Hope you're ready for a revolution. +Gavin Castle

Gavin draaide zich met een vreemde blik in zijn ogen om toen de jongen zijn vraag stelde. Humor? Waar had de jongen het in godsnaam over? Over dat Gavin humor had? Had hij dan nog niet gemerkt dat Gavin dat niet had en ook niet wilde hebben? Misschien als hij een ander leven had gehad en een andere persoonlijkheid had gekregen dat hij wel lol kon hebben met de groenharige, maar nu had hij in elk geval niet echt veel humor en dat wilde hij graag zo houden. Hij haatte de personen die het leven als één groot feest aanzagen omdat hun jeugd toevallig niet verpest was door één van hun ouders. Hij had echt een rotjeugd gehad en zolang ze hem maar met rust lieten, wilde hij niemand in zijn slechte humeur betrekken. Deze jongen zat echter te smeken om een pak rammel, want hij bleef Gavin maar lastig vallen en op een vervelende manier ook. Gavin wilde zijn schouders ophalen en verder lopen, maar de volgende vraag liet hem weer stilstaan en over zijn schouder kijken. Deze keer was de vreemde blik verdwenen en was het eerder twijfelend. Het was lang geleden dat hij nog eens alcohol had aangeraakt omdat hij kon zien wat er gebeurde als zijn vader dat deed, maar hij hoefde toch niet per se alcohol te hebben? Hij wist echter dat de groenharige daar wel op doelde. Aan de andere kant had alcohol ook iets verdovends. Dan kon hij alles even vergeten. En alsof dat een overtuigende gedachte was, draaide Gavin zich volledig om naar de jongeman en gaf een kort knikje. ‘Goed,’ sprak hij. Daarna keek hij even twijfelachtig. ‘Maar ik ga weg als ik daar zin in heb en dan laat je me voor de rest van mijn leven met rust.’ Het was niet dat hij vrienden ging worden met deze knul, want eerlijk gezegd vertrouwde hij de kerel helemaal niet. Dan had je natuurlijk ook nog de vraag waarom hij dan in godsnaam mee ging als hij de knul toch niet vertrouwde.

Het was al te zien geweest hoe de ander had willen weglopen, maar was bij zijn vraag om ergens te gaan drinken wel gestopt en keek over diens schouder. Wow, dus de dude kon wel ergens mee worden gestopt? Er was een soort van twijfelende blik te zien bij de ander, alsof deze erover nog even leek na te denken. Kom op, een simpel antwoord als 'ja' of 'nee' kon in enkele tellen worden gegeven. Mar goed, de ander kon natuurlijk nog andere reden hebben om erover na te denken waar de groenharige ook echt absoluut niet aan dacht. Bijvoorbeeld: de twee konden elkaar voor hoelang? Enige minuten pas en nu dit al. Maar ach, het was niet echt altijd iets waar Nathan aan dacht, niet altijd even handig maar toch. Na even na te denken ofzo draaide Gavin zich om, om te zeggen dat het goed was. Kijk eens aan, hoe moeilijk was dat niu geweest? Niet zo dacht hij. Echter ging de ander wel weg als deze er zin in had en daarna zou de groenharige hem voor de rest van zijn leven met rust laten. "Sure, maar ik kan bij dat laatste niets beloven, zou goed genoeg kunnen dat we elkaar ooit hierna tegenkomen." en nou, waar zou eigenlijk een bar zijn? Wel ergens leek hem, echter nu nog de juiste plek vinden was een tweede..

Ooc: beetje laat (a') sorry

Waarom had hij het gevoel dat hij net zijn toestemming had gegeven voor iets stoms? Hij had geen idee, maar goed voelde het niet aan. Misschien had hij zich dan toch moeten omdraaien en zich verder niks aan moeten trekken van de groenharige kerel. Misschien had hij zich toch niet over moeten geven aan zijn eigen zwaktes, maar hoe lang was het geleden dat hij zichzelf nog iets gegund had? Hij had al jaren geen alcohol meer aangeraakt omdat hij te veel pijn had met het verwerken wat er allemaal was gebeurd. Maar aan de andere kant was het ook wat hij net overwogen had… het had iets verdovends. Het kon er voor zorgen dat zijn pijn weg zou gaan. Aan de andere kant had hij een probleem als hij te dronken zou raken, iets stoms zou doen en niet meer oplettend zou zijn of men zijn littekens kon zien. En bij die gedachte trok hij de trui die hij aan had iets meer over zijn polsen. Hopelijk had Nathan de plotselinge beweging niet gezien, maar Gavin dacht van niet omdat de groenharige alweer verder aan het praten was. ‘Dat moet dan maar,’ gromde hij en hij haalde zijn schouders op. Dit ging echt dik tegen zijn principes in: drinken en met een vreemde mee gaan. Maar hé, hij moest zich van zijn moeder toch buiten zijn comfortzone begeven? Ook al wist hij dat ze het zo niet bedoelde. Maar goed, zij kwam hier natuurlijk nooit iets van te weten. De jongen deed een paar stappen dichter naar de groenharige toe en schraapte zijn keel. ‘Het ligt er aan naar wat voor café je wilt gaan, maar als je echt een café moet hebben waar ze drank verkopen zonder naar je leeftijd te kijken, dan zou ik naar Drunk Sailor gaan hier een paar straatjes verderop.’ Hij zuchtte. ‘Ik ben zeventien, dus dat wordt lastig in andere bars.’

Bij de kleine en subtiele beweging van de ander fronste de jongen lichtjes, geen idee wat het was geweest, maar er moeite naar doen om het te vragen deed hij dus niet. Ondanks dat lulde de groenharige doodleuk verder over wat er heel misschien in de toekomst gaan gebeuren. Gelukkig voor de jongen, welke echt geen flauw idee hebbende waar heen te gaan, kwam Gavin ermee dat ze naar een café moesten gaan waar er niet naar de leeftijd werd gevraagd, in de eerste instantie wou hij vragen waarom, tot de ander sprak dat deze minderjarig was. Ohhhhh. Daarom was dat dus. Wel wist de gozer waar heen te gaan, namelijk een plek genaamd 'Drunk Sailor'. Als hij hier niet van die ultra stereo-typen zeelui zag zou de jongen wel even heel erg teleurgesteld erin zijn. "Klinkt prima dan." stemde hij ook in, geen idee waar the hell die plek moest gaan zitten, immers was het niet dat hij nou per se altijd in Hoenn zou zijn voor dit soort redenen. Sterker nog, hij was het niet eens van plan geweest in de eerste instantie toen hij hier was aangekomen. en als hij dronken zou worden in een plek als deze, was het in welk geval niet als hij geen plek had om terug te keren, gelukkig had hij die wel.

Het was misschien niet het slimste idee om naar een bar te gaan en dronken te worden, maar wat was tegenwoordig wel nog een slim idee? Gavin had de laatste tijd namelijk niet bepaald het gevoel dat hij echt nog slimme dingen deed. Op reis gaan was bijvoorbeeld al een ding geweest waar hij erg aan twijfelde of het wel slim geweest was. Dat was echter niet zijn beslissing geweest, maar eerder die van zijn moeder. Toch kon hij de schuld zo erg op zijn moeder steken als hij wilde, hij had er toch mee ingestemd. Hij was weldegelijk op reis gegaan en had haar dus een soort van gelijk gegeven, maar nu begon hij te twijfelen of hij niet harder tegen had moeten stribbelen. Ook begon hij te twijfelen over het feit of hij dit wel moest doen. De groenharige leek op zijn zachtst uitgedrukt niet bepaald een betrouwbaar persoon, maar aan de andere kant was dronken worden wel dé manier om dingen te vergeten. En dus, toen de groenharige instemde, gaf Gavin een bevestigend knikje. Niet per se omdat hij de groenharige wilde bevestigen dat hij mee wilde gaan, maar eerder om een einde te maken aan de discussie die hij met zichzelf was begonnen in zijn hoofd. Hij wilde graag dronken worden. Hij wilde alles even vergeten. Maar zijn moeder mocht hier echt nooit te weten van komen. Het duurde even voordat hij zich besefte dat de groenharige Nathan heette. Maar goed dat hij zich de naam kon herinneren, want anders zou het zo dom overkomen. Had hij zijn eigen naam gezegd? Wat maakte het ook uit. ‘Nou, Nathan. Volg mij,’ zei hij sarcastisch opgewekt. Hij stak zijn handen in de lucht alsof hij aan het feesten was, gevolgd door een nors gezicht en een paar stappen richting een steegje. Het duurde niet lang voordat de luide muziek van de bar te horen was en even twijfelde Gavin of dit wel zo’n goed idee was. ‘Als je maar niet denkt dat ik alles voor je betaal,’ sprak hij waarschuwend. ‘Misschien kunnen we wat lenen van de mensen daar.’ Nee, hij ging niet alles betalen. Het liefste betaalde hij helemaal niks. En met een laatste blik op Nathan ging hij naar binnen.

door de uitdrukkingen die de ander leek te trekken, wou hij bijna vragen wat het was, tot hij bedacht dat het hem eigenlijk weinig uitmaakte. Wat dan ook, niet veel later klonk er heerlijk vrolijk -met een sarcasme er natuurlijk tussen- van de zwartharige dat hij hem moest gaan volgen, met nog om het plaatje helemaal af te maken, diens handen in de lucht. Nadat de twee een minuut of drie hadden gelopen, waren ze er al aangekomen, wow, dat was wel vrij snel geweest. De muziek die er te horen was flink luid, maar het scheelde in welk geval dat het geen bepaald slechte muziek was, anders was het ineens een stuk minder fijn geworden. Nathan greens even toen er werd gesproken dat hij maar niet moest denken dat Gavin echt niet alles voor hem ging betalen. Vervolgd door dat ze misschien wat konden gaan lenen van de mensen daarbinnen, dat leek hem erg sterk. "Dat is niet eens nodig." verklaarde hij simpel, om hierna ook de pub binnen te lopen. Hij liet zijn blik de omgeving scannen met de mensen, niet veel bijzonders, een donkere maar gezelige sfeer. Yes. Er waren stereo-type zeelui. Dat was wel het minste dat hij had verwacht van de pub met zo een naam. Hij liep, misschien wat uit automatisme, meteen door naar de bar, om daar gewoon plek te nemen.

Gavin fronste toen hij het antwoord hoorde van Nathan en keek met een vragende blik over zijn schouder naar de groenharige, maar veel tijd om een vraag te stellen had hij niet. De luide muziek bonsde in zijn oren, maar de zwartharige probeerde zich er niks van aan te trekken en liep net zoals Nathan door naar de bar. Hij nam naast de jongen plaats en leunde met zijn armen om op de bar terwijl hij, om zichzelf een houding te geven, het interieur bekeek. Het bestond uit een paar simpele eikenhouten tafeltjes en eikenhouten krukjes. De krukken waren met iets speciaals verhoogd zodat je makkelijk aan de ronde eikenhouten tafeltjes kon zitten. Op de bar na was alles uit hout gemaakt en aan de muur hing – hoe toepasselijk toch – een beeld van een Wingull. Het was niet zeker of het een echte kop van een Wingull was of een verdomd goed nagemaakte en Gavin wilde het eigenlijk ook niet weten. Gavin richtte zijn blik weer naar voren… en schrok zich een ongeluk. Een dame met een te ver uitgesneden jurk stond voor zijn neus. Haar gezicht bestond uit een make-up doos en de dikke wrat op haar kin waar bovendien een haartje uitstak hielp ook al niet mee. De jurk zou op zich mooi zijn geweest als haar lichaam er niet in had gezeten. Net zoals de meeste lui hier bestond haar jurk uit de kleuren blauw en wit, precies dezelfde kleuren die de heren droegen. De dame boog zich voorover en vroeg al knipogend naar Nathan en Gavin wat ze wilden drinken. Gavin zei met een rood hoofd dat hij wel een biertje wilde om mee te beginnen en draaide zijn hoofd daarna naar Nathan toen ze Nathan’s bestelling ook had opgenomen en weg was om het te gaan halen. ‘Ik zweer dat ik daar nog nachtmerries van krijg,’ mompelde hij. ‘Maar wat bedoelde je met dat het niet nodig was om te betalen?’ Hij fronste en keek de jongen wantrouwend aan.

Niet veel later nadet hij plaats had genomen naar de bar, was de ander naast hem komen gaan zitten, welke eerder diens aandacht had op het interieur dan de rest. Hij grinnikte dan ook kort toen Gavin flink leek te schrikken van de barvrouw. Ergens gaf hij hem gelijk want jezus, het was nou niet bepaald te zeggen dat dit een geweldig zicht was, ergens wel een nadeel hoor. Zodra er aan de twee werd gevraagd wat ze wouden, bestelde Gavin een biertje, waarna de aandacht van de barvrouw naar hem ging. "Een rum cola." hij had het zelf niet heel veel op bier, maar wat hij zojuist had besteld kon er altijd wel in bij de groenharige. Zodra er werd gemompeld dat de zwartharige hier nog nachtmerries van kreeg, greens de jongen. "Ach, het had ook erger gekund." klonk hij geamuseerd. Echter bij de volgende vraag fronste de jongen lichtjes, niet betalen? Oh dat, blijkbaar was hij verkeerd begrepen. "Ik bedoelde dat het niet nodig was om geld te lenen." niet betalen was ook een optie, maar het zag er wel naar uit dat de mensen hier hun mannetje konden staan als er iemans problemen ging maken. Iets dat hij voor nu dan maar even oversloeg. Niet veel later kwamen hun drankjes al voor hun gezet, waarop hij kort knikte en meteen een slok nam.

Ooc; niet erg, het is best een mooie beschrijving xD

Gavin trok zijn wenkbrauwen op naar Nathan. En wat was er precies erger dan dit gedrocht? Gavin kon geen Pokémon vergelijken die hij erger vond uitzien dan dit geval. Oké, misschien kwam Trubbish in de buurt of de evolutie ervan waarvan hij even de naam kwijt was – Gardevoir, Garbodor? – maar hij wist zeker dat zelfs die Pokémon niet konden tippen aan wat hier voor zijn neus stond. Als Gavin niet beter had geweten zou hij bijna denken dat het een man was die oftewel borsten had laten zetten oftewel een grote BH aan had waarin hij watten had gestopt om ze groter te doen overkomen. Het was een flinke vrouw, dus het zou hem niks verbazen als haar buik zo dik was dat… Verder dacht hij er maar niet te veel over na, want dan werd hij pas echt beledigend. Bovendien wist hij hoe het was om beoordeeld te worden op het uiterlijk en hij wist ook dat dat niet leuk was. Maar zolang hij het voor zichzelf hield was het geen kwaad. Hij vergat daarbij maar even zogenaamd het feit dat hij net zijn gedachten had gedeeld met Nathan. ‘Als je maar niet denkt dat ik veel op zak heb,’ waarschuwde Gavin. Hij zag het plan om gewoon weg te lopen eerlijk gezegd nog wel zitten, maar had geen idee of Nathan sterke Pokémon bij zich had. Eigenlijk zou hij zich net zo goed lid van een slechte organisatie kunnen noemen als hij dit al wilde doen. Hij wist dat hij in zijn hart een goed mens was, maar dat dat niet vaak geuit werd. Het idee om de rekening te laten voor wat het was, al zeker als Nathan nog meer rum cola’s ging bestellen, stond hem echter maar al te goed aan. Plotseling zette de akelige barvrouw niet alleen hun drankjes neer, maar ook nog twee glazen per persoon met een donker goedje in. ‘Van hun,’ zei ze en ze wees met haar duim naar een paar mannen die overduidelijk dronken waren. Ze zwaaiden naar hun en Gavin deed iets met zijn mondhoeken dat op een krampachtige glimlach moest lijken. ‘Vertrouw jij het?’ Wantrouwig keek hij naar het spul om te kijken of er niet wat poeder in zat. Je wist immers maar nooit in Slateport City.

Zodra er enkel wel nog werd gewaarschuwd door de ander dat deze niet teveel geld op zak had, glimlachte hij even, nou, het scheelde dan maar dat de groenharige dat wel had, nietwaar? "Geen zorgen daarover." wuifde hij de waarschuwende woorden dan ook zorgeloos weg. Echter viel het hem nu pas op dat niet bij enkel hun eigen drinken, ook nog een ander spul werd neergezet, waardoor hij lichtelijk fronsend zijn drankje neerzat. Er werd nog gesproken door de barvrouw dat het van 'hun' was, daarbij een gebaar makend richting een groepje dronken mannen. Hij maakte een kort dankbaar gebaar, om het drankje vervolgens op te tillen en het glas rustig heen en weer te draaien, zodat er een kleine draaikolk ontstond. "Niet helemaal." gaf hij dan ook toe toen het hem werd gevraagd of hij het vertrouwde. "Wat zit er eigenlijk in?" vroeg hij dan maar ook aan de barvrouw, welke een wat afwezig antwoord sprak op zo een manier dat hij het niet kon verstaan. Kort fronste hij, maar besloot kort te ruiken aan het drankje. Hm, het had een vrij sterke, wat bittere geur. Nathan kon het niet geheel plaatsen wat het nou precies was, maar dat zal wel. Hij wou er misschien wel wat van proeven, maar geen idee hebbende wat het was maakte het niet geheel gemakkelijk. Hm. "'K denk niet dat er wat inzit though." sprak hij daarna.

Na het een paar keer rondgedraaid te hebben kon Gavin concluderen dat er geen poeder in zat. Of toch tenminste niet recent er in gedaan. Poeder loste namelijk na een tijdje op in een alcoholische drank waardoor je, ook dankzij de heldere kleur van de drank, niet meer kon onderscheiden of er nu wel iets in zat of niet. Het was niet dat hij er ervaring mee had, het was gewoon een logische verklaring die hij had gevonden voor het feit dat hij geen poeder kon vinden in zijn drankje. Ook het feit dat de mannen dronken waren maakte het niet direct aannemelijk om er van te drinken. Het enige wat het een beetje aannemelijk maakte om er een slok van te nemen was het feit dat ze zojuist een gratis drankje hadden gekregen. De jongen draaide zijn hoofd naar de groenharige. Nathan gaf toe dat hij het ook niet helemaal vertrouwde en Gavin wilde het al wegschuiven, maar concentreerde zich op de vrouw die een antwoord gaf. Hij had er niet veel van verstaan, maar hij had het woordje ‘beach’ nog wel kunnen onderscheiden. Hoe heette die cocktail ook alweer…? Gavin schudde zijn hoofd omdat hij er geen idee van had. ‘Het zou weer typisch zijn als dit weer zo’n drankje is waarbij…’ Tijd om zijn zin af te maken had hij niet, want opeens stonden twee van de vijf dronken mannen die hun het drankje hadden aangeboden bij hun. De ene ging aan de kant van Nathan zitten en de andere aan de kant van Gavin. Gavin vernauwde zijn ogen wantrouwend naar de man, maar deze gaf hem kameraadschappelijk een klap op zijn schouder. Ondanks dat het niet hard bedoeld was kromp Gavin toch even in een omdat de klap hem op de één of andere manier aan zijn vader deed denken. De dronken man had het gelukkig niet in de gaten en wees naar het drankje. ‘Drink op,’ zei hij vriendelijk, maar het klonk gebiedend. Gavin had zin om opstandig te doen, maar de vermoeidheid nam het over van hem en hij zette het drankje na even aarzelen aan zijn lippen. ‘Als ik doodval weet je dat je niet moet drinken,’ zei hij nog droog tegen Nathan voordat hij het zonder verder na te denken naar binnen klokte. Het had een zoete smaak en was vrij lekker, maar Gavin wachtte toch nog even op het effect. ‘Nog een, wijfie!’ riep een andere man al lachend terwijl hij naar de lelijke barvrouw wenkte. Wijfie…? Waar waren ze in godsnaam weer beland…

Ook de zwartharige leek naar diens drankje te kijken of er iets inzat dat er uiteraard niet in hoorde te zitten, enkel sprak deze daar verder niets over, dus het leek de jongen dat de ander niets had gevonden. Naja, er waren wel genoeg wat dingen die konden gebeuren als ze zouden worden gedrogeerd, dingen waar Nathan het liefste maar niets aan wou gaan denken. Na zijn vraag aan de barvrouw, waarvan hij het antwoord niet had kunnen verstaan, werd er door Gavin gesproken dat het een soort drankje was waarbij, of naja, dat probeerde de ander, want precies op dat moment waren de mannen die de twee het drankje aangeboden bij hun gaan staan, Gavin vriendelijk maar toch licht dwingend aansprekend dat hij het moest opdrinken. Kort fronste hij, hm, enkel des te meer redenen om dit gehele zaakje niet te vertrouwen. Enkel betekende dat niet om dat te laten merken, want hell, dan zou het past goed fout kunnen gaan, iets waar hij dan dus ook echt geen enkele zin meer in had. De groenharige knikte enkel even toen de ander had gesproken dat hij het dus niet moest drinken als deze doodviel, al moest hij wel even een kleine glimlach onderdrukken. Zodra Gavin het drankje achterover had geslagen bestelde een van de gasten nog zo een drankje, ey, dit ging toch wel zeker van hun rekening af hé? hij hoopte het maar. "En?" vroeg Nathan dan ook niet veel later aan de zwartharige, als er namelijk iets anders nog erin had gezeten, moest de jongen het namelijk nu wel gaan merken. Toen er ook een hand op zijn schouder werd gelegd reageerde de jongen er weinig op, al was het wel dat er ee korte rilling door hem ging, brr. "Drink jij ook op." klonk er op precies zo een dwingende toon, maar toch aardig. Hij keek Gavin nog even aan, om daarna toch maar uiteindelijk het drankje achterover te gaan slaan.. en het smaakte niet eens zo slecht ook, dat was in welk geval een pluspunt... toch?

Zodra het drankje al iets langer in zijn keel zat proefde Gavin de bittere nasmaak. Hij stak zijn tong een eindje uit en wilde met zijn vinger over zijn tong gaan om te kijken of er toevallig wit poeder achterbleef, maar hij had niet echt de tijd omdat de man naast hem een tik gaf op zijn schouder. Gavin probeerde het zo goed mogelijk te negeren, maar het liefste had hij zich al omgedraaid en de kerel een verdomd harde slag op zijn neus gegeven. Hij wilde de groenharige een antwoord geven op zijn vraag, maar de man was hem voor door de jongeman te dwingen om het drankje op te drinken. Gavin concentreerde zich op eventuele effecten, maar het enige wat hij kon ontdekken was dat hij zich iets suffer voelde dan normaal. Dat kon ook komen omdat het vrij sterke shotjes waren en dat hij het niet gewoon was om zo veel drank in één keer achterover te kieperen. En, liet hij eerlijk zijn, waarschijnlijk ook omdat ze toch iets kleins in hun drinken hadden gedaan. ‘We zullen er vanzelf achter komen,’ zei hij enkel schouderophalend tegen de groenharige kerel. ‘Maar ik meen het,’ zei hij zachtjes terwijl hij zich naar de groenharige boog. ‘Als ze ons nog langer blijven dwingen en zo om ons heen blijven hangen ga ik toch in opstand komen.’ Een ruwe hand trok hem weer terug op zijn plaats en Gavin wilde zijn arm opsteken om de kerel weg te slaan, maar een drankje werd hem voorgehouden en geërgerd keek hij naar het drankje. ‘En als ik dat nu eens niet op wil drinken?’ vroeg hij arrogant, maar dat werd beloond door een por in zijn zij. De man glimlachte naar hem en gebaarde opnieuw naar het drankje. ‘Drink op. Het komt op onze rekening.’ Alsof hij een keus had. Met een zucht pakte Gavin het drankje en sloeg het op dezelfde wijze achterover zoals hij met het andere drankje had gedaan. Hij rilde even omdat het drankje bitterder was dan de vorige en keek naar de groenharige. Hoe lang zouden ze dit nog pikken?

Het was duidelijk te merken dat de twee dit gehele zaakje niet meer vertrouwden, maar wie zou het hun kwalijk nemen? Door wildvreemden drankjes voor geschoven krijgen en gedwongen worden om deze op te drinken, iedereen met ook maar een beetje gezond verstand zou dit niet niet vertrouwen. Het was te merken dat Gavin iets meer naar de jongen toe leunde, om hem toe te spreken als dit nog door bleef gaan, dat hij dan in protest ging gaan. Hierop knikte de groenharige, hij was het helemaal eens met de ander. Voor de tweede keer werd de zwartharige een drankje aangeboden, welke dan ook arrogant werd afgewezen, dat was in welk geval iets. Enkel leken de dronken mannen er een stuk minder blij mee te zijn, gezien ze verder aandrongen om het spul te drinken. "Hoorden jullie hem niet? Hij wou niet meer." klonk er wat geïrriteerd van Nathan, oké ja, hij zou zich iets meer moeten beheersen, maar dat had de groenharige nu al lang genoeg gedaan vroeg je het hem. Hij voelde hoe een van de mannen hem bij zijn schouder pakten en ook Nathan kreeg zo een zelfde soort drankje 'aanboden'. Iets waarop de groenharige die gast geïrriteerd aankeek. Hij keek Gavin aan, welke ook blijkbaar de jongen aankeek. Als het aan hem lag zouden ze dit niet meer pikken hoor. Hij hief dan ook lichtjes zijn wenkbrauw, hopende dat Gavin het ook wel zou begrijpen.

Gavin hoorde vaag de opmerking van de groenharige jongen. Lag het nu aan hem of was de temperatuur een paar graden gestegen? En zag hij nu dubbel of was dat de tweelingzus van dat lelijke kreng aan de bar? Hij schudde zijn hoofd langzaam terwijl er zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd verschenen die slechts half te zien waren omdat een deel van zijn haar wel over zijn voorhoofd lag en het andere gedeelte in de lucht stak. Zijn kapsel was een ander ding waar hij zich ’s morgens vroeg dikwijls om moest bekommeren en waar je van zou denken dat veel gelpotjes gesneuveld waren om het rechtop te houden, maar wat eigenlijk best wel mee viel. Nee, de jongen deed niet bijzonder veel aan zijn haar. Het stak van nature al zo recht en hij kon begrijpen dat er jongens wie die er jaloers op waren, maar soms overwoog hij wel eens om een ander kapsel te laten knippen. Gavin richtte zijn blik opzij en begon de jongen twee keer te zien. Was de jongen er daadwerkelijk ook twee keer of begon hij echt kuren te krijgen? Het feit dat de mannen zo aandrongen om het drankje steeds op te blijven drinken klonk ook niet helemaal goed en Gavin wist nog aan de bittere smaak achterop zijn tong te proeven dat hij het alleen daardoor al niet vertrouwde. De groenharige begon echter in opstand te komen en hoe dronken Gavin ook leek, hij merkte wel op wat de jongen wilde doen. De jongen wilde overduidelijk de mannen duidelijk maken dat ze dit niet langer pikten en in een normale omstandigheid zou Gavin ook zeker de leiding hebben genomen over dit idee, maar hij voelde zichzelf niet in staat. Zweetdruppeltjes begonnen nu naar beneden te lopen en hij zwaaide zijn hand afkeurend naar de groenharige jongen. ‘Niet drinken,’ siste hij tegen de jongen. ‘Gewoon niet doen. Ze hebben…’ Hij slikte terwijl hij een golf van misselijkheid onderdrukte. ‘… er overduidelijk iets in gedaan.’ De mannen hoorden hem nu waarschijnlijk, maar dat boeide hem vrij weinig. Hij wilde de groenharige jongen waarschuwen voordat hij dadelijk tegen de vlakte zou gaan. ‘Wat zit hierin?’ vroeg hij met een halve dubbele tong aan de gasten terwijl hij zijn best deed om zijn ogen niet scheel te doen laten kijken.