen, nog niet. De wilde Bunnelby trok zijn oren tot vuisten en deed een poging zijn tegenstander te slaan met double slap. “Slash.” Lucia keek naar wat de wilde tegenstander zou doen, Lucy haalde uit met witte klauwen, tegelijkertijd sloeg de Bunnelby met zijn oorvuist. Het konijn had duidelijk de meeste schade opgelopen, maar dat was niet alles, opeens begon de wilde pokémon te gloeien. De vormen van de pokémon veranderden en hij werd groter, dikker en kreeg gigantische oren. Snel pakte Lucia haar pokédex weer en scande de onbekende pokémon. “Diggersby, the Digging Pokémon, and the evolved form of Bunnelby. Diggersby can easily lift a boulder weighing over a ton with its powerful ears. They can be a big help at construction sites. As powerful as an excavator, its ears can reduce dense bedrock to rubble. When it's finished digging, it lounges lazily.” De Bunnelby, nee, Diggersby moest een laatbloeier zijn, want volgens de pokédex had ie al kunnen evolueren. Het maakte ook niks uit, het gevecht ging gewoon verder. De wilde pokémon rende op Lucy of om een tackle, of eigenlijk een sterkere aanval, take down, uit te voeren. Lucy sprong omhoog, en klapperde met haar sterke vleugels, ze vloog hoger, waarschijnlijk om het eens uit te proberen. “Heat Wave.” Een immense hitte kwam van de Charizard af, voor Lucia voelde het alsof ze in een woestijn zat, in Unova of zo, daar was een grote. De Diggersby had het ook moeilijk, hoewel de nieuwe evolutie de pokémon kracht had gegeven was hij wel aan zijn einde, nog een paar aanvallen en de pokémon zou verslagen zijn. “Ember,” Lucia keek naar haar pokémon die hoog aan de hemel danste, Lucy leek er plezier in te hebben, in het vliegen, hoewel ze nooit echt de behoefde had om haar vleugels uit te slaan leek de mega Charizard het leuk te vinden in de lucht. Direct na het commando van haar trainer vloog de vliegende pokémon weer omlaag om een regen van vuur over zijn tegenstander uit te spuwen. De Diggersby verdween onder de grond om de aanval te ontwijken, net op tijd want de flammen raakten de plek waar het konijn net nog had gestaan. Deze keer maakte de pokémon niet de fout om onder de grond grond te blijven, de Diggersby kwam boven en keek de Charizard met intimiderende ogen aan, al was er wel wat vermoeidheid in te ontdekken. Lucy brulde enthousiast en maakte zich al klaar voor de volgende aanval. Lucia had na het gevecht gekeken en de enige echte gedachten die in haar op kwam was dat Diggersby’s echt heel lelijk waren, voor geen houd dat ze zo iets in haar team zette. Ze wist dat het tijd werd het gevecht af te sluiten, al was Lucy nog niet moe, ze hadden de mega evolutie uit geprobeerd en de wilde Diggersby leek niet veel energie meer over te hebben. “Lucy, gebruik nog een laatste keer Air Slash,” als de draak het zo leuk vond in de lucht was het zonde dat niet te gebruiken, dit zou de laatste zet zijn die ze zouden uitvoeren, daarna wilde de brunette even wat rust. Lucy leek zichtbaar teleurgesteld bij het ‘laatste aanval’ gedeelte, maar mokte zo als altijd niet. Met een brul klapperde Lucy zo hard met haar vleugels dat er een windvlaag ontstond die zelfs de lucht leek te snijden. De Diggersby was met zijn grote lijf een goed doelwit en werd dan ook door de aanval geraakt. Het konijn, als je het nog zo kon noemen, had nooit echt kans gemaakt tegen de goed getrainde Charizard. Hoewel de wilde Diggersby niet was verslagen was dit wel het einde van het gevecht. Lucy lande voor haar trainster, die drukte op de keystone en de Charizard gloeide weer op, maar in plaats te veranderen kreeg de pokémon haar oude vorm weer terug. De Diggersby knikte nog naar zijn tegenstander en hinkte toen wat verslagen weg. “Laten we lunchen,” zei Lucia opgewekt tegen haar pokémon, na het geslaagde gevecht met de mega evolutie was het later in de middag geworden en werd het tijd voor middag eten. Lucy keek haar trainster aan en richtte haar blik toen op haar buik, blijkbaar had de Charizard ook wat honger gekregen. Maar ja, wie zou dat niet krijgen na een mega evolutie.

Lucia liep over een brede winkelstraat, ze had een broodje in haar hand en volgde Lucy, voor de Charizard werd ruim plaats gemaakt. Even bleven ze staan, er was een of andere opstopping waardoor ze kort niet verder konden. Lucia wilde Lyra eindelijk eens gaan trainen, de Meowth moest nog veel leren over dicipline en over het algemeen vechten. Een trekkend gevoel leidde haar af, het halfopgegeten broodje was uit haar handen getrokken door een hond, een Houndour. De wilde pokémon stoof naar achteren, Lucy gromde bij het zien van de stelende pokémon, maar werd tegen gehouden door haar trainster. “Laat maar, ik koop wel een nieuwe,” mompelde ze. Bij het zien van de Houndour was er medelijden in de brunette opgekomen, de hond was meer een wandelend skelet. De boten van de pokémon staken uit en er zat een lelijke wond op zijn schouder. Het leek een ongeveer rechtte streep die vanuit linksboven naar rechtsonder liep, het zat op de linker schouder van de hond. Maar het meest aangrijpend was de blik van pijn en wanhoop in de ogen van de Houndour, en achter dat vlamde een nog niet uitgedoofde vechtlust. Waarschijnlijk woonde de wilde pokémon al zijn hele leven op straat en was er niemand die het zich maar in zijn hoofd haalde om het arme dier te vangen. Want waarom wilde iemand een straathond aan zijn team toevoegen? Een onopgevoed beest wat geen manieren had en op straat zwerfde en stal. De Houndour was verdwenen en ze liepen verder, eerst naar het pokécenter waar ze eigenlijk naar onderweg waren, om Lucy op te laden en om te kijken of Lyra fit was. De Meowth zou toch geen zin hebben om te trainen, ze moest echt eens een goede drijfveer vinden. Als ze een pokémon als Houndour had, een hond, was het vast reden genoeg om eens goed aan het trainen te gaan.

Het werd laat, de avond viel in en het begon al te schemeren, de lantarenpalen waren aan en gaven wat licht. En de trainingen waren succesvol geweest, Lyra leek er eindelijk eens wat zin in te krijgen. Lucy liep nog steeds uit haar pokébal, langer dan normaal, in de stad dan. Opeens bleef de Charizard staan, ze snoof en keek toen naar een steegje. Lucia bleef ook staan en volgde nieuwsgierig de blik. Er was niet veel te zien, er was een lantarenpaal stuk, en het steegje was compleet donker. Nu had het Lucia’s interesse, wat was er in het steegje? In elk geval was Lucy wat nerveus dus het kon nooit iets goeds zijn. “Wat is daar Lucy?” Mompelde ze tegen de Charizard, de pokémon brulde zacht en maakte al aanstalten naar de steeg te lopen, wat kende Lucy haar toch goed. Lucia liep op de steeg af, met haar pokémon op haar hielen. Toen ze in de steeg keek moest ze even wennen aan het duister, de aanblik was best zielig. Een Houndour lag verslagen op de grond, om hem heen stonden verschillende katten, ze zwaaiden uitdagend met stukken eten, worst, kaas, sla, brood. Een heel broodje hadden ze samen vast. Lucia merkte iets op, een wond op de linkerschouder van de Houndour, deze hond had haar broodje gestolen en was nu vast ten prooi gevallen aan de onbekende katten. De brunette viste haar pokédex tevoorschijn en scande de pokémon, ze had de katten wel eens gezien, ze waren populair onder de vrouwelijke team rocket leden, Persians waren blijkbaar uit de mode. Maar niet dat zij Lyra zou inruilen voor een van deze pestende katten, niet nu de poes eindelijk de smaak te pakken kreeg van het trainen en vechten. “Purrloin, the Devious Pokémon. Its cute act is a ruse. When victims let down their guard, they find their items taken. It attacks with sharp claws. They steal from people for fun, but their victims can't help but forgive them. Their deceptively cute act is perfect.” Dat was dus de reden van de populariteit van de pokémon, een kat geboren voor stelen perfect. “Kom, dat is toch geen manier om je mede pokémon te behandelen?” En natuurlijk begon het ook weer te piepen toen het de Houndour zag. “Houndour, the Dark Pokémon. Around dawn, its ominous howl echoes through the area to announce that this is its territory. To corner prey, they check each other's location using barks that only they can understand.” Waarschijnlijk had deze hond geen troep, en daarom was hij nu helemaal alleen, het pestslachtoffer van de Purrlions. Lucia wist dat ze altijd meer een hondenmens was, katten waren ook heel leuk, maar als het er op aankwam waren honden beter. Die volgenden de bevelen zonder mokken op en deden alles voor hun baasje. Lyra was bijvoorbeeld vreselijk eigenwijs, de poes deed niet veel en het was moeilijk haar aan het trainen te krijgen. Al had de Meowth wel talent voor vechten, als een echte team Rocket pokémon was ze meedogenloos. De Houdour jankte en Lucia’s aandacht was weer bij de hond. Met een grijns stapte ze op de groep katten af. De wilde Purrlions keken op en met een sluwe blik in hun ogen miauwde ze alsof de Houndour hun hadden aangevallen. “Lucy,” de katten hadden de grote draak nog niet gezien. “Wil je die grijns van hun gezicht vegen.” De Charizard vloog over haar trainster en de katten sperden hun ogen geschrokken open bij het zien van de grote draak. Met een grijns op haar snuit blies de vuurpokémon een vuurwolk over de paarse pokémons, en ook de Houdour, maar die was immuun voor de aanvallen door zijn ability. Volgens de pokédex dan. De wilde Purrlions stoven weg, de duisternis in, al zei de blik in hun ogen dat ze terug zouden komen. Lucia liep richting de Houndour, de hond gromde, al klonk het niet erg overtuigend. De wilde straat pokémon werd al snel het zwijgen opgelegd door een grom van Lucy, die was ondertussen weer terug gekomen en keek naar de hondachtige. Lucia bukte om de pokémon op te pakken, de Houndour piepte, maar stribbelde niet tegen, de ribben van de hond waren duidelijk voelbaar. “Laten we jou naar het pokécenter brengen,” mompelde de trainster op een geruststellende toon tegen de pokémon in haar armen. De weg naar het pokécenter was vol van het gepiep en gejank van de Houndour, Lucia keek nog eens goed naar de wond op de schouder van de pokémon. Die was vies en opgezwollen, het bloedde een beetje en er zat heel wat pus. Een bloedvergiftiging, als de pokémon nog langer daarmee over straat zou lopen zou hij het niet lang overleven. Het pokécenter was gelukkig in de buurt, Lucia liet Lucy in de pokébal terug keren, de Charizard paste niet in het gebouw. Daarna liep ze naar binnen en ging recht naar de balie, de vrouw die er achter stond keek kort naar de wond en toen ontzet naar Lucia. “I-Is dit jou pokémon?” De brunette schudde haar hoofd, een bezorgde blik was in haar ogen te lezen. “Nee, ik heb hem op straat gevonden,” antwoordde ze met haar blik op de Houndour. De zuster knikte en liep naar achteren, toen ze terug kwam had ze een rijdbaar karretje. “Leg hem hier maar op,” de straathond werd op de brancarde gelegd en de jonge vrouw liep er mee naar een ruimte, daar werd de hond vast behandeld. Onderweg kwam de jonge zuster een oudere tegen, die vroeg iets aan haar en zij knikte en wees naar Lucia. Lucia voelde zich natuurlijk wat nerveus toen de zuster op haar af kwam lopen, de vrouw glimlachte vriendelijk. “Heb jij Villain binnen gebracht?” Villain? Verbaast keek Lucia de vrouw aan, waar had ze het over. “Ik bedoel de Houndour, kom ik zal je het vertellen,” de zuster gebaarde dat de brunette haar moest volgen. Lucia knikte en volgde de vrouw naar een tafel, de vrouw begon te vertellen over ‘Villain’. “Villain is de Houndour die je net binnen hebt gebracht. Hij veroorzaakt al een tijdje problemen, waarschijnlijk is hij zonder groep opgegroeid en daarom een zwerver. Hij heeft niemand en vertrouwd niemand, ik ben verbaast dat je hem kon aanraken. In elk geval willen we hem al een tijdje behandelen, een Houndoom viel hem een keer aan en daarvan kreeg hij een ernstige wond. En de brandwonden wonden die door een Houndour worden veroorzaakt genezen niet goed door de giftige gassen. Villain vertrouwt niemand en dus kunnen we hem niet goed behandelen.” Ze zweeg even. “Hoe heb je hem eigenlijk kunnen pakken?” Lucia dacht aan de verslagen pokémon die op de grond had gelegen, met een verslagen blik in zijn ogen. “Hij was bezweken aan een groep Purrlions, hij kon niks meer en lag maar op de grond, dus ik en mijn Charizard hebben de katten weg gejaagd en toen heb ik hem mee genomen,” de zuster knikte en zweeg. Lucia had ook niet echt iets te zeggen. “We zullen hem opknappen, maar daarna moeten we hem weer vrijlaten,” de brunette knikte, hopelijk zou de Houndour het goed kunnen overleven op straat. De vrouw stond op om mensen te helpen die vragend bij de balie stonden met pokéballen in hun handen. Lucia dacht na over de straathond, met de vechtlust die ze had gezien toen hij haar broodje stal zou hij het vast wel overleven, als je het leven op straat een leven kon noemen. Er waren zo veel straatpokémon die ook een huis wilden hebben, ze zwerven door de grote steden en werden overal weggejaagd, en dat terwijl de meeste straatpokémon er aardig waren. Het werd ook tijd om te gaan slapen, ze had al avondgegeten en nu ze toch in het pokécenter was.

Lucia keek wat spijtig naar de zuster die tegenover haar stond, Villain was weggelopen. Hij had het pokécenter duidelijk vreselijk gevonden. De Houndour was al een keer ontsnapt en de hal in gerend, Lucia had net wat zitten eten en het moment dat ze de pokémon had aangekeken had ze dezelfde wanhoop gezien als hij had gehad in de steeg. Daarna werd hij verdoofd door een hypnosis. Gelukkig was de schouder grotendeels genezen en kon de Houndour er mee overleven, als hij niet weer zo in de problemen kwam. De brunette verliet het pokécenter. Lucia zuchtte en pakte de bal van Lucy, de Charizard kwam uit haar bal en keek nieuwsgierig naar haar trainster, waarom was ze uit haar pokébal gehaald? “Ik denk dat we verder moeten, naar het volgende stadje, wil je kijken waar de volgende route is? Route 5,” de Charizard brulde een antwoord, waarschijnlijk ja, en vloog omhoog. Verschillende mensen keken de pokémon na, de brunette wachtte gewoon tot haar maatje terug zou komen. Het duurde niet lang, Lucy landde naast haar trainster en gaf aan welke kant ze op moesten. Lucia volgde de Charizard en op een omvallende prullenbak na waren er geen bijzonderheden aan het lopen naar route 5. Ze liepen richting de poort, vanuit haar ooghoek zag de trainster een zwarte flits, maar het kon ook niks zijn geweest. Lucia bleef staan en draaide zich om, ze keek naar de plek waar  de zwarte flits heen was gerend. “Oke, kom maar tevoorschijn,” Lucy keek haar verbaast aan en richtte haar blik op de plek waar haar trainer naar keek, de draak had geen idee waar het over ging, ze keek zelfs even om zich heen om te kijken wie Lucia bedoelde. Villain kwam tevoorschijn met een betrapte uitdrukking op zijn snuit, de hond keek naar het meisje voor hem en de Charizard er naast. “Wat is er Villain, waat doe je hier?” De Houndour kreeg een vastbesloten uitdrukking en blafte kort, Lucy keek nog verbaasder. “Wil je met ons mee?” Met een koele blik keek Lucia naar de hond, ze zou het niet erg vinden als de Houndour mee ging, ze mocht het dier wel. De blik in de ogen van Villain zei genoeg, maar toen Lucia een pokébal losjes voor zijn snuit hield keek hij vastbesloten naar Lucy. “Je gaat me toch niet vertellen dat je tegen Lucy wil vechten,” de brunette keek in de ogen van de pokémon en zag het antwoord. “Je wilt echt tegen Lucy gaan vechten,” nu verbaast keek Lucia naar haar Charizard, Lucy keek ook even verbaast maar kreeg toen een vechtlustige uitdrukking, blijkbaar was de pokémon ook eens toe aan een gevecht. Dit was blijkbaar de test van Villain om te kijken of zij waardig waren om de pokémon te vangen. Lucy ging klaar staan, Villain ook. Toen beide vuurpokémon tegenover elkaar stonden besefte Lucia dat ze geen vuuraanvallen konden gebruiken, die waren niet zo effectief. “Slash,” Lucy keek haar tegenstander even inschattend aan en viel toen aan met wit opgloeiende nagels. Villain ontweek door opzij te springen en beet in de arm van de Charizard, die brulde en haalde nog een keer uit. Deze keer hield Lucy niet terug, toch miste ze. Villain was een snelle pokémon, en hij was niet van plan zich over te geven. “Air slash.” Lucia observeerde de vechtstijl van de Houndour, het lange leven op straat had hem goed voorbereid gemaakt op tegenstanders als Lucy. Lucy sloeg met haar vleugels en een scherpe windvlaag schoot op Villain af, de windvlaag leek zo scherp dat die de lucht leek te snijden. Villain piepte toen hij werd geraakt door de aanval, maar herstelde zich snel en keek toen met een scherpe blik naar de Charizard voor hem. “Dragon rage.” Lucy maakte zich klaar, maar Villain was sneller, de Houndour schoot een wolk giftig gas op de oranje draak af. De Charizard was even verrast door haar tegenstander, maar schoot toen een paarse vlammenzee van draken energie af op de hond. Een paar keer, want de meesten misten, met een brul vuurde ze de laatste. Villain hield zich sterk toen die raakte, hij keek de draak aan met een blik die zei ‘is dat alles wat je kan.’ Lucy leek zich er aan te irriteren en wachtte op verder commando’s. “Scary face, en dan dragon claw.” Lucy keek naar de Houndour met een blik die de sterkste pokémon nog bang zou maken, Villain reageerde door te huilen. Het was een erg verdrietig geluid, Lucy leek zelfs even in te krimpen. Daarna gloeiden haar nagels paarsachtig op en vloog de Charizard op de hondachtige af. Door de scary face was Villain langzamer geworden, de nagels van de draak raakten de Houndour. De wilde pokémon piepte toen het in de buurt van zijn wond kwam, de wond was genaaid, maar de naden konden altijd nog los laten. Lucy hield op en nam nog de kans haar tegenstander in het been te bijten. Het viel Lucia op dat Villain, ondanks de goede zorg van het pokécenter, nog steeds erg mager was. Je kreeg niet van vandaag tot morgen een gezonde buik, vooral niet als je je hele leven op straat had geleefd. Villain kreeg het voor elkaar weer vast te bijten in een van de armen van de oranje draak. Lucy brulde en keek boos naar de Houndour, al zat er ook iets zachts achter verborgen. “Shadow Claw,” de klauwen gloeiden deze keer nachtpaars, een beetje zwart, op en raakten de Houndour, Villain was nu natuurlijk een makkelijk doelwit, zo aan de arm van de Charizard. Villain viel op de grond en piepte zachtjes, maar er zat nog steeds een vastbesloten en vechtlustige blik in zijn ogen. Een vlammenzee kwam uit zijn bek en raakte de draak. Lucy hield zich sterk in de vlammen, het deed niet zo veel schade. Ze brulde uitdagend toen de vlammen ophielden en keek de Houndour dapper aan, nu had zij de ‘is dat alles’ blik in haar ogen. Villain gromde zachtjes en deed weer een uitval, hij raakte de Charizard in de buik. Lucy klapte bijna dubbel en gromde. “Slash,” Villain nam veel te veel risico’s door steeds zo in de buurt van zijn tegenstander te komen. De Houndour werd naar achteren geslagen door de sterke aanval en bleef even liggen, hij hijgde. Toen krabbelde de hond weer overeind en keek dapper naar de grote, oranje draak tegenover hem. Met een grom, waar een piep doorheen klonk, stond hij voor Lucy, hij gaf zich nog niet gewonnen, al had hij niet veel kracht meer over. “Lucy, doe nog een laatste keer slash,” Villain zou het niet lang meer volhouden tegen de draak, dus na deze laatste keer de krachtige aanval zou de Houndour de keuze geven om met haar mee te gaan of om weer zijn eigen weg te gaan, met de honger en straatgevechten. De keuze was voor haar makkelijk, liever een leven met een trainer, dan overleven op straat. Lucy’s nagels glommen weer wit, ze haalde uit naar de hond en raakte. Villain viel weer neer en bleef liggen, hij hijgde en keek naar de Charizard met een soort respect in zijn ogen. De Houndour was duidelijk uit gevochten, nu moest hij kiezen. Lucia pakte een pokébal en gooide die naar de hond. Niet tegen Villain aan, maar voor de Houndour. Verbaast keek de wilde pokémon op, zijn blik ging van Lucia naar de bal en zijn blik veranderde in zelfvertrouwen en vastberadenheid. Villain drukte zijn snuit tegen de pokébal en een rode straal slokte hem op, de roodwitte pokébal begon met wiebelen. En een pieptoon te produceren waarvan Lucy ineen kromp, vreselijk geluid. Lucia keek naar het ding op de straat wat een, twee, drie keer wiebelde, en toen stil lag. Villain kon nog steeds besluiten weg te gaan, wie zou het zeggen, misschien hield hij wel meer van de straten.

De pokébal klapte dicht en Villain zat er in, Lucia liep naar voren om de bal te pakken. Ze voelde een soort vreemde geruststelling dat ze de Houndour had gevangen, hij was er vreselijk aan toe en het leek haar wel een interessante pokémon. En nu kon ze weer terug lopen naar het pokécenter. Er zat niks anders op, Lucia liet Lucy ook maar de haar pokébal zodat ze niet te veel zou opvallen. Nu ze de route een beetje kende was ze erg snel in het pokécenter. Binnen het gebouw kon ze haar twee wat gewonde pokémon afgeven en moest ze wachten, dat was logisch, maar nog steeds wat irritant. Toen haar twee pokéballen weer werden gebracht pakte ze die aan en verliet snel het pokécenter. Lucia zette meteen pas in richting route 5, daar wilde ze Lyra en Villain trainen. Nu was de weg makkelijk te vinden, ze verdwaalde maar een keer en kon de route snel weer terug vinden. Toen ze door de poort doorliep kon ze toch wat geruststelling vinden in de gedachten dat ze niet meer door het doolhof van het licht moest. De brunette passeerde een skatebaan met allerlei rolschaatsende tieners, alsof die niks beters hadden te doen. Lucia zocht een wat rustige, open plek en haalde haar vier pokéballen tevoorschijn. Eerst kwam Lucy er uit, de Charizard zat weer vol energie en keek even om zich heen. Daarna sprong Villain uit zijn bal, die had ook al zijn levenkracht terug al was hij nog steeds broodmager. Toen Anubis, die liet Lucia toekijken zodat hij nog dingen zou leren, ze liet de jonge pokémon nog niet mee vechten. En tot slotte kwam Lyra uit haar pokébal. Het gebeurde in een seconde, Lyra zag Villain blies en de hond reageerde door woest te blaffen en naar voren te rennen voor wat waarschijnlijk een bijtaanval moest zijn. Lucy reageerde snel door Lyra en Villain bij hun nekvel te grijpen waardoor ze hulpeloos boven de grond kwamen te hangen. Lucia keek de twee pokémon even aan, ze had een wat boze blik. “Vandaag wou ik een training doen tussen jullie twee, maar als we zo gaan beginnen.” Villain piepte protesterend en keek even naar Lyra. Lucy liet de twee pokémon los waardoor die vielen en keek ze toen dreigend aan. Lucia keek de twee pokémon met een bijna net zo dreigende blik aan. “Ik wil vandaag gaan trainen, op het strijdveld mogen jullie elkaar af maken, begrepen?” Twee wat opstandige snuiten keken haar aan, maar toen Lucy brulde krompen ze ineen en keken elkaar even kwaad aan.
De twee pokémon stonden tegenover elkaar, Lucia liet ze zelf vechten, als oefening. Lyra begon door de signature move van Meowth te doen, ze gooide munten, waar haalde ze die vandaan?, naar Villain en rende toen naar voren om de hond te krabben. Villain reageerde door de munten te smelten met ember en beet toen richting kat. Het gevecht duurde niet zo lang als Lucia had gehoopt, de twee pokémon vochten goed, maar ondanks dat Lyra sterker was was ze poes aan het verliezen. Ze was aan het verliezen totdat... Lyra gloeide op, ze was gevangen in een witte gloed en een vier paar nieuwsgierige ogen keken haar kant op. De poes veranderde van vorm, werd groter en kreeg vier poten om op te lopen. En toen de Meowth uit het evolutielicht brak was ze geen Meowth meer maar een andere kat. Lucia wist dat Lyra nu een Persian was, een van haar favoriete katten, maar toch scande ze de pokémon even. “Persian, the Classy Cat Pokémon and the evolved form of Meowth. Persian can walk silently thanks to its nimble muscles. It pounces on its prey at lightning speed. Although its fur has many admirers, it is tough to raise as a pet because of its fickle meanness. Its lithe muscles allow it to walk without making a sound. It attacks in an instant.” Lucia keek even bewonderend naar haar nieuwe pokémon. Lyra leek ook even verbaast, maar toen richtte ze haar blik op Villain en kreeg een blik in haar ogen waarvan Lucia dacht dat de kat die nooit zou krijgen. Vechtlust. De Persian kwam met een in actie en rende naar voren om de Houndour een venijnige krab te geven, de poes blies en raakte de hond vlak naast zijn litteken. Villain piepte en gromde hard. Nu was de Houndour er ook klaar mee, de pokémon sprong naar voren en vuurde een grote wolk giftig gas op zijn tegenstander af. Lyra rende uit de wolk, na even te hebben gehoest, en krabde op de hond in. Villain viel naar achteren en piepte luid. Hij hield het niet lang meer vol.
Een nieuw wit licht kwam van de normaal zo zwarte Houndour af. Ook Villain gloeide op net als Lyra en veranderde, werd een stuk groter en horens kwamen vanuit zijn kop. Toen de hond uit het licht brak was hij net zo veel verandert als Lyra. Deze nieuwe soort werd ook gescand door Lucia. “Houndoom, the Dark Pokémon and the evolved form of Houndour. Houndoom's eerie howl is said to cause those who hear it to shudder in fear. Long ago, people imagined its eerie howls to be the call of the grim reaper. The flames it breathes when angry contain toxins. If they cause a burn, it will hurt forever.” Villain’s wond was verandert in een litteken, het zou nooit genezen, dat zei de pokédex zelf, maar nu zou hij er ook geen last meer van hebben. Lucia keek naar haar twee geëvolueerde pokémon, ze vond Villain leuker, ze was altijd meer een hondenmens geweest. De brunette stak haar hand op en Lucy brulde als antwoord, meteen hielden beide pokémon op met vechten. Lucia keek naar de twee pokémon met een vrolijke twinkeling in haar ogen. “Dat is wel genoeg voor vandaag.”

Een vreselijke lunch en kort gevecht later was Lucia alweer op weg naar het pokécenter. Lyra en Villain konden elkaar niet luchten of zien, zodra ze even niet keek waren de twee pokémons aan het vechten. Lucy had ze uit elkaar gehaald en een standje gegeven, maar het kon zo niet langer. Lucia liep het gebouw in met Anubis naast haar, die was ten minste nog een beetje rustig. De brunette liep regelrecht naar de PC machiene. Lyra’s pokébal verdween in het apparaat en Lucia zuchtte, ze kon de poes niet meenemen, dat zou te veel problemen veroorzaken. Daarna liet ze Villain er uit en keek de hond aan. Nadat Lucia Villain had uitgelegd dat Lyra weg was had de Houndoom een veel vrolijker heumeur gekregen. Met Anubis op zijn rug, de twee pokémon konden het goed met elkaar vinden, liep hij met zijn trainer mee richting route 5. Lucia keek naar de berg en voelde de aandrang weer te zuchtten, moest ze dáár omhoog klimmen? Ze liepen richting de berg.