[Ganzenopdracht] Ultimate Exam

<sub>“Muk!” Zijn schelle stem weergalmden door het klaslokaal en direct wekte dat een frons bij de docent op. Met haar ogen tot spleetjes getrokken keek ze minachten richting de pyromaan die keihard zat te vloeken. ‘Jongeman, we doen niet aan schelden, zeker niet tijdens een examen! Hup, ga aan de bak!’ Streng sprak ze hem toe met een venijnige blik in haar ogen, voordat ze omringd door een paar andere docenten een positie aannam in de ruimte. De pyromaan zelf zat kalm in zijn gedachten door te vloeken. Eerst was hij vanuit de straat geplukt omdat hij schijnbaar op één of ander student lee en nou zat hij diens eindexamen te maken over… waar deze troep over ging. Zijn eigen naam kon hij zelfs amper invullen of klas en… Welke datum was? Het zweet brak hem uit en peinzend leunde hij met een pen tussen zijn vingers over het examenblad. Oké, dan door naar de eerste vraag, ’noem de vier nucleotiden van DNA op’. Ehm, wat was een nucleotide? DNA begreep hij nog wel maar gelijk een moeilijke term daarvoor gooien? Vol goede moed verzon hij maar het beste wat hij ter plekke wist te verzinnen.

“D-nucleotide, N-nucleotide, A-nucleotide,
P.S. het is een valstrik vraag, er zijn er maar drie, daarom heet het ook, DNA, Ha!”

Of klopte dat wel? Ach, boeien, het was immers niet zijn examen. De volgende vraag was een niveau hoger; wat is de toevoeging aan een eiwit die een reactie versnelt, oftewel een enzym? Oeh, dit was makkelijk! Misschien bracht hij dit nog tot een goed einde.

“Sonic-enzym, gaat sneller dan het licht,”

Hij grijnsde geamuseerd in zichzelf, totdat hij de derde vraag las en direct maar uit verveling Sonic begon te tekenen bij de tweede vraag. Die kon hij onmogelijk beantwoorden. ‘Wat is de 3D structuur van DNA?’ Het bestond dus tot dusver uit drie nucleotiden, dus dan was het al 3D dimensionaal of…? Ugh, hij begreep er snars van en direct keek hij maar om zich heen. De tafels zaten op een afstand van elkaar vandaan maar hij moest maar hopen dat hij bij degene links of rechts van hem kon spieken. De linker ?Nee, die lag al te snurken en de ander.. die leek nog wakker. Heel nonchalant liet hij zijn pen tussen de tafels vallen, pakte die op, rechtte zijn rug en liet daarmee een papiertje vallen op de ander z’n tafel met de vraag erop genoteerd of hij of zij het antwoord wist op de vraag. Slim spelen. Hij was misschien geen Spy en zijn Pokéball’s waren hem afgenomen, maar hij zou zijn andere kwaliteiten dan maar gebruiken om de tentamen te halen. Afwachtend staarde hij de ander in een nonchalante gaap aan. Kom op, help een maatje in nood!</sub>