Tower of what? {OPEN}

Reeve was net aangekomen in Shalour City. Hij had even moeten wandelen om daar te geraken, maar uiteindelijk was hij er. Death, zijn Zorua had hij terug in zijn pokéball gedaan. Als hij dat niet zou doen zou hij er toch achter kunnen gaan jagen, en als het dat niet was dan kwam hij wel in de problemen. Het was enkel War, een Dedenne die uit zijn bal mocht blijven. De kleine pokémon ging haast nooit in zijn bal. Vanaf het moment dat Reeve hem pas had liet hij hem al los. Vaak begaf de muisachtige pokémon zich op de schouder van Reeve, zeker wanneer dat ze door een stad liepen. Het was een gewoonten geworden.
Er was maar één reden geweest dat de jongen naar de stad wast gekomen en dat was de toren die dat zich er bevond. Hij had er al enkele foto’s van gezien en het leek hem wel de moeiten waard. Daarom dat hij richting Shalour City was gegaan. Voor de rest had hij er niet veel te zoeken, maar waarschijnlijk zou hij er nog even blijven.

Eenmaal Reeve de toren vanop een goede afstand kon zien bleef hij staan. Een glimlach kwam op zijn gezicht. Het was in ieder geval een mooi gebouw om te zien en het was geen slecht idee geweest om daar eens een stop te maken. War was ondertussen op zijn hoofd gekropen en had zich daar neer gelegd. Reeve pakte zelf zijn camera van rond zijn nek en zette deze aan. De camera was redelijk groot, maar het was dan ook één die net wat professioneler was dan de kleine fototoestellen die je kon kopen. Eenmaal het apparaat aan stond hield hij het voor zijn gezicht en begon hij de foto’s te trekken. Om de zoveel tijd bekeek hij de foto om de slechte ertussen uit te halen.
Op sommige foto’s was de staart van War zichtbaar omdat die toevallig voor de lens had moeten gehangen. Wanneer dat er op Reeve zijn schouder werd getikt haalde hij zijn camera weer bij zijn gezicht vandaan om over zijn schouder te kijken. 'Zou ik u wat mogen vragen?' vroeg het meisje dat hem had aangetikt. ‘Ja, natuurlijk.’ antwoordde hij. Ondertussen draaide hij zich maar volledig om naar het meisje. ‘Wat wil je weten?’ vroeg hij vriendelijk met een glimlach op zijn gezicht. Zijn camera liet Reeve los zodat die terug gewoon rond zijn nek hing.

Fuyuka Hikaru schreef:

Fuyka Hikaru When life is being hard to you. Be harder to life than you've ever been before.

De jongen met het roze haar draaide zijn hoofd. ‘Ja, natuurlijk.’ Gelukkig een positief antwoord. De jongen die ze rond de twintig inschatte draaide zich helemaal naar haar om. Nu viel de camera die hij om zijn nek had hangen pas op. Hij was dus foto's aan het maken van de toren. Waarschijnlijk ook iemand die hier niet vandaan kwam dus. Ach ze had hem nu al aangesproken, dan kon ze het net zo goed gewoon vragen. ‘Wat wil je weten?' vroeg hij ook met een vriendelijke lach op zijn gezicht. "Weet u wat er zo bijzonder is aan deze toren? Er lijkt iets mee aan de hand te zijn wat betrekking heeft tot een van mijn pokémon." Fuyuka keek een beetje vragend nadat ze haar vraag had gesteld. Ze hoopte dat de jongen het wel zou weten. Weten waarom al die mensen zo naar haar Lucario keken zou een heel stuk fijner zijn. Daarnet werd ze er nog gek van, ze had een bloedhekel aan dat geroddel. En al helemaal als het over haar pokémon ging.

© Isa

‘Weet u wat er zo bijzonder is aan deze toren? Er lijkt iets mee aan de hand te zijn wat betrekking heeft tot een van mijn pokémon.’ zei het meisje. Als je iets af wist van de toren was het niet moeilijk om te achterhalen wat voor pokémon dat ze had. De eigenares of zo iets van de toren had zelf ook een Lucario, maar voor de rest zou hij niet meteen weten wat er voor de rest bijzonder was aan de toren. ‘Naar mijn weten is er niet echt iets heel bijzonder aan de toren.’ begon Reeve schouder ophalend. Hij wist wel het één en het ander van de geschiedenis van vanalles en nog wat, maar de toren had hij nog niet echt tegen gekomen in de geschiedenis.
‘Ik weet wel dat er binnen een groot standbeeld staat van een Lucario in Mega Evolution.’ Reeve wende zijn blik even terug naar de toren. Misschien moest hij ook maar eens zien of dat hij binnen kon geraken. Hij had er eerst nog niet aan gedacht, maar het zou ook wel leuk zijn om een foto te hebben van het standbeeld dat er binnen stond.  

Reeve wist niet super veel af van de toren dus had hij enkel maar gezegd wat dat hij wist. ‘Je zei trouwens dat het wat te maken had met één van je pokémon.’ begon Reeve. Hij had zo wel een idee welke pokémon dat ze had, maar hij wou gewoon dat zijn vermoedens werden bevestigd. ‘Is het toevallig een Lucario?’ ondertussen kon hij voelen hoe dat War bezig was met zijn haar. Hij nam heel de tijd plukjes vast, trok eraan en wist hij veel wat allemaal. Soms kon hij zijn staart zelfs voor zijn gezicht zien hangen. Reeve wist maar goed genoeg wat de pokémon van hem wou. War voelde zich genegeerd en had aandacht nodig, gewoon omdat zijn trainer met iemand anders sprak. De pokémon had het altijd. Hij werd altijd jaloers wanneer dat de jongen met iemand zou spreken. Een nieuwe pokémon erbij nemen was dan vaak een ramp met hem. Het beste leek Reeve om War gewoon te negeren, maar dat leek niet echt te helpen.
‘Ik ga uitzoeken of ik binnen kan kijken. Kom je mee?’ vroeg het meisje. Lang wachte ze niet of ze bewoog zich al richting de toren. Waarom ook niet. Hij wou er toch zelf ook naar binnen. ‘Is goed, ben benieuwd hoe het er vanbinnen uit ziet.’ hij had zijn camera nog uitgezet voordat hij het meisje volgde naar de toren.

Reeve was sowieso van plan geweest om naar binnen te gaan nadat hij zich bedacht dat er een groot standbeeld binnen was. Toen dat het meisje voorstelde om naar binnen te gaan ging hij maar op het voorstal af. Om de zoveel tijd bleef hij iets meer dan een seconde staan om een nieuwe foto te kunnen trekken. Het leek hem geweldig om van alle plekken waar hij was geweest foto’s te hebben. Die kon hij later in een album plaatsen zodat hij altijd een aandenken zou hebben aan de reis. Nog een doel was om ooit alle pokémon die er bestonden te zien, maar dat leek hem moeilijk. Zonder echt vragen te stellen volgde hij het meisje. Ook wanneer dat ze verder weg ging van de andere mensen volgde hij haar maar.
‘Laat je maar zien Ji.’ en een pokémon werd uit zijn bal gelaten. Zoals te verwachten was het een Lucario. ‘Je hebt dus inderdaad een Lucario.’ bevestigde hij zijn eigen gedachten. ‘Het moeten echt geweldige pokémon zijn om bij je te hebben. Ze lijken altijd zo trouw.’ zei Reeve.
‘Wat is dat eigenlijk voor pokémon? Die zo aan je haar aan het trekken is.’ het was niet moeilijk om te weten over wie dat ze het had. War deed er alles aan om aandacht te krijgen, en dat was hem nu ook gelukt. Reeve probeerde wat naar boven te kijken om te zien of hij hem kon zien zitten maar zonder veel succes. ‘Dat is een Dedenne, maar ik noem hem War.’ antwoordde Reeve met een glimlach. Het was niet echt de top pokémon van zijn team, maar hij gebruikte de kleine muis pokémon dan ook niet om mee te vechten.  War was meer een vriend die samen met hem mee reisde. Het gebeurde soms wel eens dat War meedeed aan een gecht, maar dat gebeurde in ieder geval niet heel vaak. Enkel wanneer dat de kleine echt wou vechten. De Dedenne had zich ondertussen verplaatst en was op Reeve zijn schouder gaan zitten. Waarschijnlijk omdat het hem eindelijk gelukt was om aandacht te krijgen. 'Hij is best snel jaloers, je wilt niet weten wat hij soms doet als ik met één van mijn andere pokémon bezig ben.'