Flynn's dagje in de zon [open]

"Ik ben ook niet van plan hem te houden," antwoordde Kate. "Ik wil een assistent doen." Dat was.. basis kennis toch? Over Rangers? Dat ze van die dingen hadden waarmee ze pokémons konden 'vangen'. "Yup, maar zeg toch maar als je een Skarmory ziet," reageerde ze op de trainer. Ze moesten ergens zijn.. misschien niet in open lucht, maar met wat geluk kwamen ze een van de vogels een tegen. Anders kon ze Tara nog vragen, maar de Flygon kon niet beide dragen. En om haar shiny Flygon aan een potentieel team Rocket lid over te laten? Niet haar eerste keus..

"Ik vind het leuk," grijnsde Kate van achter haar sjaal. "Hiervoor had ik toch niet echt wat te doen en nu heb ik tenminste een doel." Na haar ongeluk had ze helemaal overnieuw moeten beginnen, niet eens met haar herinneringen. En wat deed je als achttienjarige zonder een link naar je verleden? Ze had geen idee, maar Ranger worden was zeker leuk. Samen met Tara en Bella was ze tevreden met haar leven. Hoenn was immers een vredige plek.. voor nu.

De man leek niet echt verder te willen gaan met het gesprek en Kate hield haar mond. In elk geval voor een minuut of zo. Toen merkte ze een zilveren glans op in de lucht en richtte haar aandacht daarop. Hoewel het moeilijk te zien was met haar rode bril was het duidelijk een Skarmory. "Tara," de Flygon draaide haar kop naar haar trainer. Kate wees naar de ijzeren vogel en de draak knikte. "Wacht even," mompelde de Ranger tegen haar gezelschap. Tara vloog de lucht in en vuurde een Fire Blast op de pokémon af, zo kreeg ze zijn aandacht wel. De Skarmory ontweek de aanval net en krijste, niet erg blij met de plotselinge indringer. Tara had zich echter al omgedraaid en vloog terug richting haar trainer met de vogel op haar hielen. Boze Skarmory in aantocht!

Kate viste haar Styler tevoorschijn en maakte behendig het ding klaar. Tara landde in het zand en liet een stofwolk opstuiven. De Skarmory krijste en schoot een Air Cutter op de draak af. De Flyingtype move miste en deed meer zand opstuiven, Kate was dankbaar voor haar sjaal en gogoggles die verhinderde dat het in haar mond en ogen kwam. Dat zou onprettig zijn. In de verwarring van al het zand liep ze richting de metalen vogel en stuurde haar tol op de pokémon af. Het ging allemaal redelijk goed totdat de tol tegen de klapperende vleugel van de pokémon sloeg en uit zijn baan kwam. Kate wist het ding nog zo te sturen dat het niet op de grond viel, maar ze moest weer vanaf het begin beginnen. De zandwolk was ondertussen meer gaan liggen en de Skarmory kreeg weer een beter zicht op de situatie. De vogel wilde duidelijk nu het liefst weg, maar Kate was niet van plan de pokémon te laten gaan. Zo snel als ze kon liet ze haar tol zijn baan vervolgen en temde ze de Skarmory. Eenmaal gekalmeerd draaide de vogel zijn kop naar de Ranger en krijste nog een keer intimiderend. Kate liet zich niet makkelijk bang maken en klopte op zijn metalen lichaam. "Spring erop," zei ze naar de persoon achter haar. "Maar voorzichtig." Het laatste wat ze wilde was een boze Skarmory, al hadden ze gelukkig wel een onverwoestbaar lichaam en was het moeilijk ze pijn te doen. Het was waarschijnlijk ongemakkelijker voor de berijder dan het dier zelf.

"Vast houden natuurlijk," grijnsde Kate terwijl ze haar Styler terug aan haar riem bevestigde. Tara boog naast haar neer zodat ze makkelijk op de rug van de Flygon kon klimmen, toen ze op de rug van de draak zat zette die zich af en brulde wat richting Skarmory. Vast iets in de trant van 'volg mij'. Kate hield zich vast aan de nek van haar pokémon, ze hield nog steeds niet van vliegen, maar ze was er al meer gewend aan. Ze begon het zelf een beetje te waarderen, want het was toch echt de snelste manier van reizen. Nu alleen nog bij Lumiose komen, zou vast niet langer dan tien minuten duren.

Tara sloeg regelmatig met haar vleugels en zweefde door de droge woestijnlucht. Kate liet zichzelf toe wat meer te ontspannen op de rug van de Flygon en hield zich losjes vast. Nooit gedacht dat ze zou wennen aan vliegen. Ze keek kort om naar de Skarmory achter haar. De ijzeren vogel bleef niet ver achteren en ze verwachte niet dat er problemen zouden zijn. Met de twee vliegende pokémon zouden ze zeker binnen tien minuten de stad binnen vliegen. Dan was ze hier ook weer van af.

Kate luisterde met gesloten ogen naar het hummen van de vleugels van haar Flygon, het bleef een prachtig geluid. Lang duurde het niet, een waarschuwende kreet van de draak deed haar opkijken. Een zandstorm. Niet voor de eerste keer was Kate dankbaar voor het feit dat ze Gogoggles en een sjaal op had, anders zou het zand ondragelijk zijn. Maar degene op de Skarmory achter haar was niet voorbereid op een zandstorm en doorvliegen zou hoogstens onprettig zijn. En net toen ze dacht dat ze ervan af was. Schreeuwen was onmogelijk met al het zand, dus Kate gebaarde iets naar Tara en probeerde toen met een handgebaar duidelijk te maken dat ze gingen landen. De Flygon krijste het bericht naar de Skarmory en begon te dalen. Kate hield zich vast aan de nek van de draak en zuchtte, ze waren waarschijnlijk pas halverwege..