the start of something

Het was vroeg in de ochtend toen een meisje met warrig, lang blond haar wakker schrok en overeind in haar bed zat. Eergisteren was ze vijftien geworden en haar ouders hadden toestemming gegeven om haar los te laten met een eigen pokémon. Luna had haar geluk niet op gekunt en was helemaal door het dolle heen geweest. Ze keek op haar wekker die met het felle witte licht de cijfers 4:16 lieten zien. Ze vloekte en draaide zich weer om, ze moest nog even slapen voordat ze echt haar eerste starter uit ging kiezen.

Dit keer was het gelukkig het irritante gepiep wat haar wakker maakte en Luna wist dat ze nu echt uit bed mocht. Ze gleed uit haar bed, trok de kleren aan die ze de vorige ochtend klaar had gelegd en ging daarna haar haar doen en haar make-up. Haar ouders waren een paar uur geleden al opgestaan om zich bezig te houden met  hun Ponyta's. Luna had een afkeer tegen de pokémon, aangezien ze haar ook leken te haten. Elke keer als ze bij de beesten in de buurt kwam wouden ze haar vreemd genoeg verbranden of trapte ze op haar. Ze had het niet op Ponyta's en dat wisten haar ouders ook. "Ben je er klaar voor liefje?" klonk er uit haar deur en toen Luna opkeek was het haar moeder die bijna meteen in de tranen schoot. "Je ziet er zo mooi uit, ik ben zo trots op je. Kom je zo beneden even nog eten?" en toen verdween ze weer. Ze vond het verschrikkelijk dat haar moeder zoveel moeite had met het loslaten van haar dochter, maar het moest een keertje gebeuren. Diep ademde ze in en uit en bekeek zich nog een laatste keer in de spiegel. Ze zag er goed uit. Twee staarten, make-up op, goeie kleren aan. En ze had ook alles ingepakt wat ze nodig had.

Beneden at ze wat met haar ouders in stilte, die elkaar steeds blikken gaven. Ze trok zich er niet veel van aan, het zou wel normaal zijn voor ouders die hun enige kind zo zouden laten gaan. "Jullie.. brengen me zo toch nog naar het lab? Aangezien ik niet op een Ponyta erheen ga rijden." ze lachte, maar ze was de enige die lachte. Haar moeder probeerde het en haar vader at stug door. Ze liet het grappige maar achter wege en stond op om haar bord weg te zetten. De hele autorit was stil. Toen ze voor het lab van Professor Sycamore stond keken haar ouders ze aan. Ze knuffelde ze nog en haar ouders wenste haar veel succes. Toen stapte ze in en reden ze weg, haar avontuur begon nu echt.
Luna trok haar schoudertas beter over haar schouder heen en keek eventjes nog achterom. Toen liep ze door de deuren naar binnen toe en liep naar de balie. "Ik.. ik kom voor professor Sycamore." Het meisje achter de balie zag dat ze een beetje nerveus was en glimlachte naar haar. "Met de lift helemaal naar boven toe en dan ben je er!" Luna knikte en bedankte haar stilletjes en ging toen met de lift. Toen de deuren van de lift boven weer opende werd ze meteen begroet door een Chespin die haar kant op rende, achtervolgd door een Froakie. Wat een drukte!

"Bezoekers? Oh, die had ik zo snel niet verwacht." Luna was er zeker van dat het meisje aan de balie ook doorgaf of er iemand naar boven kwam, maar misschien dat de professor het in de chaos niet had gehoord. "Het spijt me, geef me een momentje." Luna's blik viel op de rode vos-achtige pokémon, Fennekin, die rustig zijn vacht zat te wassen terwijl de rest achter elkaar aan rende. "Jij bent Luna toch? Tenminste, ik hoorde van mijn assistente dat een Luna naar boven kwam." Dus hij had het wel gehoord. Luna knikte naar hem. "Zijn die twee altijd zo druk?" vroeg ze aan hem. "Ja, nee trouwens! Meestal zijn ze vrij rustig, ik weet niet wat er door hun hoofd spookt." Sycamore glimlachte naar Luna. "Kom mee, dan mag je kiezen. Ik neem aan dat je daarom hier bent?" Luna knikte enthousiast, dat was waar ze voor was gekomen.

"Dit is Froakie, een water pokémon. Nogal een druktemaker maar  hij heeft een hart van goud. En dat is Chespin, een gras pokémon. Vrij afstandelijk en laat zich zeker niet de kaas van het brood eten. En dan hebben we nog Fennekin, de vuur Pokémon. Misschien wel de rustigste van het stel en ze heeft zeker een lief karakter." Luna keek alle Pokémon af en bestudeerde ze even. "Moeilijke keus, of niet?" Ze knikte naar hem. "Ik had het ook moeilijk met mijn eerste Pokémon hoor." Het stelde haar niet gerust, maar ze vond het lief dat hij het probeerde. Froakie begon te duwen en langzaam aan raakte Fennekin aan het einde van de tafel. De pokémon zag geen uitweg en sprong bij Luna in haar armen, die ze automatisch vangt. "Ik denk dat het Fennekin wordt." zei ze met een glimlach naar professor Sycamore. "Uitstekende keuze! Ik pak haar pokéball." Luna kreeg de pokéball in haar vrije had gedrukt. Ze liet Fennekin terugkeren. "Goed, ik denk dat je helemaal klaar bent voor je eerste stappen als trainer! Veel succes en ik hoop.. wacht!" Luna schrok een beetje, blijkbaar was de professor nog wat vergeten. "Hoe kon ik dit nou vergeten. Dit is de Pokédex," ze kreeg een apparaatje in haar handen gedrukt, die ze openklapte en hem richtte op Froakie. "Daarmee registreer je pokémon op je reis en kan je bijhouden welke je wel en niet tegen bent gekomen. Ook krijg je vijf lege pokéballen van mij waarmee je pokémon kunt vangen. Nu heb ik je alles gegeven wat je nodig hebt. Veel succes!"
Luna stapte de lift weer uit en stond voordat ze het wist in de zon. Het laatste beetje van de zon, want het werd herfst. Ze was erg blij met de keuze die ze had gemaakt als haar pokémon. Nu kon ze haar echte reis beginnen als pokémon trainer, samen met Fennekin.