Het was vroeg in de morgen toen Sora’s wekker afging iets waar de jongen nog niet echt helemaal aan gewend was. Het vroege opstaan en dan aan de studie alleen was hij totaal geen ochtendmens en had hij een hekel aan school. Zoals elke tiener had van zijn leeftijd. Lichtelijk geïrriteerd sloeg hij met zijn hand op de snooze knop van zijn wekker zodat het irritante gepiep ophield. “ugh.. nee.. niet nu..” kreunde Sora toen hij zijn ogen naar de tijd had laten glijden. Het was bijna half zeven en over meer dan een uur zou zijn les beginnen om te leren omgaan met zijn Styler en wat bij te leren over de verschillende assists die hij ermee kon doen. Sora had gister avond voordat hij was gaan slapen wel al wat voorwerk gedaan alleen het uitvoeren zou een probleem vormen. Want ergens op richten was een ding waar hij echt niet handig mee was. Hij liet een zucht vrij waarna hij zijn blauwe kijkers op het slapende gestalte richtte van zijn Lycanroc die nog vredig lag te slapen. Kiara lag zoals altijd op het voeteneinde van zijn bed ondanks dat ze haar eigen plek had in de kamer maar als Rockruff had ze deze gewoonte al. Zijn Lycanroc vond het gewoon fijner om bij hem in de buurt te zijn en Sora liet haar gewoon haar gang gaan. Hij had er geeneens last van want ergens vond hij het gewoon super schattig. Sora gooide zijn dekbed van zich af waarop hij zich uitgebreid uit begon te rekken. Het licht op zijn nachtkastje deed hij aan waarop hij van zijn bed opstond en zich naar de kast bewoog om wat eten voor Kiara neer te zetten, zodat zijn Lycanroc kon ontbijten wanneer ze wakker werd. In de tussentijd dat hij dit in zijn hoofd had uitgedacht besloot hij zichzelf klaar te maken en liep, nadat hij de etensbak had gevuld voor Kiara, naar de badkamer. Het was inmiddels al bijna kwart over zeven toen Sora uit de badkamer kwam en dat hij opmerkte dat Kiara inmiddels wakker geworden was. “Goede morgen, schone slaapster!” grijnsde Sora naar zijn partner maar de Lycanroc waardeerde de vrolijke begroeting niet helemaal. Ze gromde lichtelijk geïrriteerd waarop ze een hap nam van haar ontbijt. “Oh.. ben je soms met je verkeerde poot uit bed gestapt?” Sora vouwde zijn armen achter zijn hoofd en keek met een beteuterde blik naar de wolfachtige Pokémon. Vervolgens toverde hij een flauwe grijns rond zijn lippen. Kiara snoof om aan te geven dat ze de opmerking niet leuk vond waarop ze nijdig verder van haar ontbijt begon te eten.
Tegen de tijd dat Kiara klaar was met eten was het al bijna tegen kwart voor acht. Sora had zich inmiddels helemaal aangekleed waarop hij in zijn handen klapte en met een brede grijns naar zijn Lycanroc staarde. Deze maakte een klein sprongetje van schrik. “Ik ben er klaar voor, wat jij Kiara?” vroeg hij met een zelfverzekerde blik in zijn ogen aan de Lycanroc. Tijdens het toespreken wreef hij uit enthousiasme in zijn handen. “Roc!” blafte ze vrolijk en liep een stukje naar voren. Normaal gesproken was Sora nooit echt goed in het op tijd komen van afspraken maar dit was een uitzondering! Hij keek er enorm naar uit tot het moment dat hij zijn styler zelf goed kon gebruiken zodat hij opdrachten kon doen vanuit de basis. Dit hield echter ook in dat hij met Kiara veel moest trainen zodat ze sterker zou worden. Een training plannen had hij nog niet gedaan maar dat zou tijdens de missies door wel kunnen of anders in zijn vrije tijd. “Zullen we dan maar gaan?” stelde hij toen voor waarop hij zijn styler pakte en Kiara naar zich toe wenkte. Deze kwam vrijwel direct in beweging waar ze op een drafje naar de deur toeliep die Sora open hield voor haar. “Dames gaan voor!” grijnsde hij naar zijn partner. Grinnikend sjokte Kiara door de opening heen naar buiten waarna Sora de deur achter zich sloot en deed het op slot. Samen met zijn Lycanroc slenterde hij door de gang van de Academy naar het oefenveld op het terrein. Sora begon zich zenuwachtig te voelen zodra hij de hal had verlaten en kneep krampachtig in het rode apparaatje dat hij in zijn handen vasthield. Wat als hij er nou helemaal niets van bakte tijdens de les? Dan zou zijn carriere als ranger snel over zijn en moest hij iets anders verzinnen om te gaan doen in zijn leven. Als het echt noodzaak had dan kon hij altijd nog terugvallen naar zijn Trainerscarrière en gyms uitdagen hier in Kalos. Hij had immers gehoord dat er gyms waren hier in Kalos en dat was wel een ding wat hij misschien nog ooit eens overwoog om te doen met Kiara. De Lycanroc hield wel van een goed gevecht, Sora hield daar ook wel van, wat dat betreft leken hij en Kiara best veel op elkaar. Want hijzelf hield erg veel van nieuwe uitdagingen.
Dit alles maakte Sora nog meer zelfverzekerder dan dat hij al was en langzaam verdween zijn onzekerheid. Natuurlijk vond hij zo’n eerste les in Ranger zijn wel heel erg spannend maar dat was wel normaal. Zijn zenuwen kwamen weer naar boven zodra Sora met Kiara arriveerde bij zijn docent die hem al stond op te wachten buiten op het terrein. Voor zover hij wist was hij tot nu toe de enige die vandaag les kreeg want niemand scheen verder aanwezig te zijn. “Alola!” riep Sora enthousiast uit toen hij dichtbij genoeg was en stak begroetend zijn hand uit naar de man. Deze draaide zich naar de jongen waarna een vriendelijke glimlach rond diens lippen verscheen en het voorbeeld van de jonge ranger volgde. “Ah jij bent vast Sora?” zei hij vervolgens waarop Sora opgewekt met zijn hoofd schudde, als bevestiging. “Ja dat klopt,” grijnsde Sora waarbij hij nerveus onder zijn neus wreef met zijn wijsvinger. “..en dit hier is mijn partner Kiara,” voegde hij eraan toe terwijl hij de Lycanroc naast zich aanwees. De man knikte als teken dat hij het had begrepen en trok zijn mond open om zichzelf ook voor te stellen. “Ik ben Henry en ik ga je vandaag vertellen hoe je styler werkt en wat het allemaal kan.” Henry pakte zijn eigen styler erbij die hij vervolgens aan Sora liet zien. Deze zag er heel anders uit dan die van hemzelf. De Capture Disc van deze styler had een lichtgrijze kleur met groene strepen aan de zijkanten. “Cool..!” murmelde hij enigszins onder de indruk en keek hierbij even naar Kiara die op de grond was gaan zitten. “Kun je jouw styler er misschien even bij pakken?” vroeg Henry toen waarop Sora meteen zijn eigen styler liet zien die hij al de hele tijd bij de hand had. Zijn exemplaar was helemaal groen van kleur, de disc dan. Toen Sora de styler had ontvangen na de eed was hem verteld dat dit een school styler was omdat hij net op de Academy was gekomen. Alleen zijn handen trilde enorm van de zenuwen zodra hij de docent goedkeurend zag schudden met zijn hoofd. “Ik kan zien dat je een beetje nerveus bent, jongen,” zei Henry vriendelijk waarop Sora zijn ogen naar de grond liet glijden waarop hij beschaamd zijn blik afwendde. “.. en dat is helemaal niet nodig,” vervolgde de man. De jongen tilde zijn hoofd op terwijl hij naar zijn docent keek die hem vriendelijk toelachte. Sora voelde zich al een beetje meer op zijn gemak. “Zullen we anders maar gewoon van start gaan met de les?” voegde hij toen toe aan zijn eerdere woorden. Als allereerst liet Henry zien hoe hij zijn Capture Disc vastmaakte aan zijn styler door er met een hand aan te draaien zodat het vast werd geklikt en het apparaatje zichzelf activeerde. Sora luisterde aandachtig hoe de man vervolgens uitlegde dat hij met zijn disc rondjes moest tekenen om de Pokémon die hij wilde ‘vangen’ om te gebruiken voor een assist. Het klonk allemaal heel simpel zoals Henry het uitlegde maar in de praktijk was dit niet het geval.
Toen de man klaar was met zijn demonstratie was het aan de jongen zelf om te oefenen om zijn Styler te activeren. Sora keek met uiterste concentratie naar zijn Capture Disc hoe hij het ding in de styler moest krijgen maar bij de eerste poging draaide hij de disc helemaal verkeerd in het rode apparaat waardoor hij er scheef op kwam te zitten. Dit had Sora niet door vanwege zijn enthousiasme en stak zijn hand met daarin de styler naar voren maar het apparaatje activeerde zichzelf niet. “huh..? waarom doet hij het niet..?” vroeg hij zichzelf hardop af. Even keek hij naar Kiara maar de Lycanroc begreep er zelf ook niets van en hield hierbij haar kop ietwat schuin. “Kijk eens goed Sora. Je hebt hem er verkeerd opgedraaid,” gaf Henry als antwoord op zijn vraag waarna de knul zijn styler even goed bekeek. “..oh..haha.. wat ben ik toch dom,” zei hij met een sarcastische ondertoon en corrigeerde meteen de disc door hem er beter op te draaien. Voor het gemak reageerde zijn docent niet op de opmerking van de vijftienjarige knul maar doordat hij een aanwijzing had gekregen kon hij zijn styler nu wel activeren. “Goedzo jongen.. de volgende stap is je focussen op je doel. Welke Pokémon je met je styler tijdelijk wilt vangen. Let wel op dat een wilde Pokémon terug kan vechten omdat ze zich of bedreigd kunnen voelen of zo boos zijn dat ze moeilijk bij zinnen kunnen komen. Het is dan belangrijk dat jij en je partner samen werken,” legde Henry uit waarbij Sora knikte. “Verschilt het ook per Pokémon hoe vaak je lijnen moet tekenen?” vroeg de jongen toen met een serieuze blik in zijn ogen waarop Henry bevestigend knikte. “Ja dat klopt maar het ligt er ook aan of een Pokémon die op hol is geslagen en destructief is of die zich makkelijk laat vangen ja of nee. Als dat het geval is dan zou je met je Lycanroc moeten proberen om de aanvallen die gedaan worden tegen te houden anders kun je ernstig gewond raken.” Sora wisselde even een blik uit met Kiara die inmiddels al weer was opgestaan en naar hem toeliep. Ze drukte haar snuit tegen zijn hand die vrij was en aan die langs zijn lichaam hing. Dat laatste prentte hij goed in zijn oren want gewond raken tijdens een missie kon hij zich niet veroorloven hoewel hij geloofde dat ongelukken vermijden best moeilijk ging worden. Zeker als je met Pokémon ging werken. Sora geloofde er daarom ook heilig in dat het samenwerken met Kiara wel goed ging komen.. want hoelang kende hij de Lycanroc nou al? Kiara kennende.. zou ze zelf door het vuur gaan om hem te beschermen. De jongen kreeg een glinstering in zijn ogen terwijl hij naar Kiara keek die hem aan gaapte met haar heldere blauwe ogen. “Dat samenwerken gaat wel goedkomen, meneer,” zei Sora vastberaden terwijl hij zelfverzekerd naar zijn Lycanroc keek. De man grinnikte eventjes. “Dat geloof ik graag als je zo zeker bent van je zaak wil ik nu dat je je Styler richt daar op de palen die ik heb neergezet daar.” Henry wees naar een drietal aan houten paaltjes die in de grond waren gezet als een soort driehoek waarbij de derde waarschijnlijk het hoofddoel moest voorstellen. Oftewel een Pokémon. Sora deed gehoorzaam een stap in de richting van zijn docent die een stap naar achter zette. “Stel je eens voor dat dat paaltje een Pokémon is en richt daar je disc op. Probeer met Capture Disc dat paaltje te raken als je dat een paar keer oefent dan gaan we het uitproberen op een echte Pokémon,” vertelde Henry waarop Sora de man even aan keek en vervolgens knikte. “Komt in orde!” zei de jongen en wenkte naar Kiara die zich aan zijn voeten nestelde.
Sora concentreerde zich door zijn tong half naar buiten uit te steken en richtte zijn hand met de Styler erin naar voren terwijl hij probeerde zich te focussen op zijn doel. Snel deed hij een stap naar voren waarna hij zijn arm naar voren zwiepte. “Capture On!” riep hij om het extra effect te geven waardoor de disc van zijn styler loskwam en als een raket op de paaltjes aftolde. Het zou perfect zijn geweest als de eerste poging meteen raak was geweest maar dat was het niet. Ondanks dat hij met uiterste concentratie zich focuste op zijn doel zwenkte de capture disc toch naar een andere kant, waar hij op het gras belandde, verder dan het uiteindelijke doel. Sora gromde enigszins geïrriteerd waarop hij naar zijn Capture Disc sjokte en deze van de grond raapte en hem weer in het rode apparaat draaide. Het was nog moeilijker dan gedacht want zeker een aantal keer mistte Sora het doel en pas nadat hij voor een dertiende keer zijn Capture Styler weer opnieuw had moeten aandraaien en activeren, lukte het pas om de disc tegen het paaltje aan te laten slingeren. “Yes, het is gelukt!” riep hij vrolijk uit en maakte een klein vreugde dansje. Meteen erna lukte het steeds beter om zijn Capture Disc te sturen naar het punt waar hij hem precies wilde krijgen zelfs al ging dat niet helemaal goed nu hij er vaker mee bezig was. Het doel was uiteindelijk om een boogje om het derde paaltje te maken maar dat was nog best lastig zelfs al had zijn leraar het een paar keer voor gedaan. “..Ik kan niet meer,” kreunde Sora na een tijdje waar hij naast Kiara neer plofte op de grond en het zweet van zijn voorhoofd veegde. “Laten we voor nu dan even een pauze nemen,” stelde Henry vervolgens voor waarop Sora knikte, dankbaar voor het feit dat hij even kon uitrusten. De man bood hem een flesje water aan die de jongen aannam, dat hij ook deelde met Kiara. Ongeveer na een kwartier ging de les weer verder waar Henry een Zigzagoon uit de school had gehaald om mee te oefenen. De Pokémon zag er enigszins een beetje zenuwachtig uit. “Het is de bedoeling dat je met de styler deze Zigzagoon probeert te kalmeren. Dit ga ik alleen niet voordoen, het is aan jou om de Pokémon te vangen,” legde Henry in het kort uit, vervolgens liep hij een stukje van hem weg waar hij op een afstandje toe ging kijken. Sora slaakte een trillerige zucht waarna hij even met een strakke blik naar Kiara keek die zelfverzekerd knikte met haar kop. Waarschijnlijk wilde zijn leraar blijkbaar dat hij zijn woorden in daden zou veranderen met het feit dat hij een goede samenwerking had met zijn partner. Goed dan.. alles om te kunnen doen wat hij het liefste wilde!
“Ben je klaar Kiara?” vroeg hij aan de Lycanroc die inmiddels al in een alerte houding stond. De Zigzagoon cirkelde in een zigzaggend patroon over het school terrein heen waarna Sora een paar stappen naar voren deed en zijn styler op de bruine Pokémon richtte.Het was best moeilijk om op een rond springend wezen te richten. Wat had Henry voor deze les ook alweer gezegd? O ja..! samenwerking met je partner was een cruciaal ding op gevaarlijke missies maar dat betekende ook met minder gevaarlijke missies. “Kiara ik wil dat je met Quick Attack het pad van de Zigzagoon een aantal keer probeert te blokkeren,” vertelde hij de Lycanroc die haar kop naar boven richtte en enigszins verbaasd knikte. Kiara zette zich af toen de Zigzagoon probeerde te rennen naar de bosjes en met een witte streep de weg blokkeerde van de Pokémon. Zigzagoon had overduidelijk door wat het plan was waarna hij snel naar de andere kant toe rende. Zigzaggend. Maar toen hij snel aan de kant sprong gooide hij wat zand richting de Lycanroc van de jongen. “Kiara pas op! Spring aan de kant en doe ook je Sand Attack!” Terwijl hij dat riep had hij zijn styler weer te weten activeren en richtte de Capture Disc op de Zigzagoon alleen nog voordat hij het ding kon afschieten sprong de bruine Pokémon naar voren en deed een poging om de jongen aan te vallen of in ieder geval de Capture Styler uit zijn handen te kopstoten. “Hé!” riep hij geschrokken uit maar Kiara kwam al aangerend en beukte de Zigzagoon met haar tackle aanval uit de buurt van de jongen. Ze gromde dreigend naar de Zigzagoon als waarschuwing dat hij niet in Sora’s buurt mocht komen. Doordat zijn Lycanroc haar tackle had gebruikt zag Sora de kans om zijn Capture Disc op de Zigzagoon af te vuren die met een rotvaart recht op de bruine Pokémon aftolde. Eenmaal in de buurt maakte Sora met zijn armen een hoop bewegingen waar hij een poging trachtte om rondjes om de Zigzagoon te tekenen. Dit lukte en nog voordat Zigzagoon iets kon lichtte deze even op en gaf de styler aan dat zijn vangst geslaagd was. Met een snelle reflex ving hij de disc op met zijn vrije hand. “..het..is..gelukt..” bracht hij langzaam uit en keek even met een ongelovige blik naar Kiara. “..ik kan het gewoon niet..geloven..” vervolgde hij maar toen voelde de jongen een hand op zijn schouder waardoor hij zich omdraaide. “Mijn complimenten, jongen. “Jullie hebben het voor een eerste keer uitstekend gedaan met z’n tweeën!” complimenteerde Henry hem en klopte hem op zijn schouder. Sora grijnsde breed terwijl hij naar Kiara toeholde om zijn armen om haar nek heen te wikkelen. “We zijn een goed team!” De Lycanroc gromde eventjes kort waarop ze met haar kop tegen de wangen van de jongen aan wreef, de scherpe stenen kwamen tegen zijn gezicht aan. “Ik kan merken dat jullie twee een hele hechte band met elkaar hebben maar verbaasd om niet echt. Alola staat er om bekend voor samenwerking tussen mens en Pokémon..” voegde de man er aan toe. Sora liet de Lycanroc even los waarop hij verbaasd een blik wierp op zijn leraar. “Hoe weet je dat ik uit Alola kom?” vroeg hij ietwat verward waarop Henry even grijnsde. “Voor de les toen je me begroette,” was het antwoord. Sora wisselde even snel een blik met Kiara uit voordat hij zich realiseerde waar de man het over had. Oh..! dat was waar ook! Dat was typisch iets Alolaans om iemand met ‘Alola’ te begroeten.
“Ik wil hiermee even zeggen dat je misschien binnenkort je eerste missie kan verwachten,” vertelde Henry waarna Sora geïnteresseerd opkeek bij deze zin en een enthousiaste blik in zijn ogen keek. “Dat is helemaal geweldig!” riep hij vrolijk uit. Sora wist niet zeker of hij de rest van de dag zich nog goed kon concentreren toen Henry hem een boek gaf waarin alles stond over de verschillende Assists die hij met Pokémon kon doen. Maar dat was iets voor de volgende les, had zijn leraar gezegd, nu kon hij mooi door naar de kantine om te gaan lunchen. Want zijn humeur zou na vandaag niet meer verpest worden. Sora wilde dolgraag de mensen hier in Kalos leren dat samenwerking tussen mens en Pokémon heel erg belangrijk was, en dat Pokémon gelijk moesten worden behandeld want dat was wat in Alola centraal stond. Hij was niet anders gewend en Sora hoopte dan ook dat hij gauw kon beginnen met het échte werk.
