okay. [Open]

"Je bent WAT?!" Ryan riep zo'n beetje tegen het holografische beeld van zijn zus. Hij was bezig met een holo caster gesprek en zijn zus had zojuist iets verteld waar hij niet wist hoe hij er op moest reageren. "Zwanger," zei Pam, ze leek er blij mee. "Oké, oké, wow, ik moet dit even laten bezinken," hij wist dat zijn zus een relatie had met een Alolaanse man maar hij had geen van hen aangezien als het type om kinderen te willen, dus dit kwam als een verrassing voor hem. "En hoe gaat het met jou?" vroeg Pam's hologram aan hem, veranderend van onderwerp, "Nog belangrijke Ranger-dingen gedaan?" "Niet sinds ons laatste gesprek," Ryan schudde zijn hoofd langzaam, "Het gaat verder wel goed met mij, met Pastel daarin tegen wat minder vandaag, maar dat is haar eigen schuld." De Alolan Ninetales, die Ryan's bed deels in beslag had genomen om te slapen, werd even wakker en keek haar partner verward aan voordat ze weer terug naar haar dutje ging. "Oh? Hoezo?" Pam keek een beetje bezorgd. "Nou," Ryan schoot de lichtblauwe Fox Pokémon een beetje een boze blik, "Madame hier vond het een goed idee om gisteren het merendeel van mijn zelfgemaakte chocolademousse op te eten. Ik had het nog willen bewaren om te delen met wat anderen hier..."
Na nog een tijdje verder te kletsen eindigde Pam hun holo caster-gesprek. Ryan liep naar het raam van zijn kamer en keek er uit, hij had niet het mooiste uitzicht van de campus maar hij was er zelf tevreden mee en dat was volgens hem belangrijker. "Ik word oom.." dacht hij hardop. Hij vond het wel een leuk idee maar hij was zelf nooit zo goed geweest met kinderen dus wist hij niet zeker of de werkelijkheid ook leuk was. Hij was wel blij voor Pam en haar vriend, en was ook wel zeker van dat die twee de kleine goed op zouden kunnen voeden.
Hij draaide zich weer weg van het raam en richtte zijn aandacht op Pastel,
die van het bed afgekomen was en zich nu net aan het uitrekken was. "Kom je mee wandelen?" vroeg hij aan de Ninetales, "Gewoon een kleine wandeling hier op de campus. Een frisse neus halen is goed voor je."
Hij negeerde even het feit dat Pastel waarschijnlijk altijd een frisse neus had omdat ze een Ice-type was, en verliet zijn kamer. Pastel keek hem aan vanaf de andere kant van de deuropening. "Voel je je te slecht voor een wandeling?" "Tales." hij interpreteerde dat als een "ja". "Hmm.. Oké, ik begrijp het, denk ik. Maar wat wil je dan doen? Want als je verder gaat slapen ga ik wel in m'n eentje wandelen," Pastel leek het met dat eens te zijn en sprong met een best gracieuze beweging (voor een Ninetales die zich ziek gegeten had met chocolademousse) weer terug op het bed. Ryan sloot de deur van zijn kamer en startte vervolgens zijn wandeling over het campusterrein.
"Oom Ryan... Ome Ryan... Dit klinkt me raar in de oren," Ryan was die dingen een beetje tegen zichzelf pratend aan het herhalen, sinds zijn gedachten nog steeds bij het feit zaten dat hij een oom zou worden. En natuurlijk moest hij dan weer niet goed genoeg aan het opletten zijn om bijna over een ongelijke stoeptegel te struikelen. Hij wist nog net zijn evenwicht te bewaren, maar het moest er vast een beetje vreemd uitgezien hebben. Hij hoopte dat niemand het gezien had maar die kans was klein, er waren altijd wel Rangers hier.