Glassy Sky~ (Lucian Lannister)

Daar liep ze dan, met haar handen verstopt in de zakken van haar broek. Haar rode ogen keken nieuwsgierig om haar heen, maar zoals gewoonlijk liepen er weer genoeg mensen rond. Ondanks dat Sydnie graag alleen was en vooral deed waar ze zin in had, liep ze ook wel is door plekken waar er veel mensen liepen. Het voordeel was dat ze toch niet veel opviel en er dus maar weinig mensen die haar aanspraken. Alleen maar mooi voor haar. De groenharige meid liep verder, richting de oceaan. Ze kon de zilte geur van de zee al ruiken op deze afstand, maar het was dan ook niet zo heel erg ver. Het was aan de kust vrij rustig... eigenlijk was er geen mens te bekennen, waarschijnlijk door het weer. Het was niet de mooiste dag vandaag en daarnaast was het winter. De meeste mensen bevonden zich in het stadje zelf om te winkelen of gezellig bij te kletsen met mensen in een restaurantje of zo. Sydnie nam plaats op een van de grote rotsen aan de kust, gelukkig was het er vrij droog. Met haar capuchon over haar hoofd en haar oortjes met muziek in staarde ze naar het wilde water. Ze schoof wat groene haren aan de kant en bleef naar de zee staren met haar rode ogen. Ze haalde een van haar pokéballs tevoorschijn en liet Nethanel eruit, haar Houndour die tevreden plaats nam op haar schoot. Pokémon waren zoveel beter dan mensen, ze waren duidelijk en hadden geen vooroordelen. Met een glimlach liet ze haar hand over de Houndour heen glijden. Het was inderdaad een fijne, rustige dag.

Rustig zat ze met haar Houndour op haar schoot naar de vrij wilde zee te staren. Ze had haar hand op Nethanel gelegd en liet haar hand zachtjes over zijn zwarte, zachte vacht glijden. Haar rode ogen dwaalde vervolgens even af naar de pokémon op haar schoot en er stond nog steeds een glimlach op haar gezicht. Echter spitste Nethanel ineens zijn oortjes en deed dit Sydnie ook alarmeren waardoor ze weer op keek, richting waar het geluid vandaan kwam, want ze hoorde een soort gezang. Echter wist de groenharige gelijk dat het om een pokémon ging, want mensen konden dit soort geluiden meestal niet produceren... niet natuurlijk in ieder geval. Sydnie merkte dan ook een Milotic op en Nethanel had de pokémon natuurlijk al veel eerder opgemerkt dan haar. De Houndour begon enthousiast richting de Milotic te keffen. Sydnie bleef even naar de pokémon staren in het water, maar na een tijdje merkte ze op dat de Milotic niet haar originele kleuren had, maar... andere kleuren? Nieuwsgierig bleef ze de pokémon bestuderen. Het was dus een shiny! Sydnie sprong op van de rots waar ze op had gezeten en Nethanel was nog daarvoor van haar schoot gesprongen en rende al dichter naar de kant. "Voorzichtig" riep ze naar de Houndour die misschien iets te enthousiast kon zijn en in het water kon vallen. Dit gedeelte liep namelijk niet geleidelijk over in de zee zoals het strand deed. Sydnie kwam ook dichterbij en bleef met haar rode ogen naar de Shiny Milotic kijken. Ze vroeg zich af of er een trainer bij hoorde of dat het een wilde Shiny was, al was die kans klein.