Game of family +August

Hij had het gewoon niet kunnen gelofen dat het waar was, dat was letterlijk onmogelijk om te doen. Na achttien jaar geen familie te hebben komt er ineens iemand langswalzen, vertellend dat het zijn vader is en August zijn broer. Nathan had echt de rust moeten opzoeken, iets dat hij nu ook zeker had gedaan. Het Lost Hotel werd meestal wel met rust gelaten, mensen vonden het te eng. Met enkel Deimos als lichtbron en de jongen was er niemand, of het leek zo. Een zuchtje kwam van hem, dit was wel even een plek om zijn gedachten te sorteren. Hij leunde tegen een muurtje aan welke niet op instorten na leek, sloot even zijn ogen. Hij merkte het door het hete vuur dat Deimos naast hem kwam zitten. Op dit vuur na was het er koud, zo voelde het voor hem.

Het zachte geluid van voetstappen dat hij zojuist eerder had gehoord werd gewoon genegeerd, de jongen hoopte dat wie het ook mocht zijn, niet verder in de buurt kwam. Pas toen Deimos ging grommen deed hij zijn ogen open, eerst onverschillig kijken naar de hond, daarna pas naar diegene die in de buurt was. Arceus, was er wel iemand die hij absoluut niet wou zien, was het wel dit persoon. "Wat tijd alleen word dus niet meer gegeven hm?" sprak hij droogjes. Hij was toch mooi niet van plan om ergens anders heen te gaan, dus of ze bleven hier in stilte, of een van de twee ging wel of er kwam een gesprek. Echter als er wel iemand was waarmee hij een gesprek wou in of de buurt mee wou zijn, stond August niet op het lijstje.

Hij greens kort toen het hem werd toegesnauwd dat hij zijn mond moest houden, deed de ander nog eens zijn bijnaam waar ook. Mooi zeg. "En wat anders?" klonk er, lichtelijk uitdagend van hem. Hij moest bijna lachen bij het volgende dat er werd toegesnauwd. Bijna, maar niet helemaal. Waarom hij hetvolgende ging doen, geen idee. Voor zijn vermaak waarschijnlijk, dat was wel de enige reden "Weet je wat.." hij kwam overeind, de ander aankijkend. "Als jij zo nodig je Pokémon terug wilt hebben -dat paard- weet ik wel hoe." Als de ander dacht dat dit een val was, des te beter. Het zou hemzelf namelijk helemaal niets gaan verbazen als dat wel zo het geval was. Wel mooi zou dat zijn zeg. Nog steeds was de Houndoom aan het grommen, goede hond. De groenharige zou er echt helemaal niets aan doen.

Oh, wat bedreigend zeg. 'Hij zou het dan wel zien' doodeng. "Sure." hij was er echt totaal niet onder de indruk van, alles behalve. Hij greens toen de roodharige een 'wat dan' sprak, of iets dat daarop leek. Close enough. Hij zou het hem wel gewoon gaan vertellen, August zou maar zelf de consequenties moeten zien. "Het zou nog eens goed kunnen dat het persoon aan wie ik het heb gegeven het nog heeft." ja, hij realiseerde zich maar al te goed dat Nathan nu over de Rapidash sprak alsof het maar een ding was. Dat was het nu ook in zijn ogen, een handelswaar. Hoe anderen erover gingen denken, zou de jongen niets uitmaken. Hij zag de meesten Pokémon nu gewoon als dat, niets meer en niets minder.

Bij het zien van August' zijn blik greens de jongen even kort, hij was benieuwd hoe ver Nathan nog kon gaan voordat de ander hem flipte of dergelijk. Dit kon dan nog wel eens grappig worden als het zo bleef doorgaan, dat was in welk geval dat hij dacht. Er werd gevraagd om een naam, te verwachten. Zou het nou bepaald veel kwaad kunenn? Hm, vast niet. "Marcus Ludovic is het persoon die je zoekt. Al is deze een tijd.. weg." wist de jongen veel waarheen, dat was dus niet echt aan hem de taak om dat te weten. Of hij nog verder iets ervoor zou doen? De jongen zag het niet gebeuren, nee, helemaal niet. Hij zou gewoon min of meer onpartijdig blijven, al zou dat nog wel een moeilijke opgave worden in de huidige situatie en zijn standpunt daarin.