Autumn contest {1e ronde}

Onderwerp: Autumn contest {1e ronde} di nov 04, 2014 12:03 pm

AUTUMN CONTEST

De opening van de Autumn Contest werd met een luid applaus aangekondigd. Een presentator stapte op het podium en gooide even sierlijk zijn hand in de lucht, voordat hij het publiek vrolijk in de microfoon begon toe te spreken. "Welkom allemaal bij de Autumn Contest van Lumiose City!" Opnieuw werd er luid geklapt en de presentator nam het applaus lachend in ontvangst. "Mijn naam is Pierre Flamboyance en ik zal jullie vandaag te woord staan tijdens deze proeve van bekwaamheid!" Hij maakte even een korte buiging en gebaarde toen naar de drie juryleden die achter hun tafel zaten. "En dit zijn de juryleden: Francois de la Mer, Laurent Mignon en Martine Fleur. Geef ze een hartelijk applaus!" Francois knikte even, Laurent stak vrolijk zijn handen op en Martine zwaaide even sierlijk met haar arm naar het publiek. Toen het lawaai weer een beetje was weggezakt, besloot Pierre dat het tijd was om de eerste ronde aan te kondigen. "Dames en heren, het is tijd voor de eerste ronde. Maak je klaar om een wonderschoon spektakel te aanschouwen, precies hier op dit podium. De juryleden zullen het optreden beoordelen aan de hand van een cijfer, en uiteraard gaan de coördinators met het hoogste puntenaantal door naar de tweede ronde!" Pierre liet de spanning wat opbouwen en gebaarde toen met een zwaai naar de uitgang waar straks de coördinators doorheen zouden komen voor hun optreden. "Hier is onze eerste kandidaat, laat nog even een daverend applaus horen!" Er werd weer luid geklapt en gejuicht, en toen de eerste coördinator eenmaal klaar stond, dimde de lichten en werden er spotlights op het hele podium geworpen. De Autumn Contest kon beginnen!

Coördinators mogen vanaf nu hun eerste ronde in het topic posten. Ze hebben hier een week de tijd voor, hierna zal bekend worden gemaakt wie van de kandidaten door zijn naar de tweede ronde.

Wij willen iedereen die deel zal nemen aan het contest alvast veel plezier en succes wensen!

Onderwerp: Re: Autumn contest {1e ronde} wo nov 05, 2014 7:33 pm

each day is a gift

and not a given right

Het was dadelijk zijn beurt om te laten zien wat dat hij kon, of toch een poging doen. Alles moest zo mooi mogelijk en dat was iets dat hij wel eens zou kunnen vergeten. Zijn blik gleed naar Skull die naast hem stond. De pokémon was geen publiek pokémon maar hij moest zich er maar even overheen weten te zetten. West zelf hield van aandacht en vond het totaal niet erg als mensen naar hem keken maar toch had hij zenuwen. Toen dat hij zich had ingeschreven dacht hij dat het allemaal wel mee ging vallen. Eigenlijk was een contest niet iets waarvan hij ooit gedacht dat hij het mee zou maken. Hij snapte het nut er niet meteen van, maar misschien dat hij het nut wel te weten kwam zodra dat hij het met zijn eigen ogen had gezien en zelf had meegemaakt. Misschien dat hij dan van gedachten veranderen. Wie weet, misschien vond hij het nog wel leuk. 'Ach, hoe moeilijk kan het zijn? Het gaat zo over zijn.' zei West lachend al kon je al aan zijn stem horen dat hij toch licht nerveus was. Ook Skull leek het te merken en hij gaf zijn trainer een zacht rug klopje. Voor hem was het in ieder geval zacht. West moest toch één voet voor de andere zetten om niet om te vallen. 'Sinds wanneer ben jij zo rustig? Moet jij niet ook freaken?' vroeg hij uiteindelijk tegen zijn pokémon terwijl hij zijn armen even in de lucht gooide. Vervolgens herpakte hij zichzelf weer en bracht hij één hand door zijn zwarte haar heen. Het ging wel lukken, hij moest gewoon vertrouwen hebben in zichzelf maar ook in zijn pokémon. Alles kwam in orde. Daar was hij van overtuigd.
Zijn blik gleed weer even naar de Dusclops. Het was zeker niet de mooiste pokémon, en qua mooi uiterlijk zou het moeilijk worden om te winnen. Langs de andere kant was het thema weer Halloween, en daarin paste de Dusclops perfect. Hij zag er creepy genoeg uit en het was een ghost-type. Een pokémon die gewoon perfect bij het thema pasten. West stond weer recht van de stoel waar hij al een tijd op zat. Het was niet de eerste keer dat hij even recht stond want het afgelopen uur was hij wel vaker recht gestaan om even heen en weer te wandelen. In dat geval streek hij zijn kleding weer even goed. Natuurlijk had hij een ander kostuum aan en het was hetzelfde als het gene dat hij droeg met halloween, of toch zogoed als hetzelfde. Normaal had het een rode kleur maar hij had het laten aanpassen waardoor het meer een zwarte kleur had weten te krijgen. 'Je weet toch nog wat je moet doen hé? We hebben er genoeg op geoefend.' vroeg hij aan Skull. Deze maakten een bevestigend geluid en knikte heel even. Natuurlijk wist hij het. Misschien dat hij zelfs degene was die dat niks zou vergeten maar misschien dat het West wel was die volledig zou bevriezen. Of in ieder geval ging vergeten wat hij moest doen. Zodra dat hij zijn naam hoorde keek hij meteen op. Zijn blik gleed naar het bord waar alle deelnemers op stonden. Eerder had hij ze allemaal al bekeken en waarschijnlijk zaten er wel enkele mensen tussen die veel meer kans maakten dan hem, maar hij ging wel zien hoe het af liep. Misschien had hij wel zeer veel geluk, maar het ging hem nog steeds om ervaring en nieuwsgierigheid. West wou vooral weten hoe het was om deel te nemen aan een Contest. West haalde diep adem om vervolgens ook diep uit te ademen. Een grote glimlach kwam vervolgens op zijn gezicht terwijl dat hij naar Skull keek. 'Dit gaat ons lukken, ik ben er zeker van!' zei hij overtuigend en hij hield zijn hand wat op. De laatste tijd was het iets dat hij vaker deed. West zou zijn hand op steken en Skull gaf hem dan een high five.
Samen met zijn pokémon aan zijn zei liep de zwartharige jongen richting het podium waar dat hij werd verwacht. Hij hoorde hoe de presentator nog wat aan het zeggen was en hem vervolgens aankondigde. Dat was het moment dat het voor hem allemaal ging beginnen. Vol goede moed liep hij samen met zijn Dusclops het podium op. Mensen begonnen te klappen zoals ze bij iedere deelnemer deden en West hield een grote glimlach op zijn gezicht terwijl hij uitbundig zat te zwaaien, maar niet te uitbundig. Ook Skull deed mee. De pokémon die het normaal niet voor vreemde had en normaal gezien zeer verlegen was zwaaide samen met zijn trainer mee. Hij keek zelfs bijzonder vrolijk merkte West op. In ieder geval was het niet slecht. Ze zeiden altijd dat je ervoor moest zorgen dat het publiek van je hield, en dat probeerde hij te bereiken. De jongen ging op zijn plek staan op het podium en Skull ging iets voor hem staan. Precies zoals ze deden bij een gevecht. Ja, het ging hen lukken. Ze zouden niet afgaan en het ging niet volledig mislukken. Dat was toch de gedachten die de jongen in zijn hoofd hield.

Skull keek even achterom naar zijn trainer alsof hij wachten op toestemming. Zodra dat West een korte knik gaf kwam er een vrolijke blik op de pokémon zijn gezicht en concentreerde hij zichzelf. 'Skull, laat de grond maar prachtig glinsteren me een ijsdek. Gebruik Ice Punch op de grond.' West was iemand die met momenten vaak zijn armen uitbundig gebruikten wanneer dat hij praten, en ook toen deed hij dat. Hij gebruikte armbewegingen, maar niet te overdreven. De Dusclops deed ondertussen wat hem was gevraagd. Hij sprong iets in de lucht en maakten een halve draai. Een witte gloed begon rond één van zijn handen te draaien terwijl dat het door het ijs dat erin verwerkt zat een mooie glinstering had in het zonlicht. Skull richten ondertussen de aanval op de grond en een deel van het veld werd bedekt door een dek van ijs. Om ervoor te zorgen dat het ijs niet werd gebroken door de impact van de boks had de pokémon ervoor gezorgd dat hij niet teveel kracht had gebruikt. Skull landen weer mooi op zijn beide voeten op het ijs zonder uit te schuiven, maar wel klaar voor het volgende. Een glimlach verscheen op West zijn gezicht. Zoals hij had gehoopt glinsterde het ijs door het licht van de zon dat binnen scheen. 'Nu moet er nog een Halloween element aan, gebruik daarvoor Will-o-wisp op het ijs!' de pokémon hield zijn handen wat bij elkaar en in zijn handen verscheen er een donker paars gekleurde bal die hij vervolgens op het ijs gooide. Het ijs brak in stukjes en vloog in de lucht door de klap. Tussen het ijs kon je nog kleine paarse bolletjes zien die kwamen door de Will-O-Wisp. Het ijs viel naar beneden en door de glinstering zag het er mooi uit, maar de paarse kleur ertussen en het zand dat erbij was opgewaaid gaf het een enger uiterlijk, en dat was precies wat hij wou bereiken. Skull stond ondertussen nog steeds op zijn plek en werd omhuld door vallend ijs, paarse bolletjes en zand, maar je kon hem nog juist zijn. 'En scary Face.' het was Halloween, dus natuurlijk moest het er wat eng uit zien. Halloween was geen Halloween als er niet iets was dan eng was. Het 'oog' van de Dusclops gloeide rood op en een enge blik verscheen op zijn gezicht. Ondanks dat zijn lichaam moeilijker te zien was kon je duidelijk het rood van zijn oog zien door het ijs, stof en de bolletjes maar ook de blik die hij had was duidelijk zichtbaar. Zodra alles was gaan liggen en Skull weer zichtbaar was stond hij daar in een buigingshouding, dezelfde buiging als West aan hield. Dat was het einde, van hun act en ondanks alles vond hij zelf dat het nog redelijk goed was verlopen. Hij was er zelf blij mee en dat was alles wat eigenlijk telde. Hij had zich geamuseerd en hij hoopte dat ook Skull een leuke tijd had gehad. Nu kon hij enkel nog maar wachten op de uitslag van de Jury.

CLOTHES - 1 371 WORDS

template coded by always and forever of atf

Onderwerp: Re: Autumn contest {1e ronde} vr nov 07, 2014 10:01 pm

Silvie stond nerveus in de wachtkamer, straks moest ze op, of eigenlijk Nova, zij zou de Salamence bevelen geven en de draak moest mooi en eng doen. Dat enge gedeelte kwam vanzelf, daar moest Nova niet veel moeite voor doen, maar echt mooi? Na al die oefening was de pokémon steeds beter geworden, was het goed genoeg? De Salamence zat momenteel in haar pokébal, je kon de anderhalve meter grote pokémon moeilijk binnen houden, al was het vast niet onmogelijk. Silvie maakte zich vooral zorgen over de hoogte van het gebouw, het zou vast genoeg zijn om te kunnen vliegen, maar Nova moest echt de ruimte hebben. Bijna, bijna was het haar beurt. Ze werd er steeds nerveuzer van, de brunette pakte een doorzichtige hoes uit haar tas. Die past om de pokébal van haar Salamence, het veroorzaakte wat rook, hopelijk paste het was bij het Halloween thema. Silvie had zelf haar speld vervangen door eentje van een Zubat, die had ze toevallig in haar tas gevonden en het was wel leuk bij het hele contest. Met een wat nerveuze blik keek de breeder toe hoe degene voor haar zijn optreden afrond, zo meteen moest zij. Waarom had ze zich hiervoor opgegeven? Ze hield er niet van in de belangstelling te staan en dit werdt uitgezonden op de TV door heel Kalos en misschien wel daarbuiten. Nova zou het allemaal niet uitmaken, de Salamence vond het gewoon leuk om mee te doen. Silvie vond het ook wel leuk, maar ze was te nerveus om zich dat te herinneren. Ze deden mee voor het plezier, en veelzijdigheid was ook altijd handig. Ze was een hobby trainer, niet iemand die per se alle lintjes of badges wilde verzamelen, als ze verloor maakte dat niks uit. Silvie kon goed tegen haar verlies en liet zich niet snel tegenzitten door een verlies. Ze moest op. Silvie ademde diep in en uit en liep naar het podium.

Silvie stond op haar plaats, de tribunes waren vol en veel mensen keken haar kant op. De brunette merkte dat ze wat trilde, optreden was niet haar specialiteit. Ze haalde Nova’s pokébal tevoorschijn, die was omhuld door de hoes, en gooide hem met een zwierige gooi naar voren. Uit de pokébal kwam eerstens veel mist, Nova werd er helemaal door bedekt, je kon de Salamence niet zien. Veel nieuwsgierige blikken werden op de witte wolken geworpen. Kom op Nova, net als we hebben geoefend, dacht Silvie, kijkend naar de mist. Nova klapperde met haar vleugels en brulde krachtig, met een paar slagen was de mist weg en werd de draak onthuld. Met haar intimidate keek de Salamence de zaal in. Silvie was opgelucht niet meer in de spotlights te staan en slaakte een opgeluchte zucht, toen herinnerde ze waarom ze er was en begon met de show. “Draco meteor.” De Salamence stond in het midden van het podium, klaar om iedereen te verbazen met haar speciale aanval. In Nova’s bek gloeide een witte gloed en ze vuurde de bal die die vormde af in de lucht. Daar spatte die uiteen in vele, verschillende lichtsperen die met een hoge snelheid op de vloer afkwamen, gelukkig niet te dichtbij het publiek. “Ember.” Nova zette zich van de grond af en vloog in een spiraal omhoog waardoor het vuur als een lange sliert om haar heen kwam en de licht speren kapot sloeg in duizenden kleine glinsteringen. Het vuur verdween kort daarvoor waardoor alleen de overblijfselen van de draco meteor nog over waren. “Dragon breath.” Nova brulde luid en blies met een krachtige wind de glinsteringen door de kamer. De glinsterende dingen kwam neer over het hele publiek en verdwenen daar als stof. De draak vloog door de lucht en deed verschillende trucjes terwijl ze met een scary face op het publiek neerkeek. Loopings, spiralen, ingewikkelde bewegingen, Nova vond het allemaal fantastisch. Op een gegeven moment vloog ze laag over het publiek en liet de verschillende bezoekers bukken om niet geraakt te worden. Natuurlijk vloog ze niet laag genoeg om ze te raken, maar het was goed voor de spanning. Na haar korte luchtshow keerde de Salamence weer terug naar het midden van het podium voor de volgende zetten, de opwinding droop van haar snuit.
“Nova, combo.” Silvie pratte zacht tegen haar pokémon, die op een afstand was dat ze het net kon horen. De combo was een combinatie van ember en dragon breath. “En dan zen headbutt.” Ze zei het wat harder zodat meer personen dan alleen zij en de Salamence het konden horen. Nova blies een krachtige straal vuur richting de jury en door de dragon breath die er kort achterna kwam, werd het wat uit elkaar geblazen en kwamen er mooie paarsblauwe glinsteringen in te zitten. Daarna vloog de Salamence er achteraan en ging recht door de gecombineerde aanval heen met de headbutt. Daardoor werd de combi uit elkaar gerukt en verdween het vuur snel, daarna glinsterde de paarsachtige dragon breath nog even na door de lucht. Nova bevond zich vlak voor de jury leden en keek ze uitdagend aan met haar ability. Daarna vloog ze omhoog en maakte nog een looping. Silvie vond het allemaal best goed gaan, voor een eerste keer in elk geval. Nova deed het beter dan verwacht, al had ze de ember/dragon breath wat te dichtbij de jury had laten komen. Gelukkig had dit festival een eng thema en daar kon het misschien wel bij helpen... “Fly.” Silvie probeerde in het publiek te kijken en liet haar blik over de mensen glijden. Als je meer keek had je een grotere kans dan mensen je leuk vonden. Al vond ze het beangstigend, alle blikken die naar haar keken. Nova scheerde door de lucht en maakte toen met een looping de duikvlucht naar onder. Loopings waren duidelijk een van haar favoriete dingen. De Salamence kwam met een klap neer op het podium en liet nog wat glinsteringen van haar draco meteor opstuiven waardoor ze opnieuw in een wolk van glitters werd gehuld. Daar brulde de draak, keek nog een laatste keer met haar scary face en boog haar kop, het optreden voorbij. Silvie boog ook even, ze wilde graag weer terug naar de veilige wachtkamer en kijken hoe de anderen het deden. Nadat ze mocht gaan liep ze gevolgd door haar pokémon het podium af, ze liet de Salamence in de pokébal en liep terug naar de wachtkamer. Daar aangekomen haalde ze ook nog de hoes van de pokébal, anders zou ze het vergeten en schrok ze zich dood bij de volgende keer dat ze Nova er uit liet. Silvie draaide zich naar het scherm en ging op het bankje zitten om te kijken naar de volgende. Wat nerveus om hun uitslag.

Onderwerp: Re: Autumn contest {1e ronde} za nov 08, 2014 2:35 pm

We were never welcome here, we were never welcome here at all. It’s who we are. Doesn’t matter if we’ve gone too far. Doesn’t matter if it’s all okay. Doesn’t matter if it’s not our day.

It’s who we are.

Keira haalde een keer diep adem, soms vroeg ze zich af waarom ze dit soort dingen deed. Net zoals in het spookhuis, waarom deed ze soms van dit soort dingen waar zoveel adrenaline in zat gestoken? Nog nooit van haar leven had ze deelgenomen aan een Contest, en ze was dan ook wel onzeker of ze alles wel goed had gedaan. Piper, haar Braixen, was naast haar komen staan en legde haar pootje in haar hand, duidelijk ook wat nerveus. De blondine glimlachte wat waterig en knielde voor de vos pokémon neer. “Laten we er gewoon een spetterende show van maken,” zei ze en stond weer op om naar het scherm te kijken. Er waren al twee andere mensen geweest, en ze wist dat zij de volgende was die de arena zou moeten betreden. Een jongen met zijn Dusclops en een meisje met haar Salamence, beide enorm sterke pokémon natuurlijk. Het zou haar niet verbazen als die twee erg ver kwamen in dit contest, want zelf was ze immers maar een groentje op dit vak. Toen het optreden van het meisje en haar Salamence afgelopen was wierp ze een korte blik op haar Braixen, plukte nog wat aan de lange, witte jurk die slank om haar lichaam heen hing en controleerde of haar vlecht nog goed zat in de knot achter op haar hoofd. Ja, alles was goed, er kon gewoon niks meer fout gaan nu. Gevolgd door haar wat nerveuze Braixen liep Keira in de richting van de deuren waar ze voor een kort moment achter moesten blijven wachten. Maar toen de deuren open zwiepten liep het tweetal met een kalme trend naar de plek waar het allemaal zou gaan gebeuren. De jonge blondine liet haar ogen over de overvolle tribune gaan, waarom deed ze dit ook al weer?
Het was tijd, tijd om te laten zien wat ze in zich hadden. “It’s how we are..” fluisterde ze zachtjes en de Braixen knikte, stapte naar voren en stond net zoals Keira stil. Na een paar seconde haalde de Braixen zoals afgesproken de stok uit haar staart en stak deze aan. De Braixen rende naar de andere kant van het podium terwijl ze de brandende stok boven haar hoofd hield. Omdat ze best snel rende ontstonden er nog rode streepjes in de lucht die achterbleven en vervolgens weer verdwenen. “Flame Charge!” De pokemon draaide rond en er ontstond een redelijk hoog vuur, wat vervolgens regelrecht op Keira afgevuurd werd. Ze hoorde wat verschrikte kreten van het publiek en op het moment dat de Flame Charge haar bereikte gooide ze sierlijk haar handen omhoog en verdween in de vlammen. Ondertussen had Piper wat losse Ember’s in de lucht gevuurd zodat het publiek de warmte van het vuur zeker wel moest voelen. Keira stond in de vuurzee, maar het deed haar geen pijn omdat ze deze speciale jurk aan had. Zo plots als het vuur om haar heen gekomen was verdween het weer, en werd ze zelf weer zichtbaar voor het publiek. Er werden weer wat kreten geslaakt toen men zag dat Keira’s lichtblauwe jurk vlammen uitsloeg en langzaam maar zeker helemaal rood kleurde. Haar zusjes waren geweldig, want ze hadden een hele tijd aan deze jurk gewerkt en haar opa had zijn oude snufjes eraan toegevoegd om ervoor te zorgen dat haar huid niet beschadigd raakte. De Braixen had de Flame Charge als het ware overgenomen en verdween nu zelf in de vuurzee, alleen een schaduw van de pokémon was nog zichtbaar. “Howl!” riep Keira terwijl ze over het podium heen stapte en dicht bij de vlammenzee kwam, die na de luide howl weg begon te ebben. De Braixen zwaaide wat heen en weer met haar stok en wees deze naar het publiek toe, terwijl Keira in haar brandende jurk nog altijd wat oogcontact zocht met mensen in het publiek. De vlammen op haar jurk werden alweer wat zwakker en ze wist dat het tijd was om het af te maken. “Maak het af met Psybeam!” riep ze en de Braixen stopte de stok weg, produceerde een Psybeam en schoot deze omhoog, waarna de paarse straal uit elkaar knalde en het podium en publiek gehuld werden in een glitterregen. Het vuur op haar jurk doofde uit en zie pakte het handje van de Braixen vast, waarna ze samen met haar pokémon diepe buiging voor de jury en het publiek. Na het applaus verlieten ze het podium en liepen terug naar de kleedkamers, wachtend op hun score.

words: 745 // tag: xx // notes: Autumn Contest

thanks <3

Onderwerp: Re: Autumn contest {1e ronde} za nov 08, 2014 9:51 pm

Please stay forever

I can't imagine being anywhere else

IJsberend liep ze door de kamer heen. Ze had een klein kamertje weten te bemachtigen en was nu al enkele dagen bezig met het uitdenken en uitproberen van haar optreden bij de aankomende contest. Het was de eerste waar ze aan mee zou gaan doen, in Kalos dan tenminste, maar ze wilde wel graag een goede indruk maken. Toch wist ze nog steeds niet wat ze moest gaan doen en ze had nog maar iets minder dan vierentwintig uur om wat te verzinnen. Je kon je dus wel bedenken dat ze redelijk in de stress zat. Haar haar piekte alle kanten uit, haar ogen waren half gesloten, waardoor ze voor de zoveelste keer deze dag tegen een overdwars staande stoel aan wandelde. Wat moest ze nou? Ze had echt geen idee wat ze moest gaan doen met deze contest, terwijl ze al zo lang ermee bezig was geweest. Een zacht gegrom was te horen vanuit het meisje en ze liet zichzelf op de stoel zakken, waar ze jammer genoeg maar half op ging zitten, dus met een gil en een plof zat ze op de grond. Vivienne begroef haar gezicht in d'r handen en zuchtte zachtjes. ”Fiora, wat moet ik nu?” sprak ze zachtjes tegen de shiny Gardevoir, die als enige bij haar op de kamer was. De contest zou een herfst en Halloween thema hebben en daarvoor had ze een hele show uitgedacht, maar ze had er niet aan gedacht dat ze maar 1 pokémon mocht gebruiken en haar show werkte niet met maar één pokémon. Daarom moest ze nu wel wat nieuws gaan verzinnen en dat was nog best wel lastig in zo'n korte tijd. De Gardevoir was naar haar toegekomen en had een hand op haar schouder gelegd, waarna ze overeind kwam en de pokémon een knuffel gaf. ”Waarom is Jace er nooit als ik 'm nodig heb,” zuchtte ze zachtjes, terwijl ze opkeek naar de pokémon. Fiora haalde haar schouder langzaam op en liet toen met haar psychische krachten een van de vele blaadjes van de grote stapel naar Vivienne toezweven. Ze pakte hem aan en las het plan door. ”Maar Fiora, je weet dat ons dit nog nooit gelukt is, waarom zouden we dit weer proberen?” De Gardevoir gaf het meisje een tik tegen d'r hoofd aan en ze gromde zachtjes. ”Goed, goed, we zullen het proberen. Maar als dit niet lukt, is het jouw schuld,” gaf ze uiteindelijk in en nadat ze het plan nog eens goed had doorgelezen, dook ze een van de open geslagen tassen in. Enkele kledingstukken vlogen in het rond, totdat ze uiteindelijk vond wat ze zocht. Een schattig zwart met roze pakje kwam er uiteindelijk uit, waar ze in de laatste seconden ook nog een tophat bij vond. ”Blij dat ik dit heb meegekomen van thuis,” mompelde ze tegen zichzelf, terwijl ze het tegen d'r borst aanhielt en zich naar Fiora omdraaide. Deze toverde een grote glimlach op haar gezicht en klapte in d'r handen. Vivienne sprong in de lucht, dit zou het worden, dit was geweldig! Dit zou haar moment worden.

De zenuwen waren nu toch echt wel aanwezig en ze begon toch wel een beetje bang te worden, terwijl ze de zwarte mantel die ze om had straker om zich heen sloeg. Een sprankje hoop ontvlamde in haar borst toen ze dacht dat Jace misschien in de zaal zou zitten. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht, het zou geweldig zijn als haar vriend erbij zou zitten. Maar ze kon Jace inmiddels wel en de kans was groot dat hij weer op een van zijn reizen was. Het enige wat ze dan kon hopen was dat hij aan haar dacht, net zoals zij aan hem dacht.
Vivienne keek op toen ze geklap hoorde en direct voelde ze weer zenuwen in haar buik opkomen en een misselijk makend gevoel in haar keel. Ze huiverde eventjes en hielt een pokémon in haaar hand, ze moest rekenen op haar pokémon, dan zou alles wel goedkomen. “Vivienne Williams, jij bent nu,” werd er tegen haar gezegd en de burnette knikte voorzichtig. Oké, it's showtime!

Ze had aan het begin van de contest gevraagd of iemand een rookmachine wilde aanzetten als ze opkwam, voor het extra effect en ze was blij dat iemand in ieder geval naar haar had geluisterd. Haar mantel sleepte door de mist heen, terwijl ze een pokéball opgooide. De shiny Gardevoir kwam opzetten met een rustige tred en haar handen over haar borst gevouwen. Vivienne ging achter de Gardevoir staan, met een kleine vier meter tussen hen, terwijl de spotlichten op de shiny pokémon werden gericht. De brunette pakte de rand van haar mantel en gooide 'm af, waarna het groot licht aanging en ze een vinger op de pokémon wees. ”Fiora, Misty Terrain!” riep ze en de Gardevoir liet een zacht roze licht verschijnen, waarna er een mist over de rook heen rolde in dezelfde kleur, met een zachte geur van rozen. De mist nam de plek van de rookmachine in en vormde nog een tweede shiny Gardevoir. Dit was een Dubble Team effect waar zij en Fiora heel lang aan hebben gewerkt, maar het lukte ditmaal wel. ”Dubble Team,” sprak Vivienne rustig en de twee Gardevoirs hieven allebei hun handen, terwijl er nog vier bij kwamen en ze een cirkel vormde in het midden van het podium. ”Dans, Fiora, dans,” de vrolijke stem van Vivienne triggerde de muziek, een zacht klassiek stuk muziek, waarbij de Gardevoirs elkaar handen vastpakte en klassieke ballet dans uitvoerde. De brunette klapte in haar handen, hopend dat het publiek het overnam en nadat de hele zaal in klappen uitbarsten, op hetzelfde ritme, stopte Vivienne en richtte zich weer op de contest. ”Psychicmoon!” riep de brunette vrolijk, nu was het erop of eronder, want deze aanval was een combinatie van twee wat nog wel eens fout wilde gaan. De zes Gardevoirs gloeide op met eenzacht licht blauwe gloed om hen heen, terwijl ze hun armen in de lucht hieven en een grote licht roze maan vormde. ”Fiora, kom hier,” zei Vivienne zachtjes en een van de Gardevoirs stapte uit de groep, met haar Psychic powers ervoor zorgen dat de andere Gardevoirs en de maan in stand te houden. De maan vloog hoger en hoger en enkele sterren werden erbij gevormd. ”Shadow Ball!” kwam opeens een stem uit het donker en een paarse ball schoot over het podium heen, naar de maan toe, die in miljoenen witte glimmertjes uiteen barstte en neer dwaalde op het publiek. Vivienne en Fiora gingen naast elkaar staan en bogen diep, waarna ze samen al rennend het podium verlieten. Het was gelukt, de show van haar leven was, eindelijk, gelukt~!

Autumn Contest - 1111 words - Yeah<3

template coded by always and forever of atf

Samenvatting+Kostuum:

OOC; Ik doe wel mee, maar mocht ik het kleine beetje geluk hebben om door te gaan, dan ben ik er volgende week vrijdag pas weer om te posten.

Onderwerp: Re: Autumn contest {1e ronde} zo nov 09, 2014 11:33 am

Ze keek nogmaals droogjes naar Sachi, die een voldane grijns op haar lippen had gezet. De Glaceon had erop gestaan dat ze deze outfit zou dragen. Waarom luisterde ze ook naar haar Pokémon? Ze zuchtte even waarna ze terug voor zich keek. Ze stond in de gang, niet in de wachtruimte waar de meeste mensen zaten. Waarom? Tja, zo was ze nu eenmaal. Die drukte, die stress, bah, dat moest ze niet hebben. Ze schudde even onzichtbaar haar hoofd. Ze had gehoord over dit contest en Sachi was door het dolle geweest toen ze het had verteld en eerlijk gezegd wilde Tawn wel eens kijken hoe het in elkaar zat. Ze wist wel dat je je Pokémon zo mooi mogelijk moest presenteren ofzo, maar verder wist ze er niet veel van. Ze herinnerde zich nog vaag de contests op tv bij haar thuis en dat had er nooit echt zo slecht uitgezien, in tegendeel, het zag er erg leuk uit. Maar op dit contest was het niet de bedoeling om mooi te zijn, maar eng ofzoiets. Tawn had echter andere plannen, ze zou letterlijk een rilling over de ruggengraat van het publiek laten gaan. Ze zouden het voelen. Ze grijnsde even kort toen ze dacht aan haar performance. Ze hadden al wat geoefend, aangezien het niet de makkelijkste performance was. Ze het eigenlijk best nog ver gezocht, maar dankzij haar Pokémon was ze erop gekomen. Ze zuchtte even bij de gedachte dat het niet al haar Pokémon waren geweest... Kido had niet geholpen. Ze had de Aggron er niet meer uit gelaten na het gymgevecht en ze vroeg zich af of dat wel een goed idee zou zijn. Maar ze wist dat ze haar er ooit nog eens uit zou moeten laten. Ooit... Ja, maar wanneer was dat? Ze voelde een steek van gemis en staarde even sipjes voor zich uit... Kido... Waarom haar? Wat neerslachtig keek ze naar de grond en zuchtte ze zachtjes. Sachi keek haar even vragend aan, maar waagde toen een stapje dichter te zetten en even zachtjes een geluidje te maken. Tawn keek even naar haar. De lenzen die ze in had waren blauw waardoor ze bijna dezelfde kleur van ogen had. Ze lachte even vaagjes naar de ice Type Pokémon, maar deze had enkel een bezorgde frons op haar voorhoofd. Na enkele tellen, opende ze haar ogen wat en keek ze naar de Pokéball aan de riem van Tawn. Het meisje knikte. De Glaceon zette ook even een bezorgde blik op. Nadat ze was geëvolueerd was ze wat closer geworden met de toen speelse Aron. Toen deze echter een Lairon werd, was deze zo afstandelijk maar nog steeds vrolijk. En eigenlijk als Aggron was ze gewoon... Verschrikkelijk of toch wat ze ervan had gezien... Een woedende Pokémon. Opeens keek ze op toen ze wat applaus hoorde, het teken dat iemand gedaan had met zijn of haar performance. Ze keek even naar haar Pokémon, die een zelfverzekerde grijns op der lippen had gezet. Tawn was echter minder zelfzeker. Dat was meestal het verschil tussen beide, maar hun verschillen hield hun karakters in balans. Het blondharige meisje sloeg haar kap over haar hoofd. De lange witte mantel bedekte haar bijna volledig waardoor ze een mysterieuze uitstraling had. De Glaceon keek even naar haar en knikte goedkeurend bij het zien van haar kostuum, of toch het eerste deel van haar kostuum. Tawn haalde even diep adem en zuchtte zachtjes waarna ze naar haar Pokémon knikte. Op goed geluk dan maar, het was toch maar voor het plezier. Rustig stapte ze naar voren, op weg naar het podium.

Toen ze der eenmaal was, was een bruinharig meisje bezig met haar Gardevoir. Ze keek wat toe langs de kant en aangezien de twee net gedaan hadden, keek ze nogmaals naar haar Glaceon, de en zelfzekere grijns op haar lippen had. Het zou wel lukken, zo moeilijk kon het toch niet zijn? Ze haalde even diep adem en zuchtte zachtjes waarna ze even een klein lachje op haar lippen kreeg. Nu vlak voor de performance voelde ze zich wel wat onzeker en wist ze niet echt goed wat ze moest doen. Ze beet even op haar onderlip toen ze weer applaus hoorde en zag hoe het meisje en Gardevoir bogen voor het publiek. Ze keek nogmaals naar de Ice Type Pokémon aan haar voeten, die een steeds groter wordende grijns kreeg en grinnikte even zachtjes waarna ze wat verder van de muur hing staan. Ze moest echt afleren om daar tegen te leunen. Toen de twee van het podium weg waren, hoorde ze een stem achter zich. Ze draaide zich om en zag een vrouw op haar afkomen. "Tawnee Aguna?" Ze knikte. "Oké, alles staat klaar," zei ze. Tawn knikte opnieuw met een klein lachje, ze had geen zin om daar nu woorden aan vuil te maken. Ze draaide zich terug naar haar Glaceon, die al wat naar voren was gegaan. Ze stapte ook naar voren en op dat eigenste moment hingen alle lichten uit.

Sachi sprong op het podium en stapte elegant naar voren, nu ze haar lichaamstemperatuur al ietsjes beter kon besturen, waren enkel haar pootstapjes te zien op het podium, maar nu niet echt, want het was pikkedonker. Ze slikte even en keek daarna even rond. Langzaam hing een gedemte spot aan, die op het midden van het podium was gericht, precies zoals ze had aagvraagd. De Ice Type Pokémon zat daar op haar gemakjes. Langzaam groeide het ijs verder langs haar pootjes en kwam er hier en daar ook kleine stukjes sneeuw tevoorschijn, waardoor de plek rond de Glaceon langzaam wit-blauw kleurde. De blik van de Pokémon gleed over het duister, zij waren echter niet te zien. Opeens vlogen er sproeiers aan en vlogen druppels water de lucht in. Sproeiers, ja dat had ze inderdaad ook gevraagd. Het water vloog op het podium neer en even sloot de Glaceon haar ogen. Tawn haalde even diep adem en keek vol spanning toe vanaf de rand van het podium, waar ze net niet zichtbaar was voor het publiek. Ze hield haar adem in en telde rustig tot 5, het aantal seconden die er nodig was om te wachten. 4... 5... "Quick Attack!" Zei ze snel en misschien iets te luid. De spanning was duidelijk te horen in haar stem. De Glaceon opende haar ogen en schoot meteen weg. Aan hoge snelheid schoot de Ice Type Pokémon zo rond het podium. De druppels die in haar buurt kwamen bevroren meteen en werden prachtige ijskristalletjes, die zachtjes neerdwarrelden op het podium. Toen sachi bijna helemaal rond was, raakten wat druppels haar pels. Een laagje ijs werd gevormd op de rug van de Pokémon. Langzaam hingen gedempte spotlights aan en werd het podium zichtbaar voor het publiek. Het gehele podium was bedekt in ijskristalletjes en had een prachtige glans. De Glaceon sprong terug naar het midden, waar de grotere pak ijs en sneeuw lag. Nu kon je mooi zien, vooral van ver, dat het ijs in een cirkel lag, aangezien de sproeiers zo stonden en Sachi zo had gelopen. Toen de Glaceon terug hing zitten, groeide het ijs en sneeuw rond haar verder. Haar ogen straalden een bepaalde zelfzekerheid uit. "Sachi, Ice Shard!" Vervolgde ze. De Pokémon tilde haar kop op en opende haar bekje waarna ze een aantal stukken ijs de lucht in schoot. "Swift!" Vervolgde ze snel. Het ijs vloog snel omhoog, maar op een bepaalde hoogte zou het terug naar beneden naar vallen en dan zou heel haar performance in het water vallen. De Pokémon vuurde wel meteen de sterrtjes af die even uit elkaar schoten, alsof ze elkaar afstootte, voordat ze recht omhoog vlogen. Een voor een knalden de gele dingen tegen de stukken ijs aan. Sachi bleef de sterrtjes afvuren aangezien ze wist dat er meer stukken ijs waren dan sterren en dat mocht niet. Tawnee had het haar duidelijk gezegd, blijf Swift doen en dat deed ze. Een mengeling van gele glinsters en stukjes ijs die op sneeuwvlokjes leken, dwarrelden neer op het podium en het publiek. Tawn luisterde niet naar wat zij riepen en ze liep snel naar het trapje waar deelnemers op het podium moesten gaan. "Sachi!" De Pokémon sloot haar mond en hing rechtstaan waarna ze een Growl aanval uitvoerde en een blauwkleurige glans rond haar verscheen. Een intimiderende blik in haar ogen. "Hail!" Riep ze snel. De aura rond de Pokémon werd groter waarna al snel een paar hagelstenen en sneeuw uit de lucht kwamen vallen. De koude wind sloeg in het gezicht van haar en van het publiek, die moesten nu echt wel rillen. Ze grijnsde even. Het zicht van het publiek werd nu ook deels geblokkeerd door de Hail waardoor zij nu ongestoord op het podium kon gaan. Ze stapte rustig naar voren en opende haar mantel die ze al die tijd aan had gehad. De performance kwam bijna op zijn einde.
Ze hing achter haar Glaceon staan, op de plek waar de Pokémon een soort van ijs-sneeuwbed had gemaakt en wachtte nog even. Daarna gooide ze elegant haar handen in de lucht. "Shadow Ball!" Zei ze. De Pokémon gooide haar kop in haar nek en vuurde een duistere bol af naar boven. "Nu één Ice Shard!" Zei ze zachtjes, omdat dit concentratie vergde. De Pokémon sloot haar ogen en even haalde deze diep adem. Maar al snel vlogen de blauwkleurige ogen van de Glaceon terug open. De duistere blob was al redelijk hoog, maar dankzij de hagelstorm zou Sachi erg goed kunnen mikken en raken. De Pokémon vuurde een groot stuk ijs af op haar doelwit en langzaam ebde het effect van Hail weg. Langzaam hing de wind liggen en sloegen de laatste stukjes hagel neer op het podium. De sneeuw dwarrelde langzaam neer op de mensen en het podium, maar het enigste waar zij naar keek was de Shadow Ball. Opeens was een grote plof te horen. De bal spatte uit elkaar samen met de grote Ice Shard. Stukjes sneeuw vlogen in het rond, samen met paarse glitters die zachtjes over het podium werd uigestrooid. Daar stond ze dan, als Froslass voor het publiek, met een Glaceon voor haar ogen en het decor van een ijzig landschap. De laatste combo had geslaan op de Ghost-Ice typing van Froslass, aslof zij het had afgevuurd en niet haar Pokémon. Ze haalde haar handen neer en boog voor het publiek, net zoals haar Glaceon deed. Een applaus werd hoorbaar, maar na enkele tellen kwam ze terug overeind en draaide ze zich om, waarna ze van het podium verdween, samen met haar Glaceon.

Tag:: Autumn Contest || Words:: 1759 || Notes:: Dit is hoe ze er ongeveer uitzag *klik*

daisy approves

Onderwerp: Re: Autumn contest {1e ronde} zo nov 16, 2014 4:38 pm

The contest has ended and the following results are announced by the jury:

West Austin: 7/6/8 (21)
Silvie Sakura: 6/7/7 (20)
Keira Jones: 7/8/8 (23)
Vivienne Williams: 7/8/7 (22)
Tawnee Aguna: 6/7/7 (20)

The winners that will go to the 2nd round are:

Keira Jones & Vivienne Williams, congratulations!

Gesponsorde inhoud

» Autumn Contest in Lumiose City || Aanmeldingen open!
» Aurumn Contest {2e ronde}
» ~ Olivia Autumn ~
» Autumn Leaf
» Christmas Contest