Mirrors {Allison}

Het had gevoeld als meer dan een milde overwinning toen ze het pasje langs de scanner kon halen en het laboratorium had mogen betreden. Sterker nog, als ze hélemaal alleen in het lab was destijds, had ze gegild van plezier. Maar ondertussen was Lyra rustiger. Het meisje had Beta uit zijn Pokéball gelaten en boven een scanner geplaatst. De Pokémon was inderdaad gegroeid, levels zoals een normale Pokémon deed, leerde nieuwe moves, geen afwijkende dingen. Zijn basiskracht was te vergelijken met een Aerodactyl of een Gigalith, wat toch zeker niet slecht was. Nee, elke dag leerde ze nieuwe dingen. Met een zwakke glimlach typte ze wat dingen in op de display, waarna ze wat plekken op het lichaam van de Porygon 2 begon te ontsmetten en elektroden begon te plakken. Alles moest goed schoon zijn, vuil zou enkel en alleen maar storing leveren. De Porygon was het ondertussen gewend en stond het toe. Enkele golven op de display gaven de activiteiten van de Porygon weer. Ze had een USB poort moeten zetten in het bouwplan, was een stuk eenvoudiger geweest.

Ze hoorde de deuren open glijden, maar bleef eerst nog eventjes naar haar eigen data kijken. Pas toen ze klaar was met het scannen van de informatie en de persoon bijna al bij haar was, drukte ze op de knop om het af te sluiten. Haar experimentje trok de electrodes los en zweefde weer wat meer richting de nieuwe persoon, nieuwsgierig deze bekijkend. Lyra glimlachte toen ze zich omdraaide en Allison herkende, oprecht vrolijk om de dame te zien. Nu was Lyra ook snel vrolijk om anderen te zien, maar een bekend gezicht was altijd fijn. "Hey," groette ze de paarsharige, waarna ze wat verbaasd met haar ogen knipperde. "Tuurlijk, wat heb je nodig?" reageerde ze, waarna een nieuwsgierige twinkeling in haar ogen verscheen. Eventjes schoot haar blik naar de slapende Archen, maar besloot voor nu nog niks te zeggen.

Met een nieuwsgierige blik keek Lyra naar de fossiele Pokémon in de armen van Allison, terwijl ze luisterde naar de uitleg van de dame. Het was ontwaakt uit een fossiel en ze was nog niet op de hoogte van mogelijke defecten. Lyra zette eventjes de pen die ze in haar hand had tegen haar lippen en keek Allison weer aan. "Als je hem op de tafel wil zetten, kunnen we er wel achterkomen of 'm iets mankeert," reageerde Lyra rustig, waarna ze de Pokéball van Beta losklikte haar riem en de Pokémon terug liet keren. Geen zin in piepende en zoemende stoorzenders. Ze liep rustig naar de tafel toe en keek eventjes naar Allison met een zwakke glimlach. "Je hebt wel... aparte types weten te recruiteren voor je Kalos departement, van de leden van wie ik het genoegen had ze te ontmoeten" merkte ze op terwijl ze plaatsnam bij de tafel.

Eventjes leek Lyra nieuwsgierig naar de Archen. Ook dit was een experimentje, was het niet? Het had wel scherpe tanden en het was inderdaad niet moeders mooiste. Ze keek eventjes naar de paarsharige vrouw tegenover haar. "Ga je het in je team houden denk je?" besloot ze te vragen, nadat ze haar Pokédex erbij pakte om de Pokémon even vlug te scannen. "Hartslag en dergelijke zien er voor nu prima uit," merkte ze op, "denk je dat dit ding lang genoeg stil kan zitten voor neuraal onderzoek?" Je wist immers maar nooit. Als het de electroden los zou trekken had je er dus niks aan.
Ze grinnikte ondertussen eventjes zachtjes door Allison's woorden. Blijkbaar was zij niet zo heel erg blij met haar.. gezelschap in Team Rocket. "Je hebt een zwaar leven," merkte ze wat geamuseerd op, "al kan ik je... irritatie wel begrijpen. Sommigen lijken me echt arrogante frillishes of missen sociale vaardigheden."

Ze beet eventjes kort op de dop van haar pen terwijl ze naar Allison's verhaal luisterde over de Kabuto. "Mhm, aan Kabuto is inderdaad weinig spectaculairs," merkte het meisje op, waarna ze eventjes een aantekening maakte op een papiertje over de Archen, "de evolutie heeft wel wat mogelijkheden, maar de training duurt lang en qua messen en snelheid kun je denk ik net zo goed een Scyther nemen." Ze tikte eventjes kort met haar pen op de glanzende tafel terwijl ze sprak, "die messen hakken net zo goed." Maar hierna richtte ze haar aandacht weer op de Archen. Mooi, die zat stil. Licht onder de indruk keek ze ernaar. "Goed werk," merkte ze op met een geamuseerde klank in haar stem, waarna ze de kop van de Archen desinfecteerde met een lapje en wat alcohol en de electroden plakte. "Goed stil blijven zitten," sprak ze tegen de Pokémon terwijl ze wegdraaide richting het scherm, waar de eerste golven begonnen te verschijnen.
Ze glimlachte eventjes wat zwakjes bij Allison's vraag. "Mhm, de één of andere blinde man in het lab met zijn Lucario. En ene.. Floyd?" Ze haalde haar schouders eventjes kort op. Er was een reden dat ze blij was om Allison te zien. Met de blinde viel niet echt te praten en die Floyd was gewoon stomvervelend. Nu kon Allison ook wel vervelend zijn, maar zij nog.. met mate.

Lyra glimlachte eventjes zwakjes bij het horen van de woorden van Allison over de Scyther. "Nou, als je deze zat bent," ze keek eventjes naar de Archen, "dan kun je altijd nog daarop overstappen," merkte het meisje op. Ze drukte rustig wat knoppen in bij de machine waar ze achter stond om een nieuwe display te openen en tikte er wat gegevens in. "Als het goed is heb ik zo de eerste informatie voor je." Tja, kletsen was één ding, maar werk bleef werk eh?
Ze grinnikte wel eventjes zachtjes bij het horen van Allison's woorden en keek over haar schouder naar het andere meisje. "Heb ik het nou gewoon getroffen met mijn ontmoetingen, of lopen er echt zoveel.. speciale mensen hier rond?" Ze besloot het nog mild te vermelden. Ze was eigenlijk wel nieuwsgierig naar hoe het hier allemaal ging in Team Rocket.

Lyra glimlachte wat zwakjes toen ze Allison's reactie hoorde. Ze was al van plan om de Archen te vervangen. "Hoe kom je überhaupt aan die vogel?" besloot ze te vragen, waarna ze wat ongeduldig naar de voortgangsbalk keek. De golven waren niet gelijkmatig genoeg, het vertraagde het proces. Ze keek eventjes om naar de Archen en vernauwde haar ogen. "Zit stiller," merkte ze op. Haar stem raakte eventjes onder het vriespunt terwijl ze sprak. Nee, ze was niet heel erg.. dol op Pokémon.
Hierna wendde ze zich weer tot Allison. Marcus, die naam had ze wel eens horen vallen. "En Marcus is..?" besloot ze te vragen, één van haar wenkbrauwen voor een momentje optrekkend. Hierna zuchtte ze eventjes lichtjes. "Klinkt als geweldig gezelschap." Allison gaf haar weinig moed op het vlak dat ze hier nog wat gelijk gestemden ging vinden.

Lyra schudde haar hoofd eventjes lichtjes en zette haar vingers eventjes tegen haar voorhoofd. De twee andere Archens ontsnapt omdat een grunt niet goed opgelegd had. "Sukkels," merkte ze op, "het is een snavel met tanden, hadden ze iets anders verwacht?" Was die snavel niet zo hard als steen ofzo? Het zag er zo hoekig uit. Maar goed, dat terzijde. Ze drukte nog wat knoppen in en liet de voortgangsbalk opnieuw vloeien, sneller deze keer. Goedzo vogel, bleef stil zitten.
Ze grinnikte geamuseerd toen de vrouw over Marcus begon. "Lijkt me een zeer charmant individu dan, als je zo over hem spreekt," merkte het meisje op, waarna ze eventjes haar schouders op haalde. "Je bent zo heerlijk subtiel." Ze schudde haar hoofd eventjes zachtjes lachend. "Ik zal oppassen, Floyd en de blinde waren bijzondere ontmoetingen. Dus ik weet niet of ik die Marcus wel wil leren kennen."