What do you want from me?!~ (Nathan Malone)

ze had het niet zien aankomen, tja, niet echt raar. "Als je het een jaar geleden met me hierover had, was het ook wel heel anders geweest." Bij haar voorstel om hier te blijven overnachten ging zijn blik snel naar een klok, waarop aantoonde dat het na elven was. "Ik mag niet eens meer over straat dus ja, ik wel. En jij dan? Blijf je gezellig hier?" hij moest even glimlachen, ergens klonk het voorstel zo kinderachtig. Het bed was zo een tweepersoons bed, wat betekende dat of hij kreeg het ding voor zichzelf, of Riddle kwam bij hem liggen. Beide opties die hij niet erg vond, al was het tweede wel leuker.

Hmm, daar had ze een punt ja. Geen enkel bewijs dat ze erbij hoorde. Ondertussen was ook hij zelf overeind gekomen om schoenen en dergelijk uit te doen, kort grinnikte de groenharige toen Riddle sprak of hij nog kwam. "Ik kom eraan, ik kom eraan." al niet heel veel later ging hij ook op het bed, naast de roodharige liggen. Het enige licht dat aan was gedaan was van een lamp die op de nachtkastjes stond, wat scheelde. De groenharige strekte zichzelf even uit, om vervolgens schuin naar Riddle te gaan kijken. Gelukkig was het net, nog voor het het Pokécenter in waren gekomen goed gegaan, hij zou niet willen denken wat er dan was gebeurd.

Natuurlijk, moest hij de volgende dag met Riddle mee gaan, winkelen. Nog voordat hij enig bezwaar kon gaan zeggen zei Riddle al dat ze hem gewoon ging meesleuren, nou ja zeg. Ergens was het wel eerlijk ja, immers had hij haar van het winkelen 'berooft'. Een klein zuchtje kwam van de jongen, al was hij niet geïriteerd. "Gezellig..?" wist hij het, de jongen hield niet van winkelen dus hij deed het ook niet bepaald veel. Toen de roodharige hem aankeek glimlachte hij even. Het idee om te gaan winkelen stond hem totaal niet aan, het idee om tijd met Riddle te spenderen wel. Dus hij ging maar gewoon mee ja.

Ineens kwam er een glimlachje bij Riddle, eentje die wel heel erg schijnheilig keek in zijn ogen. Wat was ze van plan. Iets leuk passen? Dit riep enkel vraagtekens bij de groenharige op, wat bedoelde ze daar wel niet mee? "En met dat leuke bedoel je?" misschien dat de jongen wel ergens een idee had ja. Maar, zo onvoorspelbaar dat de roodharige kon zijn had Nathan dus geen idee of zijn voorgevoel wel waar was. Of het er überhaupt in de buurt lag. Ach, aks ze er geen antwoord op zou gaan geven zou hij er wel morgen achter gaan komen.

Haar antwoord hielp niet echt mee met zijn vragen, het liet ze juist onopgelost en roepte meer vragen op. Ach tja, ze was niet de enige die niet alles vertelde. Dat wist Nathan maar al te goed. Toen Riddle ineens tegen hem aanlag verplaatste de jongen zijn arm zo, dat deze zachtjes over de roodharige heen rustte. Er werd wat gemompeld dat ze nu maar moesten slapen, ja, dat was wel goed ook. Met zijn vrije arm reikte hij naar de lamp en deed deze uit. Al snel was de kamer in complete duisternis gehuld. Zodra hij zijn ogen dichtdeed was het langzaam te voelen hoe hij in slaap viel.