Sweat it out, shut your mouth +Matthew

"Dat heb ik gemerkt." Was zijn opmerking nadat hij had gezegd dat hij niet zo goed namen aan gezichten kon koppelen... Well... Thanks... Heel erg bedankt... Hij was echt... Ugh... Toen ze eenmaal buiten waren, rekte hij zich even uit... Hij had gewoon zo'n krap gevoel daarbinnen... En voor iemand van zijn lengte was dat waarschijnlijk geen verassing. "Wat voor nut denk jij te hebben voor Team Rocket?" Boem... Wat een vraag. Hij keek even kalmpjes met zijn ene en enigste oog naar de ander waarna hij even over zijn achterhoofd wreef en nadacht. "Nou... Ik kan mensen wegjagen..." Was ie pro in. "Ik ben wel goed met wapens en ik kan wel wat van verdovingen, medicatie, een beetje dat soort dingen," Hij haalde zijn schouders op. "Als ik een opdracht zou krijgen om iemand te ontvoeren of zoiets zou ik er geen problemen mee hebben," zei hij even. "Ik kan zo wel Pokémons stelen, maar daar heb ik nooit echt aan gedacht," gaf ie eerlijk toe. Naja, hij liep altijd met een gun en verdoving rond... Soms ook andere wapens... maar naja...

Ja, wat hij zojuist had gevraagd vonden de meeste mensen geen kleine vraag, hijzelf vond dat natuurlijk ook niet. Het was wel in dossiers van de leden te lezen, maar soms was het ook wel beter om het gewoon uit hun eigen mond te horen. Lichtelijk fronsend luisterde hij naar het antwoord van de ander, waarvan enkele van die dingen standaard waren bijvoorbeeld Pokémon stelen, en andere juist weer iets dat je niet altijd zag en volgens hem wel vaker mocht, zoals het omgaan met wapens en medische dingen. "En wat voor wapens dan precies?" Kijk, dit was echt een probleem bij Nathan, had het over een onderwerp wat hij wel leuk vond en meteen ging hjij erop in, zonder het door te hebben en waarschijnlijk zelf ook nog van het vorige onderwerp af te dwalen. Oeps. Maar goed, oke Nate, focus graag. "Waarom heb je nooit echt gedacht eraan om Pokémon te stelen?" hijzelf had het ook eigenlijk nog niet zo heel vaak gedaan, maar in welk geval wel iets was het.

Hij keek even kalmpjes naar de ander. Hm? "En wat voor wapens dan precies?" Wauw, hij ging meteen op dat ding in? Goed, had hij niks tegen tho. "Waarom heb je nooit echt gedacht eraan om Pokémon te stelen?" Hij knipperde even en dacht kort na waarna hij even een simpele gun van onder zijn jas haalde. "Ik ben zowat opgegroeid met mensen die rond me heen zijn doodgeknald, ik heb er dan ook geen enkele problemen mee om het zelf te doen." sprak ie rustig. "Ik heb niet veel kennis van dit soort dingen," zei hij even waarna hij terug wegstak en even een simpel mes boven haalde. "Sinds ik dit," hij wees even naar het ooglapje. "Heb, ben ik gaan oefenen met dingen zoals katana's en messen," sprak ie rustig waarna hij het mes weer wegstak en toen een spuit boven haalde. "Dit is meer mijn gebied van kennis tho," zei ie kalm. "Bij overdosis kan het ook dodelijk zijn, maar het is altijd leuker als je er nog iets mee kan doen eh," sprak ie kalm. Hij keek even naar de ander en glimlachte kort. "Experimenteren... Zou wel leuk zijn, om eerlijk te zijn..." Hij stak de spuit terug weg en dacht na. "Ik steel niet omdat ik niet echt nuttige Pokémon erin zie en daarbij... Hm... Ik ben daar niet echt voor gemaakt, ben daar net niet subtiel genoeg voor," oh maar wel subtiel genoeg om kinders te ontvoeren.

Slechte gewoontes, ksst, ga weg jullie. Nu niet nodig, kom weer een andere keer of wat langs, een gesprek zonder hun houden kon ook wel een keer leuk zijn. Zonder zijn houding ook maar verder een beetje te laten veranderen keek hij toe hoe de zwartharige als eerste een pistool, het was wel eigenlijk eens goed om te zien vond hij soms dat de leden ook wel nog andere dingen hadden dan enkel hun Pokémon. Hij knipperde kort toen er werd gesproken dat de ander was opgeroeid waar mensen om die heen elkaar neerknalde, wat leuk zeg. Het sarcasme was er bij de jongen vanaf te lezen, letterlijk. Na de korte uitleg van de ander, inclusief dat deze nog niet veel kennis had van pistolen en dergelijke, werd het wapen weer opgeborgen en kort daarna was een mes te zien. Katana's en messen, vooral het eerste was niet elke dag te zien en eigenlijk was het nog best gaaf ook mocht hij even eerlijk zeggen. Het hardop zeggen zou hij niet doen, maar in gedachten zoiets zeggen kon geen kwaad natuurlijk, heh. Later was het wel duidelijk dat de ander het meer had met experimenteren om het maar even zo te noemen. "Pokémon die bijvoorbeeld kunnen mega evolueren zijn nodig, vooral nu er vooral Rangers zijn. Subtiel hoef je niet eens te zijn trouwens." dat hield het wel een beetje in ja.

Zijn houding was bij de hele uitleg niet veranderd, wat de ander ergens wel apprecieerde. Naja, ook niet aan de andere kant. Wat commentaar kon geen kwaad, toch? Of was hij een beetje te droog bezig? Twas vast dat laatste... Sigh. "Pokémon die bijvoorbeeld kunnen mega evolueren zijn nodig, vooral nu er vooral Rangers zijn. Subtiel hoef je niet eens te zijn trouwens." sprak de persoon en Matt keek hem even aan, zijn ene oog op hem gericht. "Ik heb een Audino," Hint. "En eigenlijk ook al een audinite," Dat noemden ze voorbereid zijn op hetgene dat zou komen. In zijn geval was dat dus een mega Barbara. Voor de fans, het zou ooit wel eens gebeuren. Ooit zou ze een fairy worden... ooit... Hij geloofde in der. Crie. "Maar ik kan het in gedachten houden voor later," sprak ie kalmpjes op het feit dat hij dus gestolen mega's wilde.

De ander had dus een Audino, oh, die dingen. Het waren maar rare Pokémon werd het hem gevraagd. Net zoals de ander een Audino had, ook al de benodigde megastone, wauw, ook nou niets iets dat nou elke dag nou echt te zien was ook. Dat mensen zich echt voorbereiden. Hij knikte enkel kort, om daarna even te luisteren naar het andere wat de zwartharige te zeggen had. In gedachten houden dus, hm, dat wist hij dan ook wel weer. Waarschijnlijk niet dat hij het echt kon gaan onthouden, maar toch. "Gezien je het zo zegt, lijkt me dat je een keystone wilt?" het was enkel wel te verwachten dat hij en nog niets eens wel wist of de ander wel een goede Pokémon ervoor had, want het lag ook in de band en dergelijk. Ook was het natuurlijk belangrijk om de Pokémon in controle te houden als deze eenmaal was geëvolueerd, met een mega evolutie waren ze wel vrij moeilijk te verslaan, dat zeker. En ook nog, als de jongen het überhaupt wel goed vond dat de zwartharige een keystone kreeg, had hij deze dingen -op zijn eigen na natuurlijk- niet op zak, betekende dus dat hij alsnog naar het hoofdkwartier moest gaan.

Natuurlijk was hij heel subtiel, want zo was ie wel eh. "Gezien je het zo zegt, lijkt me dat je een keystone wilt?" Hij knikte enkel een keer en knipperde toen even voordat hij een klein lachje op zijn lippen haalde. "Als dat mogelijk is wel ja," zei hij even. "Ik denk dat mijn Pokémon en ik er wel klaar voor zijn," Hij had het ding nu toch al iets van 4 jaar... Geen idee. Maar het had zijn karakter een beetje overgenomen. Ze was kalm en beheerst en naja, samen met Nyara was ze de beste aanvulling van zijn team. Zarek was bitch en dan had je de Charmander, dat ding haatte hij.

Hoe had hij het ook kunnen raden zeg, het was gewoon zo erg voor de hand liggend geweest dat de ander de steen wou. Dat dacht deze ja, zonder diens Pokémon er zelf nog bij te alen, moest hij alles zelf voorzeggen? Het leek er wel op. "Laat je Pokémon eens zien.." drong hij wat aan. Sorry hoor, maar was het niet wat vanzelfsprekend als je een keystone wou hebben? Als het aan hem lag wel, dus hij zag niet echt in waarom andere mensen dat gewoon even niet uit hunzelf konden doen en het hun voorgezegd moest worden. Wat hij eigenlijk zou gaan doen als de ander er nog niets een van hem kreeg? Geen idee, waarschijnlijk dat hij naar huis ging ofzo, of misschien nog steeds naar het hoofdkwartier voor de nog stapels papierwerk dat er was, geen moeilijke keuze zou het in de eerste instantie moeten zijn, maar vaak genoeg moesten ook de dingen gebeuren die minder waren.

Tja, Matthew was gewoon heel erg braafjes en luisterde naar wat er werd gezegd. Maar naja, luisteren was niet uitvoeren. "Laat je Pokémon eens zien.." Okay... okay... Hij pakte de Pokéball van de Audino en liet deze tevoorschijn komen. De roze Pokémon trok meteen een wenkbrauw op voor de groenharige en sloeg haar armpjes over elkaar waarna ze even haar neus optrok en zich van de vreemde wegdraaide... Ze sloeg even een handje op langs het ding dat aan der oording zat en snoof afkeurend. Stom beest. "Dit is dus Barbara, ik heb der al 4 jaar als ik me niet vergis," zei hij kalmpjes terwijl hij met zijn ene oog naar de normal type keek. Deze keek hem licht beledigd en hij zuchtte even waarna hij zijn schouders ophaalde. Wat nou?

Kijk eens aan, eindelijk kwam de bedoelde Pokémon in zicht. Bij het zien van de roze Pokémon welke een wenkbrauw optrok zuchtte hij lichtes. Het was dus zo een Pokémon, leuk om te weten. Met zijn gouden ogen keek de groenharige naar Matthew, welke kort wat sprak over de Pokémon, bijvoorbeeld dat hij haar al enkele jaren in bezig had. Het leek hem over het algemeen wel goed, echter was hij er nog niet zeker van of het wel goed zat met hun band, zelfs al kon je een Pokémon rnkele jaren hebben kon het fout liggen. "En je band met haar?" ja, een beetje onzin vroeg je het Nathan, maar gezien het wel nodig was voor mega evolutie moest het maar. Wow, de roze Pokémon was ook al wat ehm.. vervelend vond hij nu al. Gelukkig dat het niet zijn eigen Pokémon was, de groenharige zou er waarshcijnlijk echt niet tegen kunnen.

Barbara voelde meestal wel aan wanneer een persoon zo was. Zo irritant eh. Ze was de Pokémon die vaak ook personen met slechte bedoelingen eruit kon vissen... Of makkelijke prooien. En zo te zien was Nathan niet zwak genoeg om ter prooie te vallen, blijkbaar. Hij zuchtte even en streek langs zijn achterhoofd. Wat...? Hij kon hem best manieren bijbrengen... Als hij kalm was kon hij best met zijn wapens omgaan. "En je band met haar?" Oh ja, juist ja, blabla. Hij knipperde even en streek langs zijn achterhoofd waarna hij even oogcontact met der maakte. "Tja, ik kan zeggen dat ik een goede band met der heb, maar ik neem aan dat dat niet genoeg is," sprak ie kalmpjes met een zucht. "Maar laten we zeggen dat ik haar vertrouw en zij mij," zei ie kalmpjes. Hij sloeg zijn armen over elkaar en sloot zijn oog. "En ik leg niet al te snel vertrouwen in een Pokémon, aangezien ik ze voor geen haar vertrouw," Goed gezegd meneer met de Dratini sjaal.

Hij was gewoon een persoon die gemaakt was om te geloven. Kijk dat koppie dan, wie zou hem niet geloven? Hij zag er misschien dreigend uit, maar dat was allemaal schijn... Hij was eigenlijk heel aardig hoor... Naja, voordat ie een beetje doorsloeg natuurlijk. "Voordat ik nog ga besluiten of jij een keystone kan hebben, eerst naar het hoofdkwartier." Hij knikte even simpel bij het bevel en wenkte even naar zijn roze Pokémon, die meteen knikte en hen zou volgen. "Sure," sprak ie kalm waarna hij al in de richting van Lumiose begon te stappen. Hij zei hoofdkwartier, dus daar ging ie ook heen dan...