Zakkenrollen is makkelijk (+ Floyd Duncan)

MY INSTINETS ARE COLD BLOODED HATE

TO YOU I'M THE BEARER OF FATE

Een portemonnee werd boven gehaald, geborduurd en een rare kleur groen. Of het had inderdaad die kleur of zijn zicht was weer tegen hem en het had een rode soort tint. Dat moest hij wel van één of ander oud vrouwtje hebben gestolen. Iemand van hun leeftijd zou toch nooit met zo iets rond lopen anders? Of het was van een meisje. Die mogelijkheid bestond ook. ‘Wel en ik dacht dat het van jou was,’ zei Floyd wat droogjes. Zijn gele ogen gefixeerd op het ding. Het kon nog waardevol zijn. Oudere mensen hadden wel vaker veel geld bij, meer dan je zou durven denken.
Ondertussen begon het zelfs in de schaduw te warm te worden en Floyd besloot om zijn jas uit te doen, die hij ondanks het warme weer toch droeg. Hij legde het ding naast hem neer op de bank, terwijl hij luisterde naar wat de andere hem nog te zeggen had.
De vraag van de andere deed hem even een wenkbrauw optrekken. ‘Ik train pokémon, maar he-’ begon hij aan zijn zin, maar die wist hij nooit af te maken. De jas die hij eerder naast hem had gelegd, zag hij nu voorbij zijn neus weg vliegen, gedragen door een vogel achtig wezen. ‘What the-’ zei Floyd en meteen verduisterde zijn gezicht. Ondertussen was hij ook al gaan recht staan, om te kunnen zien waar het ding heen vloog.
Rot beesten dat het soms waren. Echt verdomde rot beest.

MY INSTINETS ARE COLD BLOODED HATE

TO YOU I'M THE BEARER OF FATE

Floyd keek met een vernietigende blik opzij naar de man. ‘Zeg het dan ook niet,’ bromde hij. Als je het overduidelijke niet wilde zeggen, dan moest je dat niet doen. De zwart harige kon ook wel zien dat zijn jas aan het ‘wegvliegen’ was. Ho de pokémon die hier verantwoordelijk was, ging nog een slechte tijd tegemoet.
‘Jij bent een dief, ga mijn gestolen jas terug stelen,’ beval hij de man. Het was misschien Floyd zijn jas, maar het was makkelijk wanneer iemand anders je werk deed. Ondertussen zocht hij maar al naar de pokébal van Wag.

MY INSTINETS ARE COLD BLOODED HATE

TO YOU I'M THE BEARER OF FATE

Floyd was slecht gezind. Daar kon je niks aan veranderen, maar het was niet meer dan logisch als een dom ding besloot om wat van je te stelen. Het bevel dat hij ondertussen had gegeven, werd niet met open armen ontvangen door de oudere persoon. Een vernietigende blik werd hem toegeworpen en bij de woorden kneep Floyd zijn ogen tot spleetjes. ‘Ja, misschien ben ik dat inderdaad wel,’ zei hij.
Tegenwoordig was hij het zo gewoon dat mensen naar hem luisterde, of toch de mensen van Team Rocket. Die moesten wel luisteren als hij hen wat vroeg en zeker als hun een lagere rank hadden. 'Op dit moment zeker, of je wilt of niet, helpen zal je,' zei Floyd nog.

MY INSTINETS ARE COLD BLOODED HATE

TO YOU I'M THE BEARER OF FATE

Floyd keek in de verte, in de richting waar de vogel heen was gegaan. Hij had ergens schrik, dat als hij even zijn aandacht volledig op iets anders richten, dat hij dan niet meer zou weten waar het beest naartoe was gegaan. Misschien had hij beter Waglington erop afgestuurd, maar dat was te laat. De Hydreigon wist nu ook niet waar het wezen heen was.
De kerel werkte wel op Floyd zijn zenuwen, al kwam het voornamelijk omdat zijn jas gewoon weg was. Als hij zich niet vergiste zat zelfs zijn geld daarin. Of toch iets belangrijk. Geen idee meer wat het juist was. ‘Floyd Duncan,’ stelde hij zich snel voor. Doordat hij niet eens aan het opletten was, had hij zelfs zijn achternaam erbij vernoem. Iets wat hij werkelijk nooit deed. Zijn naam was echter semi bekend. Mensen van Team Rocket kenden hem. Sommige normale burgers ook wel. Voor zover hij wist was zijn gezicht met naam wel nog nooit op het nieuws verschenen. ‘Ga nu mijn jas halen.’