I Feel like a Millionaire [+Sara Sweets]

Ook Cecille leek haar twijfels te hebben. Sara wilde het idee nog niet echt opgeven, maar besefte zich ook dat het meer problemen voor hen ging veroorzaken. Ze konden zich beter focussen op het inwisselen van het ticket. Maar eerst de schoonmaker. "Hoe dan ook moeten we naar beneden," zei Sara. "Wil jij je eerst omkleden?" Als Cecille dat deed konden ze meteen het ticket inruilen. Echter zou het ook tijd kosten en dat betekende dat de schoonmaker wakker kon worden. De zorgen die Sara daarom had verdwenen al snel toen ze zich herinnerde dat ze Jellybean bij zich had. Met haar kon de man meteen weer in slaap gebracht worden, mocht dat nodig zijn.

Gelukkig wilde Cecille zich wel even omkleden. Ze hoefde niet bekend te komen te staan als die gek in een badjas en een te kleine broek. Sara vroeg zich net af waar die vandaan kwam tien Cecille al een uitleg gaf. Van... vanilla? Sara keek haar Gardevoir aan. Maar... die droge helemaal geen broek? Vanilla haalde haar schouders onwetend op. Droegen pokemon broeken in die andere wereld?

Ze kon er niet naar vragen, want Cecille kwam alweer in beweging. Vlug keerde Sara Vanilla terug in haar pokeball met een bedankje. Jellybean liet ze er voor de zekerheid nog even buiten. Daarna stapte ze achter haar vriendin aan het trappenhuis in. "Zeker weten dat ik niet hoef te helpen?" Vroeg ze nog eens. Als Cecille geen hulp wilde, kon Sara op zijn minst de deuren voor haar openhouden.

Dat was waar ook, Cecille had regelmatig aan gewichtheffen gedaan in de sportschool. Ze kon Sara ook met gemak optillen - al was zij dan ook een heel stuk lichter dan de man die ze nu droeg. Daar ging Sara tenminste van uit. Zoals verwacht kon Cecille de deur niet zo makkelijk zelf open doen, dus deed haar vriendin dat voor haar. Zodra iedereen er door was liep Sara op een sneller tempo door naar hun kamer, zodat ze ook die deur open kon houden. Ze had nog wel weer een vraag die ze graag wilde stellen. "Slaapt hij nog?" Ze wilde absoluut niet het risico lopen dat hij bijkwam en alsnog het ticket wist te stelen.

Gelukkig, hij sliep nog. Minder gelukkig, Cecille was van plan hem knockout te slaan als hij bijkwam. Verdiende de man het? Ja. Was sara eigenlijk van plan geweest om hem achter te laten in de andere dimensie? Zeker. Ging ze alsnog Cecille vertellen dat ze hem geen petsen mocht verkopen? Alweer positief. "Daar heb ik Jellybean voor, schat." Er was een kans dat Cecille geen genoegen zou nemen met het plan om de man in slaap te houden op een geweldloze manier. Sara zou al haast iets anders willen aanbieden vorige haar vriendin om te slaan, maar daar had ze zo snel niks voor. Misschien konden ze een boksbal van het geld kopen of iets dergelijks. Dat wist Sara zelfs wel zeker. Maar goed, ze wachtte tot Cecille de deur door was en liet ook Jellybean voor gaan voor ze zelf volgde. "Hou hem goed in de gaten," instrueert de witharige haar Poliwhirl. Als een echte bewaker richtte ze een strenge blik op de man. Elk teken van wakkerworden zou resulteren in een Hypnosis.

Sara wilde meteen op de vraag van Cecille reageren met een 'natuurlijk, wie denk je dat ik ben?'. Echter was het ticket eerder ook al kwijt geraakt en wilde ze niet het risico lopen dat ze iets zei wat niet waar bleek te zijn. Daarom controleerde ze eerst of ze hem echt nog in haar zak had. Opgelucht zuchtte ze toen ze het stukje papier ook echt tevoorschijn haalde. "Hier is hij," zei ze, voor het geval haar vriendin niet keek omdat ze te druk was met zich omkleden. Wow hey, was Sara nu gewoon een show aan het missen? Ze liet haar blik maar even op de blondine rusten, een kleine glimlach op haar gezicht. Helaas was Cecille zich aan het haasten en had ze al snel haar kleren aan. Ach, Sara had die ochtend al flink kunnen genieten. Ze hadden nu andere dingen te doen.