Free Him

Kom naar de Tower of Mastery. Dat was alles dat Tiffany naar haar stuurde. Taylor had nog verwoede pogingen gedaan om uit te vinden waarom ze erheen moest gaan, maar de brunette reageerde niet meer op haar berichten. Het maakte haar eigenlijk een beetje boos. Alsof ze alle tijd van de wereld had en dat allemaal aan haar zus moest schenken. Jirachi, ze had veel meer te doen. Zoals plotten hoe ze het die Echo betaald ging zetten. Taylor vertrok dan ook met een beknopt humeur naar de toren, wetende dat Tiffany het haar anders betaald zou zetten. Ze woonden samen, dus de blondine had geen keuze.

Dat betekende echter niet dat ze het ermee eens was; en dat liet ze goed blijken ook. Zodra ze het figuur van haar oudere zus in zicht kreeg, stampte ze boos erop af. “Wat de Muk is mis met jou?! Waarom kun je niet op je berichten reageren zoals een normaal mens?!” riep ze naar Tiff. Wat was er zo belangrijk anyway?

De grijns op Tiffany’s gelaat beviel haar niet echt. Ze voelde een mix van frustratie en nieuwsgierigheid – en dat uitte zich tegelijk toen ze met flink wat geklungel de zwarte bal opving. Het ding kwam haar vaag bekend voor, maar ze wist hem niet meteen te plaatsen. Toen de brunette eraan toevoegde dat zij het meeste recht op het open maken had, fronste ze diep. “The Muk is dit?” floepte ze eruit; haar toon al minder scherp dan net, maar de frustratie nog altijd hoorbaar. “Heb je me echt hierheen laten komen voor een stomme bal?” Ze zwaaide met het voorwerp, waardoor het ding spontaan openklapte en in een rode straal haar verloren Froakie op de grond verscheen.

Taylor’s ogen werden groot van ongeloof. Het kostte haar enkele tellen om te begrijpen wat er was gebeurd. Daarna stortte ze zich meteen op Zer0 en omarmde hem in één van haar zeldzame, stevige knuffels. Damn, had ze hem echt zo erg gemist? Hij protesteerde gelukkig niet. In plaats daarvan klopte hij haar stijfjes op haar schouder, alsof hij troost wilde bieden dat hij zo lang weg was gebleven. Alsof het allemaal zijn schuld was. Dat was het echter niet.

De blondine besefte zich dat haar zus er nog altijd bij stond en liet haar pokémon weer los. Ze kwam recht, draaide zich om en was al klaar om streng te zeggen dat Tiffany daar niks van had gezien, maar ze kreeg het niet over haar lippen. Die domme grijns was misschien irritant, maar… Die had de brunette met een rede gedragen en dat mocht verdorie !! https://i.imgur.com/XixFqmu.jpg - L eigenlijk ook wel. Taylor stapte stug op haar af en wierp zichzelf nu ook tegen haar zus aan. Voor deze ene keer.

De omhelzing trok misschien een beetje teveel emoties van haar los. Taylor betrapte zichzelf erop dat ze op haar onderlip beet zodra de brunette weer wat zei. Ze duwde zich dan ook niet veel later bij Tiffany weg – hoewel ze ondanks alles toch een dankbare glimlach naar haar zus wierp. “Thanks,” bedankte ze haar eindelijk. Dat was wel zo netjes. Niet dat Taylor daadwerkelijk netjes was, maar ze wilde niet op straat slapen vanavond. Haar blik ging vervolgens naar de lege, zwarte bal in haar linkerhand. “Wat gaan we hiermee doen?” vroeg ze aan Tiffany. In eerste instantie dacht ze alleen aan ‘kapot maken’ en dat was waar ze volmondig mee in wilde stemmen, maar toen sprak een stemmetje in haar achterhoofd dat ze daar iets veel beters mee kon doen. “Dit is een Team Rocket bal, toch?” vroeg ze aan de brunette. “Ik kan kijken hoe ‘ie in elkaar zit?”

Kapot maken, of onderzoeken. Het punt was dat ze bij haar tweede keuze nog altijd de onderdelen kon slopen. Het zou vast meer genot geven om alles apart aan stukken te kunnen smijten. Daarom haalde ze nonchalant haar schouders op. “Kan altijd nog erna,” reageerde ze, waarna een grijns op haar gelaat verscheen. “Maar is het niet handig voor jullie om te weten hoe die krengen worden gemaakt? Misschien kunnen we ’t counteren ofzo, ik roep maar wat.” Ze keek even naar het ronde voorwerp in haar handen en gooide hem soepel de lucht in. Daarna ving ze hem weer op en herhaalde het proces.