Shake it Off [+Jean-Pierre Dupuit]

Hij knikte nogmaals na het voorstel van de blondine. "Kan ik ook wat voor jou meenemen dan?" Zelf ging hij niet zo vaak naar een snackbar, maar eigenlijk had hij wel zin in wat patatjes. Misschien wilde Cecille ook wel. Niet dat dat erg makkelijk zou gaan met hun.. zoon? nvm.. op haar schouders.

Na antwoord te hebben gekregen liep hij naar de snackbar. 'Joell's Frikandellenhoekje' geheten. Hij had nét geluk. De rij leek heel lang toen hij er naar toe liep, maar dat leek uiteindelijk een grote bestelling te zijn voor een grote groep mensen. En die waren net klaar toen hij aankwam. Hij kon meteen bestellen. Na de bestelling keek hij nog eens terug naar het tweetal dat een eindje verderop naar de optocht aan het kijken was. Hij vroeg zich af wat die vriendin van haar er van zou vinden allemaal.

Oké, het ging niet heel makkelijk. Hij moest de twee bakjes met kipvingers en de gehaktbal op elkaar stapelen. Zijn tuut friet in de andere hand. Het was nodig om zijn vingers in allerlei bochten te wringen om de constructies nog enigszins stabiel te houden. Maar het lukte wel toen hij besloot gewoon heel langzaam te gaan lopen. Uiteindelijk kwam hij dus weer aan bij zijn gezelschap. "Cecille, wil je even die gehaktbal aannemen? Dan kan ik hier voorzichtig die kipvingers aan Pieter geven." Vroeg hij. Het zou zonde zijn om nu alles te laten vallen. Daarnaast wilde hij zijn vingers wel even wat rust gunnen. Die had hij nog nodig vandaag.

Fijn. Hij was al verlost van de gehaktbal. Het bakje met kipvingers was iets makkelijker vast te houden. Vooral omdat het andere een tuut friet was. Hij reikte het bakje naar Pieter en die nam het voorzichtig over. Vervolgens keek hij weer vlug naar de pokemon ballonen terwijl hij als een soort zombie aan zijn kipvingers begon. Zelf nam hij maar eens een frietje. Er zal nu waarschijnlijk niet veel gepraat meer worden. Dat paste niet zo bij eten. Ofja, voor sommige mensen dan.

"Smakelijk." Zei hij zachtjes. Het zat hem nog steeds niet lekker eigenlijk dat Pieter zo bang voor hem was. Ofja, schuw is een beter woord misschien. Hij nam een aantal frietjes in zijn mond. Hij ging niet vaak naar snackbars, noodles waren goedkoper, maar deze waren toch wel erg lekker. Hij kwam ook eindelijk volledig tot rust. Voor iemand zoals hij had hij echt al heel veel gesproken vandaag. Ofja, hardop gesproken, zijn gedachten stonden natuurlijk altijd aan. Maar nadat Cecille een hap had genomen sprak zij alweer verder. "Oh?" Vroeg hij simpelweg als een teken dat ze verder kon vertellen.

Cecille at even verder en vervolgde daarna haar verhaal. Vis dus. Dat soort tradities vond hij wel schattig, alhoewel hij zelf niet echt tradities met zijn vader. Ofja, hij ging vaak wel wat leuks doen met hem als hij weer eens thuis was.. maarja, echt een traditie kon je dat niet noemen. Gelukkig had hij wel nog vaak telefonisch contact met hem. En ineens merkte Pieter een Arcanine op. Dat was inderdaad een super coole pokemon.. vrij ironisch voor een fire type. Maar zag hij dat nou goed? Het leek erop dat de Arcanine niet zomaar rond liep. De Arcanine was naar iets op zoek als hij het goed zag. En hij zag ook dat naast de Arcanine een mens liep, uiteraard. Maar helaas kende hij dit mens al. Het was de kopie van eerder. En de kopie had hen nu ook opgemerkt. Met een boos gezicht stuurde ze de Arcanine op hen af. De Arcanine rende razendsnel op hen af en werkte Jean-Pierre op de grond. De frietjes vlogen in de lucht.

De Arcanine hield hem met één van zijn poten tegen de grond gedrukt. Het was best moeilijk om te ademen zo. Gelukkig lukte dat wel nog enigszins. Het enige dat hij daarna mee kreeg was de strijdkreet van een echte krijgster en het losser worden van de druk van de poot die op zijn borstkas stond. Cecille beukte namelijk tegen de Arcanine aan. Jean-Pierre pakte zijn kans toen de greep losser werd en schoof opzij. Vlug stond hij op en duwde Pieter achter zich. Vervolgens liet hij Colin uit zijn pokeball komen en beval hij de Crawdaunt om Bubble Beam te doen op de Arcanine. Zonder dat hij dit wist was dit een goeie actie. Cecille zou namelijk haar handen vol krijgen aan het volgende gevaar. De kopie was namelijk op haar af gekomen met de bedoeling een mep uit te delen. Hoe de combinatie van de Arcanine, Cecille's beuken, de Bubble Beam en de aanval van de kopie uiteindelijk zou uitkomen viel nog maar te bezien.

Het ging even allemaal heel langzaam. Het was net alsof hij een film aan het bekijken was. De Arcanine wilde net een klap aan Cecille verkopen toen ze haar kopie aan de pols trok. Ze maakte aanstalte voor een counter, maar die kwam niet. In plaats daarvan was het zijn eigen Colin die de drie individuën allemaal raakte. De Arcanine keek boos naar Colin, die nu op zijn borst aan het trommelen was als een gorilla en de kopie viel achterover. Hij kon nog niet zien wat er met Cecille gebeurde, maar fijn was het waarschijnlijk niet. Dat wist Pieter ook, en daarom rende hij op ze af en riep met tranende ogen: "Mama!" De open armen lieten zien hoe hij zijn moeder graag een knuffel wilde geven.. maar he.. hij rende helemaal niet naar Cecille.. maar naar de kopie.. Oh jee! Jean-Pierre legde zijn hand op zijn voorhoofd, bedenkend wat de gevolgen van deze acties wel niet allemaal konden zijn.

En terwijl hij nog bezig was in te schatten hoe lang zijn celstraf zou worden en welke tattoos hij ging nemen was Cecille nog bezig met de schok te verwerken. Ze was het er duidelijk niet mee eens. En tot overmaat van ramp ontging het hem helemaal dat de Arcanine Colin aanviel met een Take Down. Colin mepte terug met een Crabhammer en verder kreeg zelfs de schrijver het allemaal niet meer mee. Jean-Pierre keek toe hoe Pieter zijn moeder knuffelde. Hij wist niet hoe hij zich over dit alles moest voelen.