Hope you're ready for a revolution. +Gavin Castle

Voor een moment had de groenharige jongen zijn blik op de ander, om daarbij te kunnen zien dat deze het ineens een stuk moeilijker begon te krijgen om de een of andere reden. Godver, zeker weten dat ze iets in het drankje hadden gestopt, nu was het enkel nog maar afvragen of het ook in het spul had gezeten dat Nathan had gedroken. Hij voelde in welk geval nog niets, of in welk geval, niet super hevig. Zodra er dan ook werd gesproken door Gavin, dat hij het niet moest drinken, gevolgd door dat ze er overduidelijk iets hadden ingedaan, knikte de jongen. Het verbaaste hem helemaal niets ook nog. Al was het maar amper te verstaan, was het vaagjes te horen hoe er werd gevraagd wat erin zat. Enkel leken ze het absoluut niet op te merken, want ze gingen juist verder maf Nathan te dwingen om het spul op te laten drinken "Jij ook. Drink dat op." Klonk er bevelend van een van de mannen tegen Nathan. Uiteraard was hij dit nog steeds niet van plan, al helemaal niet na de waarschuwing van de zowat gedrogeerde zwartharige. Oh dear, dit kon nog wat worden. "En wat als ik dat dan niet doe?" Klonk er uitdagend van Nathan. Dit leek de mannen enkel geïrriteerder te maken, precies een reactie die hij had gehoopt. "Dat zal je dan snel genoeg merken." Oh? Ze gingen dus dreigen? Het had misschien een beetje eng geklonken, was het niet dat ze niet normaal konden spreken door hun dubbele tong van het dronken zijnde. Het gebeurde snel, maar ineens werd de jongen al half van zijn stoel afgetrokken, om vervolgens enkel te kijken in de niet al te heldere ogen van een van de mannen. Tsk, als ze wouden vechten, konden ze dat krijgen. Het waren ongeveer vier mannen die op het moment tegen hen waren, hij wist nu al dat de groenharige voor het moment niets aan Gavin zou gaan hebben, dus dat werd vier tegen één. Een beetje oneerlijk als je het hem vroeg hoor. Naja, hij verwachtte niet dat hun bepaald goed konden vechten, als dat wel zo zou zijn.. Dan nad hij ergens een flink probleem, maar de groenharige, hij was nog geheel -voor zover hij dat kon zijn- nuchter. Hij had uiteraard verwacht dat de gast die hem vast had, de eerst slag zou uitdelen, want jammer genoeg kon hij zich niet even snel loswringen uit diens greep. Maar nee, het kwam van een van de andere gasten, recht in Nathan's zij. Godver, dit ging al meteen een verkeerde richting in.

Zijn vraag werd genegeerd en ondanks dat hij zich niet erg goed voelde, merkte hij toch wel dat hij geïrriteerd was over het feit dat de mannen zijn vragen niet beantwoordden en dat ze de groenharige jongen ook aan het dwingen waren om te drinken. Zijn ogen keken inmiddels scheel en er begonnen zich zwarte vlekken voor zijn ogen te verzamelen. Hij probeerde zijn ogen normaal te laten kijken, maar dit zorgde enkel voor flinke hoofdpijn. Aan de overkant van hem zag hij de vrouw zitten die hij erg lelijk vond. Ze leek nu nog tien keer lelijker, maar had wel een grijns op haar gezicht geplakt en zat met over elkaar geslagen armen te kijken naar het tafereel. Ze werden gedrogeerd vlak voor haar neus en ze deed er niets aan. Hij wist dat ook wel in zijn achterhoofd dat dit één van de beruchtste bars was van heel Slateport City, maar daar had hij nu niet veel aan nu hij gedrogeerd was. Hij had verwacht dat hij zich steeds slechter en slechter zou voelen, maar het slechte gevoel maakt juist plaats voor een vrolijk gevoel. Een gevoel die hij allang niet meer gehad had. Toch merkte hij het gevaar wel op en zag hij vanuit zijn ooghoeken dat de groenharige in het nauw werd gedreven. En ondanks zijn vrolijke gevoel ging zijn hand toch gealarmeerd naar zijn Poké Ball. Hij gaf er een tikje tegen zodat het ding bewoog en niet veel later schoot Electro uit zijn Poké Ball. Gavin wees naar één van de mannen van het groepje en hoopte dat hij de groenharige niet aan zou wijzen, maar hij herkende het groene haar en dat was zeker niet de persoon waar hij naar wees. ‘Thunder Punch,’ zei hij met dubbele tong tegen de Pokémon en deze keek hem eerst vreemd aan, maar knikte en haalde vervolgens uit naar de man. Gavin gleed half van zijn stoel en voelde plotseling een lachsalvo opkomen. En dus lag hij het volgende moment om niets te lachen op de vloer terwijl Electro kwaad naar de mannen keek.

Voor met was de groenharige kon zien uit de situatie, was de lelijke barvrouw daar nog steeds, maar nu dan met een flinke grijns op haar gezicht geplakt. Als hij niet werd vastgehouden, had de groenharige deze er met al het plezier er vanaf geslagen. Hij was al in zijn zij geslagen, al was het op het moment dat die gast een tweede klap wouden gaan uitdelen, de zwartharige toch nog leek te kunnen helpen, of diens Pokémon eigenlijk. Gezien er ineens een Electrive was verschenen, hij herkende de Pokémon nog wel, al had hij het beest toen bij iemand anders gezien. Het overduidelijke geknetter van elektriciteit was te horen, waarna de jongen zag hoe de gele Pokémon de gasten sloeg met diens vuist, een Thunder Punch dus. Nu eindelijk werd hij weer losgelaten, waardoor de jongen meteen wat afstand van de mannen, al werd diens blik nog steeds strak op hen gehouden. Hij hoorde Gavin wel ineens helemaal om het niets lachen, maar lette er niet bepaald veel op, dat kwam zo dan nog wel. Eerst was het dat ze af moesten komen van die gasten. Hij pakte Chryses' Pokéball, om vervolgens de kat eruit te laten. "Thunderbolt." het was eens een afwisseling in plaats van de normale vuur-aanvallen die hij met andere Pokémon gebruikte, maar dat hield niet in dat dit niet werkte. Nog voordat de Luxray ging aanvallen, had hij diens trainer met een nuchtere blik aangekeken, alsof deze wou zeggen 'alweer een gevecht? Fucking really?'. Nu, wetende dat de twee Pokémon van hen het vast wel aankonden richtte hij zich tot Gavin, waarbij een klein fronsje op zijn gezicht was te vinden. "Kan je nog opstaan?" het zou zo echt nog wel komen dat die gast het ervan langs zouden krijgen, maar als de ander hier half op sterven zou liggen, hielp dat nog verrekte weinig. Oké, half stervende zijn is ook overdreven, maar het idee.

Terwijl Electro weer opnieuw uithaalde met zijn vuist en de hulp van de Luxray duidelijk niet kon appreciëren omdat hij nu eenmaal alles alleen wilde doen – want zo’n trotse Pokémon was hij dan wel – was Gavin nog steeds aan het lachen. Tranen waren in zijn ogen verschenen en gleden vervolgens naar beneden over zijn wangen. Het was de eerste keer dat hij echt meemaakte van zichzelf dat hij om iets zo hard kon lachen. En hij had niet eens een idee waarom hij lachte. Hij had gewoon die ontzettende drang om overal mee te lachen en overal een grap van te maken. Zijn irritatie had daarnet nog hoog gezeten, maar nu was daar vrij weinig van te zien en leek de jongen zelfs geamuseerd te zijn over het feit dat hij het drankje had moeten drinken. Hij begon harder te lachen toen de groenharige jongen de Luxray een Thunderbolt liet uitvoeren en toen hij de gezichten van de mannen zag die haastig uitweken. Het gezicht van de lelijke barvrouw was nog wel het grappigste en de jongen kwam haast niet meer bij toen de groenharige hem iets vroeg. ‘Overeind komen…? Wat is dat?’ Gavin grinnikte, maar zijn lichaam leek de groenharige wel te begrijpen want zijn handen begonnen al met hem overeind te duwen. Alle kleuren gingen in elkaar over en de achtergrondgeluiden vervaagden. ‘Wauw,’ zei Gavin terwijl hij zichzelf weer liet vallen. Hij kon ook niet anders, want zijn handen begonnen te trillen waardoor hij zichzelf wel moest laten zakken. Een brede grijns verscheen om zijn lippen en weer begon hij te lachen. ‘Ben jij afkomstig van de oceaan?’ vroeg hij met grote ogen aan de groenharige. ‘Je haar lijkt wel op… zeewier.’ Hij kon zich nog goed houden, maar het volgende moment lag hij weer te gieren van het lachen. Electro zuchtte, wierp de groenharige een geïrriteerde blik toe alsof hij de jongen verantwoordelijk wilde stellen voor dit en ging naar zijn trainer om deze op te rapen. Hij keek afwachtend naar de groenharige. ‘Néé,’ bracht Gavin dramatisch uit. ‘Vertrekken we nu al? Hè, het werd net zo leuk!’

Chryses leek absoluut niet o der de indruk van de zijn van de Electrive, welke het duidelijk wou maken dat de hulp van de Luxray 'onnodig' was. Ja, natuurlijk. Al mocht dat zo wel zijn, betekende het niet dat extra hulp niet handig was. Hij probeerde zo weinig mogelijk te letten op het gelach van de ander, vooral toen deze een opmerking maakte over het haar van Nathan, hierover had hij al genoeg Taurosshit gehoord. Echter had hij ineenslast van hevige hoofdpijn die die ineens was komen aanzetten. Zat er dan ook wat in het eerste drankje dat de twee hadden gedronken? Blijkbaar wel, maar bij lange na niet zoveel als bij het tweede glas, wat maar weer bij Gavin was te merken. Hij greep naar zijn hoofd, alsof dat de pijn zou tegen houden. Natuurlijk zou dan het niet sukkel, maar het was gewoon te hopen geweest dat het een optie was. Ineens was het te voelen hoe hij met zijn lichaam deels steunde op de Luxray, gelukkig dat deze er was maar. Hij richtte zijn blik op de mannen, welke flink geschokt leken te zijn van de aanvallen waaraan ze zojuist tentoongesteld waren en hadden mogen voelen. De jongen had zijn blik op de gele Pokémon van Gavin gericht, welke zijn trainer letterlijk opgepakt leek te hebben. Als dat werkte. "Het Pokécenter." klonk er moeilijk van de jongen. Arceus, hij wist niet hoeveel er in het drankje was gedaan, maar in welk genoeg wel genoeg om iemand binnen de kortste keren een zware tijd te geven. Chryses leek het wel al begrepen te hebben dat het center de bestemming zou zijn, gezien de oversized kat al begon te lopen naar buiten, met de groenharige op zich steunend.

Electro keek met een lichte geïrriteerde blik naar de Poké Ball’s die aan Gavin’s broek hingen. Als die verdomde Trapinch nu eens beter haar best deed en sneller geëvolueerd zou zijn dan zouden ze nu een Flygon hebben die de andere jongen naar het Pokémon Center kon vliegen, want het ging met beide jongens de verkeerde kant op. Hij had heus wel gemerkt hoe de jongen in elkaar was gezakt nadat Gavin een dramatische opmerking had gemaakt. Zijn oogjes keken woedend naar de omstaanders die zich nog in het café bevonden, want de meerderheid was in paniek al naar buiten gerend. Wie weet werden er dadelijk nog mensen bij gehaald die zouden zorgen dat er terug orde kwam in het café en dan hadden ze het al helemaal zitten. Een man stapte dapper naar Gavin toe, maar ging opzij toen Electro hem woedend aankeek. Hij zou geen enkele man meer in de buurt laten van zijn trainer, welke nog altijd aan het lachen was in zijn armen en om zich heen wees alsof hij zich op een kermis bevond. ‘Oh my Arceus.’ Electro’s aandacht ging naar zijn trainer. ‘Het is een uit zijn krachten gegroeide kat! Rennen, Desperados!’ Electro gromde slecht gehumeurd zijnde toen niet alleen bleek dat Gavin opmerkingen maakte die nergens op sloegen, maar hem dan ook nog eens aanzag voor Desperados, die stomme Lombre die zich gek genoeg een trouwe teamgenoot had weten te maken én de reden was dat ze Fugite in het team hadden zitten. Maar het liefste had de Electivire zijn trainer op de grond laten vallen na die opmerking, maar hij hield zich in en stapte koppig door. ‘Hé, Zeewiertje!’ riep Gavin naar de groenharige. ‘Naar welke tent gaan we nu? Ik kan nog heel de nacht doorgaan. Dit is zo leeeeeukkk.’ De zwartharige brulde van plezier en liet zijn hoofd naar achteren hangen. ‘Oh,’ zei hij. ‘Slecht idee. Ik moet kotsen.’ Electro zuchtte. Dit ging nog een lange avond worden.