Kai Miller

Naam: Kai Jonathan Simon Miller
Leeftijd: 12
Geslacht: jongen
Type: Ranger
Uiterlijk: Kai heeft blonde stekelige haren en twee heldere blauwe ogen die je doordringend kunnen aanstaren. Hoewel hij er als elke alledaagse twaalfjarige jongen bij loopt, draagt hij toch een dikke wollige oranje jas en broek met eronder donkerblauwe sneakers vanwege de koude temparatuur in Snowbelle City. Wat het meeste opvalt bij Kai is zijn tevens donkerblauwe hoofdband met een grote metalen plaat op zijn voorhoofd. Hij is vrij lang en stevig gebouwd voor een twaalfjarige jongen dit komt door het vele trainen dat hij met karate heeft gehad.
Karakter: Het eerste wat je opvalt aan Kai is dat hij zich behoorlijk kinderachtig kan gedragen; Kinderachtig in de zin dat met ‘grapjes’ te maken heeft. Hij haalt grappen uit, hele flauwe grappen door zich in bomen te verstoppen en mensen te laten schrikken die het niet verwachten.. Dat zijn een van de dingen die hij dagelijks doet. Hoewel de jongen altijd een vrolijke lach op zijn gezicht heeft staan dat eigenlijk gewoon een masker is om zijn eenzaamheid te verbergen, het liefst zou hij gewoon één vriend willen, eentje die hem neemt zoals hij is.
Likes:
-Kattenkwaad uithalen.
-zijn Zorua
-karate
-rangers, omdat ze Pokémon en mensen helpen
-sensei Masashi
-Ramen
-natuur
Dislikes:
-Zijn ouders
-huisarrest
-Team Rocket
-Stropers, die op Pokémon jagen.
-Alleen zijn
-school

Geschiedenis:
Kai Jonathan Simon Miller is geboren op 10 oktober in Snowbelle City bij zijn ouders in het ziekenhuis. Nikki en Ryan. De geboorte van hun eerste zoontje verliep niet zonder problemen want het was al bekend dat Nikki gezondheidsproblemen had en door de zwangerschap zou het alleen maar verergerd worden. De jonge vrouw wilde desondanks haar gezondheid haar zoontje geboren zien worden. Ze hield ontzettend veel van de kleine Kai en naarmate ze het ziekenhuis mocht verlaten, ging het ook steeds beter met haar. De vader van Kai was erg betrokken met de opvoeding van zijn zoon ondanks zijn drukke baan als boswachter en ranger in de Winding Woods waar hij het kleine ventje meenam in een soort buidel van lakens en sjalen. Zodat zijn vrouw even rust had van haar drukke baan als moeder vaak vergezelde een vriend genaamd Masashi de jonge vader en moeder, die elkaar al kende van vroeger. Het was een hecht gezinnetje maar Kai was ook helemaal gek op Masashi die altijd met de baby op zijn nek door het bos liep, en vrolijk kraaiende geluidjes maakte. Zodra de jonge Kai zijn eerste stapjes kon zetten liep de jonge knul aan de zijde van zijn vader door het bos opzoek naar gewonde Pokémon, waardoor de jonge Kai al op jonge leeftijd een liefde voor Pokémon ontwikkelde. Op het allereerste gezicht was het een perfect gezinnetje dat bestond uit een vader, zoon en moeder. Zodra Kai naar school ging leerde zijn moeder hem hoe hij met Pokémon om moest gaan. De vrouw was ook ranger geweest maar had haar baan opgegeven om voor de jonge Kai te zorgen. Ze was top ranger geweest iets waar de kleine jongen trots op was. Moeder en zoon spendeerden daarom vaak samen tijd buiten in de woeste natuur van de Winding Woods. Zijn moeder leerde hoe hij wilde Pokémon kon benaderen zonder deze te vangen met Pokéballen, ze vertelde ook tijdens deze momenten haar verhalen als ranger aan de jongen. Kai was dolgelukkig en zo ook zijn moeder.

Het enige wat een probleem vormde door de jaren heen was dat de gezondheid van zijn moeder opeens verslechterde. Zeven jaar na de geboorte van Kai. Nikki was vaak moe en kon niet meer met haar energieke zoon de bossen in, wat ze erg jammer vond. Kai vond dit ook maar bracht desondanks een lach op haar gezicht als ze heel erg moe was, door zijn vrolijke karakter en grapjes moest de vrouw vaak lachen. Een broertje of zusje voor Kai zat er dus niet in. Zijn moeder werd namelijk steeds zieker waarbij artsen constateerden dat de vrouw een ernstige hartziekte had ze zou nog maar zolang te leven hebben. Dat wist de vrouw echter al een hele lange tijd maar toch had ze haar kind geboren zien worden en dat was dan ook haar wens geweest.. ze wist ook dat ze Kai waarschijnlijk niet ouder zag worden dan acht of tien jaar. Dit was pijnlijk om aan de zevenjarige knul te vertellen wat uiteindelijk toch wel moest gebeuren. Misschien dat een harttransplantatie zou kunnen helpen maar die kans was nihil, want daar waren wachtlijsten voor. Zijn vader was dan ook de gene die zijn zoon vertelde dat mama niet lang meer te leven had.. iets wat Kai niet wilde accepteren. Zijn moeder had de wens om thuis te sterven bij haar geliefde zoon dus zo ging een halfjaar onzeker voorbij. Kai was een middag eerder vrij van school en zette zijn moeder in het zonnetje die in bed lag aan een hartmonitor, en een slangetje in haar neus, en een speciaal slangetje voor haar nieren. Zijn vader was ook thuis waar het gezin die middag nog met elkaar op bed naar een film zaten te kijken, die nacht sliep Kai in de armen van zijn moeder. Tot de volgende ochtend. Aangezien zijn moeder wel vaker sliep werd ze deze keer niet wakker maar Ryan had daar dus geen erg in. De monitor waar ze aan lag was ook muisstil en Kai die wakker werd probeerde haar nog wakker te maken. Toen de jongen ineens besefte wat dit betekende begon Kai onbedwingbaar te huilen waarbij hij haar slappe hand in de zijne nam. Het koste zijn vader veel moeite om zijn zoon rustig te krijgen.

De dagen erna stond in de teken van de begrafenis waar veel geregeld voor moest worden. Kai zat dagenlang huilend op een schommel niet naar huis willend omdat hij gewoon niet wilde accepteren dat zijn moeder er niet meer was. Zijn vader moest ineens veel regelen maar probeerde Kai wel te troosten, tot na de begrafenis. Nog geen maand later kreeg zijn vader een nieuwe vriendin; Celia die algauw in kwam wonen met haar zoontje. De achtjarige Kai accepteerde dit niet en kreeg uiteindelijk ruzie met zijn vader om het feit dat hij zijn moeder verving voor een ander. Uiteindelijk liep Kai weg van huis richting de winding woods. Hij verdwaalde al snel zodra hij het bos betrad en schrok van elk klein dingetje. Het was opdat moment dat hij geritsel hoorde en mannenstemmen hoorde die het over een dode Zoroark hadden, die ze hadden neergeschoten. Stropers. Kai dacht geen moment na en volgde de weg terug waar de twee mannen vandaan kwamen, weliswaar bleef hij op zijn hoede en zag inderdaad dat er een lijk van een Zoroark lag in de bosjes. Een huilend geluid kwam tussen de bosjes vandaan en toen Kai verder liep, vond hij een jonge Zorua tussen de slappe ledematen van diens moeder. De jongen wist niet precies waarom maar het voelde alsof hij had gefaald, dat hij de Pokémon niet had kunnen helpen, de Zorua deed hem aan zichzelf denken. De Zorua keek hem met betraande oogjes aan waarop Kai haar onder de poten van de Zoroark vandaan pakte. Ze mocht hier niet alleen blijven. Opdat moment vond Masashi hem met de jonge Zorua in zijn armen en wees toen met betraande ogen naar het lijk van de vrouwelijke Zoroark, waarop de jongen vertelde wat hij de mannen had horen zeggen. Net als Kai vond Masashi het verschrikkelijk wat de Zorua was over komen en bracht de jongen naar de uitgang van het bos.

Kai besloot de Zorua te houden en gaf haar de naam Kurama. Inmiddels was er een baby geboren genaamd; Alex. In het geheim begon Kai met Masashi te trainen dat varieerde van karate oefeningen tot gevechten met zijn Zorua en de Migthyena van zijn sensei. Masashi leerde de jongen en zijn Zorua de aanvallen van zijn eigen partners; Shadow Ball en Dig, om zijn droom tot top ranger te verwezenlijken. Masashi wilde de jongen graag klaar stomen voor de vele gevaren die Kai op zijn pad tegen zou komen. Op zijn twaalfde maakte Kai de beslissing dat hij een ranger wilde worden, in plaats van een trainer of Coordinator zoals de meeste kinderen van zijn leeftijd aan zijn ouders. Dit was echter niet de enige mededeling, zijn vader stemde hier mee in, maar vertelde hem toen ook meteen dat ze zouden gaan verhuizen naar Aquacorde Town, om opnieuw te starten. Kai was verontwaardigd toen zijn vader hem dit op zo’n manier vertelde dat toen in een hevige ruzie los barstte. De jongen was boos om het feit dat zijn vader te snel opnieuw wilde opstarten en om het feit dat ze dan zijn moeder achter zouden laten. Kai was hier dan ook wederom teleurgesteld om, om het feit dat zijn vader gewoon zomaar zijn moeder vergat. Desondanks besloot hij alsnog om met Kurama het pad van de ranger af te lopen en zijn droom om topranger in vervulling te laten gaan. Als eerbetoon aan zijn moeder die uit het oog was maar niet zijn hart.