Een nieuwe dag en de zon scheen
Maar enkel schemer hing onder deze bomen
Moest hij hier nou wel heen?
Het was een plek van nachtmerries eerder dan van dromen
Maar in die schaduw lonkten avonturen
En was dat niet waarvoor hij op reis was gegaan?
Om een blik te kunnen werpen op de vreemde creaturen
Die in deze grote wereld bestaan?
Zijn tijd van rust en saaiheid was voorbij
Meer dan ooit was hij nu vrij
Dus betrad het trio na kort beraad het perceel
Van de Laverre Nature Trail
't Was eerst stil op het pad
Dat modderig was en nat
Geen van drieën sprak een woord
Tot zwijgen gebracht door de stilte van dit oord
Isidoor was op zijn hoede
Omdat hij hier onheil vermoedde
Hiëronymus leek diep in gedachten
Sagamore vroeg zich vooral af wat te verwachten
Maar al met al leek er niet veel aan de hand
Geen monsters en geen spoken in het duistere land
Maar Isidoor spitste zijn oren, want hij hoorde een geluid
Hij kreeg het nog niet helemaal geduid
Even later leek het te klinken als een pokémon in nood
Ze moesten natuurlijk helpen, straks ging er iemand dood!
Dus verlieten ze het pad en zompten door de modder
Op Sagamores nette broek kwam wel meer dan één klodder
Zijn schoenen waren ook een verloren zaak
Maar hij negeerde het en richtte zich op zijn taak
Ze kwamen bij een open plek en zagen
Een kleine Ekans die luid zat te klagen
Misschien zat hij vast, dacht Sagamore
In de modder, of was het iets anders?
Sagamore stapte gevolgd door zijn team door
de open plek op, als goede medestanders
Maar ze hadden niet goed opgelet
En ze hadden nauwelijks een stap gezet
Of een luid gesis klonk van opzij
En daar was een Arbok - en wel heel dichtbij
Hiëronymus sprong voor zijn baas
En was daardoor zelf de haas
Want hij kreeg heel gericht
Een Poison Dart in zijn gezicht
Even was hij was verdwaasd
Toen trok het drietal zich gehaast
terug tussen de bomen
hopend dat de slang niet achter hen aan zou komen
Sagamore draaide zich om
De Arbok had de open plek niet verlaten
Ze wilde misschien haar kind niet alleen laten
Want ze was gewoon een bezorgde Supermom
De Ekans leek nog steeds vast te zitten
Maar met die Arbok erbij konden ze niets verrichten
Ze zouden iemand hierover moeten berichten
Misschien had hij toch een HC moeten bezitten
Er zat niets anders op dan naar Laverre City te lopen
Proberen niet te verdwalen en dan hopen
Dat ze daarna nog terug zouden kunnen komen
Dat ze het zouden vinden tussen al deze bomen
De heenweg ging goed en ze bereikten de stad
Waar Sagamore een eeuwigheid naar een telefooncel zocht
- bijna had hij uit wanhoop een mobieltje gekocht -
maar hij vond er een en gooide een muntje in het gat
Hij belde het nummer van de rangercentrale
Eerst een keuzemenu, daar stond hij wel van de balen
Maar uiteindelijk kreeg hij iemand aan de lijn
"Rangercentrale, hoe kunnen wij u van dienst zijn?"
Sagamore gaf een korte samenvatting.
"Dus kunnen jullie een ranger sturen?"
En hoe lang gaat dat ongeveer duren?
Hebben jullie daarvan een schatting?"
Het zou snel moeten gaan, zei de telefoniste
Hij stond nu te wachten voor de ingang van het bos
Hij kon niet veel meer doen dan staren naar het mos
en hopen op een goede specialist(e)
