The comfort of home

Onderwerp: The comfort of home ma sep 15, 2014 4:30 pm

Syo Aijima

We are all living the same way. We are escaping the same way, circling. We are a part of the same play. We think we're making our own way, circling.

| Aiden Stark Only|

De klank van zijn voetstappen veranderde toen hij van het gras op het asfalt ging lopen. De stad deed hem denken aan thuis, de bloemengeur en de bomen lieten hem opleven. De hele reis had hij zijn pokemon aan zijn zij gehad, maar in de stad besloot hij om ze in hun pokéballen te laten. De stad om hem heen was groot en hij zag vele soorten huizen staan. Syo keek om zich heen, opzoek naar een hotel waar hij deze avond door kon brengen. Op eerste oogopslag zag hij niks, dus liet hij zich verder voeren, dieper de stad in. Hij voelde dat mensen hem aankeken, iets wat waarschijnlijk door zijn donkerdere huid kwam. Hij kwam van het zuiden en zo zag praktisch zijn hele familie eruit. Hij glimlachte beleefd naar iedereen die voorbij liep en naar hem keek. Sommigen glimlachte terug, andere keek vol walging naar hem, alsof het zo raar is dat iemand glimlacht? Toen zag hij aan zijn linke zijde een soort bed and breakfast, het was niet zo groot als de andere gebouwen en het leek hem perfect. Zonder twijfelen liep hij door de ingang en stapte de warme, knusse binnenkomsthal in. Een vrouw van rond de dertig kwam zijn kant op, vragend wat hij wou. Hij meldde het over de kamer, en vroeg of ze misschien nog wat te eten hadden, iets dat hij mee kon nemen. Ze excuseerde zichzelf en liep richting de keuken, ze kwam terug met iets van deeg en zei dat hij het etend op kon eten. De jongen bedankte haar en liep de bed and breakfast weer uit, de rest van de stad bekijkend.

OOC:Ik moet er nog heel erg inkomen haha xD

THANKS ?

Onderwerp: Re: The comfort of home ma sep 15, 2014 9:39 pm

Taking this to the grave

Even ging Aiden met zijn hand door zijn haar. Zijn groene ogen stonden strak gericht op de Treecko die zich op de grond bevond. Het jonge ding had nog nauwelijks trainingen gehad en was, zoals verwacht, zeker veel zwakker dan de rest van zijn team. Maar, dit maakte niet uit. De komende tijd was niet de tijd om te trainen. Deze week zouden ze rusten, bijkomen van alle gevechten en trainingen die ze hadden gehad. Na de periode van rust zouden ze er echter weer vol voor gaan. Zijn doel was om Tyrion veel te trainen. Heel veel. Tyrion was immers zijn allereerste Pokémon en verdiende het om tot geheime wapen verkozen te worden. Tot de Pokémon die een heel team van de tafel kon slaan met zijn flamethrower. Dat was wat zijn doel was met de Pokémon.
Maar, voor nu was het tijd om te rusten. Vandaar dat de Treecko veel uit zijn ball mocht de laatste tijd, iets wat natuurlijk ook afgewisseld werd met de anderen. De Treecko bleek echter enorm makkelijk mee te nemen te zijn, aangezien de Pokémon overal op kon klimmen en simpelweg aan zijn rug of schouder ging hangen, waardoor Aiden niet continu op de baby hoefde te letten.

Toen Vaniville Town bereikt was, was hij teleurgesteld. Het was een stadje wat compleet afgelegen lag van de rest en achter Vaniville was niets meer te beleven, dus hij had meer verwacht dan… Een saai dorp. Zonder gym, zonder grote winkels… Even zuchtte hij een keer, opzij kijkend naar de Treecko. “Nou… We kunnen Vaniville van het lijstje halen,” merkte hij op.
Toen de Treecko plots zijn schouder verliet en op de grond sprong, keek Aiden op. Met een enthousiaste beweging greep de Treecko iets uit de handen van een jongen, waarna hij enthousiast omkeek, in de hoop er een spel van te maken.
“Ezio!” klonk er echter al snel en teleurgesteld keek de Treecko naar wat hij gestolen had. Aiden richtte zijn blik even op de jonge Treecko en zuchtte. Oh, Arceus. Nu hopen dat de ander geen temperament had, anders zouden ze dat weer krijgen… Waarom waren baby’s ook zo lastig? Ronan rende weg en stal eten van Pokémon, maar Ezio? Ezio die scheen er vermaak in te vinden mensen te treiteren. Misschien leek de Pokémon meer op zijn trainer dan deze wilde toegeven.

ORANGE CARAMEL ! @ ATF