Can we simply starve this sin?

Haar actie werd beantwoord. "1-0 voor mij, mannetje," schoot er wazig door haar hoofd heen, maar momenteel boeide het haar niet zo veel meer. De smaken van alcohol werden met elkaar vermengd in een innig spel om dominantie. Een spel wat zij normaliter snel zou winnen, maar nu overliet aan de andere partij. Pas toen haar longen begonnen te branden en schreeuwde om frisse lucht, hielt ze de man weer los en een sluwe grijns stond op haar gezicht. "Zo, zo," mompelde ze zachtjes, terwijl ze achterover ging zitten en haar drankje pakte. Niet erop lettend, of het boeide haar gewoon niet, sloeg ze hem in een tuig achterover en hikte zachtjes. Oh oops, geen koolzuur meer voor haar, nja, nevermind. Ze gebaarde de barman nog een keer, die haar een strenge blik toewierp. Haar blauwe ogen keken hem ijzig aan en uiteindelijk gaf 'ie toch mee, om nog een keer een cocktail in te schenken. "Zo doe je dat," mompelde ze, terwijl ze de volgende pakte. Ze dronk deze voor de helft op, om daarna op te staan en naar Marcus toe te lopen. Ze boog iets naar voren toe, waarna ze hem een plagend kusje op zijn neus gaf, om vervolgens zachtjes te giechelen. Ze pakte zijn handen en trok 'm van de barkruk. "Kom, dansen," grinnikte ze naar hem, waarna ze hem naar de dansvloer trok. Ze draaide een rondje onder zijn arm door, maar merkte dat de alcohol in zo'n mate zijn tol begon te eisen, dat ze haar evenwicht verloor. Haar zicht ging op zwart en het laatste dat ze meekreeg was dat ze langzaam op de grond viel.

Marcus was zich er van bewust dat Alysha zich uit zijn greep begon te wurmen. Hij keek haar recht in haar blauwe ogen aan toen ze hem eindelijk van haar af duwde. Hij liet haar gaan, te erg aangeschoten om er veel van te zeggen of mee te doen. De sluwe grijns rond haar lippen zei Marcus veel en hij glimlachte ook. Wauw. Hij moest het haar nageven, ze was niet alleen mooi maar ook een uitstekende kusser. Aangezien ze samen in Team Rocket zaten betekende dat hij haar nog vaak genoeg zou zien. Hij zweeg als het graf toen ze een nieuw drankje bestelde. Wijselijk besloot hij even niet een nieuwe te nemen. Hij wilde in één deel thuiskomen straks zonder ergens in de goot te liggen morgenochtend met een kater die aanvoelde als een boormachine in zijn hoofd. Hij grinnikte diep toen ze hem een kusje op zijn neus gaf. Alysha kwam tot halverwege haar glas toen ze zich bedacht dat ze misschien beter wilde dansen. Marcus' met zijn wazige hoofd kon het wel zien dat ze niet echt instond voor haar acties. "Uw wens is mijn bevel" Stemde hij in. Hij liet zich meevoeren en lette niet op de mensen om hem heen. Hij strekte zijn arm uit waarmee ze een erg scheef rondje omheen wist te draaien. Marcus zag het al aankomen en automatisch gleden zijn armen om haar heen toen ze haar evenwicht verloor en een pijnlijke smak met de vloer dreigde te maken. Geknield hield hij een duidelijk bewusteloze Alysha in zijn armen. Hij zuchtte heel diep en kwam omhoog met haar in zijn armen, bridal style.
Hij zocht naar de deur die hij al snel vond. Zijn pas was niet zo recht als hij eigenlijk gewild had maar hij was nog helder genoeg om veilig bij de deur te komen. Toen hij de deur open duwde met zijn schouder leek een ijskoude windvlaag hem te raken als een muur. Hij wankelde en kreunde. Hij was zich er van bewust dat Vix om hem heen danste en wilde kijken wat hij in zijn armen had. "Let op de stoep" Zei hij enkel en hij liep het steegje uit. Alysha had een erg koele parfum op, rook hij. Het deed hem denken aan sneeuw maar dan als het lekker zou ruiken. Hij schudde zijn hoofd maar stopte daar vlug mee toen hij scheef begon te lopen en dreigde van de stoep af te vallen. Alysha's hoofd lag op zijn borst .. en ze zag er haast vredig uit. Bewusteloos, maar vredig. Pfoe, deze avond was normaal begonnen en kijk nu. Hij had zowaar een vrouw gescoord. Een enorm lekkere, Team Rocket vrouw! Score! En toen kwam dit. Hij moest haar maar naar haar kamer brengen aangezien hij ook niet echt wist wat te doen nu. Of misschien moesten ze maar eerst naar zijn kamer. Vanaf daar kon hij kijken waar ze heen moest. Zijn voetstappen maakte doffe geluiden op de stoep en verbraken de stilte. Zo nu en dan hoorde je gegil en gedempte muziek ergens in de verte. Dat was ook alles.

De wereld om haar heen was aan het draaien, toen ze weer even bij bewustzijn was. Ok, dit gebeurde niet vaak. Waarschijnlijk had ze haar eigen drink vermogen een beetje overschat en was het dansen daarbij nou niet echt geslaagd geweest. Haar blauwe ogen hadden moeite met focussen en met één hand wreef ze over haar gezicht heen, toen de bewegende lampen langs haar heen schommelde. Wacht eens, bewegende lampen? Alysha hief haar hoofd op en merkte nu pas dat ze in de armen van Marcus lag. Ze slaakte een zachte zucht en liet zichzelf weer terug vallen. "Waarom?" vroeg ze zachtjes, terwijl een van haar blauwe ogen omhoog keek naar hem toe. "Waarom neem je me mee? Waarheen trouwens?" er zat een hint van nieuwsgierigheid in haar stem. Normaliter zou ze hem allang hebben afgeblaft, maar ergens vond ze het niet eens zo erg dat de man haar meenam naar Arceus mocht weten waar.

Marcus positioneerde Alysha nog wat beter in zijn armen door door zijn benen te zakken abrupt en weer vlug overeind te komen. Hij begon te vloeken toen de alcohol dat geen goed idee vond en hij gevaarlijk dicht naar de stoeprand wankelde en er bijna afviel. "Krijg toch de pest, stoeprand" Zei hij tussen zijn tanden door en hij rechtte zijn rug. Op stoepranden vloeken, dat was het begin van krankzinnigheid. Het begin van het stevig dronken worden. Verbeterde hij zichzelf. Hij merkte in eerste instantie niet dat Alysha ondertussen weer enigszins bij kennis was gekomen en hem nu aankeek. 'Waarom?' Hij keek verrast naar beneden alsof hij was vergeten dat ze er ook was. Hij herstelde zich snel en begon duivels te glimlachen. "Waarom niet? Ik denk niet dat ik je daar zo kan laten liggen op de dansvloer tot een of andere perverse vijftig/zestig plusser je van de grond af komt plukken" Antwoordde hij luchtig en hij keek weer recht voor zich uit. "Momenteel ben je op weg naar het hoofdkwartier, mijn kamer om meer precies te zijn- tenzij jouw kamer beter uitkomt.." Hij liet het onderwerp open voor bespreking en grinnikte zacht ondanks de wereld die nu ook wel een beetje meer begon mee te draaien. Hoe ze dat zou opvatten was aan haar.

Ze grinnikte zachtjes bij het horen van de woorden van Marcus en haalde mentaal haar schouders op. Misschien had hij wel gelijk, cafés waren immers shady plaatsen en wat er allemaal kon gebeuren mocht Arceus weten, of niet natuurlijk. Ze slaakte een zachte zucht en liet zichzelf rustig meedragen door de roodharige man. Eens zien waar hij haar mee naar toe sleepte. "Momenteel ben je op weg naar het hoofdkwartier, mijn kamer om meer precies te zijn- tenzij jouw kamer beter uitkomt.." Alysha slaakte een zachte zucht en kreunde eventjes. "Waarom het hoofdkwartier?" zuchtte ze zachtjes en keek voorzichtig om zich heen waar ze zich bevonden. Haar hoofd was nog wat wazig, maar ze zou m best wel de weg kunnen wijzen. "Sla die rechts af, tweede straat links, daar ligt een kleine Inn. Daar is mijn kamer, veel beter dan 't hoofdkwartier," een huivering ging door haar lichaam heen terwijl ze dacht aan die muffige grauwe plek, nee, ze was echt geen fan van het hoofdkwartier...

Ondertussen nam Marcus de gelegenheid om heel onopvallend haar parfum in te snuffen. Het rook zo .. anders. De meeste parfummetjes die van de vrouwen afkwam waar hij zijn bed of avond mee deelde roken altijd hetzelfde. Te sterk en te zoet voor zijn arme mannen neus. "Omdat ik nergens anders een kamer heb?" Antwoordde hij. 'Sla die rechts af, tweede straat links, daar ligt een kleine Inn. Daar is mijn kamer, veel beter dan 't hoofdkwartier' Marcus fronste maar volgde haar instructies toch op. Bij een duister steegje sloeg hij af. Terwijl hij er zeker van was dat Vix niet te ver afdwaalde en ver voor hen uit liep besloot hij de stilte te verbreken. "Het ziet er hier echt uitnodigend uit" Gromde hij sarcastisch. "Hopelijk is die inn het waard, waarom zou je betalen voor een kamer als je er eentje, praktisch, gratis hebt in het hoofdkwartier?" Wilde hij serieus weten in zijn alcoholische staat.

Wat jammer nou, ze had even gedacht dat ze dit gesprek dood kon laten slaan, maar de roodharige begon weer eens door te vragen. Waren echt alle mannen zo? Konden ze nou nooit eens bedenken dat ze gewoon geen antwoord wilde geven op sommige vragen? Nou ja, het zal wel. Ze gromde zachtjes, maar stribbelde maar niet tegen. Anders dan lag ze alsnog op de grond en daar had ze nou niet echt geweldig veel zin in. "Omdat ik een hekel heb aan het hoofdkwartier en alles wat daar rondloopt," sprak ze hem verbitterd toe. Nu maar hopen dat de ijzige toon in haar stem hem genoeg zou hebben afgeschrikt om niet direct door te gaan vragen om de reden erachter. "Zet me nu maar neer, ik kan vast wel zelf naar boven lopen," snoof ze daarna, maar de kracht in haar stem was afgezwakt. Ondertussen friemelde ze met een hand in haar zak om de sleutel eruit te vissen, alleen om zich daarna, langzaam, te bedenken dat ze die op een veel veiligere plek had verstopt. Zich niet eens generen voor het feit dat ze in de armen van een mag lag, stak ze haar hand tussen haar voorgevel en viste de sleutel eruit. Tada.

Marcus nam haar antwoord aan en besloot om er niet op verder te gaan. Hij probeerde ondertussen ondanks de alcohol goed op te letten waar dit zich bevond zodat hij haar op kon zoeken.. mocht hij daar de aandrang toe voelen. Mocht dat voorkomen. Hij haalde diep adem en zuchtte. Wat had hij trek in een sigaret, Marone! Toen zijn warrige brein eindelijk een onguur uitziend gebouw zag staan, verstopt tussen de imposante, moderne gebouwen van de Lumiose City trok hij een wenkbrauw op. Hij zei er wijselijk niets over en duwde de deur met zijn schouder open. Toen hij naar binnen stapte werd hij begroet door een vreselijke stank. Een mengeling van oude sigaren lucht, zweet, brandend hout en aangebrand eten. Het was er slecht verlicht en het interieur zag eruit alsof het uit de jaren 40 kwam. Marcus dacht meteen dat dit een plek zou zijn waar hij een man met een ooglapje en houten been zou vinden. Zijn blik viel op een oude man met een baard waar je u tegen zegt. Hij had een houten been en een ooglapje op. Precies. 'Zet me nu maar neer, ik kan vast wel zelf naar boven lopen' Zei Alysha. Marcus verstevigde zijn grip op haar en schudde resoluut zijn hoofd. "Een echte gentlemen brengt zijn dame naar boven" Hij liep naar de duistere trap en liet het aan Vix over om eerst te gaan. Onderweg hoorde hij flessen wegrollen. Het was een waar wonder dat hij heelhuids boven kwam. "Welke kamer?" Vroeg hij, zijn ogen vernauwend om door het duister te kunnen turen. "Wat een stinkhol is het hier" Zei hij abrupt. "Ik zou het neefje van de dochter van een achteroom hier nog niet laten verblijven"

De muffige geur van vanalles en nog wat sloeg haar weer in het gezicht en ze slaakte een zucht. Nee, ze was niet blij met de plek die ze had uitgekozen, maar het was de enige Inn geweest waar ze blijkbaar niet op viel. De oude vent die het beheerde was zo blind als maar zijn kon, dus daar zou ze geen problemen mee krijgen en het lag zo afgezonderd dat niemand het deerde om haar te volgen. Nee, hier zou ze rust hebben, al was het maar omdat niemand naar binnen durfde te komen. Ze gromde zachtjes naar Marcus toen hij zei dat hij een echte gentleman was en haar naar boven zou dragen en rolde met haar ogen. "Zeventien," antwoorden ze kalmpjes, terwijl ze de sleutel voor zijn ogen liet slingeren. Daarna grinnikte ze zachtjes, bij het horen van zijn woorden. "Het was dit of het bos, maar ik prefereer een dak boven mn hoofd, de schimmel niet meegerekend. Je trof me op een verkeerde dag, morgen zit ik ergens anders," legde ze kalmpjes uit, terwijl ze toekeek hoe ze naar boven werd gedragen.

Marcus' tuurde door het donker of hij nummer zeventien kon vinden. Zonder erg veel geluk. "Zonder de gang in brand te steken, kun je me even bij lichten, Vix?" Vroeg hij aan een schaduw die waarschijnlijk zijn Houndoom was. Marcus ging tegen de muur staan met Alysha nog in zijn armen die de sleutel voor zijn neus bleef rinkelen. Een abrupte vuurbal verscheen even maar ging meteen weer op toen de zuurstof er naartoe niet langer ondersteunde. Van wat hij in die paar seconde had kunnen zien wist hij waar nummer 17 was. Hij liep schuin naar links en bleef staan voor een deur. Terwijl Alysha het sleutelgat zocht liet hij haar woorden even door zijn hoofd rollen. Oh? Ze zou hier niet langer verblijven? "Als ik vragen mag, waar zou het zijn dat je vanaf morgen verblijft?" Vroeg hij, zacht grinnikend in het donker.

Een plotselinge vuurbal verlichtte haar bleke huid en kleurde haar blauwe haar eventjes oranje. Ze staarde naar de kracht van het vuur die haar probeerde op te warme, maar te kort was om er voor te slagen. Zelf had ze altijd geprobeerd om zo veel mogelijk ijzig te blijven en koud over te komen, maar ze had ergens wel interesse in de vernietigende kracht van vuur types. Al had ze nog geen kans gezien om er een te vangen. Misschien. Ooit.
Ze zetten zichzelf in enkele onmogelijke houdingen, in de armen van Marcus, om bij het sleutelgat te komen en de sleutel om te draaien. Nadat de deur open geklapt was en ze een klap kreeg van een muffige geur, die haar nog altijd aan een overvloed aan mottenballen deed denken, sloeg ze met haar hand om de hoek om het licht aan te doen. "Zo ver mogelijk weg van hier," gromde ze toen Marcus vroeg waar ze dan zou verblijven. "Nog geen vaste plek gevonden, maar ik ga zeker iets beters zoeken dan dit, dan maar in het midden van een stad verblijven," snoof ze zachtjes.

Marcus ademde heel subtiel nog een extra snuif van haar overheerlijke parfum in. Hij wankelde op zijn benen toen Alysha in zijn armen een houding probeerde te vinden voor het sleutelgat. Hij keek neer op haar kruin en voelde onbewust dat de alcohol nog niet klaar was met hem. Toen de deur eindelijk openging en het licht aangeknipt werd stapte hij naar binnen en gooide de deur met zijn hiel dicht achter hen. Hij liep naar een bed in de hoek die een oerlelijke beddensprei had en liet zijn eerder bewusteloze vracht neerdalen op het bed. Helaas verloor hij zijn evenwicht doordat hij te ver naar voren leunde, en met een heel klein zetje van de alcohol, en viel hij bijna onelegant over haar heen. Marcus wist zich nog net op tijd te vangen door zijn armen beide aan weerszijde van Alysha te plaatsen. Zijn neus raakte de hare heel kort aan en hij ademde gejaagd uit. Zijn ogen sloten zich om die van haar en hij staarde haar voor de langste tijd roerloos aan.

Langzaam maar zeker werd ze op het bed neer gelegd en ze slaakte een zachte zucht. Ergens vroeg ze zich af hoe het nu met de rug, en nek, van Marcus stond, aangezien het nog best een aardige wandeling was geweest en ze nou ook niet erg licht was. Goed, ze had een goed gevoel, maar met haar lange lengte was ze toch al zeker tegen de vijfenzestig kilo aan en dat was voor zo'n afstand best wel een gewicht. Dacht ze tenminste, ze was namelijk niet echt van plan om het uit te gaan proberen.
Terwijl ze zichzelf langzaam uit dr gedachten werkte, kreeg ze opeens een schrik momentje toen Marcus opeens boven op dr viel en hun neuzen tegen elkaar aan tikte. Ze keek eventjes wat geschrokken, maar al snel kwam er een ondeugende blik in haar ogen en een smirk op haar gezicht, voordat ze haar armen om zijn nek sloeg en 'm in het bed trok.

-Ik gooi er maar een time-skip in xD-

Het licht van de zon prikte in haar ogen, terwijl ze langzaam wakker werd van een diepe slaap. Ze zuchtte zachtjes en wreef over haar hoofd, alsof het de hoofdpijn van de kater kon doen verminderen. Voorzichtig probeerde ze zich te herinneren wat er was gebeurd afgelopen nacht, toen ze een geluid naast zich hoorde. "Shit," mompelde ze zachtjes toen ze de roodharige man zag liggen. Fijn, ze had d'r eigen belofte gebroken. "Goed bezig, Alysha," mompelde ze, terwijl ze zich weer terug in haar kussen liet vallen en naar het plafond staarde.

Marcus beschonken hoofd gaf maar al te graag in toen Alysha zijn onbedoelde poging beantwoordde en zijn armen om hem heen sloeg. Hij tuimelde voorover met haar het bed in. Hoewel hij dronken was of in ieder geval zwaar aangeschoten had hij waarschijnlijk ook zonder alcohol ingegeven.

Toen Marcus wakker werd was hij zich er onmiddellijk van bewust dat zijn hoofd erg pijnlijk aanvoelde. Het zonlicht wat op zijn nog dichte oogleden scheen deed hem zo ook al pijn. Hij gromde en legde zijn hand er overheen. Hij draaide zijn hoofd weg van de zon en opende zijn amber kleurige ogen. Het duurde even voor hij doorhad dat hij niet alleen was. Meer dan dat. Hij knipperde en keek omhoog naar Alysha haar gezicht. Meteen kroop er een smirk over zijn gezicht en hij lachte. Hij kreunde en stopte meteen toen zijn hoofd daar tegen protesteerde. "Ouch .. dit is wel erg onverwacht" Kreunde hij en hij liet zich ook terug vallen in de kussens met zijn hand tegen zijn voorhoofd gedrukt. "Deze graf pijn niet.." Zuchtte hij.