Every defeat makes a new victory [ace whannel]

Temidden van de rook pakte Marcus de donkere bal op. Hij lachte er krankzinnig naar alsof hij zojuist de heilige graal had opgepakt. Toch was elke overwinning voor hem zo zoet als maar kon. Hij genoot er intens van. Vluchtig dook hij weer uit de rook en ademde diep in. Hij floot naar Vix die naast hem kwam staan. Even later kwam Arbok ook aan glijden Die keek hem vuil aan en richtte zich toen op de plaats waar de man en zijn pokémon zouden verschijnen.

De rook begon te vervagen. Zwijgend keek Marcus recht in de groene ogen van de man toen de rook opgetrokken was. Hij grijnsde maniakaal en hield de Pokéball in zijn handen. "Dank je wel voor je royale donatie aan Team Rocket, we hebben het nodig" Hij maakte de bal kleiner en deed hem in zijn zak. Hij maakte een halve buiging en lachte toen hardop.

Zijn pokémon was gevangen. Eén of andere idioot had het gedacht om zijn pokémon te stelen. ZIJN? Ace bewoog niet. Zelfs niet toen dat de rook weg trok en hij de man weer kon zien. Hij moest er niet meteen woorden aan vuil maken. Zijn gezicht sprak haast boekendelen. Nee, die kerel ging er niet goed vanaf komen. Al was het misschien niet op dat moment, maar ooit ging de man wensen dat dit nooit gebeurt was. 'Jij bent dood.' sprak hij dreigend terwijl hij op de man af stapten. Zijn ogen haalde hij geen moment meer van hem af. Veel mensen spanden hun vuisten op om de woede die ze voelde wat in de houden maar de groen harige jongen niet. 'Ik ga elk botje in je lichaam breken. Of nee wacht, ik scheur die armen wel van je af, en je benen. Ja, je benen ook. Ik zorg er wel voor dat je een hulpeloos, zielig scharminkel word.' mensen zagen niet vaak die kant van Ace. Hij was meestal een levensgenieter en kon overal wel het grappige van in zien. althans vond hij die zaken grappig. De meeste deelden zijn mening daar niet vaak in. 'Misschien niet vandaag, misschien niet morgen.' ging Ace verder terwijl dat hij de afstand tussen hem en de man met grote snelle passen verkleinde. 'Maar als ik jou was zou ik elke keer voor je gaat slapen checken of alle ramen en deuren dicht zijn.' zijn dreigende en doordringende blik had hij nog steeds op Marcus gericht. Deze keer balde hij wel één hand om tot een vuist om de kerel een harde boks in zijn maag te kunnen geven wanneer hij dicht genoeg zou zijn. En de man het natuurlijk niet kon ontwijken.

Marcus keek op toen de toon van de man heel serieus werd. Houndoom was aan het grommen en liep vluchtig naar hem toe. Hij voelde aan dat het wel eens menens kon worden. En hij zou hem beschermen al was dat het laatste wat hij deed. "Nee, Vix" Zei Marcus streng en hij trok een wenkbrauw op. "Laat hem maar komen" Zei hij lachend.

De klap kwam hard aan en perste de lucht uit zijn longen. Hij klapte dubbel en voelde zijn maaginhoud omhoog komen. Hij balde zijn hand ook tot een vuist en bracht hem met al zijn kracht omhoog om hem keihard tegen de kin van de man aan te laten komen. Hij haalde zijn been over de grond langs de benen van de jongen zodat hij hem onderuit kon halen. Hoestend kwam hij overeind, met een ziek gevoel. "Je hebt zojuist je laatste kans om je geliefde Magmar terug te krijgen verspeeld" Hoestte hij moeizaam. Hij onderdrukte zijn lunch die naar boven kwam en haalde diep adem. "Ik zal hem goed gebruiken" Hij gaf de man een harde trap tegen zijn maag met zijn voet en lachte er vreugdeloos bij. Vix begon te grommen en zette zijn haren overeind.

Ace was echt blij geweest dat hij de man had kunnen raken. Nadien werd hij jammer genoeg zelf ook enkele keren flink geraakt. Eén keer tegen zijn kin waardoor hij op zijn eigen lip beet die begon te bloeden, en nadien belande hij ook weer op de grond. Marcus mocht bazelen wat hij wilde, uiteindelijk zou hij zijn Magmar wel terug krijgen.
Zodra dat de man Ace op de grond had weten te krijgen en hem een trap in zijn haag had gegeven klapte hij even dubbel. Nee, het was geen fijn gevoel, maar de man maakten het er ook zeker niet beter op. Dat moment betekende misschien een overwinning voor hem maar het was nog lang niet afgelopen. Ace zou zeker niet rusten voor dat hij zijn pokémon weer terug had. Wat hij er ook voor moest doen. Luxio was ondertussen ook weer in actie gekomen en kwam op de man afgelopen om hem een kopstoot te geven. Niet zo zeer om de man pijn te doen of om Magmar terug te krijgen maar vooral op de kerel weg te jagen. Gastly had zelf ook gekozen om uit zijn bal te komen en deze gebruikte Night Shade op de Houndoom. 'Je maakt het alleen maar erger...' sprak hij wat moeizaam terwijl dat hij de man aan keek. Hij had zijn armen om zijn buik geslagen en deed niet meteen aanstalten om recht te gaan zitten. 'You're a dead man walking.' zei hij nog waarbij er een kleine grijns op zijn gezicht kwam. Eén die in ieder geval niet veel goeds betekende.

Marcus keek gealarmeerd op toen de Luxio op hem af kwam. Vix ging echter voor hem staan, klaar om de klap op te vangen mocht die komen. De amberkleurige ogen van de man gingen naar Ace. "Geloof me, ik heb ergere dingen meegemaakt dan jij en ik ben nog niet van plan zomaar het lootje te leggen" Vertrouwde hij hem toe. Zijn gedachten gingen weer terug naar zijn verleden maar al snel duwde hij die weg. Ja, dat was erger geweest. "Luister, ik ben blij met je donatie aan Team Rocket, en ik ruil dat je mij nu laat gaan zorg ik er voor dat ik niet ook de rest van je mooie Pokémon steel" Bood hij aan met een zijdelingse blik naar de Night Shade die Houndoom raakte maar geen effect had. Heh, Dark is immune naar Ghost Herinnerde hij zich. "Ik strijk over de goedheid van me hart" Hij legde zijn hand op zijn hart en keek alsof hij heel erg in conflict met zichzelf was over deze beslissing. "En laat jouw miezerige hoopje hier liggen met nog een beetje waardigheid over" Hij draaide om. "Ik vertrouw er op dat je me weet te vinden" Hij draaide zich nog even om en spuwde op de grond voor de man. Grijnzend verliet hij het strijdveld.

Topic uit? (If not, notify me xD)