Getting involved {Sophia}

▲

Sophia hield niet van verandering. Helaas moest ze er aan geloven toen ze voor een missie naar Kalos gestuurd was samen met wat andere graduate rangers. Ze moesten een maand hier verblijven en wat kennis op doen door middel van veldwerk en andere dingen. Natuurlijk vond ze hier zelf niets aan omdat het betekende dat ze haar planten thuis moest laten.. haar groene vrienden moesten het nu stellen met de onbekwame handen van een klasgenoot van haar om genoeg water te krijgen. Ze schudde haar hoofd terwijl ze haar uniform aantrok. Ze wierp een vluchtige blik in de spiegel die aan de muur hing om te kijken of haar lange vlecht goed zat en verliet toen haar tijdelijke kamer. Ze daalde af naar de lobby waar ze op het bulletin bord moest kijken of er missies waren die ze aan kon pakken. Met een onrustige zucht stapte ze de lobby in. De lobby in Kalos was enorm anders dan Hoenn. Wat Sophia het meest vervelend vond was dat de base hier in Shalour City wel twee keer zo groot was als die in Hoenn. Áls het niet groter was! Al die onbekende gezichten maakte haar extra verlegen als ze iets vragen moest. Ze bloosde al bij de gedachten er aan en besloot om maar meteen naar het bulletin bord te gaan vóór iemand haar nog wat wilde opdragen. Haar bruine ogen vielen op een oudere dame die midden in de lobby stond en een lichtelijk verdwaald uit zag. Ze keek om zich heen maar de meeste mensen liepen gewoon langs haar! Sophia had hen boos aangekeken als ze had gedurfd. In Hoenn zou zoiets nooit gebeurd zijn, vond Sophia met een koppige uitdrukking. Ze haalde diep adem, schraapte al haar moed bij één en liep op de vrouw af. Wie weet was er wel een probleem met een pokémon of een andere situatie die de aandacht van een ranger vereiste. Het stond alleen maar goed als Sophia haar hielp dus. "Pardon, mevrouw" Zei ze terwijl ze haar keep schraapte. "Ik zie dat u er een beetje verdwaald uit ziet.. uhm, zou ik u misschien ergens mee kunnen helpen? Ik ben een graduate ranger" vroeg ze vriendelijk. Ze voegde graduate er maar aan toe omdat ze bang was dat de vrouw anders dacht dat ze een volleerde ranger was. Hopelijk klonk het een stuk zelfverzekerder dan ze zich voelde. De onzekerheid die haar teisterde sinds ze nog maar een klein kind was die ging nooit meer weg. Wel wist ze het beter te beheersen. Helaas was Sophia haar zelfvertrouwen ontzettend laag en zag ze al gauw problemen bij zichzelf die er helemaal niet waren.

▲

Toen Sophia de blik ontmoette van de oude vrouw, die gelukkig vriendelijk begon te glimlachen, kreeg ze iets meer vertrouwen. Ze rechtte haar rug en keek haar afwachtend aan. Sophia haar blik viel op de papieren die ze liet zien en gingen vervolgens terug naar de blik van de vrouw. Wacht.. bedoelde ze dat ze.. zich bij de ranger academy wilde aansluiten?! Sophia deed haar mond open en toen weer dicht. "Oh, ehm.. oh, ja ik weet wel waar die is" zei ze hakkelend. Ze werd rood. "Volgt u mij maar dan zal ik u er heen brengen" zei ze met een lange blik op de stapel papieren. Ze ging haar voor naar de dubbele deuren die naar de administratie en andere zakelijke kantoren leidde. Dit was hoogstens ongewoon. Sophia had nergens gelezen dat er een leeftijdslimiet lag op je aanmelden voor de academy. Maar dat was in Hoen geweest! Natuurlijk had Sophia zich verdiept in alles wat te maken had gehad met de ranger base in Shalour City en daar had ze ook niets gelezen over leeftijdslimieten. Hopelijk was dit geen grap.. al kon ze zich dat niet voorstellen. En toch was dit hoogstens ongewoon. "U hoefde toch niet lang te wachten?" vroeg Sophia beleefd in een poging een klein gesprekje aan te knopen voor ze bij de administratie naar binnen moest gaan.