Hij glimlachte eventjes naar het kleine meisje die zijn Meowth een aai over zijn rug gaf. Lucian rolde vrolijk op zijn buik en spinde zachtjes. De pokémon kon nog wel eens een bemoeial zijn, maar voor kinderen had hij nogal een softspot. Het zal dus ook niet snel gebeuren dat hij een kind zou aanvallen. Hij zwaaide eventjes naar een moeder, die haar dochtertje weer mee op sleeptouw nam. Matthew stond in Littleroot Town, het kleine dorpje waar veel trainers in Hoenn zouden beginnen. Hij was hier nu puur omdat hij wat dingen had willen navragen, maar voor nu besloot hij nog eventjes te blijven en te genieten van de rust hier. Sowieso had hij niet echt iets met de drukkere plekken, hij wilde graag gewoon rust aan zijn hoofd hebben. Lucian miauwde eventjes, voordat hij weer overeind kwam en zichzelf achter zijn oor begon te krabben. "Hou je ze bij je?" grinnikte Matthew tegen zijn pokémon, die beledigd zijn rug naar hem toe draaide. "Hè, kom op Luc. Het is maar een geintje," zei hij daarna, terwijl de blonde jongen door zijn knieën zakte en de Meowth een aai over zijn kopje gaf. "Kom, dan gaan we eens kijken of we wat mensen kunnen helpen," stelde hij daarna voor, terwijl hij overeind kwam. Rustig stak hij zijn handen in z'n zakken en wandelde door het dropje heen, op zoek naar iemand die hij zou kunnen helpen.