Zijn moeder had gezegd dat ze een wijziging gepland had voor hem maar dat het even op zich liet wachten. Gabe vroeg zich in eerste instantie af waarom ze niet gewoon met z’n tweeën naar Vaniville Town konden gaan. Hij wilde nu eindelijk eens wel op pad gaan maar nu werd hij gedwongen om hier te blijven. Zo zat hij dus met Hiro op schoot naar de televisie te kijken waar een tekenfilm op te zien was. Op zich niet heel erg toen opeens de deurbel ging waardoor zowel de jongen als zijn Eevee opschrokken.. zijn moeder zou wel open doen. “Gabriel, doe jij de deur even open?” vroeg zijn moeder opeens onverwachts waarbij ze haar hoofd om de deurpost stak. “Ja ja,” sprak hij ietwat op een slome toon en stond op van de bank terwijl hij slenterend naar de voordeur liep met Hiro in zijn armen. Wie zou dat zijn? Carmilla was al een tijdje niet meer geweest dus hij verwachtte nu ook niet echt dat ze voor de deur stond. Zijn vader kon het ook niet zijn want die zat met zijn luie krent in Sinnoh. Gabe tuurde bij de voordeur even door het gat van de deur waarna hij een zwarte schim zag door het gaatje. Daarom opende hij de deur maar met zijn vrije hand en in de ander hield hij zijn Eevee stevig vast. Tot zijn grote verbazing stond inderdaad Carmilla voor zijn neus. Hiro hief vragend zijn kopje op en hield deze even schuin niet helemaal begrijpend wat er gebeurde. “Carmilla.. wat doe jij hier?” vroeg de jongen ietwat overdonderd.. in plaats van dat hij haar uitnodigde om binnen te komen.

Gabe had zich voor een moment voor zijn hoofd willen slaan maar weerhield zich ervan. Hij had Carmilla wel wat vriendelijker mogen begroeten waarna hij een onschuldig grijnsje op zijn gezicht toverde. Haar reactie was echter hetgeen dat hem breder deed grijnzen want ze ging hem niet voor zijn hoofd slaan gelukkig. Wat hij eerst wel had gedacht maar toen ze door zijn haren streek kon hij het niet laten om te grinniken. Oh man wat voelde het fijn dat er iemand met hun handen door zijn haren ging. Lauren had dit vroeger vaak gedaan als ze een speels momentje hadden gehad nu kon ze dat niet meer doen. Soms deed zijn vader dat ook nog weleens maar die had hij al meer dan twee maanden bijna niet gezien. Zijn gedachte gingen vrijwel meteen weer terug naar Carmilla toen ze vertelde dat ze iets op kwam halen en zijn mondhoeken krulde zich hierbij langzaam omhoog. Maar toch vroeg hij zich in eerste instantie af wat precies.. aangezien hij met zijn moeder had afgesproken samen te gaan naar zijn tante in Vaniville. Zijn vermoedens werden bevestigd toen Carmilla verklaarde dat ze gehoord had dat het naar het dorpje moest waar zijn tante woonde. Gabe knikte bevestigd waarna hij even een blik uitwisselde met zijn Eevee die inmiddels kalmpjes naast hem was gaan zitten en zijn grote kraaloogjes op de twee mensen had gericht. “Dat is ontzettend cool!” riep hij uit toen hij de motor van het meisje in zijn vizier kreeg. Gabe draaide zich echter om toen hij zijn moeder op de achtergrond hoorde vloeken en keek met een gefronste wenkbrauw door de deuropening. Hij vroeg zich wat er nu weer was maar inmiddels was hij wel gewend dat zijn moeder soms ineens door de telefoon begon te schreeuwen. “..mam zal het vast wel met een rede hebben gedaan toch?” vroeg hij zich toen hardop af waarbij Hiro opkeek en met zijn kopje schudde. Soms zou hij willen dat hij wist wat er was met zijn moeder maar op dit tempo hadden geen van alle een idee wat er aan de hand was. Vooral Carmilla niet. “Mam heeft wel vaker dat ze pap opbelt en dat ze dan ruzie maken aan de telefoon,” legde hij in het kort uit aan het meisje waarbij hij zijn armen achter zijn hoofd vouwde.