' perfect in between .

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Ze leek even te twijfelen of ze haar Holo Caster wel moest geven. Verstandige meid, maar ze overhandigde hem uiteindelijk toch en Floyd nam het machientje aan. Hij had zel een Holo Caster, en wat zou hij er met twee moeten? Hij ging er zeker geen fortuin mee verdienen dus zou hij er al zeker niet mee weg lopen. In plaats daarvan zorgde hij gewoon dat zijn nummer erin stond met zijn naam voordat hij het ding weer naar haar uitsprak. ‘Zo, het staat erin.’
Hij zou haar naam nog wel horen, of dat was wat Stacey beloofde. ‘Ik hoop dat je hier een belofte maakt waar jij je aan kan houden,’ sprak hij. Het zou hem niet meteen verbazen. Op het feit dat ze een rups als pokémon had zat er zeker wel potentie in haar als Ranger, voor zover hij wat af wist van de Rangers. Ze wilden mensen toch helpen dus dat was goed, ondanks dat ze rustig staat te babbelen met de vijand.}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{‘Zo’n hoge verwachtingen,’ was Floyd zijn eerste reactie. ‘Nu moet ik er ook nog voor gaan zorgen dat ik jou ook niet teleur ga stellen.’ Straks ging hij nog last krijgen van prestatie druk.
‘Misschien moeten de Rangers maar eens laten zien dat Team Rocket wat moet doen aan hun leden,’ zei Floyd schouderophalend. Dat was echt iets wat je moest zeggen tegen de vijand., maar ej, als het mensen hun ogen gaan openen kan het enkel goed zijn. Dan worden de Rangers als bedreiging gezien, moeten leden sterker worden en serieuzer en voila! Een goed team. Geen kindercrèche.}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Ze konden niet anders dan zien en afwachten hoe dat het allemaal zou gaan verlopen uiteindelijk. Dat zou dus wachten worden. Stacey was in ieder geval op weg naar een promotie al hij haar woorden kon geloven. ‘Ik hoop niet dat je met wat meer dat insect bedoeld dat je net gevangen hebt?’ Wist hij veel welke pokémon ze allemaal in haar team had. Wie weet had ze er wel één of ander monster in zitten met grote klauwen en scherpe tanden. Even kort viel zijn blik bij die gedachten op Stacey. Of toch niet.
Bij de vraag over de kermis had hij zo al een gevoel over waar het heen ging. ‘Eén keer,’ zei Floyd. En toen kreeg iemand zijn suikerspin in zijn haar, was zijn suikerspin verspilt en kreeg hij maar een deel van zijn geld terug. Wat een leuke tijd. ‘Tis er nogal druk,’ merkte hij droogjes op.}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{‘Maar dat is zwak vechten en het zoeken van de simpelste uitweg. Of is het een ranger ding?’ vroeg Floyd. Nee, hij werd echt gek van mensen die zo vechten en altijd maar de pokémon van de tegenstander in slaap probeerden te krijgen. Zo iets was niet aan hem besteed. ‘Als dat is hoe jullie Rangers allemaal een situatie benaderen dan word de trainer zelf maar mijn doelwit in plaats van de pokémon,’ zijn schouders hield hij even kort op. Als hij eerlijk was snapte hij die Rangers niet helemaal, maar dat lag vast aan hem.
‘De laatste keer heeft één of andere jongen ervoor gezorgd dat ik mijn suikerspin kwijt was en het is er ook veel te druk naar mijn zin. Zoveel roepende kinderen en volwassenen die zich ineens weer kind gedragen,’ zei Floyd. De sfeer kon misschien gezellig zijn, maar het was toch niks voor hem. Het enige wat hij zou doen was er eens doorlopen maar hij zou nooit op die rodeo stier gaan zitten.}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Hoja klopt, ze wilde vechten met zo weinig mogelijk schaden. Dat was hem al helemaal ontgaan. ‘Jullie Rangers zijn vreemde wezens,’ zei hij wat hoofdschuddend. Ze deden maar wat ze wilden, het had vast wel hun nut of zo iets. ‘Nee, je wilt me er niet op zien zitten.’ Dat was echt niet wat dat ze wilde, hij wist maar al te goed wat dat ze wel wilde. ‘Je wilt me van die zien vallen,’ besloot hij. Het zitten op zich was maar normaal, maar het vallen was altijd wel het grappige.
‘Heb je trouwens al mijn geweldige nieuwe aanwinst gezien? Het is echt een monster van een pokémon.’ Floyd keek Stacey even aan terwijl hij alvast de pokébal in zijn hand nam en die wat omhoog gooide om vervolgens weer te kunnen vallen.}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Zoals te verwachten wilde ze hem eraf zien vallen, maar ook gekke bekken zien trekken. Dat verbaasde hem niet. ‘Dat plezier wil ik je dan toch niet gunnen.’ Floyd was er zeker van dat ook hij zijn gezicht niet in de plooi kon houden als hij er eenmaal op zat.
Het leek hem echter wel een goed idee om Stacey te laten kennis maken met een deel van zijn team. ‘Ik zou voor de zekerheid wat naar achter stappen, is wat veiliger,’ waarschuwde Floyd maar ze moest zelf maar zien wat ze deed met de waarschuwing. Het was nu niet dat ze in gevaar zou zijn, tenzij pluizigheid dodelijk is want wat was wat er verscheen wanneer hij de pokémon uit zijn bal liet. Een roos, pluizig ding.}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Zou hij voor drie minuten op de Tauros kunnen zitten? Hij had er werkelijk geen idee van en daarom dat hij het niet wilde proberen. Voor hetzelfde geld was het een totale mislukking en kon hij het niet meer ongedaan maken. ‘Ik heb er het volste vertrouwen in,’ zei hij dan ook, al was dat ergens toch een kleine leugen.
Het was best grappig dat Stacey de waarschuwing serieus had genomen en naar achter was gestapt, enkel en alleen voor een kleine roze Buneary. Was hij even blij dat hij het roze niet zag voor wat het was. ‘Een schatje? Zie je die duivelse oren niet en die gevaarlijke dikke vacht?’ Floyd keek naar op de Buneary die dat de aandacht maar al te goed kon waarderen. Het was een knuffel pokémon maar Floyd had het niet zo voor al dat vertroetelen en geknuffel. Dat liet hij aan anderen over. ‘Ik had wat anders besteld, maar uiteindelijk kreeg ik dat ding in mijn handen,’ zei hij hoofdschuddend en gebarend naar Bumblebee.}

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Ze probeerde hem echt op die Tauros te krijgen, maar geen haar op zijn hoofd dat dacht dat het een goed idee zou zijn. ‘Je trakteert he?’ zei hij echter wel om haar misschien even valse hoop te geven. ‘Nee bedankt, ik pass.’
Hij hoorden haar iets zeggen maar hij had niet verstaan wat het was. Niet dat hij het ging navragen, hij liet het voor wat het was. Zijn blik was vooral gericht op het konijn maar wanneer hij Stacey nu iets duidelijker kon horen zeggen keek hij haar terug aan. ‘Het is nog steeds shiny,’ merkte hij schouder ophalend op. ‘Maar of ik hem echt ga trainen? Ik heb geen idee.’ In zijn ogen was de baby pokémon nog steeds nutteloos en wie zou een gevecht serieus nemen als hij ineens af kwam met een roze Buneary. Het zou wel voor een verrassing kunnen zorgen.}