Sandaal

August liep door Ambrette Town heen. Het was halverwege de middag en een warme zeebries woei door zijn haren heen. De hele middag was hij een beetje rond aan het sloffen hier. Hij bedacht tactieken waarmee hij de tweede gym kon overmeesteren, back-up plannen voor elk klein dingetje dat fout kon gaan. Misschien dacht hij er wel teveel over, maar echt iets beters had hij niet te doen. Gelukkig was hij verlost van die rolstoel, want hell no dat hij ooit daarin terug zou gaan. Dan lag hij nog liever weerloos op de grond, maar nooit meer in zo'n ding. In zijn gedachten verzonken had hij niet door dat er een.. obstakel op zijn weg kwam. Plotseling lag hij plat op de grond, gezicht in het zand. Proestend hees hij zichzelf overeind en trok een pijnlijk gezicht, overal zat zand. In zijn ogen, neus, mond, haar, kleding. Verdorie. Toen hij zich omdraaide om te zien waarover hij was gestruikeld fronste hij. Een sandaal die een strandganger verloren moest hebben. Wat. De. Muk.

Iet wat driftig spuwde hij wat zand uit dat in zijn mond terecht was gekomen. Gadverdamme zeg, nu knarste zijn tanden de hele tijd als hij zijn kaken sloot en dat irriteerde hem nu al mateloos. Een zacht gelach klonk plotseling en wat verwoed streek hij een rode lok weg voor zijn ogen. Was iemand hem aan het.. uitlachen? Een meisje dat iets jonger dan hem moest zijn stak plotseling haar hand uit, om vervolgens te vragen of ze hem kon helpen. Eerst bleef hij iets verdwaasd zitten, maar besloot eens voor een keertje niet de Seedot uit te hangen en nam haar hand aan. Al snel stond hij weer op twee benen, om zijn blik vervolgens te richtten op de Absol van het meisje die niet bepaald vriendelijk naar hem deed. Dat deed ze dus wel vaker, een pokémon die bijna nooit iemand vertrouwde. Toen kwam de vraag waarover hij gestruikeld was, en dat trok hem weer een beetje in de realiteit. "Eh.." begon hij en boog zich voorover in het zand, waarbij hij de sandaal uit het zand viste. "Dit..?" Hmn. Right. Niet de meest stoere manier om op je plaat te gaan.

Hij kreeg het compliment - tenminste, hij zou het maar opvatten als een compliment - dat het een echte kunst was om over de sandaal van een ander te struikelen. Hij krabde zich met een scheve grijns op het hoofd terwijl hij naar het voorwerp keek. Ach, het was beter dan over een steentje te struikelen.. misschien. Zijn blik ging weer naar de pokémon van het meisje, die zag er best sterk uit en leek alles behalve blij met zijn aanwezigheid. Dat was hij wel gewend, want Tawnee's pokémon hadden het ook niet zo op hem. Net zoals die van Riddle.. van Nathan.. van Lilium.. eigenlijk van niemand als hij het zo bedacht. Oeps. Nah. Niet erg. Ze stelde zich voor als Vivienne, een coördinator afkomstig uit de Hoenn regio. "August, trainer uit Unova," stelde hij zich toen voor. "Heb je nog meer pokémon behalve deze Absol?" vroeg hij toen oprecht geïnteresseerd.