Fast Asleep

Ze keek wat vermoeid om zich heen. Het slapen in de wildernis was iets waar ze echt niet aan zou kunnen wennen. Nu was ze moe, geïrriteerd en verdwaald. Of nou ja, ze was niet echt verdwaald, maar ze zat in een stad waar ze eigenlijk niets te zoeken had. Haar gedachten zaten vooral bij Flynn, die ze een paar dagen geleden weer gezien had. Na la die jaren dacht ze van hem af te zijn geweest, maar natuurlijk moest ze 'm weer tegen komen hier. In Kalos. Ze had niet eens geweten dat hij hier naar toe was gegaan, dan had ze misschien overwogen om een andere regio te kiezen in plaats van Kalos. Claudia zuchtte zachtjes, maar ze was zo ver in gedachten verzonken dat ze niet eens doorhad dat ze langzaam in slaap sukkelde...

(Open voor wie d'r durft wakker te maken xD)

Ze schrok op toen haar hoofd van d'r hand afviel en keek wat verwilderd om zich heen. "Oh nee, ik was in slaap gevallen," mompelde ze tegen zichzelf. Vanuit haar ooghoek zag ze hoe een pokémon op haar af kwam springen. Snel kwam ze overeind en wilde naar haar rapier grijpen, maar bedacht zich dat ze die niet bij zich had. Damn. Hoe ging ze dit oplossen. Oh ja, pokémon. Ze schudde zachtjes haar hoofd en hoorde toen opeens voetstappen dichterbij komen. "Vind je het normaal om je pokémon zo op iemand af te sturen?" snauwde ze naar de man die naar haar toe kwam gelopen. Hij was duidelijk jonger dan haar, misschien begin twintig. Maar het was vooral de blik in zijn ogen die een huivering over haar ruggengraat liet lopen.

De jongere man had zo te zien ook weinig manieren en sprak haar direct terug. Ze snoof eventjes en bekeek hem van top tot teen. Het was zeker niet iemand die je moet onderschatten noch makkelijk zou kunnen lezen, iemand waar je voor moest uitkijken. Toch besloot ze de reactie te negeren, het had geen zin om een nutteloze discussie te gaan voren over het feit dat ze prompt in slaap was gevallen, want ze wist dat het alles behalve lady like was geweest.
Op de vraag keek ze eventjes op, probeerde zijn ogen te vinden, maar faalde hierin. Ze kwam langzaam overeind en merkte dat ze bijna op ooghoogte stond. "Een bed moeten missen voor een paar nachten, eerder," zei ze rustig, niet eens gelogen. "Tot mijn grootste spijt, helaas," vervolgde ze daarna.

Haar blik werd kouder bij de opmerkingen van de man. Dit was iemand bij wie ze zo snel mogelijk uit de beurt moest gaan, of in ieder geval ervoor moest zorgen dat hij niet te dicht in haar beurt kon komen. Hij had een vibe om zich heen die ze alles behalve vertrouwde. "Nog niet de tijd toe gehad," antwoorden ze koud. Het was echter wel de waarheid, ze was nog maar net aangekomen in de stad en vanaf de kant waarop zij de stad in was gekomen, was het pokécenter aan de andere kant. Dus een trip daar heen werd onderbroken met eventjes uitrusten op het bankje, wat leidde tot het in slaap vallen. "Vast," snoof ze daarna bij zijn opmerking. "Verder nog iets?" vroeg ze daarna, haar toon steeds kouder wordend.

Hij wilde meelopen en aan zijn blik en toon te merken was er niets dat hem tegen zou kunnen houden. Geweldig, nu moest ze nog meer op hem gaan letten. Jammer genoeg zou het haar niet gaan lukken om hem te didgen, Ze snoof eventjes en keek hem voor een seconde langer aan. "Is goed, maar jij gaat voor op," zei ze daarna op een kille toon. Dat was de enige manier waarop ze hem in het oog kon houden en ze er van uit kon gaan dat hij niets bij haar probeerde te doen. Mocht 't het geval zijn dat ze zich echt niet op haar gemak voelde, zou hij alsnog een tik van haar kunnen verwachten. Ze besloot wel om haar Eevee in d'r pokéball te laten, deze vent was een onguur genoeg type om die nog wel eens te willen stelen. Team Rocket gespuis, ja, zo kwam hij op haar over.

Rustig knikte ze naar de man, die haar ongelovig vroeg waarom hij voor op moest. "Ik wijs de weg, jij gaat voorop," antwoorden ze rustig, al werd haar stem niet alleen steeds kouder, maar ook steeds strenger. Ze zou deze vent eens laten zien hoe je met iemand zoals haar om zou moeten gaan. Dit was een van de weinige momenten dat ze gebruik maakte van haar status en van haar verplichte opvoeding. Ze was een standvastige vrouw, misschien niet met het beste richtingsgevoel, maar ze zou niet over zich heen laten walsen. "Lopen," sprak ze hem daarna streng toe, terwijl ze haar licht blauwe ogen op hem gericht hielt. Hij zou niet eens de kans krijgen om uit haar blikveld te ontsnappen, net zoals die bijtgrage pokémon van 'm.

Alleen al aan zijn blik te zien wist ze dat hij niet blij was met de toon waarop ze hem toesprak. Pech voor hem dus, ze zou hem niet zo makkelijk laten gaan. Toch, op het moment dat ze werd aangesproken met 'uwe Hoogheid' zag ze heel eventjes Flynn voor haar staan. Langzaam schudde ze haar hoofd en knikte dat hij moest gaan lopen. Misschien zou ze hem kunnen didgen onder het lopen, het ging dan misschien wel tegen haar opvoeding in, maar als ze van hem af kon komen was het alleen maar beter. Ze zetten een stap naar voren toe, maar hielt haar ijzige blik op de man gericht. Hij moest eens wat gaan doen, voordat Claudia d'r geduld zou verliezen.

Hij bleef maar doorpraten, iets waar ze niet tegen kon. Eigenlijk wilde ze hem gewoon de mond snoeren, maar wist dat dat voor haar niet goed zou aflopen. Dus besloot ze haar mond er maar over te houden. Al moest ze toegeven dat het inderdaad wel wat frisjes was. Toch besloot ze, zoals altijd, haar armen op d'r rug te kruizen en verder niet op de opmerking in te gaan. "Verwacht je een uitnodiging om mee te komen?" vroeg ze daarna, op een kalme, koude toon bij de tweede opmerking. Ze wilde het gesprek niet graag op gang houden, maar het was het enige wat ze momenteel te doen had, behalve er op hopen dat de man eindelijk eens ging lopen. Anders zou ze 'm maar gewoon hier laten staan en zelf op weg gaan.