Tan Shi

Naam: Tan Shi
Leeftijd: 15 Jaar
Geslacht: Volgens de wet is ze nog steeds 'mannelijk' - maar ze is dus eigenlijk een transgender.
Type: Ranger
Pokédex: Dit komt nog!

Uiterlijk:

Tan heeft, in haar ogen, geluk dat ze uit een kleine familie komt. Ze is zo’n 1m67 en dat is nog groot voor iemand uit haar familie. Verder zijn haar schouders alsnog ietwat breed, breder dan haar heupen, maar dit valt over het algemeen niet erg veel op. Ze is erg dun en houdt erg veel rekening met haar figuur en gewicht, je kunt bijna zeggen dat ze constant aan de lijn is – want het zit niet in haar genen om dun te zijn. Ze houdt erg van gezond eten en je zult haar ook niet snel met grote plezier een cheeseburger zien wegwerken (ze krijgt hem waarschijnlijk niet eens op).
Het meisje heeft lange blonde haren en heeft deze meestal in twee staarten (of eentje) opgestoken omdat ze dat handiger vindt. Haar pony heeft veel volume en heeft altijd een soort van scheiding in het midden.
Tan heeft een vrij ronde kaaklijn en best bolle wangetjes. Ze is erg trots op haar gezicht vanwege haar kleine neusje en smalle lippen, maar grote blauwe kijkers. Meestal heeft ze een glimlach om haar lippen staan, maar ze is vrij expressief en haar gezicht kan alle expressies evengoed uitbeelden.

Innerlijk:

Tan is redelijk volwassen voor haar leeftijd en toch ook weer niet. Door haar zoektocht naar haar echt identiteit heeft ze erg veel zelfkennis, wat later gepaard kwam met wat algemene mensenkennis. Ze is zich erg bewust van zichzelf én wat anderen van haar denken, vandaar dat ze liever liegt over wie ze echt is. Het meisje is gewoon bang dat er weer vooroordelen komen of nare vragen en heeft besloten om er maar gewoon over te liegen om dit te voorkomen. De enige waar ze wel eerlijk tegen is, is Endymion haar Turtwig. Want die kan toch niks doorvertellen.
Het meisje is niet perse verwend, maar ze kan wel klagen. Ze zal niet snel zeuren om een gebroken nagel, zo erg is ze nou ook weer niet, maar liever probeert ze hard werk te voorkomen. Als ze het eenmaal ook echt moet doen zet ze wel haar beste beentje voort, maar ze heeft wel de neiging om tranen in haar ogen te krijgen wanneer ze zich pijn doet (lage pijngrens) of wanneer iets maar de hele tijd fout blijft gaan.
Buiten dat is Tan toch erg nieuwsgierig. Ze is niet perse erg beschermend opgevoed, maar het leven in haar geboortedorpje had zeker limieten. Ze is nu in de grote buitenwereld die erg veel te bieden heeft en ze geniet er met volle teugen van. Dit zorgt er echter wel voor dat ze zichzelf soms nog wel eens in de nesten kan werken omdat ze vergeet eerst haar plan te overzien en maar gewoon iets doet als ze erg enthousiast is.

Over het algemeen is Tan erg aardig tegen haar medemens. Ze houdt ervan om sociale interactie te hebben met anderen, maar kan zich wel snel aangevallen voelen vanwege haar ‘geslacht’. Ze is gewoon bang dat mensen erachter komen en haar daarop gaan oordelen, vandaar dat ze soms ineens fel kan doen om niks omdat ze het gevoel heeft dat de conversatie de verkeerde kant op gaat. Meestal heeft ze het wel snel door na haar woorden en verontschuldigd ze zich, maar dit neemt niet weg dat het toch een beetje vreemd en verdacht overkomt.

Geschiedenis:

Dit is geen tragisch verhaal.
Tan heeft een vrij normale jeugd gehad voor iemand zoals haar; voor iemand die werd geboren met het ‘verkeerde’ geslacht. Tan werd geboren als Tim, een jongetje waarbij al snel subtiel bleek dat hij ietwat anders was. Zo speelde hij niet enkel met het jongens speelgoed, maar ook met dat van meisjes. Hij, wat ze destijds nog was, was echter het enigste kind en zijn ouders zagen het probleem niet. Hun zoon was gewoon erg nieuwsgierig en stond overal voor open; daar kon je toch moeilijk een probleem van maken?

Tim kreeg alles wat zijn hartje begeerde, dus zo ook alle kleding die hij wilde. Het bleek al snel dat hij rokjes prefereerde over broeken – maar omdat zijn ouders niet aan stereotypering deden zochten ze er ook niks achter. Het kwam pas echt aan het daglicht toen hij aan zijn ouders vroeg wat hij nou eigenlijk was: een jongen of een meisje. Het onderscheid begon steeds duidelijker te worden en op school kreeg hij er ook al meer uitleg over, iets wat voor verwarring en ook angst zorgde.
Na wat gesprekken besloten zijn ouders om hem naar een psychiater te sturen en niet omdat ze dacht dat er iets mis was met hem, maar omdat hun eigen kennis ook maar tot een bepaald punt ging. Er waren maar een paar sessies nodig om erachter gekomen dat Tim liever Tan was. Het was waar dat hij wel wat trekjes had die jongens ook hebben, maar hij voelde zich toch écht meer een meisje.
Zijn ouders accepteerden dit: ze hielden nog steeds van haar. En zo begon de metamorfose. Tim werd Tan. Door het zelfvertrouwen dat ze hiermee kreeg begon ze zich op te maken en meer dingen met haar haren te doen: vond uiteindelijk ook haar favoriete stijl; twee staartjes. Ook kreeg ze een geheel nieuwe garderobe.

Tan had een gelukkig leventje, maar merkte al snel dat andere mensen toch niet zo accepterend waren als haar ouders. Ze had veel liefde te geven, maar geen enkele jongen in haar omgeving wilde het ontvangen. De meisjes waren wat dat betreft wat milder en accepteerden haar wel enigszins; maar de vragen stopten niet. Tan voelde zich er niet fijn onder en kondigde uiteindelijk aan dat ze een reis wilde gaan maken, dat ze gewoon weg wilde – naar een plek zonder vooroordelen.
Het meisje koos uiteindelijk voor het pad van de Ranger. Deels omdat ze de outfits leuk vond, maar ook omdat het idee haar aansprak: ze zou zo een echte superheld kunnen worden! De wereld verbeteren, mensen helpen – het sprak haar allemaal aan.
Als cadeau van haar ouders kreeg ze een Pokémon: een Turtwig. Het was de enige Pokémon die ze op zo’n kort dag hadden kunnen bemachtigen, maar Tan was gelijk verliefd. Het enige minpuntje was dat hij te zwaar was om op te pakken en ze hem dus niet uitbundig kon knuffelen – maar alles heeft zo zijn minpuntjes.
Samen met haar Turtwig ging ze op weg naar de Academy die het dichtst in de buurt was: in Shalour City.