{ Spontaneous combustion

Bij haar woorden dat ze niemand kon die zo vriendelijk kon zoals hem, grinnikte de jongen kort. Het was wel ondertussen toch al te duidelijk dat de twee het alles behalve meenden en dus ook met een duidelijk sarcasme aan het praten waren. ”Dat verwacht je dan niet goed, want ben niet van plan om ook maar iemand te gaan aanmoedigen.” ondertussen was de euh, gymleader begonnen met praten. Geen idee meer what er aan de gang was, maar het zal wel. Terwijl de roodharige en de man hun pokémon erbij hadden gehaald, was Nathan op een leeg plekje gaan zitten op de ijzige tribune die uit het niets ergens stond. Rustig keek hij het gevecht toe, niet dat er nou bepaald veel anders eigenlijk voor hem te doen was. Naja, hij kon wel de tij gaan doden door wat met zijn holo caster bezig te gaan zijn, maar daarbij was de kans te groot dat hij een groot deel van het gevecht zou missen er daarbij ook geen sarcastische opmerkingen kon gaan maken. Er werd dan ook geen enkele aandacht besteed door de jongen aan het stelletje fangirls die helemaal gek werden van het gevecht dat bezig was. Als eerste gebruikte ze haar Luxray, bij dat jammer genoeg ook zijn ehm, ‘naamgenoot’, nee, hij was er zeker nog niet al te blij mee dat dit een ding was, verdomme. Naja, de groenharige jongen wist wel al dat het onmogelijk was om tot haar door te dringen kua dit soort dingen, dus moeite ervoor werd er dan ook absoluut niet meer gedaan, wetende dat hij enkel hierbij energie zou gaan verspillen. Hij pakte maar even zijn holo caster en begon er wat in te scrollen, niet bepaald voor een reden, tijd passeren was het vooral al. Ondertussen was Ragya al bij een kerstboom aangekomen, huh, dat was best snel gegaan. Bij het zien van enkele aanvallen die de Rapidash van de roodharige gebruikte, welke voornamelijk fire aanvallen waren, moest hij hierover wel een opmerking maken. ”Ey, zelfs m’n oma kan beter vuur maken. En ik heb niet eens een oma.” hij moest het ooit zeggen, en nu was er dan wel een mooi moment voor geweest. Geen idee of ze wel of niet zijn opmerking had gehoopt, maar dat was nog wel te merken. Hierna keek hij weer rustig verder, om de zoveel tijd haar wel wat pesten uiteraard, wat was zijn commentaar er anders voor? Niet om er te zijn voor de ander ofzo. Ha. Het gevecht leek wel vrij soepel te gaan lopen eigenlijk, gezien ze al net al met haar vos de vijfde Pokémon had verslagen. Dat betekende nu dus dat ze er nog eentje moest gaan, tadah, dat ging nog wel eens vrij snel zeg. Het laatste gevecht ging euh, vrij goed voor zover dat de jongen echt erbij oplette -niet. Het was echter wel nog te zien hoe de roodharige tot twee keer aan toe achter elkaar faalde om de mammoet te verslaan die de gymleaders als laatste Pokémon had. als je het Nathan vroeg, een erg amuserend zicht. Het was dan ook dat Nathan de ander keihard aan het uitlachen was, Arceus, dat was mooi geweest zeg. Uiteindelijk leek ze wel de man verslagen te hebben, héhe, eindelijk. “Dat mocht eens tijd worden” sprak hij dan ook met een plagende uitdrukking op zijn gezicht. Hierna kwam de jongen overeind, om zelf naar het ondertussen flink beschadigde gevechtsveld. ”Nu is het dus mijn beurt maar eens hé.” In de tussentijd leek de gymleaders zijn Pokémon alweer te hebben geheeld, scheelde voor de jongen weer wachten. Laat het gevecht dan maar beginnen.

vs

Ondanks dat het er flink koud was, waar de jongen eigenlijk ondertussen al was aan gewend, maar hij moest toch ergens over klagen, was de aandacht van de jongen op het gevecht gericht en trouwens, het was niet dat hij niet tegen wat kou kon, immers woonde hij in een flink frisse stad. Wulfric liet een Pokémon tevoorschijn komen die hij maar al te goed kon, eentje waarbij een deel van zijn jeugd half mee verbonden kon zijn zelfs. Hij knipperde even met zijn ogen, om zich er even weer bij te halen, dit zou hem lukken, met gemak zelfs. Hij pakte de Pokéball van Abby erbij. Hij had het gemist om een goed gevecht met ze te hebben, of in welk geval een gymgevecht, gezien beiden Pokémon die hij ging inzetten voor een lange tijd niet in een gevecht zoals deze hadden meegedaan. Abby was nog wel bij de vierde gym, maar Agrona bij de derde gym. Het was in andere woorden dus wel even een flinke tijd geleden dat hij zoiets met hun had gedaan. De jongen kon dan ook maar enkel bedenken dat ze er dus flink veel zin in hadden, al kon hij daar natuurlijk niet geheel zeker van zijn. Ach ja, het was wel aanzien hoe de twee nu zouden vechten, al had hij niet het gevoel dat het heel veel zou uitmaken voor verschil in win kansen of ze er veel zin in hadden of niet. ”Heat Wave.” meteen kwam er een flink hete hittegolf opzetten, waar de Glaceon flink veel last van kreeg. Ja, hij had dit wel doorgedacht wie te gebruiken, eigenlijk was ben bijna elke vuur of Fighting type hiervoor geschikt, was betekende dat bijna zijn hele team hiervoor wel gebruikt had kunnen worden, niet dat hij dat deed, maar het had gemakkelijk gekund. ”Meteen Flamethrower.” hij wou zo weinig ruimte voor de gymleader houden zodat deze kon aanvallen, wat betekende dat hij gewoon commando’s achter elkaar moest blijven uitdelen, echter werkte dit niet altijd smetteloos, zoals nu ook maar weer bleek. ”Glaceon, gebruik je Quick Attack om te ontwijken en daarna een Blizzard!” het was nou niet bepaald een aanval die sterk was tegen de Charizard, maar zwak ook zeker niet, dus dit was wel weer een van de aanvallen waar hij bij moest gaan oppassen. ”Smelt het weg met een Heat Wave.” door de veel meer intensere hitte dan de Blizzard koud was, werd deze al snel bijna teniet gedaan en was het bijna alsof het een warme zomer was in de gym in plaatst van de ijzige kou waar hij niet veel eerder was ingelopen. Het paste totaal niet bij deze hele gym, een gym die juist voor kou stond en waar het nu juist vrij heet was. Hij glimlachte lichtjes bij die gedachte, maar omdat de jongen nu dus zo afgeleid was door zijn eigen gedachten, had hij het pas te laat door de Wulfric zijn Pokemon beval om een Bite te gebruiken, welke met nog eens wat pech ook had geraakt. Hij schudde even zijn hoofd, om er weer even bij te komen. Ja, het bleek toch wel weer vrij moeilijk om gewoon zijn gedachten erbij te gaan houden, iets dat jammer genoeg voor hem maar even weer op het moment al te duidelijk was. ”Inferno.” klonk hij dan niet veel later, waar de Charizard op reageerde door niet veel later blauwhete vlammen op de Eeveelution af te vuren, welke het ding jammer genoeg leek te ontwijken, het ging er wel goed mee he? Een afkeurend geluidje gleed over zijn lippen. kst. ”Focus Blast.” Voor der verandering leek de Glaceon de het net niet te kunnen ontwijken, vooral nog omdat deze nu nog in de lucht was en niet snel genoeg op de grond weer had kunnen komen om het te ontwijken. Door de klap van de Focus Blast was het te zien hoe de hondachtige een eindje verderop geblazen, om met een smak tegen een van de ijzige wanden aan. ”Fire Blast.” werd er snel nog daarna bevolen door de jongen, waarna de Charizard een stervormige vuurzuil op de Glaceon afvuurde, welke het nog probeerde te ontwijken, maar daarin hard faalde. Een klein glimlachje gleed over zijn gezicht, echter leek het er bij lange na nog niet op dat de Fresh Snow Pokémon al was uitgevochten, mooi, anders kon dit niet eens meer dan een simpele warm-up worden beschouwd. Oh, wacht. Dat kon het ergens toch wel al zijn. ”Glaceon gebruik een Barrier tegen de aanvallen.” al snel was er een paarsachtig schild te zien die de Glaceon beschermen, als hij het goed kon herinneren was dit tegen fysieke aanvallen. Het scheelde dan wel zeker voor de jongen dat hij die met de Flame Pokémon maar weinig gebruikten. ”Gebruik nu je Bite.” Jammer genoeg was het dat Abby deze aanval nu niet leek te ontwijken, waardoor de aanval dus had geraakt, nu bedacht de jongen zich wel dat het een goed idee kon zijn voor een sterke aanval, gezien de hondachtige nu toch genoeg in de buurt was. ”Fire Blast.” de gymleader leek al te bedenken dat dit niet vele goed betekende voor diens Pokémon en probeerde dan ook nog om het te laten ontwijken, echter lukte dit niet geheel zoals deze had gehoopt, waarbij de Glaceon toch rakend en tot Nathan’s geluk was het zelfs een critical hit. Door de kracht van de aanval was het dat de Fresh Snow Pokémon een eind verderop was weggeblazen en nu dus goed verwond op de grond, ehm, het ijs lag. Enkel stond het ding al niet lang daarna weer op, om op het beval van Wulfric een Ice Shard te gebruiken, welke flink miste. Kort snoof Abby, totaal niet onder de indruk van de paar ijsstukken die zojuist haar kan op waren komen scheuren en gebruikte zonder enig beval van de groenharige een Flame Burst. Al was de aanval raak, spatte de vlammen nog eens extra uit elkaar zodra het de blauwige Pokémon had geraakt, daarbij het ijs die de vloer maakte zachtjes laten wegsmelten. uh-oh. Naja, voor nu leek er nog niets aan de hand te zijn, dat scheelde in welk geval dan, hij wist nu al dat dit later echter niet zo geval meer zal zijn, dat zal dan nog wel wat gaan worden dus. ”Nog een Flamethrower.” klonk er rustig van de groenharige, waarbij de Charizard dan ook een hete vuurzuil uit haar mond liet ontsnappen en daarbij een flink deel van de Glaceon daarbij ook rakend, welke een pijnlijk geluidje uitte. Echter was enkel de Fresh Snow Pokémon niet genoeg voor Abby om te raken, want ze besloot ook nog op het plafond de vuurstraal te richten, waar hij met een droog gezicht naar keek. Oké dan. Dat gebeurde dus blijkbaar, maar de zin om haar daarmee te laten stoppen had hij niet, en trouwens, misschien dat de gym sneller ging smelten dan! Ja… Dat wou hij laten gebeuren. Niet dat je het hem heel erg kwalijk kon gaan nemen hoor. ”Glaceon gebruik je Donald Trump Card!” hm, deze aanval zal nu nog amper wat schade moeten gaan doen, dus eigenlijk zou het niet al te veel moeten gaan uitmaken als de aanval het reptiel zou gaan raken. ”Laat de aanval raken, meteen dan Flamethrower.” als hij het goed had moest de Glaceon wat dichterbij komen om dit te laten raken, dus daar kon de groenharige uiteraard mooi gebruik van maken om een harde klap terug te geven, eentje die wel goed wat schade zou gaan aanrichten.

Enkel was dat niet geheel wat dan ook gebeurde, gezien de aanval op een flinke afstand werd gebruikt, dat was niet volgens plan gegaan. Jammer genoeg had de Charizard zelf dit ook pas te laat door, daarbij geraakt wordend door de aanval en luid brullend. wie had er dan ook nog gehoor nodig zeg.. Nou, eigenlijk wou hij die nog steeds hebben, dus tja. Enkel kreeg Abby niet echt haar kans om de Flamethrower uit te voeren, gezien er ook al vrij snel meerdere sterren op haar af kwamen, welke niet konden ontweken worden want hij herkende het al als een Swift, niets echt iets dat opschoot voor hem dus. Nu pas leek ze de vuurzuil te gaan gebruiken op de Fresh Snow Pokémon, welke dan ook gelukkig maar erdoor werd geraakt. Nathan wist niet precies hoeveel klappen het beest nog zou moeten kunnen opvangen, maar het konden er niet veel meer zijn nog, daar was hij wel zeker van. ”Focus Blast.” Ja, het was eens wat anders dan de gebruikelijke vuur-aanvallen die hij dit gevecht had gebruikt, maar als het werkte, was er niets mis mee he. Een bol vol met ehm, energie werd op de blauwe Pokémon afgevuurd, welke nog steeds flink last leek te hebben van de eerdere aanvallen, misschien was dit het dan al? Hij zou het bijna willen gaan denken, maar later zou de jongen het pas kunnen gaan zien uiteraard of het daadwerkelijk zo was. als de Glaceon niet meer ging opstaan tijdens dit gevecht. Bij de impact van de sterke aanval vloog de Glaceon een stuk naar achteren, om enkel deze ‘vlucht’ te laten breken door een van de muren en daar met een flinke smak tegen te komen. Het duurde even, het wachten tot de Glaceon weer overeind kwam, maar dat gebeurde niet, deze bleef roerloos liggen op de grond, te erg gewond geraakt door het gevecht. Een wat verraste uitdrukking was te zien op het gezicht van de gymleader, wat had deze anders verwacht? Dat het er happy aan zou gaan en deze makkelijk zou gaan winnen van de jongen? Dan had deze pech. Niet veel later werd de Glaceon teruggekeerd in een van de Pokéballs die de man bij zich had, op naar ronde twee.

vs

Nathan wist nu al dat dit hoe dan ook voor Abby het laatste gevecht zou zijn in de gyms, hij had kunnen inschatten hoe sterk de gymleader was bij diens eerste Pokémon al. meestal was het namelijk ook zo dat de meeste gymleaders dan wel Pokémon hadden van hetzelfde niveau, op hun laatste Pokémon na, welke vaak genoeg tot wel 5 levels hoger kon gaan lopen. Hij had al gezien in het gevecht van de roodharige die voor hem was gegaan dat de laatste Pokémon een Mamoswine was, maar dat betekende niet dat het geen moeilijk gevecht zou gaan worden. Maar nu zou hij zich vooral eerst moeten gaan richten op dit gevecht, immers was hij pas bij twee van de zes gevechten. Wulfric gooide de tweede Pokéball op, welke open klapte waar een ijsbeer uitkwam, een niet zo heel erg kleine ook -nog. Het was toch wel enorm beest, als het ineens voor je stond. Hij moest er niet zoveel over gaan nadenken, waarom? Omdat de jongen er zeker van was dat Abby het beest kon verslaan. Ineens begon zijn Pokédex zachtjes te piepen, om vervolgens informatie over de ijsbeer te gaan ratelen. ”Beartic is an ursine, quadruped creature capable of standing on its hind legs. It has bluish white fur with a shaggy tuft at its rear. Three spikes of ice hang from its lower jaw, forming a beard. Its face consists of a long snout, beady black eyes, and rounded ears. Its large forepaws have black claws and paw pads. Beartic is capable of freezing its own breath, and will create pathways across water using this technique. It inhabits northern areas where it catches prey in the cold waters.” Huh, apart dat het ding enkel nu pas wat gaf,en niet tijdens het eerdere gevecht. Hij zou denken dat zijn Pokédex wat was verplaatst in zijn zakken, daarbij nu genoeg had kunnen scannen van de Beartic. Hoe dan ook, het was niet bepaald geweest dat de jongen het nou uitmaakte van de ijsbeer, gezien het nu was geweest dat er grotendeels enkel informatie werd gegeven over het uiterlijk van het ding, al had de jongen dit al duidelijk kunnen zien uiteraard. ”Start meteen met een Heat Wave gevold door Fire Blast.” al snel was het dan ook te voelen hoe een flinke hitte door de gym raasde, daarbij ten eerste de ijsbeer flink wat schade toe te brengen en zelfs het ijs in de gym weer wat liet smelten. Het was niet echt bepaald een slim idee geweest van wie dan ook besloot van dat de gehele gym uit ijs gemaakt moest gaan worden. Het was in welk geval wel dat het weer makkelijk op te bouwen zou zijn als het verwoest, of gesmolten zou gaan worden. Nu zou het namelijk typisch zo een geval zijn. De fire Blast die van Abby volgde, vlak nadat de Heat Wave was gestopt raakte enkel de poten van de beer, gezien deze het had geprobeerd te ontwijken. Een gebrul had geklonken van de Beartic, waaruit de jongen kon opmaken dat het toch wel flink wat pijn had gedaan, mooi. ”Gebruik je Brine, Beartic.” Ho, wacht, waarom kon die beer die aanval. Hoe dan ook, het was een flink sterke aanval en dus kon hij Abby het niet laten raken. ”Ontwijk, daarna Flame Burst.” de drakin ontweek het water dat in een razend tempo op haar afkwam gelukkig wel, maar het was er wel nog dat ze hierdoor een ietwat onhandige draai had gemaakt. Nadat de Charizard weer wat normaler vloog vuurde ze de Flame Burst af op de ijsbeer, welke er hard door werd geraakt. Een klein glimlachje was verschenen op zijn gezicht, omdat de beer namelijk zo groot was, kon deze wel een stuk makkelijker geraakt worden dan bij de Glaceon, een gevecht eerder. Of in welk geval, voor zover de jongen kon zien was de Beartic dan ook absoluut niet snel. ”Flamethrower.” binnen enkele tellen opende ze har bek weer, daarbij de hete vuurzuil op de beer afvurend. Echter leek Wulfric hier al iets tegen te hebben, niet echt wat hij had gehoopt. ”Gebruik je Aqua Jet om te ontwijken.” nog een Water type aanval waar de jongen voor moest gaan oppassen, gezien deze beiden haar flink wat pijn konden gaan doen. ”Blizzard Beartic.” Oké, dat zou wel meevallen hoe sterk die aanval zou zijn, dus dat was al iets. Al snel was het dan ook te zien en voelen hoe de Blizzard tot stand kwam, waarna de jongen voor enkele seconden weinig meer had kunnen zien wat er op het strijdveld voor hem gebeurde. Hetgeen dat de jongen maar wel aannam, was dat Abby zeker weten last heeft gehad van de sneeuwstorm, dus daar moest hij ook uiteraard rekening mee houden, of het echt zo is of niet. ”Flare Blitz.” het was wel zeker een risky aanval om nog zo vroeg in het gevecht te gaan gebruiken, maar in ‘ruil’ daarvoor was het wel een erg sterke aanval, iets dat nu wel zeker hoe dan ook gebruikt kon gaan worden. De Charizard omhulde haarzelf in flink sterke vlammen, welke dan ook wel zowat al helemaal vanaf zijn huidige punt te voelen waren, hij wou er niet aan denken hoeveel pijn dat zou moeten doen als die gingen raken. Hierna steeg Abby op, daarbij in een razend tempo op de ijsbeer afvliegend, deze dan ook hard beukend met de enorme vuurkracht erachteraan. Een gebrul had geklonken van de Beartic, welke nu flink verbrand leek te zijn van de aanval. Kijk, dát was nou hoe het moest zijn. Nu nog maar dit gevecht afmaken en dan zou het nog wat beter worden zelfs. Hij hield zijn blik strak gericht op de twee Pokémon, hierbij zowel Abby in de gaten houdend om bevelen te geven en de Beartic om snel genoeg te kunnen reageren als deze ging aanvallen. Voor een kort moment werden er aan beiden kanten niets gegeven, geen idee waarom eigenlijk. Naja, als het zo bleef doorgaan.. ”Fire Fang.” sprak Nathan dan ook rustig, waarbij rond de tanden van de Charizard flink wat vuur verscheen. Deze liet ze in de eerste instantie gevaarlijk zien aan de ijsbeer, al leek deze het zelf niet helemaal door te hebben dat dit een gevaarlijke aanval voor deze kon zijn. Niet dat de jongen het deerde, dat maakte het voor hem juist makkelijker. Uiteindelijk leek het ‘dreigen’ voorbij te zijn, gezien de Charizard nu op de Freezing Pokémon afkwam, kijk eens aan, dat was al een stuk beter. Zodra Abby had ingehapt op de ijsbeer, bleef ze nog even flink doorbijten ook, wat gezellig ook zeg.

”Beartic, bevrijd jezelf met Brine!” oh shit, dat kon niet goed zijn voor haar. ”Laat meteen los.” beval Nathan dan ook. Echter was het ontwijken een stuk minder goed afgelopen, gezien de Flame Pokémon alsnog werd geraakt door het water. Godver. Een luide brul kwam van haar, waarmee het in welk geval flink duidelijk was dat de aanval haar flink veel schade had gedaan. Ouch, nog meer hiervan en het kon nog wel eens niet goed gaan komen met haar, iets dat hem dus wel dwars zat, ondanks ze meest waarschijnlijk toch al bijna klaar waren met dit gevecht. ”Maak het af met een Overheat.” hij wist niet zeker of het wel echt de laatste klap zou zijn die nodig was om de Beartic niet meer te kunnen laten vechten, maar dat zou het in welk geval wel een stuk makkelijker maken. De Charizard luisterde naar hem, waarbij het was te voelen hoe het enorm warm werd, en al snel ook vuur alle kanten opvloog. Wat een gezelligheid hier zeg. De ijsbeer hield diens poten beschermend voor diens gezicht, deze dus duidelijk proberend de beschermen, echter zou dit als het goed was niet veel meer moeten uitmaken. Hij was namelijk verbrand, geraakt door de meerdere aanvallen die al eerder waren uitgevoerd, hoeveel zou hij dus namelijk nog meer kunnen opvangen? Voor zijn gevoel niet bepaald veel meer, iets dat voor hem dan ook wel beter was uiteraard. Nadat de aanval was uitgevoerd en ook overduidelijk de ijsbeer had geraakt, wachtte de jongen voor enkele tellen af, in de eerste instantie had hij misschien meteen nog een andere aanval willen gaan gebruiken, maar dit was wel zeker genoeg. Hoe hij dat wist? Geen idee, gewoon zijn gevoel waarschijnlijk. Iets dat ook wel het enige was waar hij ervoor aan kon gaan denken. En ja hoor. Het was te zien hoe de Beartic omviel, met een harde plof op de grond. Droogjes keek Nathan ernaar, dat was ook wel lame zeg, om op zo een manier dan te worden versagen, gewoon saaitjes omvallen. Hij keek er nog even naar, om enkel lichtjes zijn schouders op te halen, gezien hier ook maar weinig aan was. Hopelijk was de volgende vijand wat minder saai. Wulfric had ondertussen met een teleurgestelde blik op diens gezicht, iets waarop Nathan lichtjes moest grijnzen, nog net aan een spottende opmerking kunnen inslikken. Niet dat er war mis mee was, echter had het heel goed kunnen zijn dat het gevecht ineens een heel andere wending zou krijgen.

vs

Kort keek de groenharige de Charizard aan, uit zorgen om te checken hoe het er met haar aantoe ging, maar voor zover hij kon zien, hadden de afgelopen twee gevechten toch wel veel energie van haar gevaagd. Hierdoor betwijfelde de jongen het dan dus ook sterk of hij haar nog zou willen laten vechten. Nee, dat was iets dat hij de Charizard niet aan wou doen. Hij keek naar de gymleader, welke ondertussen een ander Ice type eruit had gelaten, al had deze eerder de vorm van ehm, tja. Hoe het te beschrijven? Geen idee als hij er helemaal eerlijk over mocht zijn. Hoe dan ook, hij wist al wie er voor nu in te gaan zetten: Deimos uiteraard. Agrona zou ook zeker weten haar kans krijgen voor de gym, maar dit zou pas later het geval zijn. Hij keerde de Charizard terug, om vervolgens Deimos eruit te laten, welke meteen fel begon te blaffen. Geweldig, daar begon het al dus. Nathan rolde kort zijn ogen bij het gegrom van de hond, echt niet dat hij hier nu dus wat aan ging doen. Nee, int tegenstelling juist, hij mocht zo lang blijven doorgaan als deze mocht. Hij ging maar zoals gewoon dan maar met de hond een Nasty Plot uitvoeren, dat bleef hoe dan ook een handige aanval. ”Nasty Plot, daarna Toxic.” Klonk er rustig van de groenharige, waarna een zowat minachtende, maar wel zeker gemene blik op de kop van de Houndoom was verschenen en als Nathan eerlijk mocht zijn, het zag er ergens best grappig uit, vooral omdat deze dit gezicht dan ook absoluut niet kon trekken. Al snel hierna lukte het de hond ook om de Pokémon van de ander te vergiftigen, waarvan de jongen er was achtergekomen dat dit ene Froslass is, echt, wie kwam er op die namen van deze Pokémon? Dit waren dingen die hij zich dus wel begon af te vragen ja. Een enorm hoog kreetje had geklonken van het beest, wat the hell was dát nou weer in Arceus’ naam? Weet je, Nathan wou het eigenlijk liever niet eens weten, dat was voor hem in welk geval een stuk beter dan.. vond hij. ”Froslass, gebruik een Hail.” oh geweldig, dat moest er ook nog eens bij komen dus. Naja, het had erger gekund, vond de jongen dan. Hij had geen idee welke aanvallen de Snow Land Pokémon wel of niet kon, op de Hail va daarnet uiteraard na, maar daar kwam hij wel snel genoeg achter. Hopen maar dat ze niet iets van Fairy of Fighting type aanvallen kun, anders zou dit niet bepaald handig zijn.. Naja, het was al snel te merken hoe het zachtjes begon te hagelen, al werd het met ze zoveel seconden slechter en slechter. Al zou de hagel nu niet al te gevaarlijk zijn, zou het na en tijdje dit wel het geval zijn, als deze namelijk zou blijven opgezet worden kon het de hond flink wat schade opleveren, samen met de rest van de aanvallen die Deimos uiteraard op zich zo gevuurd krijgen. ”Dark Pulse.” al snel was er een soort donker aura van de hond gekomen, welke de Froslass flink wat pijn leek te doen, mooi. Ondertussen was het ook te zien hoe het beest soms last kreeg van de vergiftiging die de hond haar pasgeleden had toegebracht. Alweer had dat hoge gegil geklonken, wat een vreselijk geluid dat het ook was zeg,echt, niet normaal vond hij het meer. Gewoon nee. Deimos leek het dan ook absoluut geen fijn geluid te vinden, al deed het deze geen fysieke schade, hm, dan zou het hopelijk maar niet al te erg zijn, want het zal er als je het hem vroeg niet bepaald uit alsof de Froslass nou aanvallen kon die met geluid schade deden, zoals Aella die bijvoorbeeld had. ”Froslass, nu je Wake-Up Slap.” great, gewoon great. Natuurlijk moest dat er ook nog even bij, dat dit ding een fighting type aanval had. Hoe dan ook, hij wist het zeker dat deze aanval hoe dan ook veel pijn zou gaan doen, dus het was wel gelijk iets waarvoor hij moest opletten dat de Houndoom er niet door werd geraakt. ”Hou haar op afstand met Flamethrower.” dit was al een tactiek de hij in een eerder gevecht had gebruikt, en toen had het prima gewerkt, dus de jongen ook er enkel over denken dat het nu meest waarschijnlijk nog beter was, gezien zowel en Deimos een stuk sterker was én de aanval nu ook de dubbele schade deed die het normaal zou doen, gezien de Snow Land Pokémon uiteraard deels een Ice type was. Zodra de Froslass dan ook op Deimos afkwam, om deze een paar meppen te gaan verkopen, wachtte de hond eerst, tot deze op een meter of twee afstand was. Hierna ging het al snel, gezien de hond diens bek opende en een flinke vuurzuil uit diens bek liet ontsnappen, dat moest zeker weten pijn doen. In welk geval zouden die wonden van dat vuur niet meer helen, ja, daar had hij ervaring genoeg mee immers. Zodra ze had gerealiseerd dat het een trap was, probeerde de Froslass nog zoveel mogelijk afstand weer te maken, al ging dat niet even soepel als dat deze waarschijnlijk had gehoopt, gezien ze alsnog flink dus was geraakt. Nadat de hond was gestopt met het vuur spuwen, kwam er al snel een volgende bevel van Wulfric, waarin werd bevolen om een Double Team te gebruiken en gevolgd door een Draining Kiss. Nee hé, waarom was dit een ding dat mogelijk was? Gezien zowel de kopieën als het origineel op de hond afkwamen, kon hij daar nog maar weinig maar aan doen, dus het werd maar wat anders. ”Payback als je ben geraakt.” als de hond snel genoeg kon gaan reageren, kon deze de aanval namelijk meteen na de Draining Kiss gebruiken, daarbij ook dus het origineel rakend. Nu was het nog maar afwachten of deze tactiek dan ook daadwerkelijk werkte, anders zouden ze maar al die kopieën moeten gaan verslaan, al was het één voor één. Misschien dat niet, gezien de hond heus wel met een paar van diens aanvallen meerdere vijanden kon raken, zoals nu wel bewezen kon gaan worden, maar het punt erom. Dat het nog wel gewoon even zou gaan duren. En ja hoor, de Froslass was nu zo dichtbij, dat zij ook dan de Draining Kiss uitvoerde, echter was Deimos hier dus op voorbereid en voerde diens Payback uit, precies zoals de groenharige had gehoopt. Wat niet in de ‘planning’ stond was jammer genoeg dat de Froslass de aanval deels had ontweken. Verdomme. Meteen maar iets anders uitvoeren dus, anders ging het niet geweldig lopen, dat wist hij nu al ja.

”Iron Tail.” voor zover hij had kunnen zien was de originele Froslass nog steeds degene die bij Deimos wad, dus dat was iets. De staart van de Houndoom kreeg een grijzige kleur, waarna deze uithaalde naar de Froslass. Nu kwam de aanval wél aan, en nog eens hard ook. Een luid geblaf klonk weer van de hondachtige, als een waarschuwing. misschien had ie dat eerder moeten doen, want nu was het daarvoor wel een beetje laat hoor, sukkel die het ook was. ”Froslass, gebruik je Icy Wind.” Nathan fronste lichtjes, dat was ook een aanval die de hond helemaal niet zou doen, of in welk geval, maar zo weinig dat deze er niet super veel van zou gaan merken. ”Heat Wave.” flinke hitte tegen een klein beetje kou, drie keer raden wie hiervan ging winnen? Als e het hem vroeg was het wel vrij duidelijk. Het koude windje, of beter gezegd, iets dat een Icy Wind had moeten heten, werd letterlijk teniet gedaan door de Heat Wave. Hierdoor lag er dan ook eigenlijk enkel maar een klein plasje water op de grond, best zielig eigenlijk zeg. Het was niet dat enkel maar de Icy Wind was geraakt door de Heat Wave, ook enkele va de kloons die het beest had opgezet, zowel als haarzelf, dit werd nog eens wart zeg. ”Inferno.” nu wist Deimos in welk geval wel weer precies welke Froslass de echte was, gezien enkel deze nog maar over was. De blauwhete vlammen kwamen in een razend tempo af op de Froslass, deze deed uiteraard nog een poging om de aanval te ontwijken, maar faalde daar flink in. Rustig keek de jongen toe hoe ook weer de vergiftiging van het beest diens tol eiste, daarbij voor zover hij kon zien het laatste beetje gezondheid weghalend, dat mocht maar eens mooi tijd gaan worden ook zeg. Eindelijk waren er dus nu drie Pokémon verslagen, waarbij er nog drie te gaan waren, dit kon makkelijk gaan gebeuren. Hij keek Deimos rustig aan, welke Nathan een bevestigend knikje gaf,, alsof deze kon weten welke vraag er in diens trainer rondging. Of het nog ging. Ja, deze was ook klaar voor het volgende gevecht. Tijd om de volgende dan maar eens in te gaan maken he.

vs

Als hij het nog goed wist, was de volgende vijand een Abomasnow, waarvan de groenharige wist dat dit ding kon gaan mega-evolueren. Het was enkel nog de vraag of deze dat nu dan ook in dit gevecht ging doen, of dat deze het niet ging doen. Het zou zijn werk om de gym te verslaan in welk geval wel een stuk makkelijker maken, was de groenharige er simpelweg eerlijk over. En ja hoor, al snel kwam de ehm.. kerstboom op het strijdveld. Het was gewoon enkel een kerstboom, niet meer en niet minder. Voor zover de jongen kon zien, was de kerstboom hier een Ice type en Grass Type, iets dat het vuurwerk dus een stuk beter zou maken. Hm, zou het nog in de fik blijven staan? Maar een manier om hierachter te gaan komen. ”Begin met een Fire Fang.” ja, het was duidelijk te merken dat de jongen hier zo snel mogelijk over mee had willen zijn, maar niet alles ging helemaal zoals hij wou uiteraard, dit was iets dat de groenharige jongen maar meer dan genoeg had gemerkt namelijk. Deimos spurtte op de kerstboom om, om vervolgens deze te bijten waarbij diens tanden omhuld waren bij vlammen, wat een prachtig zicht dat die dingen dan ook soms konden zijn zeg. Een luide grom, of wat het dan ook had mogen zijn, klonk van de Abomasnow zodra deze was geraakt door Deimos’ aanval. Dat was in welk geval iets. Hij zou nu ook wel oor dit stuk vooral Fire type aanvallen gebruiken, simpelweg omdat deze gewoon het sterkste waren tegen de Frosted Tree Pokémon. Nu pas viel het de groenharige jongen op dat de hagel die de Froslass een tijdje terug was begonnen, erger was geworden. Hm, misschien dat het iets met de ability van de kerstboom te maken, dat deze iets van Snow Warning ofzo had. Deze ability zorgde er immers voor dat het ging sneeuwen voor bepaalde tijd in het veld. ”Abomasnow, gebruik je Swagger.” Hm, een aanval die zowel de hond en sterker maakte, maar hem tegelijk ook verward maken. De verwarring zou met wat geluk niet al te lang gaan duren, dus waarom dan ook niet. En ook trouwens: het zou enkel handiger zijn als deze omhoog ging, dan had de hond namelijk flink wat boosts voor het gevecht. Met hoe het nu zou gaan trouwens, leek het er dan ook niet op dat de tegenstander diens Pokémon liet mega-evolueren. Geen idee waarom niet, maar Nathan hoorde je er dan ook absoluut niet bij klagen hoor. Enkel ehm, ging de aanval niet helemaal zoals hij had verwacht: namelijk was het dat de kerstboom ineens een zonnebril van Arceus weer waar gehaald, had deze opgezet en deed wat ‘coole’ poses. Maar nee, dat was niet alles, ook had het nog van wist Nathan veel waar een pet gehaald met het woord ‘YOLO’ erop en deze op diens kop gezet. Ook werd er er nog een oversized ketting ergens vandaan gehaald, waarop het woord ‘SWAG’ stond en had de Obamasnow opgedaan. What. The. Muk. Swagger had op iedereen effect, want zowel Deimos als Nathan waren er extreem verward over. Kort keek hij naar hun ‘publiek’ welke dus Ragya was samen met de fangirls van eerder, ugh, met een overduidelijke ‘what the Muk is this’ blik op zijn gezicht. Oké, dit was dan ook absoluut niet wat de groenharige had verwacht van dit hele gevecht, nee, verre van zelfs. De gymleader echter, deze leek het juist gepland te hebben, te zien aan dien uiterst vermaakte uitdrukking op diens gezicht. En hij denken dat deze man wat normaler was in vergelijking met de rest van de kalos gekken, nee, dit was ook niet bepaald beter geweest, verre van.

Uiteindelijk richtte de jongen uiteraard zijn aandacht weer op het veld, waar de kerstboom nog steeds met die dingen opzat dingen leek te doen. Juist ja. Hij had gedacht dat dit een wat normaler gevecht werd, in de eerste instantie was dat hem ook: Een normaal uitziende gymleader, met gewone Pokémon, maar nee. Dít was er. Hij zou veel liever een aparte gymleader hebben gehad, alhoewel.. nee, doe dat maar niet. Dan moest hij namelijk het hele gevecht- en langer - naar die kop kijken. Nu hoefde de jongen de boom enkel te verbranden en dan hoefde hij er niet meer aan te denken, echter was dat een stuk moeilijker dan je zou denken, want dit was dan toch wel echt een van de raarste dingen die je zou tegenkomen. ”Ehh, gebruik maar je Flamethrower.” hoe kon je iemand op deze manier serieus gaan nemen? Het was namelijk niet bepaald dat je dit nou altijd zag. Wel was de jongen daar maar blij mee, want dit sloeg echt helemaal nergens op namelijk. Deimos schudde diens hoofd even, om de verwarring wat te minderen, geen idee of dat de hond dan ook daadwerkelijk lukte. Wel voerde het beest alsnog de Flamethrower uit, daarbij een deel van de kerstboom verschroeiend en ook diens pet in de fik zetten. ”Volg met Inferno.” oké, de verwarring had niet al te lang geduurd gelukkig, want het was alweer te merken dat de hond iets helderder leek te zijn dan eerder. De blauwhete vlammen kwamen uit dien bek, daarbij het ding voor de tweede keer achter elkaar verbrandend. Het scheelde toch wel weer zeker dat de Abomasnow niet snel was, en daarbij dus moeilijk aanvallen kon gaan vermijden. ”Abomasnow, gebruik een Wood Hammer.” als Deimos geen fire type Pokémon zou zijn, zou deze aanval hem enorm veel schade toebrengen. Gelukkig dan ook maar dat de hond dit wel was. ”Vang de aanval op.” klonk er dan ook van Nathan, het grootste voordeel was hierbij dat de kerstboom nog heel wat schade hierdoor zelf zou gaan oplopen. Deimos leek zichzelf wat voor te bereiden en op het moment dat de Wood Hammer had geraakt, voerde de hond zonder zijn beval een Sludge Bomb uit, toch ook wel een handige aanval om te hebben gebruikt, dus het was dan ook niet dat de groenharige het bepaald erg vond. Zodra het vergif de boom had geraakt, sprong de hond snel naar achteren, want nu had de Frosted Tree Pokémon zowel schade gekregen door de Wood Hammer, als de Sludge Bomb. Niet slecht. ”Gebruik je Blizzard, Abomasnow.” al snel kwam er een ijzige kou opzetten, waarbij het te merken was hoe Deimos wel zeker even aan het rillen was, dat ging al goed zeg. Naja, hij was er wel vrij zeker van dat de boom het niet super lang meer kon volhouden. Immers had dat ding al heel wat sterke aanvallen tegen zich gehad en deze zelfs op de magische manier overleeft. Naja, als hij de Houndoom bleef laten aanvallen zou het heus wel goed moeten komen. En ook trouwens nog, zelfs al kwam het niet goed met de hond, iets dat hij heel sterk betwijfelde, had hij altijd nog Agrona die het laatste beetje werk zou kunnen afmaken, al bewaarde hij haar wel liever tot de laatste twee gevechten. In andere woorden; de twee die hierna zouden moeten gaan komen. ”Heat Wave.” En er kwam weer een enorme hitte aanzetten, zo erg dat zelfs het ijs om de groenharige wat liet smelten, maar daar lette de jongen niet eens op, hij had zijn aandacht helemaal op het gevecht gericht. Een luide brul klonk van de Frosted Tree Pokémon, waardoor het nu overduidelijk was dat deze niet heel veel langer meer zou kunnen gaan vechten. Hé-hé, dat mocht eens tijd komen, ze waren dan ook al voor het gevoel van de groenharige veels te lang bezig geweest met dit gevecht. Het had een stuk sneller kunnen gaan, maar ja, door de ehm, eerste aanval van de Obamasnow was het gehele gevecht een beetje raar geworden, om het maar lichtelijk te gaan beschrijven. Weer blafte de Houndoom zodra deze diens aanval had uitgevoerd, het leek er dus maar eigenlijk op dat deze vooral blafte omdat hij het kon, niet echt om een andere reden. Dat was goed om te weten, want het was Nathan nooit echt eerder opgevallen als deze dat deed, of het was gewoon iets geheel nieuws dat de Dark Pokémon deed, want als dat het geval zou zijn wist hij het ook weer, maar er raar van opkijken zou de groenharige jongen sowieso niet gaan doen. Maar oké, de groenharige was ondertussen wel al helemaal klaar met dit gevecht, voor zijn gevoel dan. Zijn tegenstanders dachten er overduidelijk anders over, gezien ze alsnog in een gevechtshouding stonden, of eerder, zo stond de swag Abomasnow dan, nog steeds geen idee wat er toen precies was gebeurd trouwens. De gymleader zelf had een ietwat gefrustreerde uitdrukking op zijn gezicht, al zou het om een heel andere reden zijn dan als de groenharige die zou hebben in ditzelfde gevecht. ”Beëindig het maar met een Inferno.” ja, hij was het zich er zeker van bewust dat dit de tweede keer of zo achter elkaar was dat hij een van de Pokémon beëindigde met deze aanval, maar dat kwam er simpelweg door omdat het gewoon eens sterke aanval was, dus waarom dan ook niet? Het was enkel maar handig voor de groenharige om te gebruiken. Heet, blauw vuur kwam uit Deimos’ bek, wat op de kerstboom werd afgevuurd, bij een laatste kreet, welke ook afzwakte, viel het beest neer op de grond, niet mogelijk meer om verder te gaan vechten. Kijk eens aan, dat was een stuk beter zeg. Hij kon niet wachten om Agrona weer in een gymgevecht te gebruiken.

vs

In welk geval was de kerstboom eindelijk weg, het was niet een bepaald iets dat hij nog een keer wou zien, om het maar zo te vertellen dan. Wat Wulfric hierna het veld ingooide, was ook niet bepaald geweldig, het was namelijk gewoon een ijsberg. Van alle soorten Pokémon bestonden, was er een ijsberg. What the f*ck. Oké, geen aandacht besteden aan het soort Pokémon, maar gewoon het smelten en verder gaan met het gevecht, dat was wel even het beste dat hij kon gaan doen eerlijk gezegd… Hij keerde Deimos weer terug, om vervolgens met een kleine grijns Agrona’s Pokéball te pakken. Heerlijk, hier mocht ze helemaal weer losgaan en de jongen zou zich ook nergens zorgen over maken ofzo, want waarom zou hij? De Capsule werd vergroot, waarna hij de Charizard eruit liet, wat ze ook meteen aankondigde met een enorm luide brul. Hij gebruikte haar niet vaak meer om tegen vijanden te vechten, maar als ze mocht, dan ging de draak vrijwel altijd op volle kracht, dit zou dan ook wel zeker weten geen uitzondering zijn. Nathan wist nu al dat hij haar ging laten mega-evolueren, al was het nog niet zo per sé in dit gevecht, meest waarschijnlijk het volgende pas, nu omdat hij wou weten wat voor schade de Charizard normaal kon uitdelen. Uiteraard kon hij dit op andere manieren testten, maar dit was een prima manier vroeg je het hem. Wulfric snoof spottend, hem wat toeroepend over dat hij dezelfde Pokémon gebruikte. Een wat geamuseerde frons verscheen op zijn gezicht, moest die man maar eens weten zeg. ”Fire Punch.” doordat zowel vuur sterk tegen ijs was, als dat Agrona een fire type is, zouden zelfs de simpelste vuur aanvallen een stuk sterker zijn dan normaal, iets waar je hem dan ook absoluut niet over zou horen klagen hoor. De Flame Pokémon was opgestogen, om op de Avalugg in een razend tempo af te gaan vliegen met haar vuist in een flink vuurtje omhuld, om daarna het ding keihard te slaan. Om het nog eens even lekker erger te maken, voerde de draak tegelijk een Flamethrower uit op de ijsberg, ja, dat was nog waar ook. Hij zou het bijna vergeten, maar Agrona hield ervan om ook op haarzelf een gevecht te leveren, het was namelijk dat de jongen haar zowat alleen zou kunnen laten en er geen zorgen over hoeft te gaan maken, zo zat het net met haar. Hij grinnikte kort, vooral bij het zien bij de verbazing op Wulfric’s gezicht, ja, in tegenstelling tot de eerdere twee Pokémon die de groenharige had gebruikt, was het duidelijk te zien dat de Charizard een stuk agressiever was in vechten. ”Avalugg, je Avalanche.” jammer genoeg was de Charizard een deels Flying type, dus het was wel dat ze alsnog moesten gaan oppassen voor de Ice aanvallen die werden gebruikt, iets dat hem dus niet geheel lekker zat nee. ”Ontwijk, dan Flame Burst.” al was het niet helemaal nodig om bevelen uit te delen, was het soms dan ook wel nodig, dat was iets dat de jongen nu wel uit ervaring wist bij de Charizard. Het ijs dat op de Charizard werd afgevuurd, werd met een verrassend gemak door haar ontweken, niet dat je hem daarover hoorde klagen, absoluut niet zelfs. Het zou uiteraard mooi zijn om dit gevecht met zo een gemak te verslaan, dat de Charizard niet werd geraakt, maar dat leek hem voor het moment vrijwel onmogelijk, dus dit was dan ook niet iets dat hij dan ook wel zag gebeuren. Al snel werd er een vuurbol op de ijsberg afgeschoten, gelukkig maar voor hem dat het beest een wat groter lichaam had, want dan ook zodra de aanval raak was en de vlammen uit elkaar hadden gespat, waren er nog steeds enkelen op de ijsberg terecht gekomen, welke een pijnlijk geluid had gemaakt. Voor zover Nathan had kunnen zien, was dit ding extreem sloom, maar kon wel wat fysieke aanvallen hebben, zou dit ook zo het geval zijn met speciale aanvallen? De Flame Burst leek wel een stuk meer te hebben gedaan dan de Fire Punch, dus dat zou eigenlijk zijn vraag wel een beetje te hebben geantwoord, ha, was toch wel handig zo zeg, gewoon je eigenlijk vragen kunnen beantwoorden. ”Acient Power.” Met wat geluk zouden alle statistieken van de Charizard worden verhoogd na deze aanval te hebben gebruikt, gezien daar maar een kans voor was, maar het was wel iets dat hij betwijfelde, dus dat is jammer. Hij ging er dan ook totaal niet van uit dat dit het geval was zodra de rotsblokken het stuk ijs hadden geraakt. ”Iron Defense en Skull Bash Avalugg.” oké, hij was toch al niet meer van plan om fysieke aanvallen te gaan gebruiken, dus heel veel maakte die eerste hem niet echt uit. Het tweede, die was iets minder, gezien het toch wel hoe dan ook een flink sterke aanval was en het zou hem niets verbazen als de normale aanval van de ijsberg ook al flink hoog was. Als eerste had de Avalugg diens verdediging wat opgekrikt, dus hij moest echt geen fysieke aanvallen meer gebruiken gezien het nutteloos als wat zou zijn. Hierna was het te zien hoe de ijsberg diens kop wat naar achteren hield, om ondertussen in een slakkengang naar de Charizard te gaan, ehm, juist ja. Dat was ook dus een beetje saai. ”Focus Blast.” klonk er dan ook maar van de jongen, tja, als ze toch moesten gaan wachten konden ze beter dit doen.. Agrona vuurde dan ook de de bol energie op de ijsberg af, waarna deze bol op een goed verbazingwekkende snelheid afkwam op de Avalugg, welke een stuk naar achteren werd geschoven door de klap, al viel het verrassend mee hoeveel. Als het eigenlijk in vergelijking zou zijn met hoe erg dit normaal zou kunnen zijn. Het zou de jongen dan ook niets verbazen als dit ding iets van een halve ton ofzo woog, misschien zelfs meer. In welk geval wou Nathan er niet zelf achter gaan komen om het maar zo te stellen.

Uiteindelijk was de ijsberg toch bij de drakin aangekomen, enkel haalde deze op een verrassende snelheid uit, waardoor alsnog een klauw van de Charizard was geraakt, ouch, dat had alsnog flink veel schade gedaan, gezien dat duidelijk te zien was op haar kop waar een lichtelijk pijnlijke uitdrukking was verschenen, wel was het dat deze snel daarna alweer was verdwenen. ”Heat Wave.” een flinke hitte vulde de gym voor de zoveelste keer, ondertussen was het te horen hoe er hier en daar het gedruppel van water te horen was, net alsof het interieur van de gym aan het smelten was. Perfect. ”Wat is er? Is het wat te warm voor je?” klonk er op een pestende toon van de groenharige zodra deze even naar Wulfric had gekeken, welke niet blij leek te zijn met het feit dat hij keihard werd ingemaakt, in welk geval was het wel weer een goed tegen voor de jongen hoor. Bij de reactie van de gymleader, welke enkel hem wat nijdig aankeek, iets dat Nathan zelf dan ook maar geweldiger vond uiteraard. Nu, duidelijk wat geïrriteerd door de groenharige klonk er van de gymleader een ander bevel, deze keer om een Take Down uit te voeren. Voor zover hij kon zien, had deze gym iets met aanvallen die ook de eigen partij flink kon verwonden, niet dat je de jongen daar bepaald over hoorde klagen. Agrona vloog weer op, daarbij met het gemak van een kind de aanval ontwijkend. ”Inferno.” De blauwhete vlammen die op de ijsberg werden afgevuurd waren bloed heet, hij hoefde er niet eens in de buurt te zijn om dat te voelen, gezien het zowat al te zien was door de schade die de vlammen het hadden toegebracht. Nu hij pas zijn aandacht weer goed op de vijand had gericht, zag de groenharige hoe er door de aanvallen van eerder die de Charizard had uitgevoerd hier en daar brokken ijs mistten, of zelf in een plasje water waren veranderd. Hoppa, kijk eens aan. Zo bleef er niet over van de ijsberg en kijk eens aan, was dat ding niemand meer tot last, maar dan helemaal niet meer. Hij hield zijn ogen strak op de Iceberg Pokémon, welke het ondertussen flink zwaar had gekregen om verder te gaan met het gevecht, maar het ding stond nog steeds.. nog. Daar ging de groenharige wat verandering in brengen, of preciezer gezegd, de Charizard verderop. ”Icy Wind.” echt, alweer kwam het windje, het was alles behalve een enge aanval zeg, kom op. Hier had de jongen dan ook absoluut geen idee van waarom Wulfric deze aanval liet gebruiken, het was een koel windje, het viel je lastig en maakte je iets slomer. Dat was letterlijk het enige dat het kon doen, dat die man niet eens iets nuttigs deed dan zeg, pfft. Nu was er namelijk ook helemaal niets aan dit gevecht, enkel saaitjes wat vuur van de ene kant en ijs van de andere. Al was het eerste, het vuur dus, eigenlijk altijd wel leuk om te zien. ”Hyper Beam.” ja bla bla, het was geen vuur aanval en ook niet super effectief tegen de ijsberg, maar wat nou? Het was een sterke aanval in het algemeen, dus waarom zou hij het nu ook niet gewoon kunnen gebruiken? Het was niet dat Deze ene aanval alle kracht van Agrona zou weghalen, enkel dat ze voor even niet kon gaan aanvallen. Maar tegen de tijd dat ze dat wel weer kon doen was de volgende vijand pas klaar om te vechten. Zoals hij had verwacht werd de Avalugg geraakt door de straal, waarna deze een harde pijnkreet liet, iets dat de groenharige lichtjes liet grijzen, wat een geluid zeg.

vs

Hij had eindelijk zijn tegenstander’s Pokémon verslagen tot de laatste overbleef, en als je het wel eens hem vroeg, mocht het dan nog wel zeker tijd zijn ook nog eens. Nadat de ijsberg was teruggekeerd, kwam er een mammoet tevoorschijn. Al had hij het ding uiteraard net al gezien, toen Ragya tegen de gymleader aan het vechten was, maar toch. Hij keek Agrona weer even aan, welke met een vurige blik keek naar de tegenstander, duidelijk niet eens lichtjes geïmiteerd door de grootte van het beest. Niet dat je de jongen daarover zou horen klagen, het was enkel maar beter als je het hem vroeg. Naja, gezien hij nu ook wel van plan was om de Charizard te laten mega evolueren, al was het puur voor de destructie, kon de groenharige dit maar beter nu gaan doen en meteen doorgaan naar het gevecht. Sinds kort had hij zijn keystone in een van de handschoenen die had had verwerkt, het was in welk geval wel iets meer origineel dan het gewoon blijven houden in zo een standaard ring die je erbij kreeg. ”Agrona, Mega evolve.” klonk er simpeltjes van de groenharige. Hierna legde hij zijn andere hand op de keystone, waarna deze een fel licht uitstootte. Ook Agrona gaf nu hetzelfde felle licht, waarna ze in een paarsige bol werd omhuld. Niet veel later kwam de Charizard er weer uit, maar dan nu in haar mega vorm, daarbij zwarte schubben hebben gekregen, blauw vuur dat constant uit haar bek kwam en nog wat andere kleine aanpassingen. Om het nog eens even extra duidelijk te maken dat dit dan dus was gebeurd, kwam er een enorm luide brul, ook goedemiddag. Tijd maar om het laatste gevecht af te ronden he? ”Inferno.” klonk er vrijwel meteen van de jongen, waarbij de draak een reeks van blauwhete vlammen richting de Mamoswine vuurde. Door middel van op een snelle manier weg te stompen, had deze nog geprobeerd om de aanval te gaan ontwijken. Echter kwam daarbij diens grootte in de weg, want hierdoor werd het beest alsnog geraakt door het vuur, kijk eens aan. Dat was al een stuk beter, vroeg je het hem. Eerlijk gezegd, was de jongen helemaal niet van plan om de mammoet te laten aanvallen, maar hij betwijfelende het sterk of dit dan ook echt een mogelijkheid zou zijn, immers kwam het bevel altijd nog van de gymleader. ”Heat Wave.” al mocht het niet mogelijk zijn de Twin Tusk Pokémon helemaal niet te laten aanvallen, was er uiteraard wel nog altijd een mogelijkheid om wel aan zijn kant zoveel mogelijk aanvallen uit te delen, met dat deze raak zouden zijn uiteraard. Een flinke hitte was voor de tiende keer ondertussen, hij had geen idee meer eigenlijk, in de gym te voelen. De hitte deed het interieur niet bepaald goed in welk geval, gezien het te zien was hoe er hier en daar kleine plekjes waren gesmolten, het zou de jongen niet verbazen eerlijk gezegd als het meeste van de gym gesmolten zou zijn, met ook de buitenkant helemaal naar de knoppen. Tijd om die gedachten maar eens waar te maken dan maar. Echter had Wulfric diens Pokémon al een andere aanval bevolen. Echt, hij vergat steeds de naam van die gast, in dit gehele gevecht was het al iets van zeker vier keer gebeurd. Waarom had hij niet een iets meer voorkomende naam kunnen kiezen? Maar oké, die gast had dan dus de Mamoswine bevolen om een Mud Bomb te gaan gebruiken, hm, gezien ze nu uiteraard geen deels Flying type meer was, was dit een flink sterke aanval, iets dat hij dus eigenlijk het liefst wou vermijden om te laten raken. ”Ontwijk met Fly.” de Flame Pokémon zou zeker weten hoog genoeg kunnen vliegen om de aanval te gaan vermijden, of in welk geval, dat was wat de jongen verwachtte hiervan. Met een paar goed sterke vleugelslagen, was de drakin al snel in de lucht, daarbij de Mud bomb die eerder op haar was gevuurd, met het gemak van een kind ontwijkend, mooi. Ze wachtte nog even, om hierna wel met een noodvaart weer naar beneden gekomen, daarbij de Mamoswine rakend, mooi, precies zoals hij had gehoopt wat ze ging doen. ”Power-up Punch nu je in de buurt ben.” klonk er van Nathan, dit was namelijk het even het beste dat hij kon gaan doen om haar kracht iets omhoog te halen. Het was niet veel, maar het was in welk geval wel iets. Het was te zien hoe Agrona de mammoet een flinke klap verkocht met haar vuist, mooi. Wat hij enkel niet had gehoopt, was dat de oudere man hier al iets tegen had verzonnen. ”Mamoswine, gebruik je Ancient Power.” Arceus verdomme, dit kon dus niet bepaald worden ontweken. De stenen die de Twin Tusk Pokémon op de Flame Pokémon afstuurden, leek ze nog proberen te ontwijken, echter was dit nou niet bepaald gelukt, waardoor de Charizard keihard werd geraakt door de meesten. Verdomme. Het was immers nog een flink sterke aanval ook, nu was hij er maar al te blij mee dat hij de draak had laten mega evolueren, ander had deze aanval veel meer gedaan, iets waarvoor hij zich zorgen kon gaan maken. ”Fire Punch.” de drakin vloog op het beest af, om vervolgens met haar in vuur omhulde vuist het ding een flinke klap uit te delen. Hij was er nu al zeker van dat dit hoe dan ook heel veel pijn had gedaan, iets dat hem enkel nog maar in het voordeel kwam. Er kwam nog een flink luide brul van Agrona, het was wel te merken zij, ondanks de eerder opgevangen klappen, nog een flink stuk kon doorvechten. Iets dat voor de groenharige uiteraard enkel maar in zijn voordeel kwam. ”Mamosiwne, Take Down!” hm, daar kon hij Agrona wel door laten raken, het zou haar niet al te veel moeten gaa doen, maar wel de mammoet beschadigen, een win-win situatie voor hem eigenlijk. ”Laat je raken.” beval hij dan ook. Agrona keek hem licht verrast aan, dit niet hadden verwacht van de groenharige, maar luisterde wel naar zijn bevel, haarzelf daarbij dus geraakt laten worden door de klap. Wel meteen, nadat ze weer wat hersteld van de klap, nam de drakin ee flinke afstand tussen haarzelf en de Mamoswine, prima was dat.

Hij had zijn blik weer strak gericht op de mammoet, kijken of deze een beweging zou gaan ondernemen. Enkel was het nog te betwijfelen of dit dan ook nog daadwerkelijk het geval zou zijn. In de eerste twee instanties gebeurde er niets, hij zou deze situatie dan goed kunnen gebruiken, wetende dat het toch een mooi moment was om te gaan aanvallen. ”Flare Blitz.” de Flame Pokémon omhulde haarzelf in flink vuur, om vervolgens haarzelf tegen de Twin Tusk Pokémon te rammen, welke een kreet liet horen. Ja ja, hij snapte het wel, het deed de ander flink goed pijn. Maar weet je, het maakte Nathan maar weinig uit eigenlijk, gezien hij toch nu vooral van dit gevecht af wou zijn. Door de Flare Blitz had Agrona flink veel schade opgelopen, maar ze leek het wel te verdragen. Gelukkig. Ondertussen leek Wulfric het een stuk minder aangenaam te vinden dat diens Pokémon zo keihard zou worden verslagen. ”Mamoswine, gebruik je Thrash.” Oké, dan moest hij Agrona er daar maar gewoon niet in de buurt van laten komen, zo simpel als wat. Echter leek het ding nu ineens een verrassend stuk sneller te zijn, daarbij naar de Charizard zijn gegaan en haar een flinke klap hadden gegeven, ouch, hij wist gewoon dat dat hoe dan ook flink pijn had moeten doen. Echter leek zij het alles behalve te pikken, dat nog eens flink duidelijk te maken door een Flamethrower te gebruiken op de Mamoswine, welke flink raakte. Voor zover de jongen kon zien, was het dan ook nog eens een critical hit. Niet dat je hem erover zou horen klagen, nee, absoluut niet zelfs. ”Agrona, je Focus Blast.” het was een sterk genoege aanval tegen het beest en al zal het de mammoet vast nog niet knock out krijgen, zou het beetje schade dat eraan toedeed, wel zeker weten gaan helpen. Het was te zien hoe de drakin de bol uit haar bek liet afschieten, welke met een flinke, maar wel zeker effectieve klap de Twin Tusk Pokémon leek te raken, mooi, mooi. Hoe meer schade ze konden toebrengen, uiteraard des te beter dit was. Hij betwijfelde het nog of het beest nog lang kon gaan stilhouden, maar als je het de jongen vroeg, was de laatste aanval zeker weten ook nog eens de laatste klap. Kom maar op. ”Maak het af met Blast Burn.” nadat de Flame pokémon met haar vuist flink tegen de grond had geslagen, was het te zien hoe deze begon open te barsten, hier en daar spoot er zelfs wat vuur uit de grond. Op het gezicht van de Mamoswine stond een geweldige uitdrukking, gezien het echt van was “Oh shit.” Het beest leek nog een poging te wagen om de aanval te vermijden, maar dit was nou niet bepaald gegaan volgens diens plan, waardoor de Twin tusk Pokémon dus keihard werd geraakt door de aanval. Echter was niet enkel de Mamoswine slachtoffer van de aanval geweest, ook de gym had er flink onder geleden. Oeps. Hij hield echter wel zijn blik strak op de mammoet gericht, dit zou het wel moeten doen.. toch? Ondertussen merkte de jongen het nu pas hoe er zelfs een beetje ijs om hem zelf ook was eh, gesmolten was wel de beste manier ja, om het te beschrijven. Nog net wat meer dan het al eerst was gebeurt, het was dus wel dat hij moest gaan oppassen als hij eraan ging lopen om zijn badge op te halen, ervan uitgaande dat hij het had gewonnen.

10075 words

Hij hield zijn gouden ogen priemend op de Mamoswine, kijkende of deze nog steeds ophoog zou gaan komen, ook na deze klap. En ja hoor, de mammoet kwam letterlijk door het vuur stormen, om hierna een Blizzard te gaan gebruiken, tsk. Zelf hield Nathan zijn armen beschermend voor zijn gezicht, om hierna wel weer te gaan kijken. Zoals hij wel had verwacht, had de Blizzard Agrona geraakt. Maar ze stond nog, gelukkig. “Power-up Punch en Fire Punch.” door enkele keren met haar vleugels te klappen, was de Mega charizard in de lucht gekomen, om hierna richting de Twin Tusk Pokémon te gaan vliegen, hierbij het beest slaande met haar twee poten. Als eerste was het de Fighting type aanval geweest, waarvoor er ook meteen was gezorgd dat Fire Punch die had gevold een stukje sterker was. “Toxic.” al mocht het wel zijn dat Poison aanvallen niet sterk waren tegen het deels ground type Pokémon, zou dat de Toxic zeker weten niet tegen houden. Vooral niet omdat deze om de zoveel tijd enkel maar diens schade vergrootte. godzijdank raakte de aanval ook nog. Er kwam een luid gebrul van de Mamoswine af, of wat het geluid dan ook eigenlijk mocht zijn. Hij zou het niet weten, als je naging hoe erg misvorm het had geklonken. “Mamoswine, gebruik Acient Power!” had er van de gymleader geklonken, welke nu toch net even iets meer zelfverzekerder klonk nu het Nathan niet in een keer had gelukt om de man te verslaan. Hm, dat viel hem nog wel heel erg tegen dan zeg. Waren dit soort mensen juist niet het soort dat jongen trainertjes moest aanjuichen om ze te verslaan? Steun beiden en dat soort happy bullshit? Of het lag anders omdat Ragya en Nathan nou niet bepaald meer in de categorie ‘jonge trainers’ pasten, of niet zo heel jong meer dan. “Dig om het te ontwijken.” vraag niet hoe, maar al snel had de Flame Pokémon in de vloer gegraven, zo snel dat zij binnen de kortste keren al onder de grond zat. Kijk een aan. Jammer genoeg voor haar, as ze niet de kleinste dus het zou niet al te moeilijk moeten zijn om de mega charizard te spotten. Tot ze ineens onder de Mamoswine verscheen, daar weer naar boven kwam en daarop ook nog eens een mooie Flare Blitz uitvoerde. Een klein glimlachje gleed rond zijn lippen. Je hebt te vroeg gejuicht Wulfric, veels te vroeg. Al had hij nu nog maar vijf aanvallen kunnen landen, was het bij lange na nog niet genoeg. In andere woorden, het in elkaar knokken van de Mamoswine bleef en bleef maar doorgaan. Totdat deze eindelijk niet meer genoeg energie meer had om door te gaan. “Mamoswine, Earthquake.” really. De groenharige had dan ook een blik opgezet die precies zijn gedachten voor dat moment dachten. Meende hij dat serieus? “Blijf vliegen.” werd er maar droogjes bevolen door de jongen, hierdoor zou de Earthquake helemaal geen enkele nut moeten hebben. “We hebben der waar we haar willen hebben, Acient Power!” euh, de oude man realiseerde zich toch wel dat Agrona de stenen makkelijk zou kunnen ontwijken door of hoger te vliegen, of weer een Dig te gebruiken? Blijkbaar niet. Maar dat kwam weer beter uit voor hem. “Sla er zoveel mogelijk weg met Power-up Punch.” als het dan ook goed was, zou deze aanval elke keer sterker moeten gaan worden als een van de slagen rosten raakte. dit was gewoon een typisch voorbeeld van misbruik maken van het feit dat er aanvallen op hen werden gebruikt die ook konden worden teruggekaatst. Het lukte de mega Charizard nog heel erg redelijk ook, om alle stenen weg te slaan. Een enkele of twee had haar jammer genoeg wel pijnlijk geraakt, maar Agrona liet geen duidelijk teken van pijn zien. In andere woorden, Nathan zag hoe zij gewoon verder kon gaan vechten. Dit was pas de tweede gym Pokémon waartegen ze had gevecht sinds een tijdje. Hij verwachtte dan wel dat zij deze ook gewoon kon gaan neerhalen, waarvoor hadden ze anders zo erg getraind? Niet super veel meer voor de lol in welk geval. “Fire Fang.” al was hij een wat minder grote fan van aanvallen die zo dichtbij moesten worden gebruikt, was het wel net dat de aanval stat van de drakin pijlsnel omhoog was gegaan, allemaal dankzij de fighting type aanval van net. Ze kam weer op de mammoet afvliegen, maar nu met haar bek vol blauw vuur, meer dan normaal als ze in mega vorm was, om in het beest te gaan happen. Wat was het ook zo een vreselijk mooi zicht zeg, om het beest een pijn zien te leiden. “Flamethrower in zijn gezicht.” Agrona was er nu namelijk nog zo vreeslijk dichtbij ervan. Ze hoefde enkel letterlijk haar bek te openen en de vuurstraal afvuren en tadah, een mooie pijnlijke vuurstraal in het gezicht van de mammoet. Het ging dan ook bijna zoals hij het had beschreven. Maar natuurlijk was het de verdomde gymleader die nog een bevel moest gaan uitdelen. Een Trash om precies te zijn. Omdat de drakin nog zo vreselijk erg in de buurt was, werd ze dan ook tot twee keer geraakt door de rampagende mammoet, hierbij een kwade brul uitend en zonder enig bevel van haar trainer, een Hyper Beam uitvoerende. Deze was gelukkig wel raak, maar dat hier het wel zeker niet weg dat zij voor enkele tellen even moest gaan rusten. Zo een aanval trok namelijk veel energie, maar deze kon ze wel gelukkig snel weer terug krijgen. “Neem afstand en dan Heat Wave.” Er werd niet getwijfeld aan zijn woorden, want meteen ging de Flame Pokémon naar achter. Of nou ja, niet meteen, eerder zo snel als zij kon al lopend. Een enorme hitte overspoelde al snel de gym, hoeveel zou het gebouw van ijs nog kunnen weerstaan qua hitte voordat deze helemaal onder ging? Geen idee, het werd maar eens tijd om dat nog verder e gaan beproeven. Het was namelijk wel al dat er, door zowel het gevecht van die van Ragya, als zijn eigen gevecht. En gezien de beiden met veel vuur hadden gewerkt, betekende dat dat de muren er verrassend goed tegen konden. Jammer, maar hij ging hier niet weg tot er iets afgebroken was, daar zorgde de groenharige echt wel voor. Door nog de Trash van eerder, was de mammoet zeker verward geraakt, alsof er zojuist iets heel raars was gebeurd. Hiervan kon Nathan al het gebruik van maken, iets dat hij dan ook zeker deed. Echt niet dat hij deze mooie kans aan zich voorbij zou laten gaan zeg. “Inferno.” De vlammen die normaal van nature al blauw waren, waren door de mega evolutie nog blauwer, nu leek het dus net alsof het vuur van hel een mix was van donkerblauw en lichtblauw. Het zag er mooi uit, zelfs als je naging wat een schade te blauwhete vlammen konden gaan aanrichten. Dat maakte ze zelfs nog mooier zelfs. “Mamoswine, gebruik je BLizzard.” Echter leek Agrona allesbehalve er onder de indruk van de zijn, gezien zij door een tweede Heat Wave de kou bijna teniet deed gaan. Het was raar, nu was het namelijk net alsof je het super warm had, als een zomerdag midden in een fucking hittegolf, maar ook toch wel weer koud. Ging lekker zo zeg, dus niet. Maar toch lukte het de twee Pokémon om elkaar te verwonden, al waren de aanvallen bij lange na niet zo sterk als normaal, omdat ze zo een tegenpolen van elkaar waren. “Dragon Pulse.” Het was te zien hoe Agrona een blauwe straal op de mammoet afvuurde, welke door de aanval vol op werd geraakt en met wat hij kon zien, was de aanval zelf ook nog eens een critical hit. Kijk eens aan, dit was nou hoe je gemakkelijk een gym kon gaan winnen. Gewoon onnodig veel aanvallen gebruiken en gebruiken en gebruiken tot de tegenstander neerviel, het liefste helemaal dood. Dan was je er namelijk zo goed als wat vanaf. Tenzij het een geest was, maar dan zat het wel weer anders natuurlijk. Hij had er niet eens meer geheel op gelet, maar de schade die het beest had opgelopen van de veel eerder gebruikte Toxic, was ondertussen zo hoog geworden dat als de vergiftiging zich om de zoveel tijd even lekker duidelijk liet maken, het beest het wel even heel zwaar kreeg, erbij optellende dan ook nog dat hij heel vaak was aangevallen door de Charizard. Wulfric had ondertussen een uitdrukking op zijn gezicht gekregen die als minste kon worden beschreven als ‘gefrustreerd’. Tja, hij snapte de ergernis van de oude man nu wel, zomaar achter elkaar worden verslagen door twee mensen die zeker de helft van zij leeftijd waren, veel minder zelfs. Hij zag er namelijk vrij oud uit. Niet zo oud als die gymleader van Coumarine, maar oud. “Mamoswine, gebruik je Double Hit!” De oude man kon weinig meer optie smeer zien, dat werd duielijk. Nog even en Nathan zou eigenlijk bijna niets meer hoeven te gaan doen om hiervan te winnen, zo gemakkelijk zou het waarschijnlijk dan wel weer zijn. Zijn geluk zou dan wel in welk geval een klein beetje terug keren, als de groenharige jongen dan eigenlijk deze ooit wel heeft gehad. “Focus Blast en Steel Wing.” Als eerste ging de mega Flame Pokémon een bol met energie op de Mamoswine afvuren, om daarna, nog zelfs voordat de aanval het beest had geraakt, weer op te vliegen en met stalen vleugels tegen het beest aan te vliegen. “Take Down nu ze zo dichtbij zijn.” Hoe had hij het kunnen weten, dat de oudere man tot dit soort dingen ertegen ging vechten. Het viel hem wel heel erg tegen zeg, dat het zo ging. Maar ach, het was niet dat Nathan nou geheel zo eerlijk tegen de man aan het vechten was. Hij was namelijk al zo overduidelijk veel meer in het voordeel geweest. Iets dat nu enkel duidelijker en duidelijker werd naarmate ze dichter bij het einde kwamen. Of hij dacht dat dit het einde zou zijn dan eigenlijk. “Flamethrower.” een zoveelste straal loeiheet vuur kwam op de mammoet af, welke te sloom was om te reageren en dan dus ook pijnlijk werd geraakt. Kijk, het werd nu al langzamerhand duidelijk wie er ging winnen, want hoeveel kon de mammoet nog aan? In welk geval niet veel, waar was hij zeker van. Hoogstens nog vier klappen met vreselijk sterke aanvallen. “Nog een Hyper Beam.” want er was toch niet heel veel beter dan dit soort aanvallen spammen tot de ander gewoon doodviel? Vuur was ook heel goed ja, dat moest hij wel zeker gaan toegeven, maar daarvoor kon Agrona ook een Blast Burn, een aanval waar hij dan ook zeker van plan was om het gymgevecht te gaan eindigen, zelfs al zou dat gaan betekenen dat hij de aanval meerdere malen moest gaan gebruiken. Het ging er vooral om dat destructie die de aanval kon aanrichten. Het zou niet de eerste keer zijn dat zo een aanval zo een schade kon gaan aanrichten. Nathan kon niet wachten om deze gym in brokjes e zien, of gesmolten wat meer passend zou zijn bij de ice type gym. Agrona hijgde lichtjes maar leek wel trots te zien toen ze had gemerkt dat de straal de Twin Tusk Pokémon had geraakt. Geweldig. “Icy Wind!” en er kwam weer een kouvlaag door de gym heen, jammer hoor, het was net zo lekker warm door al het vuur van de drakin. Echter kon zij niet, door nog de lichte uitputting die de Hyper Beam had veroorzaakt, de aanval niet ontwijken, waardoor de dus werd geraakt door de wind. Meteen rilde ze wat. En de realisatie dat ze een vuur Pokémon was sloeg weer toe, want er werd uit haarzelf een Heat Wave uitgevoerd. Kijk eens aan, weer wat warmte in de gym. Een stuk beter zo zeg. “Gebruik ook je Inferno.” blauwheet vuur kwam weer op de mammoet, welke de aanval nu wel voor deze keer ontweek. Lichtjes vloekte de groenharige. Het zou niet al te veel moeten uitmaken, om dat was in welk geval wat hij hoopte dan. Het zou nog wel eens vrij shit worden als dit beest zelfs na een tweede Blast Burn, samen met nog heel wat andere aanvallen nog steeds overeind kon gaan staan. “Earthquake Mamoswine!” Oké, dat was niets om te ontwijken, ze moest enkel opvliegen en.. Ze vloog niet op. Er was ook daarvoor niet genoeg tijd meer, want de Earthquake werd al gebruikt. Een luide brul klonk van Agrona, welke niet blij was met het feit dat ze pijnlijk was geraakt. Wat was er an verwacht, dat ze geen schade ervan kreeg? Domme hagedis. “Blast Burn.” Klonk er koeltjes van Nathan, terwijl hij met een licht tevreden uitdrukking keek hoe de grond zich weer open spleet, op sommige plekken vuur naar het oppervlak spuwde. Daarbij ook de Twin Tusk Pokémon rakend. Nou, als dit het hem niet deed, zou Nathan er ook wel helemaal klaar mee zijn.

Nee. Kom op zeg. Dit was toch niet iets dat je kon gaan menen? Ugh. Waarom was het dat dit verdomde beest na zoveel aanvallen, na zoveel klappen en nog een vergiftiging nog steeds overeind kon staan? Was het echt niet dat de Mamoswine die net tegen Ragya’s Pokémon was, een heel ander beest was? Want zo begon het nu wel bijna te lijken. Acreusverdomme en de rest. Echt, waarom kon het nu gewoon niet over zijn met een simpele knip van zijn vingers? Dat het maar net schijn was dat de mammoet nog energie over had, en in feite eigenlijk op elk moment door diens benen kon gaan zakken, en gewoon zijn van ‘ja sorry, dat was hem, ik kan niet meer vechten nu’? Nee? Wat een pech, want het was dan nu toch echt dat deze weer overeind stond, bij lange na niet zo stevig meer als bij het begin van het gevecht, maar nog steeds goede sterk. Verdomme. De mammoet vuurde een Mud Bomb af op de mega Charizard, welke nu trouwens ook wel bijna op zo een punt was gekomen, dat het vechten amper meer zou gaan. Hm, dit was niet good. Nee, verre van zelfs. Hij kon uiteraard altijd nog Lugus gebruiken. Niet een leuk idee, om de steel type te gebruiken tegen de ground, maar de Lucario heeft er wel een paar goed effectieve aanvallen tegen de mammoet, samen met dat deze nog niet eens was gebruikt in het gevecht, en dus nog met volle kracht kon gaan vechten. Maar goed, terug naar het gevecht dat zich nu voor de groenharige afspeelde. Het was dat de Charizard, samen als Nathan zelf, niet snel genoeg hadden kunnen reageren, en dus was de enorme bal van modder tegen Agrona aangekomen, welke pijn deed. Flink. Verdomme. “Gebruik nog een Flare Blitz” en ja hoor. Het was te zien hoe Agrona haarzelf in een prachtig blauw vuur omhulde om vol op tegen de Twin Tusk Pokémon aan te komen. Natuurlijk, hij wist al te goed hoeveel schade deze aanval haar zelf nog kon gaan geven.. Maar het werkte. Dat was het punt, en alsnog, Nathan was niet van plan om haar nog heel veel langer erbij te houden... “Agrona, blokkeer het zicht met een Smokescreen, om hierna Outrage te gebruiken” Normaal was hij een niet al te grote fan van deze aanval, puur omdat ze na het gebruiken hiervan verward zou raken. Iets wat nooit goed was. Vooral nu niet, in het laatste gymgevecht, met de laatste Pokémon. Maar er was op het maar weinig tot geen keuze, vooral omdat dat rotbeest, zacht verwoord, van een Mamoswine maar bleef opstaan, door en door en door. Je werd er bijna ziek van zelfs. Maar de drakin blokkeerde voor iedereen het zicht, hierbij alles over latende op goed geluk voor zijn kan en uiteraard het gehoor. Natuurlijk, de Pokémon zelf konden veel beter zien en horen.. Of naja, dat was iets dat hem logisch leek. Maar het was al snel te horen aan het luide gebrul van Agrona, hoe deze vrijwel helemaal tekeer ging tegen de Mamoswine, samen ook nog met het gebrul van de mammoet er kort achter. Het was een pijnlijk gebrul, iets wat voor nu dus ook maar heel goed was eigenlijk, voor zijn kant. Zolang het de ander pijn deed, was het goed. Wat je er ook voor moest doen, het is en blijft een goed ding. Tussen al het geluid van de twee Pokémon door, klonk er van de andere kant van het strijdveld de stem van Wulfric, welke de Mamoswine beval om een Blizzard te doen. En ja, dat deed deze zeker weten, het was bij verre niet fijn. De al koude temperatuur werd nóg lager dan dat deze al was, en nog eens net nadat Agrona deze meerdere malen had verwarmt met vele van haar vuur aanvallen.. al zou het natuurlijk het beste zijn om er gewoon nu vanaf te zijn, na deze ene aanval.. Jammer genoeg dat ze er niet zó gemakkelijk vanaf zouden zijn. Dat maakte dingen wel een stuk minder fijn. Ugh. Ondanks dat er echt helemaal niets te zien was, staarde de groenharige in de het zwarte gebeuren dat zichzelf een rookgordijn noemde, ach, het deed zijn werk goed. Jammer genoeg dat het alweer beetje bij beetje begon weg te vagen. Naja, het was te verwachten als je twee enorme Pokémon erin zette en die liet ronddansen, voor anderen beter bekend als vechten. Het klonk nog steeds alsof de draak midden in haar Outrage was, dus Nathan probeerde het niet eens om haar te bereiken, wetende dat ze toch onbereikbaar was, in de vurie. Nog een pijnlijk geluid klonk van de mammoet. Al de tweede keer dat de mammoet was geraakt met de Outrage, dit begon nog eens interessant te worden. Want hij wist ergens nu ook al dat het onmogelijk zou zijn om eigenlijk met Agrona te winnen. Dat was nu ook een van de redenen waarom hij deze.. ‘last resort aanval’ had gebruikt. Het was nooit fijn om met een handicap te vecht namelijk. Maar tja, was dat het ooit dan? Nope, absoluut niet. Alsnog had hij zomaar ergens al het gevoel dat dit wel de laatste aanval, of naja, de laatste klap zou zijn die ze had kunnen uitdelen tot de verwarring toesloeg. Ja, dat werd het toch echt niet meer. De groenharige mopperde zachtjes wat in zichzelf, natuurlijk als je ook maar zelfs de kleine mogelijkheid had om te schelden, of wat dan ook te doen eigenlijk, moest je het gewoon doen. Natuurlijk was het de beste manier om wat dan ook eigenlijk te uiten. Zijn ogen bleven strak gericht staan op wat er gebeurde, vooral omdat de smokescreen eindelijk eens wat begon weg te gaan. Gelukkig kon de rook van de Smokescreen nu wel als een ‘grapje’ worden gezien. Natuurlijk het hielp veel als je wou ontsnappen, of gewoon de ander wou gaan irriteren. Jammer werkte het ook zo naar hemzelf. “Mamoswine, gebruik je Earthquake” Ja, natuurlijk was deze gast er nog, die natuurlijk oh zo nodig weer de mammoet moest gaan bevelen om aanvallen te gebruiken. Maar nee. Hij wist al dat Agrona echt niet veel meer aankon, als je naging hoeveel ze al had gekregen. Ugh. De aarde bleef schudden, erger en erger. Nathan kon maar met heel wat moeite zijn evenwicht behouden. Het was al een wonder als het hem ging lukken nu om overeind te blijven staan. Godverdomme, hoe zou het met Agrona zitten? Hij wist dankzij de verbaasde geluiden al genoeg. De Outrage was afgelopen, nu was ze verward. Ja, en ze was ook al zo gewond… Nee, dat werd het hem echt niet meer. “Agrona, keer terug. Je hebt genoeg gedaan voor nu” Een vage beslissing kon het worden genoemd door sommigen, maar de groenharige zag dat het nu al duidelijk genoeg was voor wat dan ook eigenlijk. Hij haalde haar Poké ball tevoorschijn, om de drakin terug te keren. Haar gevecht verdiende toch wel een mooie 7.8/10, niet genoeg vuur, te weinig woorden ook nog jammer genoeg.

vs

Het leek erop dat zijn actie om haar terug te keren enorm amuserend was voor de oude man tegenover hm. Dit zorgde uiteraard voor een frons van Nathan “Wat is er zo grappig voor je, ouwe?” Nope, hij snapte de grap erin echt niet. Het was zelfs een vreselijk logische actie voor hem, of naja, dat kon ook weer zijn niet ze vreselijk geweldige logica zijn. Weet je, hij kon ermee leven en dat was dan ook wel zeker iets dat de groenharige bleef en zal doen. “Geef je nu op jongen? Na dit hele gevecht, op het laatste moment?” Tsk, keek die opa nou serieus op hem neer? Echt, hij had daar zo een vreselijke hekel aan zeg, als mensen op hem néérkeken. Hij keek met volle haat naar de opa. Het was nu echt zo een jammer dat hij die gast niet kon aanvallen.. of naja, niet nu de mammoet er nog stond. Maar daar kon wel wat geregeld van worden. Ja, dan ging het allemaal goed komen. Gewoon van de last afkomen en dan kwam alles goed. Bijna zelfs kwaad nu, sprak hij tussen zijn tanden door tegen de opa “Dat mocht je wensen” Jammer genoeg dat een Lucario nou niet zo heel erg eng was, dan was het gedreig wel iets meer geloofbaar geweest. Ach well, Lugus kon dit verder prima aan. Hoe hij het wist? Niet, gewoon een vreselijk goed gevoel erin hebben. Dat was ook trouwens voor het eerst. Hij haalde nu de Poké ball van de Lucario erbij, om de hondachtige erbij te halen. Hij deathglarde de gymleader nog even, om hierna naar de Aura Pokémon te kijken “Metal Sound, dan meteen Aura Sphere” Een oorverdovend, bijna letterlijk pijnlijk geluid was te horen. Leuk, niet. In welk geval hielp het goed voor het gevecht, want de Twin Tusk Pokémon had er zeker last van. In een enkele seconde later, kwam er een blauw bol super snel afschieten op de mammoet, om deze met een flinke klap, inclusief het dramatische geluid en al, te raken. Ja, het leek er flink op dat de ijs opa dit niet had verwacht, te zien aan de stomgeslagen uitdrukking op diens lelijke gezicht. Ugh. Hij was hier helemaal klaar mee zeg. Zo een zonde dat het gebouw gewoon een keertje niet kon gaan instorten ofzo. Dat zou alles zoveel makkelijker maken namelijk. Maar goed. “Wat is er opa? Tong verloren?” hij vond dit kleine momentje van macht misschien iets te leuk? Nah, dat kon nooit te leuk zijn. Het was gewoon geweldig namelijk. Hij hoorde heel wat gebrom van de opa, wat ervoor zorgde dat er een kleine grijns op Nathan’s gezicht kwam. Ja, nu was het eigenlijk wel duidelijk wie dit gevecht ging winnen. Hij bedoelde maar, Wulfric die bij de laatste Pokémon, zwaar gewond en vergiftigd. En voor Nathan Lugus, net pas in het gevecht en nog geen haartje geschaad. “Jij kleine..” Nathan fronste voor de zoveelste keer die dag. Wacht, hij en klein? Damn, hij miste wat. Like, hij wist wel der er op zijn trianerkaart een typfout stond, dat hij maar 7 kilo was in plaats van 71, maar alsnog, dat was iets heel anders “Mamoswine, Gebruik je Earthquake!” Nathan was niet onder de indruk, pfft, wist deze gast wel iets van van de moveset van een Lucario? Blijkbaar niet. “Lugus, Me First” En dat deed hij ook, gelukkig. Vraag niet hoe, zeg maar dat het door logica kwam, maar Lugus going snel voor de Mamoswine, bij deze de Earthquake nu gebruiken om de Twin Tusk Pokémon zelf. Ha, hoe voelde dat nou? Dat je eigen aanval tegen je werd gebruikt? Hij kon zich vooral gaan inbeelden dat het vreselijk irritant was. Ach, hij gaf opa gelijk ermee. Hij snapte het, maar dat betekende niet dat Nathan het niet bleef doen, voornamelijk omdat het leuk was. De ander puur blijven frustreren. Het was enkel maar zo eerlijk, nietwaar? Hij was hier onnodig lang, kon je beter maar de oorzaak ervan irriteren. Maar goed, toen Lugus’ dies aanval was afgelopen, was het te zien hoe de Mamoswine zelf nog de eigen Earthquake wou uitvoeren. Je euh, hoe about no. “Nu Detect” Gelukkig werkte het, lang leve die aanvallen die dit soort rot dingen konden voorkomen. Gewoon aanvallen, maar zelf geen schade krijgen. Beste manier om wat dan ook te doen natuurlijk. Jammer genoeg was Wulfric het er niet mee eens. Wat een zonde, het werd net zo leuk pfft. “Mamoswine, Mud Bomb” Nathan knikte naar Lugus. Zou deze het weten? Hopelijk, anders werd het nog wel eens vervelend zeg, jeetje. Het alsnog zeggen kon geen kwaad, maar hij betwijfelde of hij op tijd zou zijn.. Weet je, met het stil blijven zoals dit hielp het helemaal niet. “Ontwijk het met Extreme Speed” Jup, hij was te laat, want tegen de tijd dat de hond het had gehoord, en het snapte, was hij al geraakt door de bom. Auwch. Er kwam dan ook echt daadwerkelijk een grom van Lugus, welke er natuurlijk niet blij mee was, maar alsnog wel de Extreme Speed uitvoerde, met een flinke klap tegen de Twin Tusk Pokémon aan en meteen weer een flinke afstand te nemen. Het was nu toch wel al zo irritant dat hij de Lucario niet meer kon gaan mega evolueren, al was het maar puur voor het feit dat Agrona dat al was. als dit natuurlijk niet was gebeurd, kon de hond dat nog wel, maar tja, dan was het gevecht waarschijnlijk niet zo gelopen. Die mega vorm had wel heel veel geholpen. Meer dan te zien was, Nathan was er daar heel erg zeker van. Vreselijk zeker. “Nu je Power-Up Punch” De hondachtige schoot weer op de Mamoswine af, om deze met een flinke kracht te gaan slaan, iets wat natuurlijk de beste manier was om wat te verslaan. Het blijven slaan en stompen tot het neerviel. Dit was eigenlijk wel het principe van gyms: Wie kon als eerste de laatste klap uitdelen?

Maar hoe leuk en aardig het allemaal wel niet mocht zijn, de mammoet in elkaar rammen, uiteraard was Wulfric er ook nog steeds, welke het ijsbeest beval om een Take Down te gebruiken, dat was niet zo heel leuk, nou ja, niet dat het Lugus zó veel zou pijn doen. Dat was altijd belangrijk om te weten, hoeveel zou de Pokémon eronder lijden? Was het iets waard om er een andere aanval op te gebruiken? Het antwoord voor nu was een dikke ja. “Counter het” De Mamoswine kwam met een noodtempo om Lugus afstormen, een bijna eng gezicht kon het worden genoemd, bijna. Ja, de aura Pokémon kreeg er jammer genoeg een flinke, klap van, maar het was bij lange na niet zo effectief als de gymleader waarschijnlijk had gehoopt. Nu kwam de tegenaanval, die zeker vier keer zo sterk zou zijn. Pijn deed het zeker, wat te horen was aan het keiharde gebrul van de al gewonde, vergiftige en op vele manieren geraakte mammoet. Zou dit het einde zijn? Nee, dat leek het hem niet. als je naging wat het net ook al allemaal had volgehouden, zou een simpele, maar toch effectieve Counter het bij lange na niet doen. Wat jammer. “Nog een Metal Claw” en het zou natuurlijk nog mooier zijn als hierbij ook de aanval van de Lucario omhoog ging, al was dit maar een leuk extraatje. Het meest belangrijkste was gewoon nu: dit winnen, klaar ermee zijn en hopelijk nooit meer terugkomen. Lugus was de Twin Tusk Pokémon hier nu aan het krabben met de metalen klauwen, het werkte, dus dan bleef hij dit soort dingen ook doen. Waarom er anders mee stoppen als het zoveel opschoot? Oké, eigenlijk deed deze dat al helemaal niet, maar het was beter dan dat er echt helemaal niets werd gedaan aan Nathan’s kant. Dat Wulfric zijn Pokémon met een knip van zijn vingers inmaakte. Nee, dat kon niet, dat mocht niet en het ging niet gebeuren ook. “Mamoswine! Gaan het nog met je?” tsk, had die ouwe dan geen vertrouwen in zijn Pokémon? Dat het nog serieus werd gevraagd. Hij had toch wel beter hiervan verwacht.. Naja, niet dat Nathan er nu eigenlijk al te veel over kon zeggen, met het al twee keer het eerder geprobeerd te hebben dit rotbeest te verslaan met een Blast Burn, beiden keren. Urgh, gesproken over een Pokémon die wel een paar sterkte klappen kon volhouden, je het er hier voor je een prachtig exemplaar. Een beetje jammer dat het dit alles ophield though. Het zou zoveel rustiger worden namelijk zonder. “Gebruik dan je Ice Fang!” natuurlijk. Het bleef doorgaan. Echt, stop met het afdwalen van je gedachten, midden in een gevecht. Nathan zuchtte. Het was letterlijk een mix van teleurstelling en irritatie. “Ontwijk en sla het” de eerste blik die hij kreeg was van de Lucario, het was letterlijk een blik die ‘what the Muk?’ zei. Wat nou? Zolang het maar werkte, right? Hierna was het de vage, niet begrijpende blik van Wulfric, die de verwarring hardop uitsprak “D.. Dat is geen aanval..? He?” Jup, de groenharige had nu besloten dat het ‘meppen van Pokémon’ nu gewoon een nieuwe aanval was, die gewoon zo werkte. Precies zoals de naam zei, geen moeilijkheid. Het werkte, dus wat klaagden mensen nou? Maar goed, de blauw Pokémon ontweek de eerste, of naja.. dat leek hij te proberen. Jammer genoeg was Lugus te laat door de enorme verwarring van het bevel, kom op het was niet zó moeilijk, en hierdoor werd er in hem gebeten met de Ice Fang. Damnit, je had twee taken Lugus, en de eerste had je verpest. zodra de hond vrij was van de vreselijke bijt, leek deze voor een seconde te denken wat te doen met het bevel ‘sla het’, om hier een handige Close Combat te gebruiken op de Twin Tusk Pokémon. Dat hielp altijd. Jammer dat meteen de verdediging van de Aura Pokémon verzwakt werd. Naja, het was te verwachten, random een xl mammoet meppen was ook niet super nuttig. Hoe dan ook, omdat Lugus al zo vreselijk handig dichtbij was van de vervelende Mamoswine, raakte de aanval, en hard. Het was te horen hoe er een erg protesterende en pijnlijk gebrul kwam van het beest. Daw, was dit dan nu ook echt daadwerkelijk de laatste klap die er was uitgedeeld? Die het beest kon hebben? Ja? Dat zou het echt zo vreselijk makkelijk maken…. Hm, zou hij het nog even zeker maken door er een Dragon Pulse op te gebruiken met Lugus? Het kon immers geen kwaad om het even nog wat doder te maken.. het was de gedachte van de zekerheid die telde, dit ontbrak. Hij keek naar Lugus, om te knikken, om diezelfde seconde te realiseren dat deze de knikjes niet begreep. “Gebruik nog maar een Dragon Pulse” Uiteraard dit snapte de blauwe Pokémon wel, dus deze voerde maar een mooie Dragon Pulse uit op de misschien wel, of misschien niet dode mammoet. Het hielp misschien zelf met het braden van het mislukte varken, nom. Nu zou hij er bijna honger van krijgen. Nog een goede barbecue saus erbij en het was perfect, oeh, hij had nog een heel groot spit nodig dan eigenlijk, dan was het nog beter. Maar je weet wel, die extra paar klappen, maak het extra dood en het hielp in een gymgevecht.

Words: 3068