Wild Smiles [+Ciro Raedmund]

_{Nooit had hij ervan gehouden om eerlijk iets aan te schaffen en nou al helemaal niet meer. Altijd moest er weer een Rotom zitten om zijn dag al lachend te mogen verzuren. Altijd. Geagiteerd keek hij tussen zijn plakkerige haren naar de lachende Elektrische Ghost type die de dag van zijn leven had. Ja, de Pokémon had hem van kleins af aan al zijn dagen zuur gemaakt. Als kind zijnde in Hoenn en dit moest de enige echte Rotom in die hem uit het verleden had achtervolgd. Het was dezelfde lach en die herkende hij wel uit duizenden. Hij zou deze keer wraak nemen, enkel hij mocht anderen irriteren, niet dat slechte excuus van een Pokémon. Gedeeltelijk leek de cowgirl hiermee in te stemmen en had ze haar Blaziken tevoorschijn gehaald wat een té lieve naam had voor een vrouwelijke kip. Het was ook een Pokémon die ze van de cowgirl verwacht had. Kom op, opgegroeid op een boerderij en een verlaten dorp vol Tauros en Meowth. Een kipachtige hoorde daar tussen. Zou hij dan ook zijn kip erbij halen of… Wacht, die had hij natuurlijk niet bij zich. Muk! Tot zijn ergernis keek hij maar toe hoe de Rotom speels op de Blaziken afschoot en een elektrische bol voor zijn kop liet verschijnen. De Blaziken sprong direct opzij in een poging de Electro Ball te ontwijken waar ze in slaagde. Amper een laag vlammen om haar vuist gevormd voor een krachtige Fire Punch lanceerde de Rotom zijn Confuse Ray. De dansende blauwen vlammen kwamen recht op Minnoo af die werd afgeremd in haar aanvallen en bruut de Fire Punch aan het automaat uitdeelde. Enkel tot gevolg dat meerdere blikken frisdrank de lucht in werden geschoten en hun inhoud als een regenbui op hen neerkwam.
“Bah, Arceusdomme,” mopperde Ciro ditmaal compleet van afschuw en forceerde zichzelf om overeind te komen. Oké, het was nu genoeg geweest! Hoe kreeg hij de Pokémon neer zonder een Pokémon in zag, behalve een verwarde Blaziken en een cowgirl? Het was een Ghost type dus brute kracht had geen zin maar wat als hij de Pokémon wist te verwarren? Ciro grijnsde. Idee! Het was immers overal nat. Plagend stak hij zijn tong uit en zwaaide flink met zijn armen alsof hij een geest was. “Boeh, ik ben zo eng… boeh,” De Rotom leek er enkel om te moeten lachen, dus veranderde hij maar van het type spotterij, “Weet je, je hebt eigenlijk een slecht gevoel voor humor door om zoiets te moeten lachen. Al ben je een plagende Ghost type, dit is wel laag voor jouw niveau,” De Rotom’s blik werd serieuzer en elektriciteit raasde om zijn lijfje, voordat hij een lading elektriciteit richting Ciro afvuurde. Oké, tijd voor stap 1. Ciro gritste een blikje fris van de grond, ondanks het gezeur van zijn spieren, en wierp het samen met zijn inhoud in de aanval. De klap resulteerde tot een milde explosie die warm genoeg was om fonken over te brengen op het gras die in de fik vloog. Met een grijns keek hij vervolgens de cowgirl aan, nu de vlammen begonnen te dansen en dat voordelig zou zijn voor de Blaziken. Al kon hij het niet laten om een blikje – die nog vrij vol was- te schudden en de inhoud recht in de Rotom’s gezicht te werpen. Van afschuw zigzagde de Pokémon naar achteren met ditmaal het pikkende vloeistof in zijn ogen. Ach, het leek op verwarring.}

<sub>In een poging die smeerbaksel van een Rotom succesvol af te leiden liet hij een blikje frisdrank open knallen in het gezicht van de Pokémon om hem te verblinden. Dan zou die Blaziken van de cowgirl genoeg tijd hebben om zich van zijn verwarring te ontdoen en eens dat vuur te kunnen gebruiken. Dat was er immers niet voor niets erbij gehaald als wapen, niet waar? Hij grijnsde dan ook geamuseerd toen de Blaziken door de woorden van de cowgirl bij trok en energiek een rake vurige schop tegen de Rotom uit deelde. De Pokémon gilde het uit en werd enkele meters naar achteren geworpen wat hem enkel des te meer amuseerde. Dat kreeg je ervan als je hen onderspoot met plakkerige frisdrank! Hij moest wel toegeven dat tot dusver die cowgirl oké was in de strijd en niet alleen doordat ze ook een Blaziken bij zich had, al was iemand met kip al heel snel een vriend van hem. Soort zoekt soort. Dat terzijde schudde de Rotom zijn kop en keek vervolgens furieus hun kant alweer op, en vuurde een flinke Thunder Shock op hen af. Zelfs van vroeger kon hij niet herinneren dat de Rotom ooit écht woest kon worden met die standaard grimas op zijn gezicht maar ja, dit was dé dag dat hij eindelijk wrak op de Pokémon zou nemen. En in vergelijking met jaren geleden kende hij toch meer truckjes om de Rotom te ergeren.

Maar goed, iedereen was hier doorweekt en de vlammen en elektriciteit hielpen ook niet. Ugh, wacht eens even, ja hoor, het werkte prima! Hij sprong voor de Blaziken, raapte weer een doorweekte blik frisdrank op en wierp die recht in de Thundershock. Boem! Enkel met een milde explosie tot gevolg, maar héa, het droogde zijn haren ten minste iets op. “Lóreal Lumiose, because you’re worth it,” Kort nam hij een pose aan toen de wind langs zijn kleverige haren gleed. De Rotom schrok van de tegenaanval en liet zijn blik over het veld heen gaan, totdat die stil stond bij een enorme fietspad die grensde aan het grasveld. Oh Muk, daar zaten een boel machines.. “Wat je ook doet, laat hem daar niet toe ontsnappen,” waarschuwde hij de cowgirl, waarop hij zijn vuisten geagiteerd balde. Wat een stomvervelende Pokémon was het toch. Er moest iets anders zijn om de Pokémon afgeleid te houden maar of zelfs af te zwakken zonder een Pokémon, maar wat?</sub>

_{Die verschrikkelijke Rotom was van plan duidelijk hun leven verder te verzuren door naar de andere apparaten te zweven en van daaruit hen met wat anders te bekogelen dan plakkende frisdrank. Snel had hij de cowgirl gewaarschuwd en wonder boven wonder had ze de hint begrepen en zou ze actie ondernemen door haar Blaziken… Huh, wat? De Pokémon hield enkel zijn poten voor de cowgirl en na een aanloop sprong de cowgirl met de hulp van de kip de lucht in, recht op de Rotom af. Oké, wat was er in kipsnaam gaande dat ze niet gewoon haar Pokémon gebruikte om de Rotom te stoppen..? Al moest hij toegeven dat het een veel betere manier was om de Rotom tegen te houden, het was heel indrukwekkend. Hij moest dat misschien onthouden voor wanneer het moment kwam dat hij de hulp van Rifle moest inschakelen voor zoiets. De cowgirl begon langzamerhand meer op een circus artiest te lijken toen ze in een coole positie op de rond was geland en de Rotom wist te verassen met haar woorden. Het was schijnbaar een teken geweest want vervolgens sprintte de Blaziken sneller om de Rotom heen dan Sonic de Sandslash dat gedaan zou kunnen hebben, wat tot een tornado leidde. Op dit punt kon hij de dame moeilijk een alledaagse cowgirl kunnen noemen met wat ze eigenlijk allemaal aan ideeën had, allemaal eveneens bruikbaar voor hem. Maar goed, buiten het feit dat ze geweldig bezig was moest hij zich hoognodig richten op de snoeivervelende Rotom. Hoe zou hij de Pokémon stoppen? Veel frisdrank lag er immers niet meer en zelf had hij dus geen Pokémon tot zijn beschikking. De Rotom begon luidop te gillen en vuurde een reeks lichtjes af om zich heen om de Blaziken te verwarren. Een zenuwtrek verscheen in het gezicht van de Pokémon, voordat een hoe lading elektriciteit over zijn lijf raasde en deze los liet. Tsk. Ciro stapte opzij om een verdwaalde schok te vermijden en keek niet-geamuseerd naar de Pokémon. Nu moest hij echter net zo’n actie doen als de cowgirl maar wat…? Natuurlijk! “Héa, ik heb een apparaat voor je,” De jongen zwaaide met zijn Holo Caster en de Rotom grijnsde en schoot razendsnel naar het toestel en nog voordat de Rotom de mobiel op zichzelf kon besturen drukte Ciro continu op de camerabutton. “Let me take a selfie,” Direct maakte hij foto’s van alles en iedereen in de hoop de Rotom zo erg af te leiden met lelijke foto’s, totdat de cowgirl iets zou verzinnen om zometeen de Rotm uit te schakelen.}

>

_{Oké, hij had nou de Rotom afgeleid met zijn Holo Caster maar meer dan een beetje afleiding was het niet. Ze hadden pure kracht nodig om dat rot Electric type uit te schakelen op zijn minst, maar doden zou hij ook geen probleem vinden. Al wist hij niet of de cowgirl tot zover zou gaan, ze leek hem eerder het type die liever worstelde met Pokémon om vervolgens ze enkel buiten westen te slaan dan hun leven gelijk te beëindigen. Ach, ieder zijn ding. Er sierde wel een grijns op zijn gezicht toen hij de Blaziken in een paar tellen een witte bol om zich heen liet verschijnen en een Mega Blazken uitbarstte. De lange vlammen die uit haar polsen schoten, het vacht dat een andere leur gekregen had en de meer intimiderende blik maakte het beeld van de beste Pokémon in alle regio’s af. Dit exemplaar leek bijna net zo mooi als Rifle, maar nee, niemand kon de kip overtreffen en zeker niet een Pokémon van dezelfde soort. O-Oja, foto’s maken! Net ton hij weer naar het toestel keek zag hij echter in plaats van de camera functie of andere gekkigheid, enkel de hoofdscherm. Huh? Waar zat de Rotom dan? Ow.. Dáár! De Rotom was uit de Holo Caster geschoten en zweefde iets verder rond om terug naar de appraten te gaan die bij de fietsbaan stond. Het was echter een gespierde been vol vlammen die hem daarvan weerhield en de Pokémon recht terug knalde, terug naar Ciro. “Had je heimwee naar mij? Wat lief,” Meer dan de Pokémon afleiden kon hij helaas niet maar daarbij kon hij weleens de kip van een cowgirl los zien gaan, dus dat was het zeker waard! Behalve... Hij greep zijn aansteker en met een grijns blies hij de vlam trots uit die direct in het gezicht van de Rotom kwam. Wild schudde hij zijn kop heen-en weer om de vlammen weg te krijgen. "Ja, ik ben ook een Fire type,"}

_{Na het flamberen van de Rotom moest hij helaas het echte werk overlaten aan de Blaziken die als een vurige vuist in de aanslag hield. Met een rake dreun tegen het lijfje van de Pokémon wist hij deze de lucht in te brengen om vervolgens een vlammenzee er aan toe te voegen. Niet slecht als je het hem vroeg maar hij had het beter zien door Rifle. Al was de laatste keer dat ze zo los gingen wel een poosje terug, minstens een maand geleden. Veel te lang. De vlammen leken echter bijna genoeg te zijn om de plaaggeest uit te schakelen maar er resteerde dus nog één aanval die hij zelf al te graag deed. Terwijl de gehavende Pokémon de vlammen van zich af schudde kwam hij dichterbij met een laatste blikje frisdrank in zijn handen. “Wat een heethoofd ben je toch, koel eens af!” De Rotom keek hem nog verschrikt aan maar Ciro had het blikje al door elkaar geschud en geopend, waardoor een flinke straal uitschoot en de Pokémon verblinde. Het water uit spuwend zweefde de Pokémon al naar de grond toe om uiteindelijk bewusteloos in het bijna afgebrande gras te blijven liggen. Voldaan veegde hij zijn handen aan zijn broek die plakkerig waren geworden door de frisdrank, al was zijn broek toch al doorweekt. Op dit punt was het echter nog de vraag hoe ze de vlammen uit zouden schakelen maar was dat perse nodig op dit punt? Hij wilde liever zelf een douche nemen en op dezelfde verder trainen dan prachtige vlammen uit de wegruimen. Het was een prachtig beeld, een veld vol vuur! Met een pruillipje staarde hij de cowgirl dan ook aan. “Mogen de vlammen blijven?” Echt blussen weigerde hij te doen, zelfs als ze het aanbod weigerde. Al wilde hij dus wel liever een douch maar dat was nergens te bekennen, tenzij hij zich zou wassen met allemaal water uit de waterflessen. Veel ervan was er toch niet over.}

<sub>Schijnbaar vond de cowgirl dat de Blaziken haar best gedaan had en daar was hij zeker mee eens. In dat opzichte was zij meer onderdanig maar haar aanvallen hadden helaas niet dezelfde kracht als Rifle. Te weinig vlammen en geen blik die aantoonde dat het bereid was levens te ontnemen. Dat alles ontbrak aan haar maar anderzijds was hij zeker de Pokémon ook wel dankbaar. “Half niet zo slecht, kip!” Complimenten geven deed hij liever niet maar dit was eenmaal een Blaziken en hoe kon hij de soort van zijn partner Pokémon en levend voedsel nou degraderen? Dat terzijde was er wel iets veel belangrijkers gaande en dat was wat ze met de vlammenzee en douche zouden gaan doen. De geur van aangebrand gras rook eigenlijk wel vreemd maar niet zozeer smerig en kom op, het was een prachtig gezicht. Waarom al dat groen de boel overnemen als letterlijk warme kleuren veel mooier waren en je dat kampvuur gevoel gaven? Wacht, wat? De cowgirl was oneens met zijn voorstel om de vlammen te laten staan. Hoe durfde ze? Met een opgeheven wenkbrauw staarde hij haar maar niet-begrijpend aan. “… Omdat..? Heb je een beter voorstel dan voor het vuur?” Hmm, hij besloot nog enigszins hoop in haar te hebben, want wellicht had ze wel een beter idee met het vuur, iets als ook het bos in de fik steken of het fietspad zelf. Zijn frons verdween weer en hij verwachtte iets leuks erachter te horen maar helaas bekommerde ze zich op het moment enkel om de Rotom in plaats van de vlammen. Welke Trainer met een kip aan haar zijde weigerde nou iets in de fik te steken of naar te blijven kijken? Grmpf. Ze raapte dat plaaggeest van een Rotom al op en stelde zelfs voor de brandweermannen te bellen. Huh? Wilde ze het vuur écht weg hebben, daarmee douchen of wilde ze wat actie beleven…? Haar keuze viel op dat laatste toen de luide sirenes in de verte weerklonken en zij gelijk begon te sprinten, bang om… Waar was ze nou bang voor? Het was maar een stelletje auto’s met een boel water die hij zelfs zonder een Pokémon neer kon halen met een aansteker en een geladen pistool in zijn zak. Van de brandweerauto’s die in de verte opdoemde keek hij terug naar de schim van de cowgirl die richting het winkelcentrum rende. Hmm, wat moest hij doen..? “Geld of plezier…” Bedenkelijk stond hij kalm in een veld bezaaid met vlammen, totdat zijn beslissing gemaakt was. Natuurlijk! “Waarom niet beiden?”

Met een grijns rende hij vermoeid achter de cowgirl aan, wetend dat de brandweerlui inmiddels wel hém opgemerkt hadden. Oké, sneller, hup, benen! Het kostte veel moeite om de cowgirl weer in te halen maar toen het hem lukte kwam er enkel gehijg uit in plaats van woorden. “Ze…. Zitten… a-achter… ons…. R-Rechts!” Als ze die kant op zouden gaan kwamen ze op een binnenplaats waar een Pokémon Center stond maar het ook even zou duren, voordat de brandweerlui hen daar zouden vinden. Door één vals trukje. “Ik kom zo, ga maar alvast!” zei hij nadat hij op adem gekomen was en keek gehaast rond en vond al spoedig een sticker geplakt staan dat er 70% korting was. Yes! Direct rukte hij die van een etalage af en plakte die bij een zaak die bekend stond zeer dure kleren te verkopen van uitstekende kwaliteit. Helaas kende hij de zaak door zijn zusje en moeder, maar ach, het was handig. Vervolgens haastte hij zich naar de Pokémon Center en hoorde achter zich al het opgewonden gegil van de vrouwen die steeds toenam in aantal. Kijk eens, een menselijke barrière tussen hem en de brandweerlui. Nou.. kon.. hij.. niet meer. Uitgeput rende hij de Pokémon Center binnen en zakte op een stoel in elkaar, op adem komend. Nog nooit zat een stoel zo fijn.</sub>

_{Al zijn hoop over de cowgirl en haar eventuele onderbewuste pyromanische talent was als de brand binnen enkele tellen, uitgeblust. Man, ze bleef maar serieus doen over het vuur wat lekker aan het branden was en haar mening veranderen, pfft, ze liet hem dat amper toe. Niet dat het hem zomaar zou tegenhouden. Van zijn eigen Blaziken had hij hem ooit zijn eigen soort eten – kipnuggets – dus iemand van vuur laten houden zou hem zeker lukken. “Blussen met brandstof,” reageerde hij dan ook bloed serieus op haar woorden, al stiekem hopend nog op een blik van instemming voor een flinke brand. Maar helaas leek het geen effect op haar te hebben en moesten ze spoedig vluchten van niet alleen de brandweerlui maar ook de politie. Ugh, hij had geen zin in ze, zeker niet vandaag. Dit had die rot Room allemaal veroorzaakt, van een dag wat in het teken van training zou zijn werd het een gevecht en reddingsactie. Wie redde er überhaupt iemand die zijn leven verpest had, wie? Mokkend over de hele chaotische situatie maakte hij een sprint en kwam samen met de cowgirl de Pokémon Center binnen en zakte slapjes in elkaar op de eerste en beste stoel. Oké… Heh… hij.. had… geen.. energie voor gezeik meer. Nee. Amper nog op adem gekomen wist de cowgirl echter een overbodige vraag aan hem te stellen. Of dit een goede opwarming geweest was… Nou… “In dat geval zou ik een topconditie op dit punt moeten hebben.. of… de meester van warming-ups moesten zijn,” Te vaak had hij spontaan moeten sprinten en zeker als kind, maar dat zijn conditie nog steeds bagger was, was dan wel vreemd. Moest hij sneller of langer rennen in dat geval? Hij liet de gedachte maar zakken en veegde het zweet van zijn voorhoofd af en merkte de kip naast haar weer op. Hmm. “Cowgirl, hoe komt het eigenlijk dat je niet van vuur houdt maar wel met een Fire type als kip rondloopt eigenlijk?” Dat begreep hij nou weer niet want waarom anders nam je dan een Fire type… om je team te balanceren? Pfft, je kon daarvoor altijd Pokémon toch gebruiken die van een andere type waren maar wel een Fire type aanval kende? Geen logica.}