{Allison} Past times

Dit persoon vond haar hogere positie duidelijk net wat te leuk en was zich er net wat te veel van bewust. Lyra haalde voor een moment diep adem, sloot haar ogen en veegde haar vlechten terug op haar rug voordat ze haar woorden formuleerde. "Dat hoop ik ook," reageerde ze met een ietwat wrange glimlach. Maar tegelijkertijd troostte ze zich met de wetenschap dat ze hier niet voor niks gevraagd was, dat ze hier was met een reden. Het zou vreemd zijn om haar hier binnen te laten en haar binnen een week er weer uit te schoppen, niet dan?
De executive leek echter niet onder de indruk van haar verhaal. Arceus, 't mens was niet snel tevreden of niet? Zag ze dan niet het belang in en de mogelijkheden die haar onderzoek kon bieden? Haar ogen volgden het pasje echter al vlug heen en weer. Het was zo verleidelijk.. Alle apparaten en data. Elke ook maar mild bijtende opmerking werd dan ook voor het moment maar doorgeslikt, al brandden ze in haar keel als chilipeper, smekend om eruit geworpen te worden. "Ik denk dat dergelijk onderzoek niet snel interessant zal klinken in woorden." Zover ze in kon schatten, was Allison immers geen onderzoeker. Haar houding op school..? Nee.

Ze hield haar eerste reactie binnen, nog net een 'niet?' inslikkend. Ze moest niet brutale opmerkingen gaan werpen als ze zo dicht bij was bij het krijgen wat ze wilde. Ze moest dat kinderachtige toch een beetje verdringen nu. Ze keek afwachtend naar haar voormalig klasgenoot, wie haar met een glimlach aankeek. "Nee dat begrijp ik," reageerde Lyra, proberen toch haar milde opwinding te verdrukken en kalm te blijven. Ze moest haar woorden zorgvuldig kiezen, anders zouden de deuren van het lab voor haar gesloten blijven. En ergens had ze het idee dat de exitdeur van Team Rocket de laatste deur zou zijn die ze ooit door zou gaan. "Maar dat betekent niet dat ik niet van dienst kan zijn bij de dingen waarvan ik wél mag weten dat ze spelen," kwam erachteraan. Nee, de mild enthousiaste twinkeling in haar ogen kreeg ze niet weg.

Het was een niet al te veilig spelletje wat ze op dit moment speelde, daar was ze zich erg van bewust. Maar ze kon het niet laten om het niet te spelen. De prijs was te mooi om te laten liggen. Een brede glimlach verscheen op haar lippen terwijl ze de kaart in ontvangst nam en ze keek er even gretig naar. Ze mocht het lab in. Ze mocht waarschijnlijk nog weinig doen, maar Arceus, ze mocht het lab in. "Ik zal je niet teleurstellen," sprak ze vlug. Nope, dat ging niet gebeuren. Ze moest gewoon vertrouwen op haar eigen capaciteiten, maar ach, dat moest kunnen. Dit kon ze. Ze knikte nog eventjes naar de paarsharige dame. "Nog een fijne middag, Allison," sprak ze met een glimlachje, waarna ze zich omdraaide om zich naar het lab te zetten.