Days Like These [+Lima Matton]

De zucht die ze had geslaakt toen ze werd aangewezen voor corvee was door iedereen om haar heen te horen. Ze kwam er ook niet een keer vanaf. Bijna elke keer als ze bij de Ranger Base was, was ze uitgekozen voor corvee. Het begon er op te lijken dat het haar standaard taak was. Het begon voor haar ook een reden te worden om minder vaak het gebouw te bezoeken wat dan weer resulteerde in verveling waardoor ze toch maar ging. Voor iedereen was verzameld in de grote hal kon het meisje zoals gewoonlijk weer even wachten. Sommige mensen waren nu eenmaal erg sloom. Uiteindelijk werd ze ingedeeld in de zuidelijke gang samen met een van de Rangers. Een brunette die een paar jaar ouder dan haar leek te zijn. De spullen hadden ze vrij snel gekregen waardoor ze meteen aan de slag zouden kunnen. Hoe sneller je begon hoe sneller je er klaar mee was. Dat betekende echter niet dat je het dan maar niet goed moest doen ook, als je het doet, doe het dan goed. “Is dit je eerste keer schoonmaakdienst?” Vroeg de Ranger haar voor ze begonnen. Licht schudde Lima met haar hoofd om duidelijk te maken dat dat zeker niet zo was. "Ik ben de tel al kwijt. En ik denk ook niet dat dit jouw eerste is." Zei het meisje lichtelijk doelend op het feit dat de ander een Ranger was en daardoor al wel een tijdje in het vak zat en daardoor ook vast al verschillende klusjes had gehad. Onder andere schoonmaken.

“Nope. Ze kiezen mij graag extra vaak omdat ik één van de weinige ben die werkelijk altijd komt opdagen.” Lima grinnikte kort op de woorden van de ranger, het kam haar bekend genoeg voor. Sommige student rangers besloten te verdwijnen tegen de tijd dat het tijd was voor corvee. “Maar het is wel de eerste keer dat wij samen werken! Dus wat zeg je er van, kijken hoe snel we dit klusje kunnen klaren?” Dat klonk als een uitdaging op snelheid. De ranger wist hoe ze het schoonmaken nog een beetje interessant moest houden. "Challenge accepted. Wat is je record?" Vroeg ze aan de brunette. "Wacht wat is je naam trouwens want het is niet dat ik de namen van alle rangers ken ofzo." Bekende Lima met een wat onhandige grijns op haar gezicht. Wist de ranger eigenlijk wel hoe zij heette? Hoogstwaarschijnlijk niet, ze zou het wel merken. Als het gevraagd werd niet en als ze bij haar naam werd genoemd wel. Zo simpel kon het zijn, waarom jezelf voorstellen als er een kans was dat de ander jouw naam al wist.

“Elf minuten voor één lokaal!” Antwoordde de ranger enthousiast. Een geamuseerde grijns verscheen op Lima's gezicht. "Okay let's do this." Zei het meisje terwijl ze haar knokkels kraakte. Dat was iets wat ze altijd deed als ze enthousiast over iets was, een echte reden of nut had het eigenlijk niet. “Oh, right! De naam is Tiffany. Tiffany Marchetti.” Stelde de ranger zich voor. "Aangenaam, ik ben Lima Matton." Stelde het meisje met het donkerblauwe haar zich op haar beurt ook voor. Ze schoof de deur open en keek even het lokaal in. In tien minuten zouden ze het schoon moeten krijgen. Dat betekende dat ze flink hard door zouden moeten werken. Misschien zou het handig zijn dat ze de taken dan zouden verdelen en zo met goed samen werken het voor elkaar zouden kunnen krijgen. Hoe dan ook, het moest lukken.

Inmiddels stond ze al naast de schoonmaakkar om te zien wat er allemaal in stond dat ze konden gebruiken. “Nog een voorkeur voor vloer of iets anders?” Werd haar gevraagd. Lima wierp een blik over haar schouder naar Tiffany zodat ze de ranger aan kon kijken terwijl ze antwoord gaf. "Ik doe de tafels en vensterbanken wel, doe jij de grond dan?" Vroeg ze waarna ze een doek uit de kar haalde en die in de emmer gooide zodat hij alvast goed nat zou zijn. De kar, die gelukkig wieltjes had die beter werkte dan die van winkelwagentjes, duwde ze het lokaal in. Eenmaal in het lokaal leek het nog kleiner dan verwacht, dit zou ze moeten lukken als ze een beetje door zouden werken.

Tiffany was het met haar voorstel eens wat wel makkelijk uit kwam. Terwijl de brunette de dweil van de kar haalde en klaar begon te maken trok Lima er een van de doeken uit. Met twee handen duwde ze het doekje onder in het hete water tot het na een paar keer onder dompelen goed nat was. Aan twee naast elkaar gelegen punten tilde ze het paarse ding uit het water en wrong het daarna uit. “Ready?” Vroeg Tiffany haar zodra het meisje weer rechtop stond. De donkerblauw harige knikte bevestigend maar stopte nog voor ze een stap kon zetten. "Wacht! Hoe laat is het nu?" Zei ze terwijl ze een beetje achterover boog om de klok langs Tiffany te kunnen zien. "Vier voor in drie, twee, één, start!" Riep ze waarna ze naar de eerste tafel dook en het doekje er over haalde met een flinke druk zodat het wel goed schoon zou gaan. Zodra de tafel klaar was maakte ze een sprongetje naar de volgende tafel en begon die schoon te maken.

De brunette leek in eerste instantie niet door te hebben waar ze het over had. “Oh, oh natuurlijk,” zei de ander nadat ze het gerealiseerd leek te hebben. Vanuit haar ooghoeken kon Lima zien hoe de ander door het lokaal racete met de dweil. Echt goed schoon zou het niet gaan op de manier waarop ze het deden. Zo vaak dat er werd schoongemaakt in de academie was niet helemaal gezond dus maakte het waarschijnlijk toch niet zo veel uit. Als ze het een beetje schoon zouden maken zou het al goed zijn, het zou toch weer schoongemaakt worden als het dan lichtelijk vies begon te worden. Tegen de tijd dat ze de doek over de laatste tafel liet gaan voelde ze de spieren in haar schouders en bovenarmen. De stoelen had ze gelijk met de tafels gedaan waardoor dat in een keer mee kon. Toen ze een sprintje wilde trekken richting de muur waar de ramen waren om de vensterbanken schoon te maken ging het mis. Haar voet gleed zodra ze zich er op wilde afzetten tijdens het sprinten onder haar lichaam uit waardoor ze parallel aan de grond kwam te hangen en dus ook plat op haar gezicht voorover viel. De lucht werd meteen uit haar longen geslagen waardoor ze een flinke hap adem nam toen ze zich met een van haar onderarmen overeind een klein stukje hielp. Daar ging hun record waarschijnlijk.

“Oh shit!” Hoorde ze achter zich waarna een zachte klap volgde van de dweil die op de grond viel. Lima had liever gehad dat de ander gewoon door was gegaan en ze nog een kans hadden op het record. Of in ieder geval niet haar richting op kwam gezien het vallen nou niet bepaald iets was waar ze trots op was. De klap die ze had gemaakt was echter luid genoeg geweest om door het hele lokaal te horen. Dat resulteerde weer in dat het erger leek dan dat het daadwerkelijk was. “Wat gebeurde er?” Vroeg Tiffany haar terwijl de blauwharige wat verder rechtop ging zitten. Voor amper een seconde verscheen er een grijns op haar gezicht. "Niets aan de hand ik gleed alleen uit." Zei ze voor ze haar benen onder haar lichaam schoof en zichzelf omhoog duwde. Even schudde ze wat met haar handen die de klap een beetje hadden opgevangen.